Αγία Γραφή by Ορθόδοξη Χ Ρ Ι Σ Τ Ι Α Ν Ι Κ Ή Απολογητική
Προτού εκπονήσω την παρούσα μετάφρασι της Καινής Διαθήκης, σε τρεις τόμους με τον τίτλο «Ερμηνεία... more Προτού εκπονήσω την παρούσα μετάφρασι της Καινής Διαθήκης, σε τρεις τόμους με τον τίτλο «Ερμηνεία δύσκολων χωρίων της Γραφής» διατύπωσα νέες ερμηνείες σε πολλά δυσνόητα χωρία της Γραφής. Τις νέες αυτές ερμηνείες περιέλαβα στη μετάφρασι. Κατά δε την εκπόνησι τής μεταφράσεως έδωσα νέες ερμηνείες και σε πολλά άλλα χωρία της Γραφής. Και επειδή η σημασία της νέας μεταφράσεως έγκειται προπάντων στις νέες ερμηνείες, γι᾿αυτό εδώ παραθέτω για τις νέες ερμηνείες μερικές από τις κρίσεις επαϊόντων, που δημοσιεύτηκαν στον Β΄ τόμο του μνημονευθέντος έργου «Ερμηνεία δύσκολων χωρίων της Γραφής» μετά την έκδοσι του Α΄τόμου. Οι ειδήμονες την επιχειρηματολογία μας για τις νέες ερμηνείες βρήκαν σοβαρή και ισχυρή, και εκφράσθηκαν με λίαν επαινετικά λόγια. Αλλά και γενικώτερα πιστοί άνθρωποι, ζηλωταί και μελετηταί της Αγίας Γραφής, δέχθηκαν τις νέες ερμηνείες με πολλή χαρά, και εξέφρασαν την επιθυμία να εκπονήσω μετάφρασι της Καινής Διαθήκης, στη οποία να ενσωματώσω τις νέες ερμηνείες, το οποίο και έπραξα με την παρούσα εργασία.
https://archive.org/details/total_202003/mode/2up
Προτού εκπονήσω την παρούσα μετάφρασι της Καινής Διαθήκης, σε τρεις τόμους με τον τίτλο «Ερμηνεία... more Προτού εκπονήσω την παρούσα μετάφρασι της Καινής Διαθήκης, σε τρεις τόμους με τον τίτλο «Ερμηνεία δύσκολων χωρίων της Γραφής» διατύπωσα νέες ερμηνείες σε πολλά δυσνόητα χωρία της Γραφής. Τις νέες αυτές ερμηνείες περιέλαβα στη μετάφρασι. Κατά δε την εκπόνησι τής μεταφράσεως έδωσα νέες ερμηνείες και σε πολλά άλλα χωρία της Γραφής. Και επειδή η σημασία της νέας μεταφράσεως έγκειται προπάντων στις νέες ερμηνείες, γι᾿αυτό εδώ παραθέτω για τις νέες ερμηνείες μερικές από τις κρίσεις επαϊόντων, που δημοσιεύτηκαν στον Β΄ τόμο του μνημονευθέντος έργου «Ερμηνεία δύσκολων χωρίων της Γραφής» μετά την έκδοσι του Α΄τόμου. Οι ειδήμονες την επιχειρηματολογία μας για τις νέες ερμηνείες βρήκαν σοβαρή και ισχυρή, και εκφράσθηκαν με λίαν επαινετικά λόγια. Αλλά και γενικώτερα πιστοί άνθρωποι, ζηλωταί και μελετηταί της Αγίας Γραφής, δέχθηκαν τις νέες ερμηνείες με πολλή χαρά, και εξέφρασαν την επιθυμία να εκπονήσω μετάφρασι της Καινής Διαθήκης, στη οποία να ενσωματώσω τις νέες ερμηνείες, το οποίο και έπραξα με την παρούσα εργασία.
Δεν έκρινα ορθό να εκδώσω τη μετάφραση χωρίς το ιερό κείμενο. Στην αριστερή σελίδα παραθέτω το κείμενο κατά την έκδοση του Οικ. Πατριαρχείου, και στη δεξιά σελίδα δίδω τη μετάφραση. Έτσι ο αναγνώστης δύναται αμέσως να συγκρίνει τη μετάφραση προς το κείμενο, και να σχηματίζει την κρίση του για τη μετάφραση. Άλλωστε καμία μετάφραση δεν έχει τη χάρι και την τελειότητα του ιερού κειμένου και δεν δύναται να το υποκαταστήσει. Γι᾿ αυτό συνιστούμε στους αναγνώστες να διαβάζουν και το κείμενο και τη μετάφραση.
https://archive.org/details/total_202003/mode/2up
Επειδή αι ερμηνείαι και μεταφράσεις πολλών χωρίων δεν ήσαν εις ημάς ικανοποιητικαί, επεδόθημεν ει... more Επειδή αι ερμηνείαι και μεταφράσεις πολλών χωρίων δεν ήσαν εις ημάς ικανοποιητικαί, επεδόθημεν εις έρευναν δι᾽ εύρεσιν ικανοποιητικής ερμηνείας των χωρίων αυτών. Η έρευνα υπήρξεν επίπονος. Εβασανίσαμεν τα χωρία και εβασανίσθημεν υπ᾽ αυτών βασανισμόν άγιον. Ανετρέξαμεν εις Ελληνικά λεξικά δια την εύρεσιν σημασιών λέξεων της Ελληνικής Αγίας Γραφής, αλλ᾽ εις τα λεξικά δεν εύρομεν όλας τας σημασίας, αι οποίαι θα έλυον ερμηνευτικά προόβλήματα. Ως ήδη είπομεν, η Γραφή έχει ιδίαν γλώσσαν. Τας σημασίας πολλών λέξεων εξηγάγομεν εξ αυτής ταύτης της Γραφής δι’ εξετάσεως συναφειών και παραλλήλων χωρίων, διά παρατηρήσεως συνωνυμιών και συνωνυμικών και αντιθετικών παραλληλισμών, δια συσχετισμού λέξεων, φράσεων και χωρίων, δια συνδυασμού και συγκρίσεως διαφόρων στοιχείων. Δια την εξακρίβωσιν σημασιών λέξεων πολύ εβοήθησεν η μετάφρασις των Ο΄. Πολύ δ᾽ εβοήθησε και το σχήμα της συνωνυμίας και του συνωνυμικού παραλληλισμού. Μέγα το κράτος της συνωνυμίας και του συνωνυμικού παραλληλισμού εν τη Γραφή, και μεγάλη η εξ αυτού βοήθεια προς διακρίβωσιν σημασιών λέξεων και ερμηνείαν χωρίων. Δέον δε να είπωμεν και τούτο, ότι πολλάκις πρώτον υπωπτεύθημεν την ορθήν έννοιαν μιας λέξεως ή φράσεως ή ενός χωρίου και ύστερον εύρομεν την επιχειρηματολογίαν, διά της οποίας η υποψία ημών εδικαιώθη. https://archive.org/details/u_20201105_20201105_1421
Εις τον παρόντα δεύτερον τόμον ερμηνεύονται πρωτοτύπως ο και εντός του ορθοδόξου πνεύματος υπέρ τ... more Εις τον παρόντα δεύτερον τόμον ερμηνεύονται πρωτοτύπως ο και εντός του ορθοδόξου πνεύματος υπέρ τα 100 χωρία της Καινής Διαθήκης. Αλλ᾽ εις την ερμηνείαν των χωρίων τούτων συναναμιγνύονται και ερμηνεύονται άμα και πλήθος χωρία της Παλαιάς Διαθήκης. Ο τρόπος δε της εργασίας και η επιχειρηματολογία είνε όμοια προς τον τρόπον της εργασίας και την επιχειρηματολογίαν εν τω πρώτω τόμω. Προ δε της αναγνώσεως των ερμηνειών είνε αναγκαίον ν᾿ αναγνώσητις τον πρόλογον του πρώτου τόμου, δια να ίδη και έχη υπ᾿ όψιν ωρισμένας προϋποθέσεις, αι οποίαι διευκολύνουν εις την παρακολούθησιν του έργου και την κατανόησιν των ερμηνειών. Η ερμηνευτική προσπάθεια δεν εξαντλείται είς τον δεύτερον τόμον. Πολλά ακόμη χωρία της Γραφής ευρίσκομεν δύσκολα και ανεπιτυχώς ερμηνευόμενα. Δια τούτο συν Θεώ θα συνεχίσωμεν το ερμηνευτικόν έργον και θα εκδώσωμεν και τρίτον τόμον ερμηνειών. Και βεβαίως δεν έχομεν το φρόνημα,ότι διά της ημετέρας εργασίας θα αρθούν όλαι αι δυσκολίαι και θα λυθούν όλα τα προβλήματα ερμηνείας της Γραφής.
https://archive.org/details/u_20201105_20201105_1401
Συν Θεώ εφέραμεν εις πέρας και παραδίδομεν εις το αναγνωστικόν κοινόν τον τρίτον τόμον της ερμηνε... more Συν Θεώ εφέραμεν εις πέρας και παραδίδομεν εις το αναγνωστικόν κοινόν τον τρίτον τόμον της ερμηνείας δυσκόλων χωρίων της Αγίας Γραφής. Εις τον τόμον τούτον ερμηνεύομεν περί τα 260 χωρία της Καινής Διαθήκης, αλλά κατά την ερμηνείαν τούτων χρησιμοποιούμεν και ερμηνεύομεν και πολλά χωρία της Παλαιάς Διαθήκης. Υπάρχουν βεβαίως και άλλα δύσκολα χωρία, εις τα οποία μέχρι σήμερον δεν έχουν δοθή ικανοποιητικαί ερμηνείαι, διότι δεν είνε επαρκώς γνωσταί η εβραϊκή και η λεγομένη κοινή ελληνική γλώσσα, αι δύο δηλαδή γλώσσαι, εις τας οποίας εγράφησαν πρωτοτύπως τα βιβλία της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης. Εις μέγα δε πλήθος περιπτώσεων δεν δίδονται εύστοχοι ερμηνείαι, διότι δεν συλλαμβάνεται η έννοια συνδέσμων, προπάντων των συνδέσμων «ότι» και «γαρ».
https://archive.org/details/u_20201105_20201105
Η Γραφή, λόγος Θεού δια γραφίδας ανθρώπων, βεβαιούμενος και δια σημείων, θαυμάτων, υπερβάσεων των... more Η Γραφή, λόγος Θεού δια γραφίδας ανθρώπων, βεβαιούμενος και δια σημείων, θαυμάτων, υπερβάσεων των φυσικών νόμων, όχι δε μόνον τω καιρώ εκείνω, αλλ' εν παντί καιρώ και σήμερον, παιδιόθεν συνεκίνει και έθελγε την ψυχήν μου ιδιαιτέρως, και ήτο ανάγνωσμα, μελέτημα και εντρύφημά μου. Ως σπουδαστής, θεολόγος και φιλόλογος εμελέτησα πολλά βιβλία και της θύραθεν και της χριστιανικής γραμματείας, αλλ' ουδέν εθαύμασα όσον την Γραφήν, ιδίως το Ευαγγέλιον. Η Γραφή, δια να χρησιμοποιήσω φρασιολογίαν της, υπέρκειται και υπερήρε πάσας τας γραφάς.
Μελετών και ερευνών την Γραφήν ηρμήνευσα πολλά δυσνόητα χωρία της, και κατά το παρελθόν εξέδωσα εις τρεις τόμους έργον υπό τον τίτλον "Ερμηνεία δύσκολων χωρίων της Γραφής". Επαΐοντες δε, Ιεράρχαι, Καθηγηταί Πανεπιστημίου, Ακαδημαϊκοί και άλλοι, εξετίμησαν και έκριναν το έργον με λίαν επαινετικούς λόγους. Αλλ' οι έπαινοι δεν ανήκουν εις εμέ, ανήκουν εις τον Θεόν, ο οποίος με εφώτισε δια την ανακάλυψιν κεκρυμμένων νοημάτων εις τον λόγον του και την ερμηνείαν χωρίων, τα οποία ήσαν σταυροί των ερμηνευτών.
https://archive.org/details/u_20201105_202011
Ο αληθινός Θεός εν τω 'Εβραϊκώ κειμένω της Παλαιάς Διαθήκης φέρει το αποκλειστικώς προσωπικόν... more Ο αληθινός Θεός εν τω 'Εβραϊκώ κειμένω της Παλαιάς Διαθήκης φέρει το αποκλειστικώς προσωπικόν όνομα יַהְוֶה (αφωνηέντιστον), το Τετραγράμματον λεγόμενον, όπερ προφέρομεν Γιαχβέ (Γιεχωβά και Γιεχωβί κατά τους φωνηεντισμούς των Μασοριτών). Κατά την διδασκαλίαν ολοκλήρου σχεδόν του χριστιανικού κόσμου, ήτοι Ορθοδόξων, Ρωμαιοκαθολικών και Προτεσταντών, ο Γιαχβέ είνε τριαδικός Θεός, Πατήρ, Υιός και Άγιον Πνεύμα. Όλαι σχεδόν αι Ομολογίαι συναντώνται επί της μεγάλης ταύτης βάσεως του τριαδικού δόγματος. Εξαίρεσιν αποτελούν σήμερον οι Σοκινιανοί, οι Ουνιτάριοι, οι Μορμόνοι, οι οπαδοί της Χριστιανικής Επιστήμης και οι Χιλιασταί ή Μάρτυρες του Ιεχωβά. Ούτοι, ως και οι Εβραίοι, Γιαχβέ θεωρούν μόνον τον Πατέρα, τον δε Υιόν και το Αγιον Πνεύμα αρνούνται.
Θέμα της παρούσης μελέτης είνε η Θεότης του Υιού. Εις το θέμα τούτο ένεβάθυνε μεγάλως και ανέπτυξεν αυτό λαμπρώς η Εκκλησία εν τη καταπολεμήσει της αιρέσεως του Αρειανισμού. Κυρίως δε η Εκκλησία απέδειξε την Θεότητα του Ιησού Χριστού έννοιολογικώς, επί τη βάσει θεοπρεπών ιδιωμάτων αυτού, διακηρύξεων περί αυτού και τίτλων αυτού. ᾽Εν τη μελέτη ταύτη η Θεότης του Υιού αποδεικνύεται κυρίως φιλολογικώς, διά του ονόματος Γιαχβέ. Αποδεικνύεται δηλαδή, ότι ο Χριστός εν τη Γραφή ονομάζεται, και δη και πλειστάκις, διά του ονόματος Γιαχβέ, του απολύτως προσωπικού ονόματος του αληθινού Θεού. Ούτω τίθεται πέρας πάσης εντελώς αντιλογίας εις το θέμα της Θεότητος του Ιησού, αν και περί των υπερηφάνων και κακοπροαιρέτων πνευμάτων ισχύει το «ου με πείσεις καν με πείσης».
Εν τη διαπραγματεύσει του θέματος ημών δεν απεβλέψαμεν εις όλα τα σχετικά χωρία της Γραφής, αλλά βασικώς και κυρίως εστηρίχθημεν εις τα ισχυρότερα εξ εκείνων, όπου η Καινή Διαθήκη συναντάται μετά της Παλαιάς κατά μάλλον εμφανή τρόπον, η εις τας συναφείας αυτών, κατά δεύτερον δε λόγον εις άλλα χωρία και στοιχεία. Ενίοτε δε επανερχόμεθα εις τα αυτά χωρία, διότι εξετάζομεν ταύτα εκ διαφόρων επόψεων.
Εις την μελέτην δεν εδώσαμεν σχολαστικώς επιστημονικήν μορφήν καττα την επικρατούσαν περί επιστημονικών εργασιών αντίληψιν, διότι απεβλέψαμεν εις οπωσδήποτε ευρύτερον κύκλον μελετητών της Βίβλου. Φύσει δε αντιπαθούμεν τον θεολογικόν σχολαστικισμόν, διότι πιστεύομεν, ότι ούτος έχει μεγαλυτέραν σχέσιν προς το αποκτείνον γράμμα η προς το ζωοποιούν πνεύμα. Προς τους πρώτους θεολόγους ο Χριστός δεν είπε, «πορευθέντες συγγράψατε σχολαστικά επιστήμονικά συγγράμματα». Καιρός να καταλάβη ο θεολογικός κόσμος, ότι η Θεολογία, η υψίστη επιστήμη, δεν έχει προορισμόν να παραμένη έγκλειστος εις τα σπουδαστήρια και τας βιβλιοθήκας.
https://archive.org/details/20201105_20201105_1247
Ο αληθινός Θεός εις το Εβραϊκόν κείμενον της Παλαιάς Διαθήκης ονομάζεται με το όνομα Γιαχβέ. Το ό... more Ο αληθινός Θεός εις το Εβραϊκόν κείμενον της Παλαιάς Διαθήκης ονομάζεται με το όνομα Γιαχβέ. Το όνομα τούτο είνε το κύριον και άμα προσωπικόν και ακοινώνητον όνομα του αληθινού Θεού. Άλλος Θεός, ψευδής δηλαδή Θεός, δεν δύναται να φέρη αυτό το όνομα. Το όνομα Γιαχβέ ανήκει αποκλειστικώς εις τον αληθινόν Θεόν. Και σημαίνει ακριβώς τούτο, ότι ο Θεός της Αγίας Γραφής είνε ο ων, ο υπάρχων, ο υπαρκτός, ο αληθινός, ενώ οι άλλοι θεοί είνε οι μη όντες, οι μη υπάρχοντες, οι ανύπαρκτοι, οι ψευδείς.
Άλλοτε δια πονήματος υπό τον τίτλον "Ο ΙΗΣΟΥΣ ΓΙΑΧΒΕ" επί τη βάσει της Αγίας Γραφής απεδείξαμεν, ότι ο Ιησούς Χριστός, ο Υιός του Θεού, είνε και αυτός Γιαχβέ, τουτέστιν αληθινός Θεός, όπως ο Θεός Πατήρ του, πλειστάκις μάλιστα ονομαζόμενος με το προσωπικόν και ακοινώνητον τούτο όνομα. Δι' άλλων λέξεων απεδείξαμεν, ότι ο Υιός είνε πρόσωπον της Θεότητας. Τώρα δια του παρόντος πονήματος υπό τον τίτλον "ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΠΝΕΥΜΑ ΓΙΑΧΒΕ" επί τη βάσει της Αγίας Γραφής αποδεικνύομεν, ότι και το Άγιον Πνεύμα είνε Γιαχβέ, αληθινός Θεός. Δι' άλλων λέξεων αποδεικνύομεν, ότι το Άγιον Πνεύμα, Ο Παράκλητος, όπως άλλως ονομάζεται, είνε πρόσωπον της Θεότητος.
Η Θεότης, η μία φύσις και ουσία, ο εις Θεός, παραδόξως, παραδοξότατα, δεν είνε εν πρόσωπον, άλλα τρία πρόσωπα, ο Πατήρ, ο Υιός και το Άγιον Πνεύμα. Ο τρισυπόστατος ή τριαδικός Θεός είνε η υψίστη και η πλέον παράδοξος αλήθεια, φυσικώς αδιανόητος και ανεπινόητος. Ο Θεός είνε όντως τριαδικός και απεκάλυψεν εαυτόν, άλλως δεν θα είχομεν την έννοιαν του Τριαδικού Θεού. [...]
https://archive.org/details/u_20201105
Όπως προείπεν ο Κύριος και οι Απόστολοι, διά μέσου των αιώνων ένεφανίσθησαν ψευδοπροφήται κα... more Όπως προείπεν ο Κύριος και οι Απόστολοι, διά μέσου των αιώνων ένεφανίσθησαν ψευδοπροφήται και ψευδοδιδάσκαλοι, διαστροφείς της αλήθειας, αιρετικοί, λύκοι με ένδυμα προβάτου, λύκοι βαρείς όρμώντες να κατασπαράξουν τα πρόβατα της ποίμνης του Χριστού. Σήμερον υπάρχουν 2.000 περίπου αιρέσεις! Εξ όλων δε των αιρέσεων τούτων και των αιρέσεων του παρελθόντος η πλέον σατανική είνε η αιρεσις των Χιλιοστών η Μαρτύρων του Ιεχωβά η Σπουδαστών των Γοαφών, την οποίαν ίδρυσεν εις την Αμερικήν, όπου η πανσπερμία των αιρέσεων, προ 100 περίπου ετών ο έβραιοαμερικανός Ρώσσελ. Η αιρεσις αυτή άνατρέπει ολόκληρον το οικοδόμημα του Χριστιανισμού εκ θεμελίων. Δεν αφήνει λίθον επί λίθου.
Ως νεαρά η εν λόγω αιρεσις εμφανίζει μεγάλην ζωτικότητα. Χρηματοδοτείται δε άφθόνως υπό σκοτεινών δυνάμεων, και προπαγανδίζεται με τεραστίως δυσανάλογον προς τον άριθμόν των οπαδών της ποσόν έντύπων, και με τελείαν σατανικήν μεθοδικότητα. Οι υιοί του σκότους δραστηριότατοι και πανουργότατοι. Οι δε υιοί του φωτός, και δη και οι κληρικοί, άδιάφοροι ως επί το πλείστον, με παχυλήν άγνοιαν των Γοαφών, και με ζωήν άσυνεπή προς τας χριστιανικάς άρχάς και σκανδαλώδη. Διά τους λόγους τούτους, και διά τον λόγον ότι υπάρχει Σατανάς, ανθρώπους δε, οι όποιοι δεν εκτιμούν το φως και την άλήθειαν, ο Θεός παραδίδει εις τον Σατανάν, η σατανικωτάτη αιρεσις των Χιλιοστών η Μαρτύρων του Ιεχωβά έξαπλούται συνεχώς εις τον κόσμον, παρά τας άναριθμήτους και χονδροειδείς διαστροφάς της αλήθειας και άνοησίας, και παρά τας πολλάς και πανηγυρικάς διαψεύσεις των προφητειών των περί έγκαθιδρύσεως θεοκρατικής κυβερνήσεως και χιλιετούς βασιλείας εις την γην κατά τον τύπον των άνθρωπίνων κυβερνήσεων και βασιλειών. Ήδη σήμερον υπάρχουν 2.000.000 και πλέον Μάρτυρες του Ίεχωβα άνά τον κόσμον, και πολύ περισσότεροι κατηχούμενοι εις την αίρεσίν των.
Και μεταξύ του Ελληνισμού του εσωτερικού και του εξωτερικού, λόγω προπάντων της άγνοιας των Γοαφών και εκκλησιαστικών σκανδάλων, η αιρεσις των Μαρτύρων του Ίεχωβα έξαπλούται με άνησυχητικόν ρυθμόν. Εις τας ’Αθήνας ύπάρχουν περιοχαί με χιλιάδας Χιλιαστάς. Και εις ώρισμένα χωρία της Πατρίδος οι κάτοικοι κατά το μεγαλύτερον αύτών μέρος η και εξ ολοκλήρου είνε Χιλιασταί. 20.000 περίπου είνε σήμερον οι Χιλιασταί της Ελλάδος και πολύ περισσότεροι οι κατηχούμενοι εις τον Χιλιασμόν. Δεδομένου δε, ότι οι θρησκευτικοί άνθρωποι εις την Ελλάδα, οι τακτικώς έκκλησιαζόμενοι, δεν φθάνουν τας 200.000, το ποσοστόν των Χιλιοστών μετά των κατηχουμένων του Χιλιασμού είνε τεράστιον εν σχέσει προς την θρησκευτικήν μερίδα του Ελληνικού λαού. Δαιμόνια δε, διά στόματος δαιμονιζομένων άνθρώπων, διαδηλούν την δαιμονικήν χαράν των, διότι ο κυβερνήτης της Χώρας άφησε τους «άδελφούς» των Χιλιαστάς να δρούν έλευθέρως... Έάν η έξάπλωσις των Χιλιοστών συνεχισθή με τον αύτόν ρυθμον, δεν θα εινε πολύ μακράν η ήμερα, κατά την όποιαν εις τον ιστορικόν και μαρτυρικόν αυτόν τόπον ούτε ’Ορθόδοξοι Χριστιανοί θα υπάρχουν, αλλ’ ούτε Έλληνες να πολεμήσουν διά την Πατρίδα.
Ανθρωποι πονούντες διά την Εκκλησίαν και το Έθνος με παρεκάλεσαν, ως άσχολούμενον με το θέμα του Χιλιασμού, να γράψω εν αντιχιλιαστικόν βιβλίον δι’ εύρύτερον αναγνωστικόν κοινόν. Άνταποκρινόμενος δε εις την επιθυμίαν των έγραψα το παρόν βιβλίον, εις το όποιον αναιρούνται δλαι αι μεγάλαι κακοδοξίαι των Χιλιοστών. Κυρίως παρατίθενται τα σπουδαιότερα επί έκαστου θέματος χωρία, τα όποια παρερμηνεύουν οι Χιλιασταί, δίδεται η όρθή ερμηνεία αυτών, και εν συνεχεία παρατίθενται και σχολιάζονται άλλα χωρία, συντριπτικά των κακοδοξιών των Μαρτύρων του Ιεχωβά, τα όποια οδτοι παραβλέπουν. Εις ώρισμένα θέματα, όπως π.χ. το θέμα της άθανασίας της ψυχής, έπιμένομεν περισσότερον.
Επειδή οι Χιλιασταί άπορρίπτουν τα λεγάμενα δευτεροκανονικά βιβλία της Παλαιας Διαθήκης και την Ίεράν Παράδοσιν, διά τούτο δεν λαμβάνομεν επιχειρήματα εξ αυτών. Χρησιμοποιοϋμεν μόνον εκείνα τα βιβλία της Γοαφής, τα όποια λέγουν ότι παραδέχονται και αυτοί.
Τα χωρία ως επί το πλείστον παραθέτομεν εκ του κειμένου της μεταφράσεως των Ο' και του πρωτοτύπου κειμένου της Καινής Διαθήκης. Αν δε εις ώρισμένα χωρία ο άναγνώστης συναντά γλωσσικάς δυσκολίας, ας βλέπη τα χωρία ταύτα και εις νεοελληνικάς μεταφράσεις.
Έπί ώρισμένων θεμάτων, ως π.χ. τα θέματα της ίερωσύνης και των εικόνων, αι διαφοραί μας προς τους Μάρτυρας του Ιεχωβά εινε διαφοραί και προς 9 τους Προτεστάντας. Η δε άναίρεσις των Μαρτύρων τον Ίεχωβα εινε άναίρεσις και των Προτεσταντών.
Εις το βιβλίον έδώσαμεν τον τίτλον «Άντιχιλιαστικόν έγχειρίδιον» νττο την διπλήν έννοιαν της λέξεως έγχειρίδιον. Το βιβλίον δηλαδή είνε έγχειρίδιον υπό την έννοιαν, ότι ομοιάζει προς ευχρηστον σχολικόν βιβλίον περιεχον βασικάς και στοιχειώδεις γνώσεις, και υπό την έννοιαν, ότι είνε μαχαιρίδιον του Πνεύματος, διά του όποιου φονεύεται ο σατανάς της αίρέσεως.
Ως συγγραφεύς ο Ιωάννης άφησε στην Εκκλησία πέντε βιβλία το τέταρτο Ευαγγέλιο, 3 Καθολικές Επιστο... more Ως συγγραφεύς ο Ιωάννης άφησε στην Εκκλησία πέντε βιβλία το τέταρτο Ευαγγέλιο, 3 Καθολικές Επιστολές και την Αποκάλυψι.
Το Ευαγγέλιο του Ιωάννου είνε τέταρτο κατά σειράν, διότι γράφτηκε τελευταίο, γύρω στο έτος 90. Αλλ' ενώ είνε τέταρτο κατά σειράν, στην αξία έρχεται πρώτο. Διαφέρει πολύ από τα Ευαγγέλια του Ματθαίου, του Μάρκου και του Λουκά. Οι τρεις πρώτοι ευαγγελισταί, οι λεγόμενοι συνοπτικοί, αρχίζουν τα Ευαγγέλια από την επίγεια παρουσία του Χριστού. Ο Ιωάννης αρχίζει το Ευαγγέλιο από την αιωνιότητα, από την άναρχη προύπαρξι του Λόγου. Σαν αετός, χρυσάετος, ο Ιωάννης πετάει σε δυσθεώρητα Ύψη, εισέρχεται στην αιωνιότα και κατεβάζει το Ευαγγέλιο κατ' ευθείαν από την αιωνιότητα! Οι συνοπτικοί ευαγγελισταί εκθέτουν περισσότερο την ηθική διδασκαλία του Χριστού. Ο Ιωάννης εκθέτει περισσότερο τη δογματική διδασκαλία του Χριστού. Οι συνοπτικοί παρουσιάζουν περισσότερο την ανθρωπίνη φύση του Χριστού. Ο Ιωάννης παρουσιάζει περισσότερο την θεότητα του Ιησού. Μέσα στο Ευαγγέλιο του Ιωάννου περιέχονται πλήθος ύψιστες αξιώσεις και διακηρύξεις του Ιησού για το πρόσωπό του, πολλές δε απ' αυτές εισάγονται με την περίφημη φράσι «Εγώ ειμί». Είνε η φράση, που στην Παλαιά Διαθήκη ο Γιαχβέ, ο αληθινός Θεός, χρησιμοποιεί για τον εαυτό του. Το Ευαγγέλιο του Ιωάννου περισσότερο από τα άλλα βιβλία της Γραφής συντρίβει και κονιορτοποιεί τους αρνητάς της θεότητος του Ιησού Χριστού, τους Ψευδο-Μάρτυρες του Ιεχωβά και όλους τους Αντιτριαδίτες.
https://archive.org/details/20201105_20201105_1228
Όπως κατά την ερμηνεία των επτά πρώτων κεφαλαίων, έτσι και κατά την ερμηνεία των επτά εν συνεχεία... more Όπως κατά την ερμηνεία των επτά πρώτων κεφαλαίων, έτσι και κατά την ερμηνεία των επτά εν συνεχεία κεφαλαίων του Ευαγγελίου προσπαθήσαμε να ερμηνεύσωμε τα ιερά νοήματα του Ευαγγελίου με πολλή προσοχή, και με τη βοήθεια της όλης Γραφής και των Πατέρων της Εκκλησίας κατά τις ερμηνευτικές αρχές «η Γραφή δια της Γραφής» και «η Γραφή δια των Πατέρων». Αλλ' εκτός των ερμηνειών δια της Γραφής και των Πατέρων, αποδώσαμε σημασία και σε ερμηνείες άλλων ερμηνευτών. Όπως επίσης κατά τη συγγραφή του α' τόμου, έτσι και κατά τη συγγραφή του β' τόμου αντιμετωπίσαμε σοβαρές δυσκολίες και προσπαθήσαμε να δώσωμε ικανοποιητικές ερμηνείες. Αρκετά δε χωρία ερμηνεύουμε πρωτοτύπως. [...]
Ιδιαιτέρως επιδιώκουμε την ανάδειξι της υψίστης αληθείας της Πίστεώς μας, της θεότητος του Ιησού.
https://archive.org/details/20201105_20201105_1158
Κατά το παρελθόν με τη χάρι και το φωτισμό του Θεού ερμήνευσα σε α' τόμο τα κεφάλαια του Ευαγγελί... more Κατά το παρελθόν με τη χάρι και το φωτισμό του Θεού ερμήνευσα σε α' τόμο τα κεφάλαια του Ευαγγελίου του Ιωάννου α'-ζ' και σε β' τόμο τα κεφάλαια η'-ιδ'. Οι δύο τόμοι έτυχαν θερμής υποδοχής από το αναγνωστικό κοινό, αν και τα βιβλία σήμερα δεν είνε στο ενδιαφέρον των ανθρώπων όπως άλλοτε. Ο αείμνηστος Μητροπολίτης Φλωρίνης Αυγουστίνος, σύγχρονος Πατήρ της Εκκλησίας, έλεγε: Οι άνθρωποι σήμερα αντί να διαβάζουν (βιβλία), προτιμούν ν' ακούουν (ραδιόφωνο) αντί ν' ακούουν, προτιμούν να βλέπουν (τηλεόρασι) και αντί να βλέπουν, προτιμούν να τρώγουν! Αυτή είνε η ιεράρχησι των ενδιαφερόντων των σημερινών ανθρώπων. Αλλά δόξα τω Θεώ, υπάρχει και η εξαίρεσι. Υπάρχουν ακόμη φίλοι του βιβλίου, του εκλεκτού βιβλίου, πρώτα της Αγίας Γραφής, και έπειτα άλλων πνευματικών βιβλίων.
Οι φίλοι της Αγίας Γραφής, του βασιλέως των βιβλίων, όπως χαρακτήριζε το θεόπνευστο κείμενο της Εκκλησίας ο αείμνηστος Μητροπολίτης Αυγουστίνος, μετά τους δύο τόμους της ερμηνείας του Ευαγγελίου του Ιωάννου ανέμεναν τον τρίτο τόμο, για να ολοκληρωθή η ερμηνεία. [...] Αυτά τα κεφάλαια έχουν ιδιαίτερη σημασία, διότι αναφέρονται σε τελευταία προ του θανάτου λόγια του Κυρίου και στα δύο μεγαλύτερα γεγονότα της Πίστεως, τα σεπτά Πάθη και την ένδοξη Ανάστασί του. Κατά την ερμηνεία συνάντησα πολλές δυσκολίες και προσπάθησα με τη βοήθεια του Κυρίου να τις αντιμετωπίσω. Όπως δε στους δύο προηγουμένους τόμους, έτσι και στον παρόντα αρκετά χωρία ερμηνεύονται πρωτοτύπως. Μερικές σκέψεις επαναλαμβάνονται, διότι και μεγάλα νοήματα του Ευαγγελίου επαναλαμβάνονται. Ιδίως επαναλαμβάνονται σκέψεις και επιχειρήματα υπέρ της θεότητος του Χριστού, κυρίου και υψίστου σκοπού του Ευαγγελίου. Οι δε επαναλήψεις και τα επιχειρήματα συντελούν στην καλλίτερη εμπέδωσι των ιερών νοημάτων στις ψυχές.
Φωτισμός Θεού υπάρχει στην εργασία, αλλ' ασφαλώς υπάρχουν και ανθρώπινες ατέλειες. Μόνον οι Προφήτες και οι Απόστολοι ήταν φωτισμένοι σε τόσο βαθμό, ώστε ν' αποκλείεται από το λόγο τους η ατέλεια. Οι αναγνώστες μου για τις ατέλειες ας με κρίνουν επιεικώς.
https://archive.org/details/20201105_20201105_1132
Το παρόν βιβλίο περιέχει [...] μαθήματα αγιογραφικών κύκλων όπως παραδίδονταν στη γραπτή τους μορ... more Το παρόν βιβλίο περιέχει [...] μαθήματα αγιογραφικών κύκλων όπως παραδίδονταν στη γραπτή τους μορφή, καθώς και δύο εισαγωγικά μαθήματα για τη Γραφή γενικώς. Με τις εξηγήσεις λέξεων και φράσεων του κειμένου και με τις παρατηρήσεις στα διάφορα χωρία μερικές φορές εξομαλύνονται ερμηνευτικές δυσκολίες και ανατρέπονται εσφαλμένες ερμηνείες. Με τις παρατηρήσεις δε και τα διδάγματα γίνονται φανερά το ασύγκριτο μεγαλείο του Ευαγγελίου και η υψίστη σημασία του για την πνευματική ζωή μας ως πίστι και ως πράξι. Ιδιαιτέρως επισημαίνουμε παράδοξα και καταπληκτικά στοιχεία του Ευαγγελίου, καθώς και αντιαιρετικά στοιχεία προς καταπολέμησι των διαστρεβλωτών της Πίστεως [...]. Όλως δε ιδιαιτέρως επισημαίνουμε σημεία, τα οποία αποδεικνύουν την Θεότητα του Ιησού Χριστού.
https://archive.org/details/20201105_20201105_1020
Το παρόν βιβλίο περιέχει [...] μαθήματα αγιογραφικών κύκλων όπως παραδίδονταν στη γραπτή τους μορ... more Το παρόν βιβλίο περιέχει [...] μαθήματα αγιογραφικών κύκλων όπως παραδίδονταν στη γραπτή τους μορφή, καθώς και ένα εισαγωγικό μάθημα για το βιβλίο των «Πράξεων» και τον συγγραφέα του Λουκά. Με την εξήγησι λέξεων και φράσεων του ιερού κειμένου και με τις παρατηρήσεις σε διάφορα χωρία μερικές φορές εξομαλύνονται ερμηνευτικές δυσκολίες, ανατρέπονται εσφαλμένες ερμηνείες και διατυπώνονται νέες. Ιδιαιτέρως επισημαίνονται θεολογικά και αντιαιρετικά στοιχεία για την καταπολέμησι των εχθρών της Πίστεως, μάλιστα των αντίχριστων Χιλιαστών ή ψευδο-Μαρτύρων του Ιεχωβά. Με την όλη δε ανάπτυξι του ιερού κειμένου ξεδιπλώνεται μπροστά στα μάτια της ψυχής το απέραντο μεγαλείο της δράσεως των αποστόλων, μάλιστα των πρωτοκορυφαίων Πέτρου και Παύλου, καθώς και της ζωής των πρώτων χριστιανών, των χριστιανών της αποστολικής εποχής, και δημιουργείται βαθύτατη συγκίνησις και απέραντος θαυμασμός για την ηρωική και υπερευλογημένη εκείνη δράσι και ζωή, συγχρόνως δε και συναίσθησις για τη σημερινή πνευματική πτώσι και πτωχεία των χριστιανών. Από όλα τα βιβλία της Καινής Διαθήκης το βιβλίο των «Πράξεων» είνε ο καλύτερος καθρέπτης για να βλέπωμε τις ατέλειες, τα μειονεκτήματα και τα ελαττώματά μας ως χριστιανοί, να ελεγχώμεθα, να στενάζωμε και να ποθούμε αλλαγή και επιστροφή στη ζηλευτή ζωή και δράσι των αποστολικών χρόνων.
https://archive.org/details/20201105_20201105_1110
Όταν οι πιστοί ομιλούν για το ευλογημένο πρόσωπο του Αρχηγού της Πίστεώς μας, του Κυρίου Ιησού Χρ... more Όταν οι πιστοί ομιλούν για το ευλογημένο πρόσωπο του Αρχηγού της Πίστεώς μας, του Κυρίου Ιησού Χριστού, συνήθως τονίζουν την θεότητά του. Διότι η θεότης είνε η ανώτερη φύσι του Χριστού και αυτή πρώτον και κυρίως αρνούνται και καταπολεμούν οι άπιστοι και οι αντιτριαδίτες αιρετικοί.
Εμείς στο παρόν βιβλίο θα τονίσωμε την ανθρώπινη φύσι του Χριστού. Και η ανθρώπινη φύσι του Χριστού έγινεν αντικείμενον αρνήσεως. Αρχαίοι αιρετικοί, οι Δοκήτες, αρνήθηκαν την ενανθρώπησι του Λόγου και υποστήριξαν, ότι ο Χριστός ήταν άνθρωπος "κατά δόκησιν", φαινομενικώς δηλαδή, όχι πραγματικώς. Άλλοι αιρετικοί, οι Μονοφυσίτες, ισχυρίστηκαν, ότι κατά την ένωσι των δύο φύσεων, της θείας και της ανθρωπίνης, η θεία φύσι απορρόφησε την ανθρώπινη και έτσι στο Χριστό έμεινε μία μόνο φύσι, η θεία. Αλλά και στην εποχή μας άλλοι αιρετικοί, οι αυτοκαλούμενοι Μάρτυρες του Ιεχωβά, εκτός της θεότητος, εν μέρει αρνούνται και την ανθρώπινη φύσι του Χριστού. Λέγουμε εν μέρει για δύο λόγους. Πρώτον μεν, διότι στο Χριστό ως άνθρωπο, καθώς και σε κάθε άνθρωπο, δεν παραδέχονται δύο συστατικά, σώμα και ψυχή, αλλά ένα μόνο, το σώμα. Η ψυχή κατ' αυτούς είνε ανύπαρκτη. Δεύτερον δε, διότι διδάσκουν, ότι Ο Χριστός πέθανε σωματικώς, αλλ' αναστήθηκε πνευματικώς, ως άγγελος. Το σώμα δηλαδή του Ιησού δεν αναστήθηκε, αλλά κατ' αυτούς διαλύθηκε και εξαφανίστηκε. Και συνεπώς από την ανάστασι και έπειτα ο Χριστός δεν είνε άνθρωπος, αλλ' άγγελος. Και κατά την Δευτέρα Παρουσία δεν έρχεται ως άνθρωπος, αλλ' ως άγγελος. [...] Εμείς όμως θα τονίσωμε την ανθρώπινη φύσι του θεανδρικού προσώπου του Χριστού όχι τόσον εξ αιτίας των αρχαίων και των συγχρόνων αιρετικών, που προσβάλλουν αυτή τη φύσι, όσο για άλλους λόγους και κυρίως δύο. Πρώτον μεν διότι ο Χριστός, για να μας σώση, έπρεπε να γίνη άνθρωπος. Και δεύτερον διότι ο Χριστός ως άνθρωπος είνε το τέλειο πρότυπό μας.
https://archive.org/details/20201105_20201105_0950
Δια το περιοδικόν ο "Σταυρός", δημοσιογραφικόν όργανον της ομωνύμου Ιεραποστολικής Αδελφότητος, ε... more Δια το περιοδικόν ο "Σταυρός", δημοσιογραφικόν όργανον της ομωνύμου Ιεραποστολικής Αδελφότητος, εγράψαμεν σειράν άρθρων περί των ταπεινώσεων του Αρχηγού της Πίστεώς μας, του Κυρίου Ιησού Χριστού, από της ενανθρωπήσεώς του μέχρι της Δευτέρας Παρουσίας. [...]
Ο Κύριος [...] και Θεός μας, προς χάριν μας υπέστη πλήθος ταπεινώσεις, και εξακολουθεί να υφίσταται. Είθε τα νοήματα του βιβλίου τούτου να συγκινούν και βοηθούν προς ταπείνωσιν και σωτηρίαν πρώτον τον υποφαινόμενον και έπειτα τους αναγνώστας.
https://archive.org/details/20201105_20201105_0939
Το βιβλίο « Εορταί και Ύμνοι» περιέχει εκλεκτούς ύμνους διαφόρών κινητών και ακινήτων εορτών του ... more Το βιβλίο « Εορταί και Ύμνοι» περιέχει εκλεκτούς ύμνους διαφόρών κινητών και ακινήτων εορτών του εκκλησιαστικού έτους, οι οποίοι ερμηνεύονται με σαφήνεια και πληρότητα. Πριν από την ερμηνεία των ύμνων υπάρχει πάντοτε μία εισαγωγή στο νόημα της εορτής με επίκριβες πνευματικές σκέψεις.
https://archive.org/details/EORTAIKAIYMNOI
«Ιωάννειο κόμμα», «Κόμμα Ιωάννου», Comma Johanneum, Νικόλαου Ι. Σωτηρόπουλου Θεολόγου - Φιλόλογου... more «Ιωάννειο κόμμα», «Κόμμα Ιωάννου», Comma Johanneum, Νικόλαου Ι. Σωτηρόπουλου Θεολόγου - Φιλόλογου.
Από το έργο του «Ερμηνεία δύσκολων χωρίων της Γραφής», τ. Γ´, σ. 527-538.
«τρεῖς εἰσιν οἱ μαρτυροῦντες ἐν τῷ οὐρανῷ, ὁ Πατὴρ, ὁ Λόγος καὶ τὸ ἅγιον Πνεῦμα, καὶ οὗτοι οἱ τρεῖς ἕν εἰσι καὶ τρεῖς εἰσιν οἱ μαρτυροῦντες ἐν τῇ γῇ» Α´ Ιωάν. 5:7-8, 1 John 5:7-8
Μικρά Τεύχη by Ορθόδοξη Χ Ρ Ι Σ Τ Ι Α Ν Ι Κ Ή Απολογητική
Οι οικουμενισταί κατηγορούν εμάς τους αντιοικουμενιστάς, ότι είμεθα εναντίον του διαλόγου με τους... more Οι οικουμενισταί κατηγορούν εμάς τους αντιοικουμενιστάς, ότι είμεθα εναντίον του διαλόγου με τους ετεροδόξους. Αλλ' η κατηγορία είνε συκοφαντία. Διότι κατ' αρχήν δεν είμεθα εναντίον, αλλ' υπέρ του διαλόγου. Και όχι μόνο με τους ετεροδόξους, αλλά με κάθε άνθρωπο. Αγαπούμε τον διάλογο. Και τον αγαπούμε όχι μόνον ως Ορθόδοξοι Χριστιανοί, αλλά και ως Έλληνες. Οι πρόγονοί μας οι φιλόσοφοι διαλέγονταν για την εύρεσι και την κατοχύρωσι της αλήθειας και του ορθού. Περίφημοι είνε οι διάλογοι του Πλάτωνος. Και ο Αρχηγός της Πίστεώς μας, ο Χριστός, διαλεγόταν. Περιφημότατοι είνε οι διάλογοι του Ιησού με το Νικόδημο και τη Σαμαρείτιδα. Και κάθε πιστός διαλέγεται, συζητεί με καλούς και με κακούς, με ομοφρονούντες και με αντιφρονούντες. Αλλά δεν διαλέγεται συνεχώς, δεν συζητεί ακαταπαύστως. Όταν διαπιστώνη ανειλικρίνεια, πείσμονα αντίδρασι και εσκεμμένη διαστρέβλωσι της αληθείας, διακόπτει τον διάλογο, παύει τη συζήτησι ως άκαρπη και επιβλαβή. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Το Ευαγγέλιο, το ιερό τούτο κείμενο της Χριστιανικής Πίστεως, είνε συνοπτικώς τα λόγια του Αρχηγο... more Το Ευαγγέλιο, το ιερό τούτο κείμενο της Χριστιανικής Πίστεως, είνε συνοπτικώς τα λόγια του Αρχηγού της Χριστιανικής Πίστεως, του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, και των αγίων Αποστόλων, που είνε στόματα του Χριστού. Μέσα από τις σελίδες του Ευαγγελίου δηλαδή ομιλεί ο Χριστός είτε αμέσως, είτε εμμέσως δια των Αποστόλων του.
https://archive.org/details/20201105_20201105_1104
Uploads
Αγία Γραφή by Ορθόδοξη Χ Ρ Ι Σ Τ Ι Α Ν Ι Κ Ή Απολογητική
https://archive.org/details/total_202003/mode/2up
Δεν έκρινα ορθό να εκδώσω τη μετάφραση χωρίς το ιερό κείμενο. Στην αριστερή σελίδα παραθέτω το κείμενο κατά την έκδοση του Οικ. Πατριαρχείου, και στη δεξιά σελίδα δίδω τη μετάφραση. Έτσι ο αναγνώστης δύναται αμέσως να συγκρίνει τη μετάφραση προς το κείμενο, και να σχηματίζει την κρίση του για τη μετάφραση. Άλλωστε καμία μετάφραση δεν έχει τη χάρι και την τελειότητα του ιερού κειμένου και δεν δύναται να το υποκαταστήσει. Γι᾿ αυτό συνιστούμε στους αναγνώστες να διαβάζουν και το κείμενο και τη μετάφραση.
https://archive.org/details/total_202003/mode/2up
https://archive.org/details/u_20201105_20201105_1401
https://archive.org/details/u_20201105_20201105
Μελετών και ερευνών την Γραφήν ηρμήνευσα πολλά δυσνόητα χωρία της, και κατά το παρελθόν εξέδωσα εις τρεις τόμους έργον υπό τον τίτλον "Ερμηνεία δύσκολων χωρίων της Γραφής". Επαΐοντες δε, Ιεράρχαι, Καθηγηταί Πανεπιστημίου, Ακαδημαϊκοί και άλλοι, εξετίμησαν και έκριναν το έργον με λίαν επαινετικούς λόγους. Αλλ' οι έπαινοι δεν ανήκουν εις εμέ, ανήκουν εις τον Θεόν, ο οποίος με εφώτισε δια την ανακάλυψιν κεκρυμμένων νοημάτων εις τον λόγον του και την ερμηνείαν χωρίων, τα οποία ήσαν σταυροί των ερμηνευτών.
https://archive.org/details/u_20201105_202011
Θέμα της παρούσης μελέτης είνε η Θεότης του Υιού. Εις το θέμα τούτο ένεβάθυνε μεγάλως και ανέπτυξεν αυτό λαμπρώς η Εκκλησία εν τη καταπολεμήσει της αιρέσεως του Αρειανισμού. Κυρίως δε η Εκκλησία απέδειξε την Θεότητα του Ιησού Χριστού έννοιολογικώς, επί τη βάσει θεοπρεπών ιδιωμάτων αυτού, διακηρύξεων περί αυτού και τίτλων αυτού. ᾽Εν τη μελέτη ταύτη η Θεότης του Υιού αποδεικνύεται κυρίως φιλολογικώς, διά του ονόματος Γιαχβέ. Αποδεικνύεται δηλαδή, ότι ο Χριστός εν τη Γραφή ονομάζεται, και δη και πλειστάκις, διά του ονόματος Γιαχβέ, του απολύτως προσωπικού ονόματος του αληθινού Θεού. Ούτω τίθεται πέρας πάσης εντελώς αντιλογίας εις το θέμα της Θεότητος του Ιησού, αν και περί των υπερηφάνων και κακοπροαιρέτων πνευμάτων ισχύει το «ου με πείσεις καν με πείσης».
Εν τη διαπραγματεύσει του θέματος ημών δεν απεβλέψαμεν εις όλα τα σχετικά χωρία της Γραφής, αλλά βασικώς και κυρίως εστηρίχθημεν εις τα ισχυρότερα εξ εκείνων, όπου η Καινή Διαθήκη συναντάται μετά της Παλαιάς κατά μάλλον εμφανή τρόπον, η εις τας συναφείας αυτών, κατά δεύτερον δε λόγον εις άλλα χωρία και στοιχεία. Ενίοτε δε επανερχόμεθα εις τα αυτά χωρία, διότι εξετάζομεν ταύτα εκ διαφόρων επόψεων.
Εις την μελέτην δεν εδώσαμεν σχολαστικώς επιστημονικήν μορφήν καττα την επικρατούσαν περί επιστημονικών εργασιών αντίληψιν, διότι απεβλέψαμεν εις οπωσδήποτε ευρύτερον κύκλον μελετητών της Βίβλου. Φύσει δε αντιπαθούμεν τον θεολογικόν σχολαστικισμόν, διότι πιστεύομεν, ότι ούτος έχει μεγαλυτέραν σχέσιν προς το αποκτείνον γράμμα η προς το ζωοποιούν πνεύμα. Προς τους πρώτους θεολόγους ο Χριστός δεν είπε, «πορευθέντες συγγράψατε σχολαστικά επιστήμονικά συγγράμματα». Καιρός να καταλάβη ο θεολογικός κόσμος, ότι η Θεολογία, η υψίστη επιστήμη, δεν έχει προορισμόν να παραμένη έγκλειστος εις τα σπουδαστήρια και τας βιβλιοθήκας.
https://archive.org/details/20201105_20201105_1247
Άλλοτε δια πονήματος υπό τον τίτλον "Ο ΙΗΣΟΥΣ ΓΙΑΧΒΕ" επί τη βάσει της Αγίας Γραφής απεδείξαμεν, ότι ο Ιησούς Χριστός, ο Υιός του Θεού, είνε και αυτός Γιαχβέ, τουτέστιν αληθινός Θεός, όπως ο Θεός Πατήρ του, πλειστάκις μάλιστα ονομαζόμενος με το προσωπικόν και ακοινώνητον τούτο όνομα. Δι' άλλων λέξεων απεδείξαμεν, ότι ο Υιός είνε πρόσωπον της Θεότητας. Τώρα δια του παρόντος πονήματος υπό τον τίτλον "ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΠΝΕΥΜΑ ΓΙΑΧΒΕ" επί τη βάσει της Αγίας Γραφής αποδεικνύομεν, ότι και το Άγιον Πνεύμα είνε Γιαχβέ, αληθινός Θεός. Δι' άλλων λέξεων αποδεικνύομεν, ότι το Άγιον Πνεύμα, Ο Παράκλητος, όπως άλλως ονομάζεται, είνε πρόσωπον της Θεότητος.
Η Θεότης, η μία φύσις και ουσία, ο εις Θεός, παραδόξως, παραδοξότατα, δεν είνε εν πρόσωπον, άλλα τρία πρόσωπα, ο Πατήρ, ο Υιός και το Άγιον Πνεύμα. Ο τρισυπόστατος ή τριαδικός Θεός είνε η υψίστη και η πλέον παράδοξος αλήθεια, φυσικώς αδιανόητος και ανεπινόητος. Ο Θεός είνε όντως τριαδικός και απεκάλυψεν εαυτόν, άλλως δεν θα είχομεν την έννοιαν του Τριαδικού Θεού. [...]
https://archive.org/details/u_20201105
Ως νεαρά η εν λόγω αιρεσις εμφανίζει μεγάλην ζωτικότητα. Χρηματοδοτείται δε άφθόνως υπό σκοτεινών δυνάμεων, και προπαγανδίζεται με τεραστίως δυσανάλογον προς τον άριθμόν των οπαδών της ποσόν έντύπων, και με τελείαν σατανικήν μεθοδικότητα. Οι υιοί του σκότους δραστηριότατοι και πανουργότατοι. Οι δε υιοί του φωτός, και δη και οι κληρικοί, άδιάφοροι ως επί το πλείστον, με παχυλήν άγνοιαν των Γοαφών, και με ζωήν άσυνεπή προς τας χριστιανικάς άρχάς και σκανδαλώδη. Διά τους λόγους τούτους, και διά τον λόγον ότι υπάρχει Σατανάς, ανθρώπους δε, οι όποιοι δεν εκτιμούν το φως και την άλήθειαν, ο Θεός παραδίδει εις τον Σατανάν, η σατανικωτάτη αιρεσις των Χιλιοστών η Μαρτύρων του Ιεχωβά έξαπλούται συνεχώς εις τον κόσμον, παρά τας άναριθμήτους και χονδροειδείς διαστροφάς της αλήθειας και άνοησίας, και παρά τας πολλάς και πανηγυρικάς διαψεύσεις των προφητειών των περί έγκαθιδρύσεως θεοκρατικής κυβερνήσεως και χιλιετούς βασιλείας εις την γην κατά τον τύπον των άνθρωπίνων κυβερνήσεων και βασιλειών. Ήδη σήμερον υπάρχουν 2.000.000 και πλέον Μάρτυρες του Ίεχωβα άνά τον κόσμον, και πολύ περισσότεροι κατηχούμενοι εις την αίρεσίν των.
Και μεταξύ του Ελληνισμού του εσωτερικού και του εξωτερικού, λόγω προπάντων της άγνοιας των Γοαφών και εκκλησιαστικών σκανδάλων, η αιρεσις των Μαρτύρων του Ίεχωβα έξαπλούται με άνησυχητικόν ρυθμόν. Εις τας ’Αθήνας ύπάρχουν περιοχαί με χιλιάδας Χιλιαστάς. Και εις ώρισμένα χωρία της Πατρίδος οι κάτοικοι κατά το μεγαλύτερον αύτών μέρος η και εξ ολοκλήρου είνε Χιλιασταί. 20.000 περίπου είνε σήμερον οι Χιλιασταί της Ελλάδος και πολύ περισσότεροι οι κατηχούμενοι εις τον Χιλιασμόν. Δεδομένου δε, ότι οι θρησκευτικοί άνθρωποι εις την Ελλάδα, οι τακτικώς έκκλησιαζόμενοι, δεν φθάνουν τας 200.000, το ποσοστόν των Χιλιοστών μετά των κατηχουμένων του Χιλιασμού είνε τεράστιον εν σχέσει προς την θρησκευτικήν μερίδα του Ελληνικού λαού. Δαιμόνια δε, διά στόματος δαιμονιζομένων άνθρώπων, διαδηλούν την δαιμονικήν χαράν των, διότι ο κυβερνήτης της Χώρας άφησε τους «άδελφούς» των Χιλιαστάς να δρούν έλευθέρως... Έάν η έξάπλωσις των Χιλιοστών συνεχισθή με τον αύτόν ρυθμον, δεν θα εινε πολύ μακράν η ήμερα, κατά την όποιαν εις τον ιστορικόν και μαρτυρικόν αυτόν τόπον ούτε ’Ορθόδοξοι Χριστιανοί θα υπάρχουν, αλλ’ ούτε Έλληνες να πολεμήσουν διά την Πατρίδα.
Ανθρωποι πονούντες διά την Εκκλησίαν και το Έθνος με παρεκάλεσαν, ως άσχολούμενον με το θέμα του Χιλιασμού, να γράψω εν αντιχιλιαστικόν βιβλίον δι’ εύρύτερον αναγνωστικόν κοινόν. Άνταποκρινόμενος δε εις την επιθυμίαν των έγραψα το παρόν βιβλίον, εις το όποιον αναιρούνται δλαι αι μεγάλαι κακοδοξίαι των Χιλιοστών. Κυρίως παρατίθενται τα σπουδαιότερα επί έκαστου θέματος χωρία, τα όποια παρερμηνεύουν οι Χιλιασταί, δίδεται η όρθή ερμηνεία αυτών, και εν συνεχεία παρατίθενται και σχολιάζονται άλλα χωρία, συντριπτικά των κακοδοξιών των Μαρτύρων του Ιεχωβά, τα όποια οδτοι παραβλέπουν. Εις ώρισμένα θέματα, όπως π.χ. το θέμα της άθανασίας της ψυχής, έπιμένομεν περισσότερον.
Επειδή οι Χιλιασταί άπορρίπτουν τα λεγάμενα δευτεροκανονικά βιβλία της Παλαιας Διαθήκης και την Ίεράν Παράδοσιν, διά τούτο δεν λαμβάνομεν επιχειρήματα εξ αυτών. Χρησιμοποιοϋμεν μόνον εκείνα τα βιβλία της Γοαφής, τα όποια λέγουν ότι παραδέχονται και αυτοί.
Τα χωρία ως επί το πλείστον παραθέτομεν εκ του κειμένου της μεταφράσεως των Ο' και του πρωτοτύπου κειμένου της Καινής Διαθήκης. Αν δε εις ώρισμένα χωρία ο άναγνώστης συναντά γλωσσικάς δυσκολίας, ας βλέπη τα χωρία ταύτα και εις νεοελληνικάς μεταφράσεις.
Έπί ώρισμένων θεμάτων, ως π.χ. τα θέματα της ίερωσύνης και των εικόνων, αι διαφοραί μας προς τους Μάρτυρας του Ιεχωβά εινε διαφοραί και προς 9 τους Προτεστάντας. Η δε άναίρεσις των Μαρτύρων τον Ίεχωβα εινε άναίρεσις και των Προτεσταντών.
Εις το βιβλίον έδώσαμεν τον τίτλον «Άντιχιλιαστικόν έγχειρίδιον» νττο την διπλήν έννοιαν της λέξεως έγχειρίδιον. Το βιβλίον δηλαδή είνε έγχειρίδιον υπό την έννοιαν, ότι ομοιάζει προς ευχρηστον σχολικόν βιβλίον περιεχον βασικάς και στοιχειώδεις γνώσεις, και υπό την έννοιαν, ότι είνε μαχαιρίδιον του Πνεύματος, διά του όποιου φονεύεται ο σατανάς της αίρέσεως.
Το Ευαγγέλιο του Ιωάννου είνε τέταρτο κατά σειράν, διότι γράφτηκε τελευταίο, γύρω στο έτος 90. Αλλ' ενώ είνε τέταρτο κατά σειράν, στην αξία έρχεται πρώτο. Διαφέρει πολύ από τα Ευαγγέλια του Ματθαίου, του Μάρκου και του Λουκά. Οι τρεις πρώτοι ευαγγελισταί, οι λεγόμενοι συνοπτικοί, αρχίζουν τα Ευαγγέλια από την επίγεια παρουσία του Χριστού. Ο Ιωάννης αρχίζει το Ευαγγέλιο από την αιωνιότητα, από την άναρχη προύπαρξι του Λόγου. Σαν αετός, χρυσάετος, ο Ιωάννης πετάει σε δυσθεώρητα Ύψη, εισέρχεται στην αιωνιότα και κατεβάζει το Ευαγγέλιο κατ' ευθείαν από την αιωνιότητα! Οι συνοπτικοί ευαγγελισταί εκθέτουν περισσότερο την ηθική διδασκαλία του Χριστού. Ο Ιωάννης εκθέτει περισσότερο τη δογματική διδασκαλία του Χριστού. Οι συνοπτικοί παρουσιάζουν περισσότερο την ανθρωπίνη φύση του Χριστού. Ο Ιωάννης παρουσιάζει περισσότερο την θεότητα του Ιησού. Μέσα στο Ευαγγέλιο του Ιωάννου περιέχονται πλήθος ύψιστες αξιώσεις και διακηρύξεις του Ιησού για το πρόσωπό του, πολλές δε απ' αυτές εισάγονται με την περίφημη φράσι «Εγώ ειμί». Είνε η φράση, που στην Παλαιά Διαθήκη ο Γιαχβέ, ο αληθινός Θεός, χρησιμοποιεί για τον εαυτό του. Το Ευαγγέλιο του Ιωάννου περισσότερο από τα άλλα βιβλία της Γραφής συντρίβει και κονιορτοποιεί τους αρνητάς της θεότητος του Ιησού Χριστού, τους Ψευδο-Μάρτυρες του Ιεχωβά και όλους τους Αντιτριαδίτες.
https://archive.org/details/20201105_20201105_1228
Ιδιαιτέρως επιδιώκουμε την ανάδειξι της υψίστης αληθείας της Πίστεώς μας, της θεότητος του Ιησού.
https://archive.org/details/20201105_20201105_1158
Οι φίλοι της Αγίας Γραφής, του βασιλέως των βιβλίων, όπως χαρακτήριζε το θεόπνευστο κείμενο της Εκκλησίας ο αείμνηστος Μητροπολίτης Αυγουστίνος, μετά τους δύο τόμους της ερμηνείας του Ευαγγελίου του Ιωάννου ανέμεναν τον τρίτο τόμο, για να ολοκληρωθή η ερμηνεία. [...] Αυτά τα κεφάλαια έχουν ιδιαίτερη σημασία, διότι αναφέρονται σε τελευταία προ του θανάτου λόγια του Κυρίου και στα δύο μεγαλύτερα γεγονότα της Πίστεως, τα σεπτά Πάθη και την ένδοξη Ανάστασί του. Κατά την ερμηνεία συνάντησα πολλές δυσκολίες και προσπάθησα με τη βοήθεια του Κυρίου να τις αντιμετωπίσω. Όπως δε στους δύο προηγουμένους τόμους, έτσι και στον παρόντα αρκετά χωρία ερμηνεύονται πρωτοτύπως. Μερικές σκέψεις επαναλαμβάνονται, διότι και μεγάλα νοήματα του Ευαγγελίου επαναλαμβάνονται. Ιδίως επαναλαμβάνονται σκέψεις και επιχειρήματα υπέρ της θεότητος του Χριστού, κυρίου και υψίστου σκοπού του Ευαγγελίου. Οι δε επαναλήψεις και τα επιχειρήματα συντελούν στην καλλίτερη εμπέδωσι των ιερών νοημάτων στις ψυχές.
Φωτισμός Θεού υπάρχει στην εργασία, αλλ' ασφαλώς υπάρχουν και ανθρώπινες ατέλειες. Μόνον οι Προφήτες και οι Απόστολοι ήταν φωτισμένοι σε τόσο βαθμό, ώστε ν' αποκλείεται από το λόγο τους η ατέλεια. Οι αναγνώστες μου για τις ατέλειες ας με κρίνουν επιεικώς.
https://archive.org/details/20201105_20201105_1132
https://archive.org/details/20201105_20201105_1020
https://archive.org/details/20201105_20201105_1110
Εμείς στο παρόν βιβλίο θα τονίσωμε την ανθρώπινη φύσι του Χριστού. Και η ανθρώπινη φύσι του Χριστού έγινεν αντικείμενον αρνήσεως. Αρχαίοι αιρετικοί, οι Δοκήτες, αρνήθηκαν την ενανθρώπησι του Λόγου και υποστήριξαν, ότι ο Χριστός ήταν άνθρωπος "κατά δόκησιν", φαινομενικώς δηλαδή, όχι πραγματικώς. Άλλοι αιρετικοί, οι Μονοφυσίτες, ισχυρίστηκαν, ότι κατά την ένωσι των δύο φύσεων, της θείας και της ανθρωπίνης, η θεία φύσι απορρόφησε την ανθρώπινη και έτσι στο Χριστό έμεινε μία μόνο φύσι, η θεία. Αλλά και στην εποχή μας άλλοι αιρετικοί, οι αυτοκαλούμενοι Μάρτυρες του Ιεχωβά, εκτός της θεότητος, εν μέρει αρνούνται και την ανθρώπινη φύσι του Χριστού. Λέγουμε εν μέρει για δύο λόγους. Πρώτον μεν, διότι στο Χριστό ως άνθρωπο, καθώς και σε κάθε άνθρωπο, δεν παραδέχονται δύο συστατικά, σώμα και ψυχή, αλλά ένα μόνο, το σώμα. Η ψυχή κατ' αυτούς είνε ανύπαρκτη. Δεύτερον δε, διότι διδάσκουν, ότι Ο Χριστός πέθανε σωματικώς, αλλ' αναστήθηκε πνευματικώς, ως άγγελος. Το σώμα δηλαδή του Ιησού δεν αναστήθηκε, αλλά κατ' αυτούς διαλύθηκε και εξαφανίστηκε. Και συνεπώς από την ανάστασι και έπειτα ο Χριστός δεν είνε άνθρωπος, αλλ' άγγελος. Και κατά την Δευτέρα Παρουσία δεν έρχεται ως άνθρωπος, αλλ' ως άγγελος. [...] Εμείς όμως θα τονίσωμε την ανθρώπινη φύσι του θεανδρικού προσώπου του Χριστού όχι τόσον εξ αιτίας των αρχαίων και των συγχρόνων αιρετικών, που προσβάλλουν αυτή τη φύσι, όσο για άλλους λόγους και κυρίως δύο. Πρώτον μεν διότι ο Χριστός, για να μας σώση, έπρεπε να γίνη άνθρωπος. Και δεύτερον διότι ο Χριστός ως άνθρωπος είνε το τέλειο πρότυπό μας.
https://archive.org/details/20201105_20201105_0950
Ο Κύριος [...] και Θεός μας, προς χάριν μας υπέστη πλήθος ταπεινώσεις, και εξακολουθεί να υφίσταται. Είθε τα νοήματα του βιβλίου τούτου να συγκινούν και βοηθούν προς ταπείνωσιν και σωτηρίαν πρώτον τον υποφαινόμενον και έπειτα τους αναγνώστας.
https://archive.org/details/20201105_20201105_0939
https://archive.org/details/EORTAIKAIYMNOI
Από το έργο του «Ερμηνεία δύσκολων χωρίων της Γραφής», τ. Γ´, σ. 527-538.
«τρεῖς εἰσιν οἱ μαρτυροῦντες ἐν τῷ οὐρανῷ, ὁ Πατὴρ, ὁ Λόγος καὶ τὸ ἅγιον Πνεῦμα, καὶ οὗτοι οἱ τρεῖς ἕν εἰσι καὶ τρεῖς εἰσιν οἱ μαρτυροῦντες ἐν τῇ γῇ» Α´ Ιωάν. 5:7-8, 1 John 5:7-8
Μικρά Τεύχη by Ορθόδοξη Χ Ρ Ι Σ Τ Ι Α Ν Ι Κ Ή Απολογητική
https://archive.org/details/20201105_20201105_1104
https://archive.org/details/total_202003/mode/2up
Δεν έκρινα ορθό να εκδώσω τη μετάφραση χωρίς το ιερό κείμενο. Στην αριστερή σελίδα παραθέτω το κείμενο κατά την έκδοση του Οικ. Πατριαρχείου, και στη δεξιά σελίδα δίδω τη μετάφραση. Έτσι ο αναγνώστης δύναται αμέσως να συγκρίνει τη μετάφραση προς το κείμενο, και να σχηματίζει την κρίση του για τη μετάφραση. Άλλωστε καμία μετάφραση δεν έχει τη χάρι και την τελειότητα του ιερού κειμένου και δεν δύναται να το υποκαταστήσει. Γι᾿ αυτό συνιστούμε στους αναγνώστες να διαβάζουν και το κείμενο και τη μετάφραση.
https://archive.org/details/total_202003/mode/2up
https://archive.org/details/u_20201105_20201105_1401
https://archive.org/details/u_20201105_20201105
Μελετών και ερευνών την Γραφήν ηρμήνευσα πολλά δυσνόητα χωρία της, και κατά το παρελθόν εξέδωσα εις τρεις τόμους έργον υπό τον τίτλον "Ερμηνεία δύσκολων χωρίων της Γραφής". Επαΐοντες δε, Ιεράρχαι, Καθηγηταί Πανεπιστημίου, Ακαδημαϊκοί και άλλοι, εξετίμησαν και έκριναν το έργον με λίαν επαινετικούς λόγους. Αλλ' οι έπαινοι δεν ανήκουν εις εμέ, ανήκουν εις τον Θεόν, ο οποίος με εφώτισε δια την ανακάλυψιν κεκρυμμένων νοημάτων εις τον λόγον του και την ερμηνείαν χωρίων, τα οποία ήσαν σταυροί των ερμηνευτών.
https://archive.org/details/u_20201105_202011
Θέμα της παρούσης μελέτης είνε η Θεότης του Υιού. Εις το θέμα τούτο ένεβάθυνε μεγάλως και ανέπτυξεν αυτό λαμπρώς η Εκκλησία εν τη καταπολεμήσει της αιρέσεως του Αρειανισμού. Κυρίως δε η Εκκλησία απέδειξε την Θεότητα του Ιησού Χριστού έννοιολογικώς, επί τη βάσει θεοπρεπών ιδιωμάτων αυτού, διακηρύξεων περί αυτού και τίτλων αυτού. ᾽Εν τη μελέτη ταύτη η Θεότης του Υιού αποδεικνύεται κυρίως φιλολογικώς, διά του ονόματος Γιαχβέ. Αποδεικνύεται δηλαδή, ότι ο Χριστός εν τη Γραφή ονομάζεται, και δη και πλειστάκις, διά του ονόματος Γιαχβέ, του απολύτως προσωπικού ονόματος του αληθινού Θεού. Ούτω τίθεται πέρας πάσης εντελώς αντιλογίας εις το θέμα της Θεότητος του Ιησού, αν και περί των υπερηφάνων και κακοπροαιρέτων πνευμάτων ισχύει το «ου με πείσεις καν με πείσης».
Εν τη διαπραγματεύσει του θέματος ημών δεν απεβλέψαμεν εις όλα τα σχετικά χωρία της Γραφής, αλλά βασικώς και κυρίως εστηρίχθημεν εις τα ισχυρότερα εξ εκείνων, όπου η Καινή Διαθήκη συναντάται μετά της Παλαιάς κατά μάλλον εμφανή τρόπον, η εις τας συναφείας αυτών, κατά δεύτερον δε λόγον εις άλλα χωρία και στοιχεία. Ενίοτε δε επανερχόμεθα εις τα αυτά χωρία, διότι εξετάζομεν ταύτα εκ διαφόρων επόψεων.
Εις την μελέτην δεν εδώσαμεν σχολαστικώς επιστημονικήν μορφήν καττα την επικρατούσαν περί επιστημονικών εργασιών αντίληψιν, διότι απεβλέψαμεν εις οπωσδήποτε ευρύτερον κύκλον μελετητών της Βίβλου. Φύσει δε αντιπαθούμεν τον θεολογικόν σχολαστικισμόν, διότι πιστεύομεν, ότι ούτος έχει μεγαλυτέραν σχέσιν προς το αποκτείνον γράμμα η προς το ζωοποιούν πνεύμα. Προς τους πρώτους θεολόγους ο Χριστός δεν είπε, «πορευθέντες συγγράψατε σχολαστικά επιστήμονικά συγγράμματα». Καιρός να καταλάβη ο θεολογικός κόσμος, ότι η Θεολογία, η υψίστη επιστήμη, δεν έχει προορισμόν να παραμένη έγκλειστος εις τα σπουδαστήρια και τας βιβλιοθήκας.
https://archive.org/details/20201105_20201105_1247
Άλλοτε δια πονήματος υπό τον τίτλον "Ο ΙΗΣΟΥΣ ΓΙΑΧΒΕ" επί τη βάσει της Αγίας Γραφής απεδείξαμεν, ότι ο Ιησούς Χριστός, ο Υιός του Θεού, είνε και αυτός Γιαχβέ, τουτέστιν αληθινός Θεός, όπως ο Θεός Πατήρ του, πλειστάκις μάλιστα ονομαζόμενος με το προσωπικόν και ακοινώνητον τούτο όνομα. Δι' άλλων λέξεων απεδείξαμεν, ότι ο Υιός είνε πρόσωπον της Θεότητας. Τώρα δια του παρόντος πονήματος υπό τον τίτλον "ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΠΝΕΥΜΑ ΓΙΑΧΒΕ" επί τη βάσει της Αγίας Γραφής αποδεικνύομεν, ότι και το Άγιον Πνεύμα είνε Γιαχβέ, αληθινός Θεός. Δι' άλλων λέξεων αποδεικνύομεν, ότι το Άγιον Πνεύμα, Ο Παράκλητος, όπως άλλως ονομάζεται, είνε πρόσωπον της Θεότητος.
Η Θεότης, η μία φύσις και ουσία, ο εις Θεός, παραδόξως, παραδοξότατα, δεν είνε εν πρόσωπον, άλλα τρία πρόσωπα, ο Πατήρ, ο Υιός και το Άγιον Πνεύμα. Ο τρισυπόστατος ή τριαδικός Θεός είνε η υψίστη και η πλέον παράδοξος αλήθεια, φυσικώς αδιανόητος και ανεπινόητος. Ο Θεός είνε όντως τριαδικός και απεκάλυψεν εαυτόν, άλλως δεν θα είχομεν την έννοιαν του Τριαδικού Θεού. [...]
https://archive.org/details/u_20201105
Ως νεαρά η εν λόγω αιρεσις εμφανίζει μεγάλην ζωτικότητα. Χρηματοδοτείται δε άφθόνως υπό σκοτεινών δυνάμεων, και προπαγανδίζεται με τεραστίως δυσανάλογον προς τον άριθμόν των οπαδών της ποσόν έντύπων, και με τελείαν σατανικήν μεθοδικότητα. Οι υιοί του σκότους δραστηριότατοι και πανουργότατοι. Οι δε υιοί του φωτός, και δη και οι κληρικοί, άδιάφοροι ως επί το πλείστον, με παχυλήν άγνοιαν των Γοαφών, και με ζωήν άσυνεπή προς τας χριστιανικάς άρχάς και σκανδαλώδη. Διά τους λόγους τούτους, και διά τον λόγον ότι υπάρχει Σατανάς, ανθρώπους δε, οι όποιοι δεν εκτιμούν το φως και την άλήθειαν, ο Θεός παραδίδει εις τον Σατανάν, η σατανικωτάτη αιρεσις των Χιλιοστών η Μαρτύρων του Ιεχωβά έξαπλούται συνεχώς εις τον κόσμον, παρά τας άναριθμήτους και χονδροειδείς διαστροφάς της αλήθειας και άνοησίας, και παρά τας πολλάς και πανηγυρικάς διαψεύσεις των προφητειών των περί έγκαθιδρύσεως θεοκρατικής κυβερνήσεως και χιλιετούς βασιλείας εις την γην κατά τον τύπον των άνθρωπίνων κυβερνήσεων και βασιλειών. Ήδη σήμερον υπάρχουν 2.000.000 και πλέον Μάρτυρες του Ίεχωβα άνά τον κόσμον, και πολύ περισσότεροι κατηχούμενοι εις την αίρεσίν των.
Και μεταξύ του Ελληνισμού του εσωτερικού και του εξωτερικού, λόγω προπάντων της άγνοιας των Γοαφών και εκκλησιαστικών σκανδάλων, η αιρεσις των Μαρτύρων του Ίεχωβα έξαπλούται με άνησυχητικόν ρυθμόν. Εις τας ’Αθήνας ύπάρχουν περιοχαί με χιλιάδας Χιλιαστάς. Και εις ώρισμένα χωρία της Πατρίδος οι κάτοικοι κατά το μεγαλύτερον αύτών μέρος η και εξ ολοκλήρου είνε Χιλιασταί. 20.000 περίπου είνε σήμερον οι Χιλιασταί της Ελλάδος και πολύ περισσότεροι οι κατηχούμενοι εις τον Χιλιασμόν. Δεδομένου δε, ότι οι θρησκευτικοί άνθρωποι εις την Ελλάδα, οι τακτικώς έκκλησιαζόμενοι, δεν φθάνουν τας 200.000, το ποσοστόν των Χιλιοστών μετά των κατηχουμένων του Χιλιασμού είνε τεράστιον εν σχέσει προς την θρησκευτικήν μερίδα του Ελληνικού λαού. Δαιμόνια δε, διά στόματος δαιμονιζομένων άνθρώπων, διαδηλούν την δαιμονικήν χαράν των, διότι ο κυβερνήτης της Χώρας άφησε τους «άδελφούς» των Χιλιαστάς να δρούν έλευθέρως... Έάν η έξάπλωσις των Χιλιοστών συνεχισθή με τον αύτόν ρυθμον, δεν θα εινε πολύ μακράν η ήμερα, κατά την όποιαν εις τον ιστορικόν και μαρτυρικόν αυτόν τόπον ούτε ’Ορθόδοξοι Χριστιανοί θα υπάρχουν, αλλ’ ούτε Έλληνες να πολεμήσουν διά την Πατρίδα.
Ανθρωποι πονούντες διά την Εκκλησίαν και το Έθνος με παρεκάλεσαν, ως άσχολούμενον με το θέμα του Χιλιασμού, να γράψω εν αντιχιλιαστικόν βιβλίον δι’ εύρύτερον αναγνωστικόν κοινόν. Άνταποκρινόμενος δε εις την επιθυμίαν των έγραψα το παρόν βιβλίον, εις το όποιον αναιρούνται δλαι αι μεγάλαι κακοδοξίαι των Χιλιοστών. Κυρίως παρατίθενται τα σπουδαιότερα επί έκαστου θέματος χωρία, τα όποια παρερμηνεύουν οι Χιλιασταί, δίδεται η όρθή ερμηνεία αυτών, και εν συνεχεία παρατίθενται και σχολιάζονται άλλα χωρία, συντριπτικά των κακοδοξιών των Μαρτύρων του Ιεχωβά, τα όποια οδτοι παραβλέπουν. Εις ώρισμένα θέματα, όπως π.χ. το θέμα της άθανασίας της ψυχής, έπιμένομεν περισσότερον.
Επειδή οι Χιλιασταί άπορρίπτουν τα λεγάμενα δευτεροκανονικά βιβλία της Παλαιας Διαθήκης και την Ίεράν Παράδοσιν, διά τούτο δεν λαμβάνομεν επιχειρήματα εξ αυτών. Χρησιμοποιοϋμεν μόνον εκείνα τα βιβλία της Γοαφής, τα όποια λέγουν ότι παραδέχονται και αυτοί.
Τα χωρία ως επί το πλείστον παραθέτομεν εκ του κειμένου της μεταφράσεως των Ο' και του πρωτοτύπου κειμένου της Καινής Διαθήκης. Αν δε εις ώρισμένα χωρία ο άναγνώστης συναντά γλωσσικάς δυσκολίας, ας βλέπη τα χωρία ταύτα και εις νεοελληνικάς μεταφράσεις.
Έπί ώρισμένων θεμάτων, ως π.χ. τα θέματα της ίερωσύνης και των εικόνων, αι διαφοραί μας προς τους Μάρτυρας του Ιεχωβά εινε διαφοραί και προς 9 τους Προτεστάντας. Η δε άναίρεσις των Μαρτύρων τον Ίεχωβα εινε άναίρεσις και των Προτεσταντών.
Εις το βιβλίον έδώσαμεν τον τίτλον «Άντιχιλιαστικόν έγχειρίδιον» νττο την διπλήν έννοιαν της λέξεως έγχειρίδιον. Το βιβλίον δηλαδή είνε έγχειρίδιον υπό την έννοιαν, ότι ομοιάζει προς ευχρηστον σχολικόν βιβλίον περιεχον βασικάς και στοιχειώδεις γνώσεις, και υπό την έννοιαν, ότι είνε μαχαιρίδιον του Πνεύματος, διά του όποιου φονεύεται ο σατανάς της αίρέσεως.
Το Ευαγγέλιο του Ιωάννου είνε τέταρτο κατά σειράν, διότι γράφτηκε τελευταίο, γύρω στο έτος 90. Αλλ' ενώ είνε τέταρτο κατά σειράν, στην αξία έρχεται πρώτο. Διαφέρει πολύ από τα Ευαγγέλια του Ματθαίου, του Μάρκου και του Λουκά. Οι τρεις πρώτοι ευαγγελισταί, οι λεγόμενοι συνοπτικοί, αρχίζουν τα Ευαγγέλια από την επίγεια παρουσία του Χριστού. Ο Ιωάννης αρχίζει το Ευαγγέλιο από την αιωνιότητα, από την άναρχη προύπαρξι του Λόγου. Σαν αετός, χρυσάετος, ο Ιωάννης πετάει σε δυσθεώρητα Ύψη, εισέρχεται στην αιωνιότα και κατεβάζει το Ευαγγέλιο κατ' ευθείαν από την αιωνιότητα! Οι συνοπτικοί ευαγγελισταί εκθέτουν περισσότερο την ηθική διδασκαλία του Χριστού. Ο Ιωάννης εκθέτει περισσότερο τη δογματική διδασκαλία του Χριστού. Οι συνοπτικοί παρουσιάζουν περισσότερο την ανθρωπίνη φύση του Χριστού. Ο Ιωάννης παρουσιάζει περισσότερο την θεότητα του Ιησού. Μέσα στο Ευαγγέλιο του Ιωάννου περιέχονται πλήθος ύψιστες αξιώσεις και διακηρύξεις του Ιησού για το πρόσωπό του, πολλές δε απ' αυτές εισάγονται με την περίφημη φράσι «Εγώ ειμί». Είνε η φράση, που στην Παλαιά Διαθήκη ο Γιαχβέ, ο αληθινός Θεός, χρησιμοποιεί για τον εαυτό του. Το Ευαγγέλιο του Ιωάννου περισσότερο από τα άλλα βιβλία της Γραφής συντρίβει και κονιορτοποιεί τους αρνητάς της θεότητος του Ιησού Χριστού, τους Ψευδο-Μάρτυρες του Ιεχωβά και όλους τους Αντιτριαδίτες.
https://archive.org/details/20201105_20201105_1228
Ιδιαιτέρως επιδιώκουμε την ανάδειξι της υψίστης αληθείας της Πίστεώς μας, της θεότητος του Ιησού.
https://archive.org/details/20201105_20201105_1158
Οι φίλοι της Αγίας Γραφής, του βασιλέως των βιβλίων, όπως χαρακτήριζε το θεόπνευστο κείμενο της Εκκλησίας ο αείμνηστος Μητροπολίτης Αυγουστίνος, μετά τους δύο τόμους της ερμηνείας του Ευαγγελίου του Ιωάννου ανέμεναν τον τρίτο τόμο, για να ολοκληρωθή η ερμηνεία. [...] Αυτά τα κεφάλαια έχουν ιδιαίτερη σημασία, διότι αναφέρονται σε τελευταία προ του θανάτου λόγια του Κυρίου και στα δύο μεγαλύτερα γεγονότα της Πίστεως, τα σεπτά Πάθη και την ένδοξη Ανάστασί του. Κατά την ερμηνεία συνάντησα πολλές δυσκολίες και προσπάθησα με τη βοήθεια του Κυρίου να τις αντιμετωπίσω. Όπως δε στους δύο προηγουμένους τόμους, έτσι και στον παρόντα αρκετά χωρία ερμηνεύονται πρωτοτύπως. Μερικές σκέψεις επαναλαμβάνονται, διότι και μεγάλα νοήματα του Ευαγγελίου επαναλαμβάνονται. Ιδίως επαναλαμβάνονται σκέψεις και επιχειρήματα υπέρ της θεότητος του Χριστού, κυρίου και υψίστου σκοπού του Ευαγγελίου. Οι δε επαναλήψεις και τα επιχειρήματα συντελούν στην καλλίτερη εμπέδωσι των ιερών νοημάτων στις ψυχές.
Φωτισμός Θεού υπάρχει στην εργασία, αλλ' ασφαλώς υπάρχουν και ανθρώπινες ατέλειες. Μόνον οι Προφήτες και οι Απόστολοι ήταν φωτισμένοι σε τόσο βαθμό, ώστε ν' αποκλείεται από το λόγο τους η ατέλεια. Οι αναγνώστες μου για τις ατέλειες ας με κρίνουν επιεικώς.
https://archive.org/details/20201105_20201105_1132
https://archive.org/details/20201105_20201105_1020
https://archive.org/details/20201105_20201105_1110
Εμείς στο παρόν βιβλίο θα τονίσωμε την ανθρώπινη φύσι του Χριστού. Και η ανθρώπινη φύσι του Χριστού έγινεν αντικείμενον αρνήσεως. Αρχαίοι αιρετικοί, οι Δοκήτες, αρνήθηκαν την ενανθρώπησι του Λόγου και υποστήριξαν, ότι ο Χριστός ήταν άνθρωπος "κατά δόκησιν", φαινομενικώς δηλαδή, όχι πραγματικώς. Άλλοι αιρετικοί, οι Μονοφυσίτες, ισχυρίστηκαν, ότι κατά την ένωσι των δύο φύσεων, της θείας και της ανθρωπίνης, η θεία φύσι απορρόφησε την ανθρώπινη και έτσι στο Χριστό έμεινε μία μόνο φύσι, η θεία. Αλλά και στην εποχή μας άλλοι αιρετικοί, οι αυτοκαλούμενοι Μάρτυρες του Ιεχωβά, εκτός της θεότητος, εν μέρει αρνούνται και την ανθρώπινη φύσι του Χριστού. Λέγουμε εν μέρει για δύο λόγους. Πρώτον μεν, διότι στο Χριστό ως άνθρωπο, καθώς και σε κάθε άνθρωπο, δεν παραδέχονται δύο συστατικά, σώμα και ψυχή, αλλά ένα μόνο, το σώμα. Η ψυχή κατ' αυτούς είνε ανύπαρκτη. Δεύτερον δε, διότι διδάσκουν, ότι Ο Χριστός πέθανε σωματικώς, αλλ' αναστήθηκε πνευματικώς, ως άγγελος. Το σώμα δηλαδή του Ιησού δεν αναστήθηκε, αλλά κατ' αυτούς διαλύθηκε και εξαφανίστηκε. Και συνεπώς από την ανάστασι και έπειτα ο Χριστός δεν είνε άνθρωπος, αλλ' άγγελος. Και κατά την Δευτέρα Παρουσία δεν έρχεται ως άνθρωπος, αλλ' ως άγγελος. [...] Εμείς όμως θα τονίσωμε την ανθρώπινη φύσι του θεανδρικού προσώπου του Χριστού όχι τόσον εξ αιτίας των αρχαίων και των συγχρόνων αιρετικών, που προσβάλλουν αυτή τη φύσι, όσο για άλλους λόγους και κυρίως δύο. Πρώτον μεν διότι ο Χριστός, για να μας σώση, έπρεπε να γίνη άνθρωπος. Και δεύτερον διότι ο Χριστός ως άνθρωπος είνε το τέλειο πρότυπό μας.
https://archive.org/details/20201105_20201105_0950
Ο Κύριος [...] και Θεός μας, προς χάριν μας υπέστη πλήθος ταπεινώσεις, και εξακολουθεί να υφίσταται. Είθε τα νοήματα του βιβλίου τούτου να συγκινούν και βοηθούν προς ταπείνωσιν και σωτηρίαν πρώτον τον υποφαινόμενον και έπειτα τους αναγνώστας.
https://archive.org/details/20201105_20201105_0939
https://archive.org/details/EORTAIKAIYMNOI
Από το έργο του «Ερμηνεία δύσκολων χωρίων της Γραφής», τ. Γ´, σ. 527-538.
«τρεῖς εἰσιν οἱ μαρτυροῦντες ἐν τῷ οὐρανῷ, ὁ Πατὴρ, ὁ Λόγος καὶ τὸ ἅγιον Πνεῦμα, καὶ οὗτοι οἱ τρεῖς ἕν εἰσι καὶ τρεῖς εἰσιν οἱ μαρτυροῦντες ἐν τῇ γῇ» Α´ Ιωάν. 5:7-8, 1 John 5:7-8
https://archive.org/details/20201105_20201105_1104
«εἷς γὰρ Θεός, εἷς καὶ μεσίτης Θεοῦ καὶ ἀνθρώπων, ἄνθρωπος Χριστὸς ᾿Ιησοῦς» Α Τιμόθεον 2:5. Υπάρχει ΜΟΝΟ ένας Μεσίτης όχι πολλοί λένε οι Προτεστάντες παρερμηνεύοντας την Βίβλο.
2) « καὶ οὐκ ἔστιν ἐν ἄλλῳ οὐδενὶ ἡ σωτηρία· οὐδὲ γὰρ ὄνομά ἐστιν ἕτερον ὑπὸ τὸν οὐρανὸν τὸ δεδομένον ἐν ἀνθρώποις ἐν ᾧ δεῖ σωθῆναι ἡμᾶς» Πράξεις 4:12. Εκτός από τον Ιησού δεν υπάρχει άλλος Σωτήρας.
3) Οι Άγιοι δεν είναι πανταχού παρόντες ώστε να ακούουν τις προσευχές των ανθρώπων.
4) Η Αγία Γραφή δεν αναφέρει πουθενά ότι οι Απόστολοι ζητούσαν την Μεσιτεία των Αγίων και μάλιστα των κοιμηθέντων !
Η Ορθόδοξη πίστη αναφορικά με τις εικόνες είναι επισήμως διατυπωμένη στα πλέον επίσημα δογματικά κείμενα της Εκκλησίας, σύμφωνα με τα οποία οι εικόνες προσκυνούνται τιμητικώς και όχι λατρευτικώς, προσκυνείται το εικονιζόμενο πρόσωπο και όχι η ύλη της εικόνας. Και όμως υπάρχουν αιρετικοί συκοφάντες οι οποίοι λέγουν ότι η Ορθοδοξη Εκκλησία ασκεί την Ειδωλολατρεία !!! Είναι οι Προτεστάντες και οι οπαδοί του ψευδοπροφήτη Μωάμεθ Μουσουλμάνοι.
«ου ποιήσεις σεαυτώ είδωλον ουδέ παντός ομοίωμα όσα εν τω ουρανώ άνω και όσα εν τη γη κάτω και όσα εν τοις ύδασιν υποκάτω της γης. Ου προσκυνήσεις αυτοίς ουδέ μη λατρεύσης αυτοίς» Έξοδος 20:4-5.
Το χωρίο Έξοδος 20:4-5 παρερμηνεύεται δεινώς υπό των Εικονομάχων αιρετικών. Ορίστε… λέγουν οι αιρετικοί… η Γραφή απαγορεύει και τα είδωλα και τα ομοιώματα γενικώς, δηλαδή τις εικόνες… απαγορεύει επίσης όχι μόνο την λατρεία των εικόνων αλλά και την απλή προσκύνησή τους !!!
Στα αφελή θύματα των αιρετικών Πεντηκοστιανών γίνεται ένας ψυχολογικός πόλεμος. Διδάσκονται από τους λυκοποιμένες τους ότι από στιγμή σε στιγμή ο Ιησούς Χριστός θα κατέβει από τον ουρανό για να «αρπάξει» την Εκκλησία του προκειμένου αυτή να αποφύγει την φοβερή περίοδο του Αντιχρίστου που θα επακολουθήσει. Οι διαστρεβλωτές των Γραφών ηγέτες των Πεντηκοστιανών ταυτίζουν την Εκκλησία ο καθένας με την ομάδα του και τρομοκρατώντας ψυχολογικά τα θύματα με τον φόβο της «μη αρπαγής»,τα πείθουν να μην αφήνουν την ομάδα και τα συγκρατούν. Έχουμε δηλαδή το ίδιο «κόλπο» με τον «Αρμαγεδώνα» των Ψευδομαρτύρων του Ιεχωβά. Όπως οι Χιλιαστές εκβιάζονται ψυχολογικά ότι αν αφήσουν την Οργάνωση της Σκοπιάς θα εκτελεστούν στον Αρμαγεδώνα, έτσι και οι Πεντηκοστιανοί εκβιάζονται ψυχολογικά ότι αν αφήσουν την «Εκκλησία» δεν θα Αρπαγούν !
ΓΕΝΕΣΗ 1: 6 Καὶ εἶπεν ὁ Θεός· γενηθήτω στερέωμα( רָקִ֖יעַ ) ἐν μέσῳ τοῦ ὕδατος καὶ ἔστω διαχωρίζον ἀνὰ μέσον ὕδατος καὶ ὕδατος. καὶ ἐγένετο οὕτως. 7 καὶ ἐποίησεν ὁ Θεὸς τὸ στερέωμα( רָקִ֖יעַ ), καὶ διεχώρισεν ὁ Θεὸς ἀνὰ μέσον τοῦ ὕδατος, ὃ ἦν ὑποκάτω( מִתַּ֣חַת ) τοῦ στερεώματος( רָקִ֖יעַ ), καὶ ἀναμέσον τοῦ ὕδατος τοῦ ἐπάνω( מֵעַ֣ל ) τοῦ στερεώματος( רָקִ֖יעַ ). 8 καὶ ἐκάλεσεν ὁ Θεὸς τὸ στερέωμα( רָקִ֖יעַ ) οὐρανόν( שָׁמָ֑יִם ). καὶ εἶδεν ὁ Θεός, ὅτι καλόν, καὶ ἐγένετο ἑσπέρα καὶ ἐγένετο πρωΐ, ἡμέρα δευτέρα....Βλέπουμε λοιπόν ότι ο Θεός δημιουργεί το Στερέωμα( רָקִ֖יעַ ). ΕΝΤΟΣ( בִּ ) αυτού του Στερεώματος (= בִּרְקִ֣יעַ ) τοποθετεί τα αστέρια και τον Ήλιο και την Σελήνη (τα οποία βρίσκονται σε κίνηση). Ενώ τα πτηνά δεν πετούν εντός του Στερεώματος αλλά ΕΠΙ עַל־ ΠΡΟΣΩΠΟΝ פְּנֵ֖י ΤΟΥ ΣΤΕΡΕΩΜΑΤΟΣ רְקִ֥יעַ (συμφώνως με το Εβραϊκό κείνενο).
Συνεπώς το Στερέωμα δεν είναι ένα στερεό πράγμα κάτι σαν θόλος. Δίνει την εικόνα θόλου αλλά δεν είναι.
Ο Πατριάρχης Αβραάμ αποτελεί συχνά πυκνά στόχο αηθέστατων επιθέσεων εκ μέρους ποικίλων αντιχριστιανικών δυνάμεων. Οι εχθροί των Αγίων του Θεού με μένος επιτίθενται ενάντια στον Πατριάρχη Αβραάμ και τον συκοφαντούν.
Παρουσιάζουν τον Αβραάμ ως Μαστροπό της γυναίκας του Σάρρας ! Την δε Σάρρα παρουσιάζουν ως πόρνη ! Ο Διάβολος μέσω διαφόρων οργάνων του πολεμά το ευσεβές ζεύγος. Οι διαβολικοί άνθρωποι διαδίδουν τέτοιες συκοφαντίες κατά καιρούς θίγοντας την ηθική υπόσταση του Αβραάμ και της συζύγου του. Υποστηρίζουν ότι ο Αβραάμ έσπρωχνε την Σάρρα σε σαρκικές σχέσεις με άλλους άνδρες και σε αντάλλαγμα κέρδιζε υλικά πλούτη ! Παρερμηνεύουν την Αγία Γραφή και προσθέτουν τις δικές τους αρρωστημένες φαντασιοπληξίες. Η συκοφαντική εκστρατεία των ποικίλων εχθρών του Αβραάμ στηρίζεται στην παρερμηνεία ορισμένων αναφορών του βιβλίου της Γένεσης. Οι υβριστές του Αβραάμ προέρχονται από διάφορους χώρους συχνά αντίθετους ιδεολογικά μεταξύ τους. Νεοπαγανιστές, Ελληνολάτρες, αρνητές της Παλαιάς Διαθήκης, ακροδεξιοί, άθεοι Αριστεροί και ορισμένοι δήθεν σκεπτικιστές και ψευτο- ερευνητές. Θα παραθέσουμε και θα αναλύσουμε τις αναφορές αυτές της Αγίας Γραφής και θα δείξουμε το άτοπον των ισχυρισμών των διαφόρων συκοφαντών.
Δηλαδή η Διαμαρτύρηση δέχεται για την Παλαιά Διαθήκη όχι τα βιβλία που αποδέχονταν η αρχαία Εκκλησία αλλά τα βιβλία που δέχεται η Αντιχριστιανική Εβραϊκή Συναγωγή!!!
Επειδή η Εβραϊκή Συναγωγή αρνείται τον Ιησού Χριστό και την Ανάστασή του και την Καινή Διαθήκη), αναγκάζονται οι θλιβεροί συκοφάντες της Ορθοδοξίας = Προτεστάντες, να αποτανθούν στις Εκκλησιαστικές Συνόδους και στους Πατέρες της Εκκλησίας για να πληροφορηθούν και να αιτιολογήσουν τον Κανόνα των 27 βιβλίων της Καινής Διαθήκης !!! Αυτό και αν είναι παράνοια ! Να θεωρεί κανείς αξιόπιστη πηγή πληροφόρησης για την Καινή Διαθήκη, την ίδια πηγή που θεωρεί αναξιόπιστη για την Παλαιά Διαθήκη !!!
Λοιπόν Αιρετικοί Προτεστάντες… ΠΟΥ ΒΡΗΚΑΤΕ ΤΑ 27 ΒΙΒΛΙΑ ΤΗΣ ΚΑΙΝΗΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ;;;;;;; Ποίος σας είπε ότι η Καινή Διαθήκη ότι έχει 27 βιβλία και μάλιστα τα συγκεκριμένα 27 και όχι άλλα; Στην αρχαία εποχή κυκλοφορούσαν πολλά «Ευαγγέλια» ! Η Εκκλησία όμως επέλεξε ως Κανονικά μόνο 4!
Ο Προτεσταντικός κανόνας των βιβλίων της Αγίας Γραφής είναι αποτέλεσμα ζυμώσεων στους κόλπους της Διαμαρτυρήσεως και δεν έχει καμία σχέση με τον βιβλικό κανόνα της αρχαίας Εκκλησίας. ΠΟΤΕ πριν την εμφάνιση της Διαμαρτύρησης δεν είχε διαμορφωθεί βιβλικός κανόνας με τα συγκεκριμένα 66 βιβλία που δέχονται οι Προτεστάντες. Δεν υπήρχε στην αρχαία Εκκλησία κανόνας των βιβλίων της Αγίας Γραφής που να περιέχει μόνο τα 66 βιβλία που δέχονται ως κανονικά οι Διαμαρτυρόμενοι και μόνον αυτά!
Το εδάφιο Ιωάννης 19:25 είναι ένα σημείο της Γραφής που παρερμηνεύεται δεινώς υπό διαφόρων αιρετικών ομάδων της Διαμαρτυρήσεως. Πριν δούμε πως το παρερμηνεύουν οι αιρετικοί ας δούμε πρώτα τί ακριβώς αναφέρει το εν λόγω εδάφιο.
Παρατηρούμε ότι οι τρείς γυναίκες που είναι συνονόματες διαχωρίζονται μεταξύ τους με τον σύνδεσμο ΚΑΙ. Η φράση δηλαδή «Μαρία ἡ τοῦ Κλωπᾶ» είναι επεξήγηση της φράσης «ἡ ἀδελφὴ τῆς μητρὸς αὐτοῦ». Να σημειωθεί ότι στα αρχαία χειρόγραφα απουσιάζουν τα σημεία στίξης, υπάρχει μόνο ο σύνδεσμος ΚΑΙ που διαχωρίζει τα αναφερόμενα γυναικεία πρόσωπα.
Σύμφωνα με τον Προφήτη Αγγαίο ο Θεός υπόσχεται να δοξάσει τον Δεύτερο Ναό περισσότερο από τον Πρώτο! Προφητεύεται στην Αγία Γραφή ότι η δόξα του Ναού του Ζοροβάβελ θα ξεπεράσει την δόξα του Ναού του Σολομώντος! Πραγματοποιήθηκε αυτή η προφητεία όσο υπήρχε ο Δεύτερος Ναός; ΝΑΙ πραγματοποιήθηκε η προφητεία του Αγγαίου! Ο Ναός του Ζοροβάβελ μπορεί να ήταν λιγότερο πολυτελής σε σχέση με τον Ναό του Σολομώντος αλλά σε Αυτόν τον Ναό εισήλθε ο Ιησούς Χριστός! Γιαυτό ο Δεύτερος Ναός ξεπέρασε σε δόξα τον Πρώτο σύμφωνα με την Προφητεία. Αυτά να τα βλέπουν οι αρνητές του Μεσσία Ιησού Ιουδαίοι! Τί έχουν να πουν για την εν λόγω προφητεία του Αγγαίου; Αν ο Ιησούς δεν είναι ο Μεσσίας πως επαληθεύεται η προφητεία του Αγγαίου;
« Καὶ ὅτε ἐπλήσθησαν αἱ ἡμέραι ὀκτὼ τοῦ περιτεμεῖν τὸ παιδίον, καὶ ἐκλήθη τὸ ὄνομα αὐτοῦ ᾿Ιησοῦς, τὸ κληθὲν ὑπὸ τοῦ ἀγγέλου πρὸ τοῦ συλληφθῆναι αὐτὸν ἐν τῇ κοιλίᾳ» Λουκάς 2:21.
Η Περιτομή ήταν ταυτόχρονα και η τελετή ονοματοδοσίας. Και ενώ ή Γραφή αναφερόμενη στον Ιησού λέγει ότι «ἐπλήσθησαν αἱ ἡμέραι ὀκτὼ τοῦ περιτεμεῖν τὸ παιδίον, καὶ ἐκλήθη τὸ ὄνομα αὐτοῦ ᾿Ιησοῦς», οι αρνητές της Εβραϊκής καταγωγής του Ιησού λέγουν ότι δεν έγινε τελικώς Περιτομή !!! Ισχυρίζονται ότι η Γραφή δεν λέγει ότι τελικώς έγινε η Περιτομή, απλώς ότι συμπληρώθηκαν οι ημέρες… για να γίνει η Περιτομή ! Δεν εξηγούν βέβαια οι αιρετικοί αυτοί ΓΙΑΤΙ η Γραφή αναφέρεται στην συμπλήρωση των ημερών που σύμφωνα με τον Νόμο του Μωϋσή γίνονταν η Περιτομή, αν τελικά αυτή δεν έγινε !
Όμοια φρασεολογία χρησιμοποιεί η Γραφή και για την Περιτομή- ονοματοδοσία του Ιωάννη του Βαπτιστή. « Καὶ ἐγένετο ἐν τῇ ὀγδόῃ ἡμέρᾳ ἦλθον περιτεμεῖν τὸ παιδίον, καὶ ἐκάλουν αὐτὸ ἐπὶ τῷ ὀνόματι τοῦ πατρὸς αὐτοῦ Ζαχαρίαν. καὶ ἀποκριθεῖσα ἡ μήτηρ αὐτοῦ εἶπεν· οὐχί, ἀλλὰ κληθήσεται ᾿Ιωάννης» Λουκάς 1: 59-60. Μήπως και στον υιό του Εβραίου Ιερέως Ζαχαρία δεν έγινε Περιτομή ; Έλεος με την ανοησία των Ελληνολατρών !
δεν αναστήθηκε !!! Ο Ιησούς λέγουν έδωσε την ανθρώπινη ζωή του ως Αντίλυτρο για τις αμαρτίες μας
και συνεπώς δεν μπορούσε να λάβει πάλι πίσω την ανθρώπινη ζωή του. Ο Ιησούς σύμφωνα με την Εταιρεία
Σκοπιά Αναστήθηκε ως Ισχυρό Πνευματικό Πρόσωπο, ως Αρχάγγελος Μιχαήλ, όπως ήταν πριν γίνει
άνθρωπος !!! Το ανθρώπινο σώμα του Ιησού ολοκλήρωσε την αποστολή του και απομακρύνθηκε από τον
Ιεχωβά μέσα από τον τάφο χωρίς να επανέλθει στη ζωή ! Αυτά τα ασεβή διδάσκουν οι Χιλιαστές.
Η λέξη ΑΝΑΣΤΑΣΗ προέρχεται από την πρόθεση ΑΝΑ (που σημαίνει ΞΑΝΑ) και το ρήμα ΙΣΤΗΜΙ (που
σημαίνει ΣΤΕΚΟΜΑΙ ΟΡΘΙΟΣ). Επειδή η όρθια στάση είναι γνώρισμα του ζωντανού ανθρώπου, ΑΝΑΣΤΑΣΗ
σημαίνει την ΕΠΑΝΑΦΟΡΑ στη Ζωή, το ΞΑΝΑ-ΖΩΝΤΑΝΕΜΑ. Για να ξανα-ζωντανέψει κάτι πρέπει να
πεθάνει. ΑΥΤΟ που πεθαίνει, ΑΥΤΟ ΑΝΙΣΤΑΤΑΙ. Ήδη από αυτόν τον ορισμό της λέξης ΑΝΑΣΤΑΣΗ,
καταφαίνεται το άτοπον των Χιλιαστικών δοξασιών. Οι μάρτυρες της Σκοπιάς αρνούνται την Ανάσταση
του θανατωθέντος σώματος του Ιησού και ομιλούν για «Ανάσταση» του Χριστού με ΑΛΛΟ - πνευματικό
σώμα. Το υποτιθέμενο πνευματικό σώμα όμως ΔΕΝ θανατώθηκε ! Πώς θα μπορούσε άλλωστε αφού είναι
πνευματικό;;; Δηλαδή αγαπητοί αναγνώστες, η Σκοπιά στην ουσία ΑΡΝΕΙΤΑΙ την Ανάσταση του Ιησού και
ας ομιλεί για την «Ανάσταση του Ιησού» ! Το πονηρό Πνεύμα που καθοδηγεί την Εταιρεία είναι ο εισηγητής
τέτοιων κακοδιδασκαλιών.
να διδάξει την κακοδοξία περί δήθεν χρονικής απόστασης ανάμεσα στα υποτιθέμενα στάδια της
ανθρώπινης δημιουργίας καταφεύγει στην εξής πονηρή μεθοδολογία:
Παρερμηνεύει το εδάφιο Γένεση 1:26 :
«και είπεν ο Θεός ποιήσωμεν άνθρωπον κατ ‘ εικόνα ημετέραν και καθ ‘ομοίωσιν» Γεν. 1:26.
Αρνείται η ΕΞΕΛΙΚΤΙΚΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ότι οι φράσεις κατ ‘ εικόνα / καθ ‘ομοίωσιν του εδαφίου είναι
Εβραϊκός συνωνυμικός παραλληλισμός. Αυτό το κάνει γιατί θέλει να δώσει στις φράσεις αυτές ΕΝΤΕΛΩΣ
ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΝΟΗΜΑ από αυτό που έχουν. Αν δεχτεί όμως ότι έχουμε συνωνυμικό παραλληλισμό αυτή
η προσπάθεια της πέφτει στο κενό. Η ΕΞΕΛΙΚΤΙΚΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ διδάσκει ότι το «κατ ‘ εικόνα» σημαίνει
ΜΟΝΟ την βιολογική δημιουργία του ανθρώπου από τον Θεό μέσω εξέλιξης από τον πίθηκο ! Το δε «καθ
‘ομοίωσιν» σημαίνει ΜΟΝΟ την πνευματική ζωοποίηση του ήδη βιολογικά ζώντος ανθρώπου. Όπως
καταλαβαίνεις αναγνώστη, η βιολογική και πνευματική ζωοποίηση είναι κάτι τελείως διαφορετικό και
μάλιστα οι δύο αυτές ζωοποιήσεις απέχουν χρονικά σύμφωνα με την εν λόγω αίρεση χιλιάδες χρόνια !
Αυτός λοιπόν είναι ο λόγος που η ΕΞΕΛΙΚΤΙΚΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ πολεμά τον Εβραϊκό συνωνυμικό
παραλληλισμό του εδαφίου.
Η ιστοσελίδα η διαδίδουσα τις απόψεις αυτές γράφει :
«Το πασίγνωστο παράδειγμα, τών λόγων που είπε η Παναγία, όταν συνάντησε την Ελισσάβετ, που είναι
Εβραϊσμός, δείχνει ότι δεν είναι απολύτως συνώνυμες οι δύο φράσεις που είπε ως Εβραϊσμό:
"Μεγαλύνει η ψυχή μου τον Κύριον και ηγαλλίασε το πνεύμά μου επί τω Θεώ τω σωτήρί μου" (Λουκάς
1/α: 46,47).
Στον γνωστότατο αυτό Εβραϊσμό τής Παναγίας, άλλο είναι το: "μεγαλύνω", και άλλο το: "αγάλλομαι".»
Στο παρόν άρθρο θα ασχοληθούμε με ένα επιχείρημα που σκοπό έχει να πείσει τους ανθρώπους να μην εμπιστεύονται την Γραφή! Η Γραφή των Χριστιανών, λέγουν, είναι γεμάτη «αντιφάσεις» και «άρα δεν είναι θεόπνευστη»!
Ιδού τι ισχυρίζονται :
Παραθέτουν τα παρακάτω αποσπάσματα από την Καινή Διαθήκη και λέγουν ότι δήθεν η Καινή Διαθήκη ΑΝΤΙΦΑΣΚΕΙ !
ΠΡΑΞΕΙΣ 9: 1-7 « Ο δε Σαύλος έτι εμπνέων απειλής και φόνου εις τους μαθητάς του Κυρίου, προσελθών τω αρχιερεί ητήσατο παρ’ αυτού επιστολάς εις Δαμασκόν προς τας συναγωγάς, όπως εάν τινας εύρη της οδού όντας, άνδρας τε και γυναίκας, δεδεμένους αγάγη εις Ιερουσαλήμ. εν δε τω πορεύεσθαι εγένετο αυτόν εγγίζειν τη Δαμασκω, και εξαίφνης περιήστραψεν αυτόν φως από του ουρανού, και πεσών επί την γην ήκουσε φωνήν λέγουσαν αυτω· Σαούλ Σαούλ, τι με διώκεις; είπε δε· τις ει, κύριε; ο δε Κύριος είπεν· εγώ ειμι Ιησούς ον συ διώκεις· αλλά ανάστηθι και είσελθε εις την πόλιν, και λαληθήσεταί σοι τι σε δεί ποιείν. οι δε άνδρες οι συνοδεύοντες αυτω ειστήκεισαν ενεοί, ακούοντες μεν της φωνής, μηδένα δε θεωρούντες».
ΠΡΑΞΕΙΣ 22: 6-9 «Εγένετο δε μοι πορευομένω και εγγίζοντι τη Δαμασκω περί μεσημβρίαν εξαίφνης εκ του ουρανού περιαστράψαι φως ικανόν περί εμέ, έπεσόν τε εις το έδαφος και ήκουσα φωνής λεγούσης μοι· Σαούλ Σαούλ, τι με διώκεις; εγώ δε απεκρίθην· τις ει, Κύριε; είπέ τε προς με· εγώ ειμι Ιησούς ο Ναζωραίος, ον συ διώκεις. οι δε συν εμοί όντες το μεν φως εθεάσαντο και έμφοβοι εγένοντο, την δε φωνήν ουκ ήκουσαν του λαλούντός μοι».
Ορίστε ! Λέγουν οι Νέο- Παγανιστές, η Γραφή αντιφάσκει άρα δεν είναι θεόπνευστη! Στο ένα χωρίο λέγει ότι οι ακολουθούντες τον Παύλο ΑΚΟΥΣΑΝ την φωνή ενώ στο δεύτερο χωρίο που περιγράφει το ίδιο γεγονός λέγει ότι ΔΕΝ ΑΚΟΥΣΑΝ την φωνή! Τελικά ΑΚΟΥΣΑΝ ή ΔΕΝ ΑΚΟΥΣΑΝ;;;
Το εδάφιο αυτό παρερμηνεύεται δεινώς υπό των ποικιλωνύμων αντιτριαδικών αιρέσεων!
Οι αρνητές του δόγματος της Αγίας Τριάδος θεωρούν ότι σε αυτό το εδάφιο βρίσκουν την «απόδειξη» που χρειάζονται για να αρνηθούν την Τριαδικότητα του Θεού. Ορίστε ! Λέγουν. Η Γραφή λέγει ξεκάθαρα ότι ο Κύριος (Γιαχβέ) είναι Ένας και μοναδικός ! Μάλιστα παραθέτουν και το παρακάτω απόσπασμα από την Καινή Διαθήκη το οποίο επίσης παρερμηνεύουν :
« Καὶ προσελθὼν εἷς τῶν γραμματέων, ἀκούσας αὐτῶν συζητούντων, ἰδὼν ὅτι καλῶς αὐτοῖς ἀπεκρίθη, ἐπηρώτησεν αὐτόν· Ποία ἐστὶ πρώτη πάντων ἐντολὴ; ὁ δὲ Ἰησοῦς ἀπεκρίθη αὐτῷ ὅτι Πρώτη πάντων ἐντολὴ· ἄκουε, Ἰσραήλ, Κύριος ὁ Θεὸς ἡμῶν Κύριος εἷς ἐστι» Μάρκος 12: 28-29.
Το εδάφιο Ματθαίος 1:25 που αναφέρεται στην Γέννηση του Ιησού Χριστού είναι ένα από τα αγαπημένα εδάφια των αρνητών της ΑΕΙΠΑΡΘΕΝΙΑΣ της Θεοτόκου Προτεσταντών, (Πεντηκοστιανών, Ευαγγελικών, Χιλιαστών, Αντβεντιστών και λοιπών αιρετικών). Οι διάφοροι αιρετικοί νομίζουν ότι στο εδάφιο αυτό μπορούν να στηρίξουν την κακοδιδασκαλία τους ότι δήθεν η Θεοτόκος μετά την Γέννηση του Ιησού, ήρθε σε σαρκική μίξη με τον Ιωσήφ και εγέννησε και άλλα παιδιά ! Διαστρέφουν το εδάφιο για να αιτιολογήσουν την αιρετική διδασκαλία τους !
Από το εδάφιο του Ευαγγελιστή Ματθαίου εστιάζουν στην φράση «ἕως οὗ» και στην λέξη «πρωτότοκον». Ισχυρίζονται ότι ο Ιωσήφ δεν είχε σαρκικές σχέσεις με την Θεοτόκο «ἕως οὗ» = έως ότου, γέννησε τον Ιησού και κατόπιν συνέβη το ΑΝΤΙΘΕΤΟ … δηλαδή εγνώρισε σαρκικώς ο Ιωσήφ την Παναγία !!! Αποτέλεσμα της υποτιθέμενης από τους αιρετικούς σαρκικής μίξεως Ιωσήφ – Θεοτόκου ήταν να γεννηθούν παιδιά – αδέλφια του «πρωτότοκου» Ιησού Χριστού !!!
Βλέπεις αγαπητέ αναγνώστα την πονηρία των αιρετικών; Ισχυρίζονται οι Προτεστάντες ότι ο Ιησούς με την αναφορά του στον φόνο του Άβελ (που αναφέρει η Γένεση) και στην δήθεν αναφορά του στον φόνο του Ιερέα Ζαχαρία (που αναφέρει το Β Χρονικών), ότι υιοθετεί τον «στενό» Ιουδαϊκό κανόνα της Παλαιάς Διαθήκης με τα 22 βιβλία, (πρόκειται για τα 39 βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης που δέχονται οι Προτεστάντες ομαδοποιημένα σε 22 βιβλία) και όχι τον «ευρύ» κανόνα των 49 βιβλίων της Παλαιάς Διαθήκης που δέχεται η Ορθοδοξία !!!
ίδιο χωρίο. Στην παρούσα μελέτη θα παρουσιάσουμε μόνο δύο παραδείγματα από τα πολλά που υπάρχουν.
ΝΙΚΗ
«αὕτη ἐστὶν ἡ νίκη ἡ νικήσασα τὸν κόσμον, ἡ πίστις ἡμῶν» Α Ιωάννου 5:4.
Τι σημαίνει η φράση «ἡ νίκη ἡ νικήσασα»;;; Η νίκη που νίκησε ; Η νικήτρια νίκη δηλαδή; Τι νόημα
έχει αυτή η φράση; Είναι φανερό ότι η φράση «ἡ νίκη ἡ νικήσασα» δεν έχει το νόημα «η νίκη που νίκησε»
διότι σε αυτήν την περίπτωση ως ΑΙΤΙΑ της νίκης θεωρείται η ίδια η νίκη !!! Πως είναι δυνατον αιτία της
νίκης να είναι η νίκη; Υπάρχει δηλαδή περίπτωση η νίκη να μην νικήσει και να ηττηθεί;;; Αν δεν υπάρχει
περίπτωση να ηττηθεί η «νίκη» γιατί λέγεται ότι «νίκησε»; Είναι σαφές ότι άλλη σημασία έχει στο εδάφιο
αυτό η λέξη «νίκη» και άλλη η λέξη «νικήσασα».
Στην περίπτωση που εξετάζουμε ΝΙΚΗ σημαίνει ΔΥΝΑΜΗ και όχι νίκη ! «αὕτη ἐστὶν ἡ νίκη ἡ νικήσασα
τὸν κόσμον, ἡ πίστις ἡμῶν»= Αυτή είναι η ΔΥΝΑΜΗ που ΝΙΚΗΣΕ τον κόσμο, η πίστη μας.Το ότι η λέξη
ΝΙΚΗ σημαίνει και δύναμη εκτός από «νίκη» φαίνεται και από άλλα εδάφια της Γραφής.
«σοί, Κύριε, ἡ μεγαλωσύνη καὶ ἡ δύναμις καὶ τὸ καύχημα καὶ ἡ νίκη καὶ ἡ ἰσχύς» Α' Παραλειπομένων/ Α
Χρονικών 29:11 (Κείμενο Εβδομήκοντα).
«And it came to pass after these things that God tested Abraham, and said to him, 'Abraham, Abraham.' And he said, 'Here I am.' Then he said, 'Take now your son, your beloved son, whom you have loved, Isaac, and go to the land of Moriah, and offer him there as a burnt offering» (Genesis 22:1-2, Septuagint)
In Proverbs 4:3, it is Christ, the incarnate Wisdom of God, who speaks. Just as in other
parts of Proverbs, for example, Proverbs 8:27, «When he prepared the heavens, I was present
with him». Surely, Solomon, the author of Proverbs, was not present at the creation of
heavens! Therefore, Christ is the only-begotten to his mother. In Proverbs 4:3, the Son of God
prophesies (Prophetic perfect tense) that he will be the only-begotten to his mother.
The passage Amos 3:1-2 is one of the passages of the Holy Bible in which there is complete alignment between the Hebrew Masoretic text and the Septuagint translation. This is one of the reasons why this passage was chosen for this brief anti-heretical study. That is, so there would be no disputes about what exactly the Prophet Amos wrote.
In the passage Amos 3:1-2, one person speaks, saying: «ΑΚΟΥΣΑΤΕ τὸν λόγον τοῦτον, ὃν ἐλάλησε Κύριος ἐφ᾿ ὑμᾶς, οἶκος ᾿Ισραήλ» - Hear this word that the Lord has spoken for you, O house of Israel.
The person speaking refers to the Lord in the third person - «ἐλάλησε Κύριος»( the Lord has spoken)/ דִּבֶּר יְהוָה / Dibber Yahweh.
Indeed, this word confirms the distinction between two divine Persons revealed by the differentiation of first/third person («ἀνήγαγον»[I brought up] / «ἐλάλησε»[he spoke]). We mention this because some anti-Trinitarians, in their panic caused by the passage Amos 3:1-2, propose the so-called self-reference (illeism) as a pseudo-justification. They argue that God sometimes refers to himself in the third person! However, the word lāmar reveals the introduction or reference of the words of one person by another person. One person quotes the words of another person.
Adonai Yahweh אֲדֹנָי יְהוִה declares that «WE HEARD» שָׁמַעְנוּ from Yahweh יְהוָה. Yahweh distinguishes Himself from another Yahweh! Moreover, the speaking Yahweh appears to be more than one persons because plural form is used - «WE HEARD»!
So, according to the Hebrew text - Numbers 23:19 and Hosea 11:9 - Yahweh is not a man (אִישׁ), while according to Exodus 15:3, Yahweh is a man (אִישׁ)!!!
The present passage (prophecy regarding the mission of John the Baptist) is very important for the anti-Arian struggle. Because this passage proves the following:
- Jesus Christ is the Yahweh who sends his messenger (John the Baptist) before his face.
- The speaking Yahweh-Son identifies himself with the coming Messiah and at the same time distinguishes himself from him because the Messiah is not only God but also human. He thus has two natures.
- The passage clearly demonstrates the preexistence of the Son as a person/hypostasis before his conception in the womb of the Virgin. We say this because apart from Jehovah's Witnesses, who indeed acknowledge the preexistence of the Son but consider him a creation—an angel, there are other anti-Trinitarian heretics who teach that Jesus is indeed God but deny the existence of the Holy Trinity! Specifically, they believe that the Son did not exist before being born as a man from the Virgin and that Jesus is merely a manifestation of God the Father. They accept Jesus as a man, as a distinct person from the Father, but they do not accept the personhood of the Son as God, nor the personhood of the Holy Spirit. They consider the Holy Spirit and Jesus to be expressions of the one divine person/hypostasis of the Father. They argue that the Son and Word of God did not preexist as a distinct person just as the impersonal human word is not a person.
The Septuagint translated the Hebrew word תָּו (Tav) as ΣΗΜΕΙΟΝ(= mark). The word תָּו (Tav) doesn't generally mean «mark» in Hebrew. The word Tav is the name of the 22nd and last letter of the Hebrew alphabet, Tav - ת.
The word ΣΗΜΕΙΟΝ(= mark) (generally) in Hebrew is אוֹת, as seen, for example, in Genesis 4:15: «Then the Lord put a mark(אוֹת) on Cain so that no one who found him would kill him».
In paleo-Hebrew, the Tav had the shape of a Cross!!! See the following image of the paleo-Hebrew alphabet:
«ἐν ἐκκλησίαις εὐλογεῖτε τὸν Θεόν, Κύριον ἐκ πηγῶν ᾿Ισραήλ»
בְּֽמַקְהֵלוֹת בָּרְכוּ אֱלֹהִים יְהוָה מִמְּקוֹר יִשְׂרָאֵֽל
In Psalm 67:27 according to the Septuagint or 68:26 in the Masoretic Hebrew text, something remarkable is mentioned. The Scripture calls us to Praise God – the LORD / Yahwehיְהוָה – who originates, comes from Israel! But how can God come from humans? Isn't He the creator of all things? Doesn't everything and everyone come from Him? Why does Scripture say that God comes from the people of Israel? How is it possible for a pre-Christian era Psalmist to conceive of writing that God comes from humans? Unthinkable!
Η Εισαγωγή εις την Καινήν Διαθήκην είνε ένα από τα σπουδαιότερα και βαρύτερα μαθήματα της θεολογικής επιστήμης. Η διδασκαλία του απαιτεί χρόνον πολύ μακρότερον του διατιθεμένου επί του παρόντος͵ Διά τούτο αι παραδόσεις συντομεύονται πολύ. Αι σοβαρότεραι συνέπειαι της συντομεύσεως είνε αι ακόλουθοι. α) Το μάθημα δεν αναπτύσσεται αποδεικτικώς, αλλά μόνον ανακοινούται πλπροφοριακώς.
β) Δεν χρπησιμοποιούνται όλαι αι μαρτυρίαι και πλπροφορίαι, αλλά γίνεται επιλογή και μάλιστα αυστηρά.
γ) Και των επιλεγομένων μαρτυριών δεν παρατίθενται τα κείμενα ούτε αι παραπομπαί, αλλ ̓ αναφέρεται μόνον το νόημα.
δ) Παραλείπονται πολλαί απόψεις, εφ ̓ όσον δεν γίνονται εδώ δεκταί, αν και θα έπρεπε να αναφέρωνται και να αποκρούωνται ειτιολογημένως, αν όχι δι ̓ άλλον λόγον, τουλάχιστον διότι υποστηρίζονται σήμερον υπό πολλών. Τοιουτοτρόπως το μάθημα τούτο κυρίως ειπείν δεν είνε Εισαγωγή, αλλά Στοιχεία εισαγωγής εις την Κ. Διαθήκην. Μη δυνάμενος να επεκταθώ, εφρόντισα τουλάχιστον να κάνω το παρόν εγχειρίδιον ευσύνοπτον, σαφές, και ωλοκληρωμένον, ώστε οι φοιτηταί να εισαχθούν κατά τον καλύτερον δυνατον τρόπον εις τα ζητήματα της Κ. Διαθήκης εν τη λιτότητι ταύτη του χρόνου.
https://archive.org/details/ypomnima
ΚΑΙ Το ΔΙΟΚΗΤΙΚΟΝ ΣΎΣΤΗΜΑ ΤΗΣ ΒΕΝΕΤΊΑΣ ΑΠΕΝΑΝΤΊ ΤΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΤΑΞΕΩΝ
ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΚΑΤΆ ΤΗΝ ΜΑΚΡΑΝ
ΠΕΡΊΟΔΟΝ ΤΗΣ ΕΝ ΤΗ ΝΗΣΩ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ
ΑΔΥΤΗΣ (1211 - 1669).
ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΙΗΣΟΥΣ
Αν γράψουμε στην υπηρεσία Google Translate στα Ελληνικά το όνομα ΙΗΣΟΥΣ και ζητήσουμε να μεταφραστεί σε άλλες γλώσσες θα παρατηρήσουμε το εξής:
Παράδειγμα:
ΑΓΓΛΙΚΑ : JESUS
ΑΡΑΒΙΚΑ: عِيسَى
ΡΩΣΙΚΑ : ИИСУС
ΕΒΡΑΪΚΑ: יֵשׁוּעַ
Οι Μουσουλμάνοι που κατηγορούν ως δήθεν νοθευμένο κείμενο την Αγία Γραφήτι έχουν να ειπούν ; Το ίδιο το Κοράνιο λέγει ότι δύνανται να καταργηθούν ή να λησμονηθούν στίχοι από το Κοράνιο !!! Είναι αναξιόπιστο λοιπόν το Κοράνιο.
אתם קרויין אדם ואין עובדי כוכבים קרויין אדם
«Εσείς ονομάζεστε άνθρωπος αλλά οι λατρεύοντες τα άστρα (οι Ειδωλολάτρες- οι μη Ιουδαίοι
δηλαδή) δεν ονομάζονται άνθρωπος»
י
נשאתי בשש וילדתי בשבע אוי לשלש שנים שאבדתי בבית אבא
«Και πόσο μπορεί να μείνει έγκυος ; Είπε σε αυτήν : Δώδεκα ετών και μίας ημέρας. Είπε
αυτή σε αυτόν : Εγώ παντρεύτηκα στα έξι και γέννησα στα επτά. Αλίμονο στα τρία
χρόνια που ήμουν στο σπίτι του πατέρα (από τριών ετών δηλαδή μέχρι τα έξι τα
θεωρούσε χαμένα χρόνια !)».
Gittin 57a
אֲזַל אַ סְ קֵיּה בִ נְגִ ידָ א לְ יֵשּו הַּנֹוצְ רִ י
אֲמַ ר לֵיּה דִ ינֵיּה דְ הָהּוא גַבְ רָ א בְ מַ אי אֲמַ ר לֵיּה בְ צֹואָ ה רֹותַ חַת
«Πήγε και ήγειρε μέσω Νεκρομαντείας τον Γιεσού τον Ναζωραίο». «Είπε σε αυτόν (ο
Όνκελος στον Γιεσού): Ποία η τιμωρία αυτού του ανθρώπου ; (Η φράση “αυτού του
ανθρώπου” είναι ευφημισμός για τον ίδιο τον Γιεσού σε αυτήν την περίπτωση), Είπε σε αυτόν
(ο Γιεσού στον Όνκελο): Βρασμός εντός περιττωμάτων
«Ο ΣΤΑΥΡΟΣ» ΙΟΥΛΙΟΣ ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2014
«Ο ΣΤΑΥΡΟΣ» ΙΟΥΝΙΟΣ 2014
«Ο ΣΤΑΥΡΟΣ» ΜΑΪΟΣ 2014