Przyszła kryska na Matyska jak to mówią. Czas po tych kilku latach zrobić rachunek sumienia i się wam przyznać trochę do tych i owych rzeczy i pokazać swoje JA. Do napisania tego posta nakłoniła mnie trochę ostatnia konferencja See Bloggers, która odbyła się w Gdyni. Poznałam tam wiele ciekawych osób, kilka bardzo interesujących, z którymi mam nadzieję utrzymać kontakt. No i wiecie jak to jest...człowiek się przedstawia, mówi co robi, padają pytania i wtedy wychodzi z kim mamy do czynienia. Jesteśmy blogerami, każdy tematykę ma inną ale co się okazuje...hobby to hobby a prywatnie.. No właśnie. Anonimowe życie blogera też bywa ciekawe. No to kto gotowy na pikantne treści? :D

1. Jestem pedantką

O masz ci los. Też mi sekret. Zgadłam? Taka myśl, pierwsza, wasza? Spoko, ja rozumiem, że nie jestem jedyna i że to nie jest jakiś szał czy super info. Ale, jak wam powiem, że nie mogę zasnąć, bo szklanka stoi na stoliku a stać nie powinna. Albo poduszki na sofie w salonie nie są ułożone równo. Albo że ta firana zaczepiła o donice i tak to wygląda głupkowato... Ha. To już trochę nie halo koleżanko. Ale wiecie co, trochę mnie moja rodzina wyleczyła z tej choroby. Pierwszy był pies i to było największe uderzenie w moje dotychczasowe piękne uporządkowane życie. On przetarł szlaki. Jak pojawiła się Hania byłam już gotowa. Nie biegam za nią z odkurzaczem ani mokrą szmatką. Teraz już mam luz. Granice poluzowałam ale odkurzacz będzie zawsze moim najlepszym przyjacielem. Myślę, że jednak nie wyląduje w wariatkowie...jeszcze.

2. Gadam z rzeczami

To że należy mówić do kwiatów, żeby lepiej rosły to nie jest jakieś moje widzimisię. To jest wręcz udowodnione naukowo. Także gadam. Do kwiatów. A one rosną, bo im dobrze gadam. Ale mówię też do garów, zmywarki, pralki, odkurzacza, że o poduszce w łóżku nie wspomnę. Poza moją córką, która jeszcze nie umie mówić, więc mnie nie wyda i mężem, który o tym pewnie wie ale wstyd mu mówić że ma taka żonę, nikt mnie nie nakrył. Nie ma jeszcze mnie na YouTube więc musicie wierzyć mi na słowo :)

3. Mgr inż. Budowy Okrętów Morskich

Szczęka opadła? Duże oczy? Spoko, przyzwyczaiłam się, że nie mam pracy typowej dla kobiet. Mam trochę problem z dokładnym określeniem tego jaki jest mój zawód i ciężko mi to ludziom tłumaczyć. Z reguły jednak reakcja jest właśnie taka o...duże oczy, szczęka otwarta i zapytanie "Cooo????". No właśnie to. Los i życie tak mnie pokierowały. Ale można to było przewidzieć...córka stoczniowca, no gdzież ja indziej mogłam skończyć. Studia na które próbowałam się dostać to socjologia, ekonomia i administracja. Boże broń! Znaczy, Boże dzięki że obroniłeś. Na szczęście się tam nie dostałam i wylądowałam, za rozsądnym głosem w głowie, na Politechnice Gdańskiej, Wydziale Oceanotechniki i Okrętownictwa. Mega czad! Łatwo nie było ale było super. Powiem wam, że nie mogłam lepiej trafić i bardzo mi mój zawód odpowiada. Pracuje w świetnej firmie, w której zajmuję się badaniami modelowymi dla komercyjnych jednostek firm z całego świata. Poznałam świetnych ludzi z Wenezueli, Singapuru, Norwegii i innych ciekawych zakątków. A to co robię jest tak ciekawe i różne za każdym razem, że aż miło się do pracy przychodzi. 

4. Sieciówki odzieżowe mam w małym palcu

Oj tak. Po maturze okazało się, że mam za dużo wolnego czasu i zaczęłam pracować. Najpierw na zlecenie w wakacje, potem doszły weekendy, a na studiach to już i popołudniami dorabiałam. A gdzie tu zatrudnią kogoś kto uczy się dziennie....ano w sieciówkach. Mam za sobą Reserved, House, Camaieu. To czego mnie ta praca nauczyła to szacunek do pieniądza i do ludzi. Nabrałam dużej odwagi w kontaktach z klientami, czyli de facto obcymi dla mnie osobami. Nauczyłam się praw konsumenta, obowiązków i praw pracownika. Poznałam bardzo dużo osób z którymi kontakty utrzymuję do dziś. O reklamacjach i zwrotach wiem wszystko. Bardzo dobre doświadczenie, które, o dziwo, przydało się w mojej aktualnej pracy.

5. Arachnofobia

Masakra! Cholernie, okrutnie, straszliwie boję się tych obrzydliwych pajęczaków! Co jak co ale po prostu włosy mi staja dęba jak mi taki krzyżak wbije przez okno na chatę albo zajdzie nagle drogę w lesie czy parku. Nienawidzę. Przyprawiają mnie o takie obrzydzenie, że najlepiej spieprzała bym gdzie pieprz rośnie. Wszelkie wyjazdy na domki, namioty czy choćby do innego miejsca niż mój dom wiążą się z przeczesaniem domku i okolicy w obrębie kilku metrów. Inaczej nie zostaje. Taka fobie...co zrobisz. Z tym cholernym lękiem wygrać nie umiem.

6. Zakupocholizm/promocjocholizm

Dodatki do domu mogłabym kupować na potęgę. Mam multum poszewek na poduszki, obrusów, bieżników, podkładek na stół. Staram się hamować i nie ulegać gazetkom promocyjnym (przeklęty Blix!!) ale nie potrafię. Odzież dziecięca, dodatki, książeczki..masakra. Nie potrafię. Potrafię za to przesiedzieć całe popołudnie na H&M online, przeglądając asortyment, dodając rzeczy do koszyka, po czym wyłączyć to i iść spać. Aaaaaa co za strata czasu! Ale co ja zrobię, że nie umiem. Siedzę i przeglądam, tak o. Jak nie Blix i gazetki to Pinterest. Jak nie to, to sklepy online. Istna masakra. Jak ktoś ma złoty środek jak się uwolnić, mój debet będzie bardzo wdzięczny. A i usunięcie się z subskrypcji i newsletterów nie działa :D

7. Nienawidzę arbuzów

Ohyda, strasznie niedobre paskuctwo. Ja nie wiem jak się ludzie tym zajadają. I że latem to już must have bo tyle wody i w ogóle wow. No nie lubię i już. Dla mnie to nie ma smaku. Jest jakieś takie gorzkie, mokre. Fe. Jedno co mi się w arbuzach podoba to ich wygląd. Ale to akurat chyba nie o to chodzi :)

No dobra, myślę że tyle moich odkrytych kart na początek wystarczy. Jestem ciekawa waszej reakcji. A może jest coś u was co też jest takim wow że ciężko się w to wierzy jak się was pozna. Aaa i czy macie ochotę poczytać o tym co robię kiedy jestem kobietą pracującą? Mam na myśli moją pracę zawodową. Czy kogoś z was ten temat interesujcie? Dajcie znać :D

Jest i on. Wiem że przez niektórych z was bardzo wyczekiwany post mojego bloga. Czuję taką presję że aż boję się czy nie zawiodę waszych oczekiwań. Jedno jest pewne, właścicielka zadowolona. Organizacja, planowanie i w końcu podciągnięcie rękawów i do roboty. On, pokoik bardzo wyczekiwany. Pokój który łączy spełnienie moich marzeń i wizję przestrzeni dla małej kobietki. Minimalistyczny, subtelny, pastelowy. Bardzo dziewczęcy i niskobudżetowy. Nie ma tam wymyślnych mebli i skomplikowanych rozwiązań. Mebli jest mało, tylko te najważniejsze i potrzebne. Nie ma drogich zabawek i dodatków. 

To jak to było z tym pokojem..?

Remont wykonaliśmy w trakcie urlopu M. Wiadomo, jak już pisałam ostatnio, szanujący się Polak na urlopie zawsze ma jakiś remont w zanadrzu. Trzeba było wymalować całe piętro. Pozbyć się zbędnych przedmiotów i uporządkować te które zostają. Przestrzeń dzieliliśmy na pół - na pokój Hani i nasze biuro. Sprawa była skomplikowana ale nie do nieogarnięcia. M. wziął się za ciężkie prace fizyczne, ja weszłam na gotowe białe ściany. Pierwsze co należało do moich obowiązków to ściana z górami. Ileż to ja inspiracji przejrzałam, wybierałam, myślałam i kombinowałam. Padło na góry i tak zostało. Są. Są i góry, zrobione mniej lub bardziej dokładnie i elegancko. Mi się podobają. Prosta forma, kolory, super. Kolejna sprawa to była szafa wnękowa. Nie robiliśmy szafy na wymiar póki co, bo plan  na rozwój jest więc po co pakować teraz się w wymiarowe meble skoro potem będzie trzeba je rozwalać. Bez sensu. "Szafa na wymiar" znalazła się u moich rodziców na strychu. Idealnie pasowała we wnękę między kominem a ścianą. Ponieważ nie widać jej prawie wcale, pomalowałam tylko fronty i klamki. Tadam. Prosto i łatwo. Bez skomplikowanych zabiegów. Do środka dorobiliśmy tylko dodatkową półkę - Castorama, płyta na wymiar, gotowe. Reszta mebli i dodatków to tylko czysta przyjemność. Jak widzicie jest trochę mebli od szweda, hand made i pięknych pastelowych dodatków. Oczkiem w głowie tego projektu była moskitiera ala baldachim. Coś, o czym ja jako mała dziewczynka marzyłam, coś o czym wydaje mi się każda mała dziewczynka marzy też dziś. Hanula ma dopiero niespełna 11 msc ale liczę na to że ten element będzie również i jej ulubionym. Łóżko póki co to sam materac. Z tej wysokości można się jedynie skulać na ziemię i krzywda się dziecku nie stanie. W przyszłości będzie tam łóżko rosnące z dzieckiem, również z popularnego sklepu meblowego czytaj IKEA.

Czego brakuje?

No tu właśnie sprawa jest mocno rozwojowa. Brak w zasadzie najważniejszego elementu który pozwolił by Hani bawić się i pozostać w pomieszczeniu samej - bramki na schody. Kolejna sprawa to zabudowa grzejnika. Już wybrałam co to by miało być i jak wyglądać, kwestia zakupu i montażu. Półki do książek ostatnio stwierdziłam że przemaluję chyba na szaro i małe drewniane krzesełko które służyło mi kiedyś za taboret również. To tyle. Chyba że macie jakieś pomysły albo spostrzeżenia to chętnie wezmę je pod uwagę. Projekt jeszcze nie jest zamknięty :)

Odkurzyłam blog z pajęczyn i jestem. Ale masakra. Wstyd. Tyle mnie nie było. Dobrze, że blogowanie nie jest moim sposobem na życie bo kwiecień i maj należałyby zdecydowanie do tych miesięcy chudych. Tak jak już wam zaanonsowałam na fejsbuniu, dużo się działo. Był urlop na urlopie, choroba, remont...Nałożyło nam się trochę i zebrać się żeby to opisać nie było łatwo. Post ten powstaje od początku czerwca także....zdajecie sobie sprawę jak ciężko było ruszyć. Ale już się ogarnęłam i oto jest. Enjoy.

FIT MOM  - Ania Dziedzic

Zacznę od tego co zaczęło w pierwszej kolejności pochłaniać mój czas wolny. Mam bardzo słabą silną wolę. Nie raz już próbowałam ćwiczyć w domu.  A to z Mel B, a to z Ewą Chodakowską, a to z innymi paniami z YouTuba. Nigdy nie trwało to jakoś przesadnie długo i przede wszystkim nie mobilizowało i nie sprawiało tyle frajdy co teraz. Ania ma dwie córki a wygląda świetnie. To mobilizuje. Po urodzeniu córci moje uda wyglądały okrutnie, fałdka w dolnej partii brzucha...eh no i te boczki. Nie jestem gruba, nie mam nadwagi i nigdy nie miałam. Ale przeszkadzało mi to i bardzo chciałam coś z tym zrobić. Podjęłam wyzwanie. I tak do dziś walczę o siebie dla siebie. Daje mi to mega pałera. Do tego zaczęłam lepiej jeść, a na tym akurat korzysta cała rodzina. Też lubicie stawiać sobie takie wymagania i cele do osiągnięcia?

Przyczepka do roweru/wózek jogger

Mój M jest bardzo aktywnym człowiekiem, biega, ćwiczy crossfit. Swoją pasję bardzo chce dzielić że swoją córka. Ja  też nie lubię spędzania wolnego czasu przed tv lub na leżaku. Chcemy nasze dziecko zarazić bardzo aktywnym trybem życia. Aby umożliwić i sobie i jej tę ścieżkę, zdecydowaliśmy się na zakup przyczepki do roweru/wózka do biegania. Nie zdecydowaliśmy się jednak na najlepszy i jednocześnie najdroższy model. Ponieważ ma to być dodatkowy element transportu, kupiliśmy sprzęt bezpieczny ale nie markowy. Baliśmy się trochę że Hanula nie podzieli naszej radości z jazdy na rowerze. Stało się jednak zupełnie inaczej, co mega cieszy. Młoda ma sporo miejsca w przyczepce, kocyk, wodę, zabawki. Moskitiera chroni przed robalami. Dodatkowo jest folia ochronna od deszczu. Jedyny minus - boczne okienka są na stałe z foli. Jednak radość całej rodziny z wycieczek i wspólnie spędzonego aktywnie czasu, bezcenna.

Ośrodek wypoczynkowy Largo w Borsku

Potrzebowaliśmy też trochę zmienić otoczenie. No najbardziej to chyba ja.. Ten urlop macierzyński jest świetną sprawą, ale odpoczynek od domowych ścian mocno wskazany żeby nie zwariować. Wybraliśmy się więc do naszego zaprzyjaźnionego ośrodka na Kaszubach. W miejscowości Borsk, ośrodek Largo. Pięknie położony, nad samym jeziorem. Malownicze tereny, spokój, cisza. Piękne domki, pyszne jedzenie. Nic tylko odpoczywać. Pławiliśmy się więc w błogim lenistwie ale również staraliśmy się o aktywne chwile - bieganie, jazda na rowerze, spacery. M. nawet załapał się na lot paralotnią. Takie cuda. Polecam zatem, każdemu potrzebny jest czas na relaks. Zapewniam.




Remont pokoju Hani

To jest grubszy temat na nowy post który zaraz po tym dla was stworzę, obiecuję. Tu tylko szybki anons. Otóż, wspominałam w ubiegłych pokojowych postach, że takie zamiary remontowe mamy. Udało się. M. miał urlop, a jak każdy szanujący się Polak na urlopie postanowił przeznaczyć jego połowę na remont. Brawo ty! Odświeżyliśmy nasze piętro, ogarnęliśmy część biurową i zabraliśmy się za część która będzie pokojem Hani. Tatuś był od tej cięższej roboty, mamusia od organizacji i wyposażenia wnętrza. Wiadomo ;) No, wisienka na torcie jeszcze przed nami ale już jest tak pięknie....więc rąbka tajemnicy uchylam. Po więcej zapraszam do kolejnego posta który, obiecuje, niebawem...a nie za pół roku :P



Szybko kształcące się dziecko

Nikt mnie nie uprzedzał że od pełzania do raczkowania pójdzie tak szybko. A od raczkowania do stawania, otwierania, otwierania szafek porządków w szufladach i zrzucaniu ze stolika to już tylko jeden krok. Czasu na pisanie przy małej nie mam w ogóle. Pełne skupienie! Przemieszcza się jak torpeda, uchylone drzwi, schody to dla niej kolejne wyzwania i chętnie pędzi w ich kierunku jak szalona. Nie ma opcji żeby spuścić ją z oka. A jak tylko nastaje dłuższa chwila ciszy.....to albo pies ma karmę zmieszaną z wodą, albo ja pourywane liście kwiatów (moje bidne monstery :( ) albo porządek w DVD....eh. Co wam będę mówiła, jest ogień. Z dnia na dzień coraz to większy. Wieczorami nieraz mam chęć coś napisać, ale siły brak i padam przed tv. Jednak jest coś co daje czas, drzemki. A jak dziecko mocno zmęczy się zabawą, pada na długo. I tak właśnie korzystając z kolejnej, udaje mi się w końcu skończyć tego posta. Jeah!! Teraz pozostaje nam tylko etap chodzenia, tylko już teraz to ja wiem jak się w tym połapać i już mnie mały łobuz nie zaskoczy. Niach niach niach!


No dobra, to tak w skrócie macie obraz co u nas. Liczę że nadal tam jesteście, mimo wszystko czekaliście na mój wielki powrót i wiernie przeczytaliście mojego powrotnego pościka. Zapraszam po więcej!