Աշոտ Նաւասարդեան
| Աշոտ Նաւասարդեան | |
|---|---|
 | |
| Ծնած է | 28 Մարտ 1950 |
| Ծննդավայր | Երեւան, Հայաստանի Խորհրդային Ընկերվարական Հանրապետութիւն, Խորհրդային Միութիւն |
| Մահացած է | 3 Նոյեմբեր 1997 (47 տարեկանին) |
| Մահուան վայր | Երեւան, Հայաստան |
| Քաղաքացիութիւն |
 Խորհրդային Միութիւն Հայաստան |
| Ազգութիւն | Հայ[1] |
| Ուսումնավայր | Երեւանի Պետական Համալսարան |
| Մասնագիտութիւն | քաղաքական գործիչ |
| Վարած պաշտօններ | Հայաստանի Հանրապետութեան Ազգային Ժողովի պատգամաւոր |
| Կուսակցութիւն | Հայաստանի հանրապետական կուսակցութիւն |
Աշոտ Նաւասարդեան (28 Մարտ 1950, Երեւան, Հայաստանի Խորհրդային Ընկերվարական Հանրապետութիւն, Խորհրդային Միութիւն - 3 Նոյեմբեր 1997, Երեւան, Հայաստան), հայ քաղաքական, պետական գործիչ, Հայաստանի հանրապետական կուսակցութեան հիմնադիր-նախագահ՝ 1990 թուականէն[2]։
Կեանք եւ գործունէութիւն
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]Ծնած է Երեւանի մէջ, ուր աւարտած է Երեւանի պետական համալսարանի իրաւագիտութեան ճիւղը։ Պատանեկան տարիքին անդամակցած է ընդյատակեայ Ազգային Միացեալ Կուսակցութեան (1968), որուն Խորհուրդին անդամ եղած է 1973-ին։
Յետագային հետեւած է Գարեգին Նժդեհի ցեղակրօնութեան գաղարախօսութեան, հանդէս գալով խորհրդային ամբողջատիրական համակարգի քննադատութեամբ եւ Հայ Դատի պաշտպանութեան։
Նաւասարդեան հայ ժողովուրի ապագան կապած է ազատ, անկախ եւ միացեալ Հայաստանի հետ։ Նման գաղափարներու տարածման համար երեք անգամ ձերբակալուած եւ ընդամէնը 17 տարուան բանտարկութեան ու 5 տարուան աքսորի դատապարտուած է։
Շուրջ 12 տարի անցուցած է կալանավայրերու մէջ, ներառեալ՝ 7 տարի բանտային եւ յատուկ վիճակի պայմաններու մէջ, վաղաժամ ազատելով երկրորդ եւ երրորդ անգամ։
1987 թուականին ազատ արձակուելէ ետք, քաղաքական գործունէութիւնը շարունակած է եւ 1989-1990ին Ազգային Ինքնորոշում Միաւորման Խորհուրդի անդամ եղած է։ Օգոստոս 1990-ին, Հայաստանի Գերագոյն Դատարանի որոշումով արդարացած է, յանցագործութեան փաստերու բացակայութեան պատճառով։
Ազգային Ինքնորոշում Միաւորման Խորհուրդի անդամներուն հետ, Աշոտ Նաւասարդեան հիմնած ու ղեկավարած է «Անկախութեան բանակ» ռազմա-քաղաքական կազմակերպութիւնը (1989), որ մասնակցած է Հայաստանի պաշտպանութեան եւ Արցախի ազատագրութեան մարտերուն Երասխաւանէն մինչեւ Մարտակերտ, Քելբաջար (Քարվաճառ), Լաչին (Բերձոր), Շուշի եւ այլն։
1990 թուականին, Նաւասարդեան հիմնած է Հայաստանի Հանրապետական Կուսակցութիւնը եւ անոր առաջին ղեկավարը եղած՝ մինչեւ մահ։ Նոյն տարին ընտրուած է Խորհրդային Հայաստանի Գերագոյն Խորհուրդի պատգամաւոր եւ 1990-1995 թուականներուն եղած է Գերագոյն Խորհուրդի անկախ պետականութեան հաստատման եւ ազգային քաղաքականութեան հարցերու եւ սահմանադրական յանձնաժողովներու անդամ։
1995-ին ընտրուելով Ազգային Ժողովի պատգամաւոր, 1995-1997 թուականներուն անոր պաշտպանութեան, ազգային անվտանգութեան եւ ներքին գործերու մշտական յանձնաժողովի փոխնախագահ։
Սրտի հիւանդութեան պատճառով մահացած է 47 տարեկանին։
Աշոտ Նաւասարդեանի անունը կը կրէ Երեւանի մէկ դպրոցը[3]։
Պարգեւներ
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]Պարգեւատրուած է առաջին աստիճանի Մարտական խաչով։
Ծանօթագրութիւններ
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]- ↑ Karabakh War 1988–1994 — Հայկական հանրագիտարան հրատարակչություն, 2004. — 865 է.
- ↑ «Այսօր Աշոտ Նաւասարդյանի ծննդեան օրն է / Լուրեր / Տեղեկատուական կենտրոն / Հայաստանի Հանրապետական կուսակցութիւն»։ hhk.am։ արտագրուած է՝ 2022-11-07
- ↑ «ԱՇՈՏ ՆԱՒԱՍԱՐԴԵԱՆ (մահ՝ 3 Նոյեմբեր, 1997)» (en-US)։ 2022-11-03։ արտագրուած է՝ 2022-11-07