Jump to content

Ժակ Բենվիլ

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Ժակ Բենվիլ
ֆր.՝ Jacques Bainville
Դիմանկար
Ծնվել էփետրվարի 9, 1879(1879-02-09)[1][2][3][…]
ԾննդավայրՎենսեն
Մահացել էփետրվարի 9, 1936(1936-02-09)[1][2][3][…] (57 տարեկան)
Մահվան վայրԲելշաս փողոց կամ Փարիզ, Ֆրանսիա[4]
ԳերեզմանMarigny[5]
Քաղաքացիություն Ֆրանսիա
Մայրենի լեզուֆրանսերեն
ԿրթությունԱնրի IV լիցեյ և Փարիզի համալսարանի իրավաբանական ֆակուլտետ
ԵրկերQ3231724?
Մասնագիտությունլրագրող, ժամանակագիր, պատմաբան, հրապարակախոս, գրական քննադատ և գրող
ԱշխատավայրLa Gazette (թերթ), Q3428637?, L'Action Française?, Le Petit Parisien?, La Nation belge? և Revue universelle?
Զբաղեցրած պաշտոններseat 34 of the Académie française?
ԿուսակցությունԱկսյոն ֆրանսեզ
Պարգևներ և
մրցանակներ
ԱնդամությունՖրանսիական ակադեմիա
ԵրեխաներHervé Bainville?
Ստորագրություն
Изображение автографа
 Jacques Bainville Վիքիպահեստում

Ժակ Բենվիլ (ֆր.՝ Jacques Bainville, փետրվարի 9, 1879(1879-02-09)[1][2][3][…], Վենսեն - փետրվարի 9, 1936(1936-02-09)[1][2][3][…], Բելշաս փողոց և Փարիզ, Ֆրանսիա[4]), [6], ֆրանսիացի պատմաբան (մասնագիտացել էր արտաքին հարաբերությունների պատմության ուսումնասիրության մեջ)[7], ժուռնալիստ, ակադեմիկոս։ Քաղաքական իր հայացքներով եղել է միապետական[8], հակահանրապետական Acción Francesa («Ֆրանսիական գործողություն») շարժման ակտիվ ու կարևոր գործիչ[9][8], Ֆրանսիական ակադեմիայի անդամ 1935 թվականից մինչև իր մահը[10]։

Ժակ Բենվիլի պատմագիտական հիշարժան աշխատություններից են L'Histoire de deux peuples (1916),[6] L'Histoire de deux générations (1918),[6] Les conséquences politiques de la paix (1920;[6] Editions de l'Arsenal, 1995;[11] Godefroy de Bouillon, 1996),[12] Histoire de France (A. Fayard, 1924),[13] Petite Histoire de France (1930),[14] Napoléon,[15] Les dictateurs (1935;[6][16] Godefroy de Bouillon, 1996),[12] o Histoire de la Troisième République (1935),[6]...

Revue universelle-ի տնօրենը լինելով հանդերձ՝[17] աշխատակցել է նաև մի շարք այլ պարբերականների (L'Action Française, Gazette de France, Le Petit Parisien, L'Eclair de Montpellier,[18] Candide, Liberté, Le Petit Journal, Capital o La Nation belge,[17]...)։

Կյանքի վերջին տարիներին դեմ է գնացել նացիստական Գերմանիային[10]։ 1979 թվականին հրատարակվել է Ուիլյամ Քեյլորի Jacques Bainville and the Renaissance of Royalist History in Twentieth-Century France աշխատությունը[8], որտեղ հանգամանորեն ներկայացված են Բենվիլի կյանքն ու գործը։

Publiciste-Homme de Lettres-ի շրջանակներում կատարած աշխատանքի համար, Ֆրանսիայի արտաքին գործերի նախարարության զեկուցագրի հիման վրա, 1920 թվականին նրան շնորհվել է Պատվո լեգեոնի շքանշանի ասպետի կոչում[19]։

Երկեր

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  • Louis II de Bavière, 1900
  • Bismarck et la France, 1907 (saggi)
  • Le Coup d'Agadir et la guerre d'Orient, 1913 (saggi)
  • Histoire de deux peuple, 1915; Histoire de deux peuple, continuée jusqu'a Hitler, Collection Les Grandes Études Historiques, Artheme Fayard, Paris, 1935
  • La Guerre et l'Italie. Purquoi l'Italie a voulu la guerre. Ce que l'Italie attend de la guerre. L'Italie et l'Autriche. L'Italie et l'Allemagne. L'avenir des relations franco-italiennes, Artheme Fayard, Paris, 1916.
  • Histoire de trois générations: 1815-1918, avec un épilogue pour la quatrième, Artheme Fayard, Paris, 1918
  • Après la guerre. Comment placersa fortune, Nouvelle librairie nationale, Paris, 1919
  • Les Conséquences politiques de la paix, Fayard, Paris, 1920
  • Histoire de France, 1924
  • Napoléon, 1931
  • Bismarck, Collection L'Histoire vivante, Éditions du siècle, Paris, 1932
  • La Troisième République, 1870-1935, 1935
  • Les Dictateurs, Denoël et Steele, Paris, 1935
  • Lectures, Fayard, Paris, 1937
  • Journal, 1901-1918, Plon, Paris, 1948
  • Journal, 1919-1926, Plon, Paris, 1949
  • Journal, 1927-1935, Plon, Paris, 1949
  • Journal inédit (1914), Plon, Paris, 1953
  • La Guerre démocratique. Journal 1914-1915, a cura di Dominique Decherf, Bartillat, Paris, 2000.

Գրականություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

http://www.persee.fr/web/revues/home/prescript/article/rhef_0300-9505_1925_num_11_52_2363_t1_0388_0000_2}}(չաշխատող հղում)

Ծանոթագրություններ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 1,7 1,8 Base Léonore (ֆր.) — ministère de la Culture.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (ֆր.): տվյալների բաց շտեմարան — 2011.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 Encyclopædia Britannica
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 Չեխիայի ազգային գրադարանի կատալոգ
  5. ↑ https://www.landrucimetieres.fr/spip/spip.php?article3669
  6. ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 6,4 6,5 Varios autores, 1936, էջ 205
  7. ↑ título=Bainville, Jacques|url=http://viaf.org/viaf/6873/%7Cobra=VIAF%7Ceditorial=OCLC}}(չաշխատող հղում)
  8. ↑ 8,0 8,1 8,2 Irvine, 1981, էջեր 559-561
  9. ↑ Weber, 1962, էջեր 276-277
  10. ↑ 10,0 10,1 Sévillia, 2011
  11. ↑ Cazes, 1995, էջեր 805-806
  12. ↑ 12,0 12,1 Cazes, 1996, էջ 931
  13. ↑ Richard, 1925, էջեր 388-390
  14. ↑ Bainville, 1930
  15. ↑ Bainville, 1931
  16. ↑ Bainville, 1935
  17. ↑ 17,0 17,1 Weber, 1962, էջ 276
  18. ↑ Gros, 2010, էջ 17
  19. ↑ título=Réponse n° 1|url=http://www.culture.gouv.fr/public/mistral/leonore_fr?ACTION=CHERCHER&FIELD_1=COTE&VALUE_1=LH/95/80%7Cobra=Ministère de la Culture et de la Communication de Francia|editorial=Léonore|idioma=francés}}

Արտաքին հղումներ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Ժակ Բենվիլ» հոդվածին։
 ⛭ 
  Թեմատիկ կայքեր
Բառարաններ և հանրագիտարաններ
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Ժակ_Բենվիլ&oldid=10091701» էջից