Գալիտե
 جالطة | ||
 Գալիտեն տիեզերքից
| ||
| Կոորդինատներ | 37°31′38″ հս․. լ. 8°55′40″ ավ. ե.HGЯO | |
| Երկիր |  Թունիս
| |
| Կղզիների քանակը | 6 | |
| Ամենամեծ կղզին | Լա Գալիտե | |
| Ընդհանուր մակերեսը | 8, 08 կմ2 | |
| Ամենաբարձր կետը | 391 մ | |
| Ջրատարածություն | Միջերկրական ծով | |
| Բնակչություն | 75 մարդ մարդ | |
| Բնակչության խտությունը | 9, 282 մարդ/կմ2 | |
  | ||
 Վիքիպահեստում
| ||
Գալիտե (արաբ․՝ جالطة), հրաբխային ծագմամբ ժայռոտ կղզիների խումբ Միջերկրական ծովում։
Տեղակայված է թունիսյան ափից 38 կմ դեպի հյուսիս, պատկանում է Բիզերտա վիլայեթին։ Սարդինիայից բաժանվում է 150 կիլոմետրով։ Ընդհանուր մակերեսը 8, 08 կմ² է, տարեկան տեղումները կազմում են 525 մմ, ջերմաստիճանը 10, 3 °C֊ից մինչև 28, 6 °C է։
Գլխավոր կղզին
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Տարածքի մեծ մասը (7, 52 կմ²) կազմում է Լա Գալիտե կղզին՝ 5, 4 կմ երկարությամբ 2, 9 կմ լայնությամբ։ Կղզին կազմված է 200 մ բարձրությամբ ժայռերից, որոնց վրա բարձրանում են Bout de Somme և Piton de l'Est գագաթները՝ 391 մ[1] և 360 մ բարձրությամբ համապատասխանաբար։
Bout de Somme֊ի գագաթին կանգնած է դիտարկման աշտարակ։ Կղզում հայտնվել հնարավոր է միայն Escueil de Pasque հարավայաին ծովածոցի միջոցով։
Կղզում ապրում են նավաստիների մի քանի ընտանիքներ (ընդամենը 10֊ից մինչև 35 մարդ) և այստեղ գտնվում է ռազմածովային բազա (40 մարդ)։ Նախկինում կղզում ապրում իտալական ծագմամբ թունիսցիներ, բայց Թունիսի անկախ հռչակվելուց հետո նրանք գնացին Ֆրանսիա։ Իսկ ընդհանրապես, մարդիկ այստեղ ապրել են Պունիկյան պատերազմներից սկսած։ Կղզին պատված է թփուտով և խոտով, չնայած որ հողերը աղքատ են։ Մի ժամանակ կղզում աճել են նաև ծառեր, բայց հիմա միայն ինժիր, կակտուս ձիթենիներ և խաղողի այգիներ։ Գալիտեն հանդիսանում է նաև թռչունների բների վայր։
Այլ կղզիներ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Գլխավոր կղզուց բացի կան նաև ժայռերի և կղզյակների երկու այլ խումբ, որոնք նախատեսված չեն վայրէջքի համար։ Արևմտյան Գալիտոնները տեղակայված են 3 կմ դեպի հարավ֊արևմուտք։ Le Galiton (158 մ, 40 գա) և La Fauchelle (137 մ) երկրորդ և երրորդ ամենախոշոր կղզիներն են այս խմբում։
Լա Գալիտոնայի գագաթին կա փարոս։ 1980 թվականին Լե Գալիտոն հայտարարվել է պահպանվող բնական տարածք, կղզում բնակվող վանական փոկերի պահպանության համար։ Գլխավոր կղզուց 12 կմ դեպի հյուսիս֊արևելք Արևելյան Գալիտոններ ժայռերն են, դրանք Գալլոյի (119 մ), Պոլաստրոյի և Գալինայի վրա են։ 25 կմ դեպի հարավ֊արևմուտք Écueil des Sorelles ժայռերն են։ 13 կմ դեպի հյուսիս Banc des Mazzarilles բանկան է, 21 մինչև 49 մ խորությամբ։
Թունիսի անկախացման համար շարժումի առաջնորդ Հաբիբ Բուրգիբան Գալիտեում 2 տարով (1952-1954) արատքսված է եղել։
Ծանոթագրություններ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- ↑ «Tahar Ayachi, « La Galite : Sur le balcon des rêves », Mille et une Tunisie, 10 mai 2010». Արխիվացված է օրիգինալից 2018 թ․ մարտի 21-ին. Վերցված է 2015 թ․ հունիսի 29-ին.
Արտաքին հղումներ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- Pub. 131 Արմևմտյան Միջերկրական ծով, Սեկտոր 7։ Ալժիր և Թունիս՝ Մատիֆու հրվանդանից մինչև Սերատ հրվանդանը (Անգլ.)
- Խելլա Լախբիբ, «Գալիեի բնակիչների վերադարձը», Թունիսի մամուլ, 2007 թ․, հուլիսի 13 (ֆր.)
- Բնական զոնաների պահպանման ՅՈՒՆԵՍԿՈ֊ի ծրագիրը(չաշխատող հղում)
 | Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Գալիտե» հոդվածին։ |
| ||||||
