Jump to content

Անտոնիո Ռոսմինի

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Անտոնիո Ռոսմինի
Ծնվել էմարտի 24, 1797(1797-03-24)[1][2][3][…] Ռովերետո, Տրենտո, Տրենտինո Ալտո Ադիջե, Իտալիա[4]
Մահացել էհուլիսի 1, 1855(1855-07-01)[1][5][6][…] (58 տարեկան) Ստրեզա, Վերբանիո-Կուզիո-Օսոլա, Պիեմոնտ, Իտալիա[4]
Քաղաքացիություն Իտալիայի թագավորություն և  Լոմբարդո-Վենետիկ
ԴավանանքՀռոմի Կաթոլիկ եկեղեցի
Մասնագիտությունփիլիսոփա, քահանա և գրող
ԱնդամակցությունԹուրինի գիտությունների ակադեմիա[4] և Ակադեմիա դելա Կրուսկա
Ալմա մատերՊադովայի համալսարան
Տիրապետում է լեզուներինիտալերեն[7]
Կայքrosmini.it/Objects/Home1.asp
 Antonio Rosmini Վիքիպահեստում
Ռոսմինիի հուշարձանը Միլանում (1896)

Անտոնիո Ֆրանչեսկո Դավիդե Ամբրոջիո Ռոսմինի-Սերբատի (իտալերեն՝ Antonio Francesco Davide Ambrogio Rosmini-Serbati; մարտի 25, 1797, Ռովերտո - հուլիսի 1, 1855, Ստրեզա Լագո Մաջորեում), իտալացի կաթոլիկ քահանա և փիլիսոփա:Նա հիմնել է Ռոսմինյանները՝ պաշտոնապես Բարեգործության ինստիտուտը (իտ.՝ Societas a charitate nuncupata), առաջ է քաշել սոցիալական արդարության հայեցակարգը և իտալական լիբերալ կաթոլիկությունը[8]։ Ալեսանդրո Մանձոնին Ռոսմինիին համարել էր միակ ժամանակակից իտալացի հեղինակը, ում արժե կարդալ[9]։

Կենսագրություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Անտոնիո Ռոսմինի Սերբատին ծնվել է 1797 թվականի մարտի 24-ին, Ռովերետո քաղաքում, Ավստրիական Տիրոլում։ Նա սովորել է Պադովայի համալսարանում և քահանա է ձեռնադրվել Չիոգգիայում, 1821 թվականի ապրիլի 21-ին։ 1822 թվականին ստացել է աստվածաբանության և կանոնական իրավունքի դոկտորի կոչում[9]։ 1834-1835 թվականներին ղեկավարել է Ռովերետոյի ծխական համայնքը։

Այս ընթացքում Ռոսմինին ձևակերպել է իր «Պասիվության սկզբունքը»։ Ռոսմինին ստիպված էր ինքն իրեն հարցնել. «Իմ ծրագրերն ավելի շատ բխում են բարիք անելու իմ սուբյեկտիվ ցանկությունի՞ց, քան Աստծո կամքը կատարելու ցանկությունից»։ Այս կերպ անդրադառնալով՝ Ռոսմինին սկզբունքը ձևակերպել է երկու մասով. «Պատրա՛ստ եղեք ձեռնարկելու ցանկացած բարեգործություն, բայց միայն այնքան ժամանակ, քանի դեռ Աստծո Նախախնամությունն է ներկայացնում այն» և «Միևնույն ժամանակ ընկղմվե՛ք շարունակական դարձի հանձնառության մեջ՝ փնտրելով սեփական կյանքի բարեփոխում»[10]։

Ռոսմինին ընտրվել է Պիեմոնտի այն ժամանակվա կառավարության քաղաքական խորհրդականի պաշտոնում։ 1848 թվականի օգոստոսին Պիեմոնտի թագավոր Չարլզ Ալբերտը նրան ուղարկել է Հռոմ՝ Ավստրիայի դեմ պայքարում Հռոմի պապին Իտալիայի կողմը ներգրավելու նպատակով[9]։ Ռոսմինին հրավիրվել է ծառայելու Հռոմի Պիոս IX պապի հռոմեական կուրիայում՝ որպես Պապական պետությունների վարչապետ։ Նա մասնակցել է Ինտելեկտուալ պայքարին, որի նպատակն էր ազատագրվել Ավստրիայից, բայց որպես վստահելի եկեղեցական խորհրդական և դիվանագետ, նա չի եղել շարժման նախաձեռնողը, որն ավարտվել է Իտալիայի ազատությամբ և միասնությամբ։ Իրականում, երբ Իտալիան ցանկանում էր ազատվել Ավստրիայից, նրա նպատակն էր ստեղծել նահանգների համադաշնություն, որը պետք է գտնվեր Պապի վերահսկողության տակ[11]։ Հռոմեական Հանրապետության հիմնադրումից հետո Պոնտիֆիկոսը ստիպված է եղել փախչել քաղաքական հարցերով իր նախկին խորհրդականից։ Թեթև քաղաքական հանգամանքները շատ դժվարացրին երկու մարդկանց տարբեր նախագծերը հաշտեցնելը. սոցիալական և իրավական նորարարական բարեփոխումները, որքան էլ համեստ լինեն, զոհ գնացին Եկեղեցու ժամանակավոր ուժերի գերակայությունը պաշտպանելու առավել հրատապ էկզիստենցիալ կարիքներին:[փա՞ստ]

Բարեգործության ինստիտուտ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

1828 թվականին նա Դոմոդոսոլայի մոտ գտնվող Մոնտե Կալվարիոյում հիմնել է նոր կրոնական համայնք՝ Բարեգործության ինստիտուտը, որը հայտնի է որպես Ռոսմինյաններ։ Ինստիտուտի սահմանադրությունները հաստատվել են 1838 թվականի դեկտեմբերի 20-ին՝ Հռոմի պապ Գրիգոր XVI-ին ներկայացվելով։ Ինստիտուտը արագորեն տարածվել է Անգլիայում և Իտալիայում և հիմնադրումների խնդրանքներ է ստացել տարբեր երկրներից[9]։

Անդամները կարող են լինել քահանաներ կամ աշխարհականներ, ովքեր իրենց նվիրել են քարոզչությանը, երիտասարդության կրթությանը և համընդհանուր բարեգործության՝ նյութական, հոգևոր և մտավոր գործին։ Նրանք աշխատում են Իտալիայում, Անգլիայում, Իռլանդիայում, Ֆրանսիայում, Ուելսում, Նոր Զելանդիայում, Քենիայում, Տանզանիայում, Հնդկաստանում, Վենեսուելայում և ԱՄՆ-ում։ Լոնդոնում նրանք կցվել են պատմական Սուրբ Էթելդրեդա, Էլի Փլեյս և Հոլբորն եկեղեցիներին[11]։ Ռոսմինի քոլեջի տղաների դպրոցը հիմնադրվել է 1962 թվականին՝ Նոր Զելանդիայի Օքլենդ քաղաքում՝ հայր Քեթչեսայդի կողմից[12]։

Քննադատություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ռոսմինիի «Սուրբ եկեղեցու հինգ վերքերից» և «Սոցիալական արդարության սահմանադրությունը» (տե՛ս Աշխատությունները ստորև), մեծ հակազդեցություն է առաջացրել, հատկապես ճիզվիտների շրջանում, և 1849 թվականին դրանք դասվել են Ցանկ արգելված գրքերի շարքում[13]։ Ռոսմինին անմիջապես հայտարարել է իր հնազանդության մասին և հեռացել Ստրեզա Լագո Մաջորեում, որտեղ և մահացել է։ Իր մահից առաջ նա գոհունակություն էր ունեցել իմանալով, որ խնդրո առարկա ստեղծագործությունները արդարացվել են, այսինքն՝ հանվել են Ցանկ արգելված գրքերի շարքից։ Վինչենցո Մարիա Գատին, Սուրբ Թովմա քոլեջի աստվածաբանության դոմինիկյան պրոֆեսորը, Սուրբ Թովմա Աքվինացու անվան պապական համալսարանի նախահայրը և Սուրբ Պալատի վարպետը, մեծ դեր է ունեցել Ռոսմինիի ստեղծագործությունների մասնակի վերականգնման գործում։

Աշխատությունների մասին վեճը շարունակվել է մինչև 1887 թվականը, երբ Լևոն XIII պապը դատապարտել է Ռոսմինիի քառասուն առաջարկները։ Անդրադառնալով այս դատապարտմանը, այնուամենայնիվ, Հավատի վարդապետության միաբանությունը 2001 թվականին հրապարակել է մի փաստաթուղթ, որում հայտարարել է, որ «առաջարկների իմաստը, ինչպես հասկացվում և դատապարտվում է Հրամանագրով, չի պատկանում Ռոսմինիի իսկական դիրքորոշմանը»[14]։

1998 թվականին՝ Հռոմի պապ Հովհաննես Պողոս II-ի կողմից «Fides et Ratio» կոնգրեսում, Ռոսմինին անվանվել է, որպես մեծագույն քրիստոնյա մտածողներից մեկը։

Մտքեր

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ռոսմինիի փիլիսոփայական տեսակետի առավել համապարփակ տեսակետը կարելի է գտնել նրա «Sistema filosofico»-ում, որտեղ նա ներկայացրել է մարդու իմացության ամբողջական հանրագիտարանի հայեցակարգը, որը սինթետիկորեն միացված է, ըստ գաղափարների կարգի, կատարյալ ներդաշնակ ամբողջության մեջ։ Մտածելով վերջին փիլիսոփայության դիրքի մասին՝ Ջոն Լոքից մինչև Գեորգ Հեգել, և իր հայացքն ուղղելով մեր գաղափարների ծագման, ճշմարտության և որոշակիության հնագույն և հիմնարար խնդրին, նա գրել է. «Կարծում եմ, որ անհրաժեշտ կլինի մասամբ վերադառնալ հինավուրց ուսմունքներին և մասամբ այդ ուսմունքներին օգուտ տալ ժամանակակից մեթոդներին» (Theodicy, a. 148): Նա ուսումնասիրել է և վերլուծել մարդկային գիտելիքների փաստը և ստացել հետևյալ արդյունքները.

  1. Կեցության, կամ ընդհանրապես գոյության գաղափարը, մտնում և ենթադրվում է մեր բոլոր ձեռքբերովի իմացությունների մեջ, այնպես որ, առանց դրա, դրանք անհնարին կլինեն։
  2. Այս գաղափարն ըստ էության օբյեկտիվ է, քանի որ այն, ինչ երևում է դրանում, նույնքան տարբեր է և հակադրվում է այն տեսնող մտքին, որքան լույսը՝ նրան նայող աչքից։
  3. Դա ըստ էության ճշմարիտ է, քանի որ էությունը և ճշմարտությունը փոխակերպելի տերմիններ են, և որովհետև նրա տեսլականում միտքը չի կարող սխալվել, քանի որ սխալը կարող է կատարվել միայն դատողությամբ, և այստեղ չկա դատողություն, այլ մաքուր ինտուիցիա, որը ոչինչ չի հաստատում և ոչինչ չի ժխտում։
  4. Կիրառելով այս էապես օբյեկտիվ և ճշմարիտ գաղափարը, մարդ արարածը ինտելեկտուալ կերպով ընկալում է, առաջին հերթին, կենդանական մարմինը, որը անհատապես կապված է նրա հետ, և հետո, այն սենսացիաները՝ որոնք առաջացել են նրա մեջ՝ ոչ իր կողմից, այսինքն ՝ ընկալվող գործողությունից ելնելով նա ընկալում և ընդունում է ազդակը, էակին և, հետևաբար, իր վրա ազդող իրական երևույթները, և այդպիսով նա ընկալում է արտաքին աշխարհը, սրանք իրական պարզունակ դատողություններ են, որոնք պարունակում են.
    1. որոշակի էակի (առարկայի) առկայությունը
    2. դրա էությունը կամ տեսակը, որը որոշվում է իր կատարած գործողության որակով (նախադրյալ)
  5. Այս արտացոլումը, առանձնացնելով էությունը կամ տեսակը գոյությունից, ստանում է ամբողջական կոնկրետ գաղափար (համընդհանուրացում), այնուհետև դրանից  մի կողմ թողնելով որոշ տարրեր ստանում է վերացական, հստակ գաղափար (աբստրակցիա)։
  6. Միտքը, հասնելով զարգացման այս փուլին, կարող է անցնել հետագա բոլոր աբստրակցիաներին, ներառյալ բանականության առաջին սկզբունքները, մի քանի գիտությունների սկզբունքները, բարդ գաղափարները, գաղափարների խմբերը և այլն, առանց վերջի։
  7. Լինելու նույն համընդհանուր գաղափարը ՝ բոլոր ձեռք բերված գիտելիքների այս գեներատորը և պաշտոնական տարրը, ինքնին հնարավոր չէ ձեռք բերել. այն պետք է բնածին լինի մեր մեջ. այն պետք է Աստծո կողմից ներդրված լինի մեր էության մեջ։ Ուստի լինելը, ինչպես բնականորեն փայլում է մեր մտքում, պետք է լինի այն, ինչ մարդիկ կոչում են բանականության լույս։ Այստեղից էլ Ռոսմինին տալիս է իդեալական գոյության անունը և սա նա հռչակել է ամբողջ փիլիսոփայության հիմնարար սկզբունքը և ճշմարտության և հավաստիության բարձրագույն չափանիշը։ Նա հավատում էր, որ սա Սուրբ Օգոստինոսի, ինչպես նաև Սուրբ Թովմայի ուսմունքն է, որի ջերմ երկրպագուն և պաշտպանն էր[11]։

Ըստ Բատիստայի հայր Մոնդինի, Ռոսմինիի փիլիսոփայությունը չի կարող սահմանվել որպես թոմիզմ, քանի որ այն չունի հիմնարար իրական տարբերություն էության և գոյության միջև (Actus essendi), ինչպես նաև Աստծո հայեցակարգը որպես գոյություն և էություն (Esse ut Actus)[15]:

Սրբադասման գործընթացը

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2006 թվականի հունիսի 26-ին Հռոմի Պապ Բենեդիկտոս XVI-ը հերոսական առաքինությունների մասին հրամանագիր է ստորագրել, որով Ռոսմինիին դասվել է Պատվավոր (Venerable) եկեղացականների շարքին[16]:2007 թվականի հունիսի 3-ին Հռոմի Պապ Բենեդիկտոս XVI-ը թույլատրեց հրապարակել Ռոսմինիի երանացումը հաստատող հրամանագիրը։ 2007 թվականի նոյեմբերի 18-ին, Իտալիայի Նովարա քաղաքում, Ռոսմինին դասվել է երանելիների շարքին։

Աշխատություններ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Նրա բազմաթիվ աշխատություններից կազմված 17 հատորով ժողովածուն լույս է տեսել Միլանում (1842-44), և հետագայում լրացվել «Opere postume»-ի կողմից՝  5 հատորով (Թուրին, 1859–74): Նրա աշխատություններից առավել կարևորներն են.

  • Nuovo saggio sull'origine delle idee, 1830
  • Principii della scienza morale, 1831
  • Filosofia della morale, 1837
  • Antropologia in servigio della scienza morale, 1838
  • Filosofia della politica, 1839
  • Trattato della coscienza morale, 1839
  • Filosofia del diritto, 1841-1845
  • Teodicea, 1845
  • Sull'unità d'Italia, 1848
  • Il comunismo e il socialismo, 1849

Ծանոթագրություններ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  1. ↑ 1,0 1,1 Caviglione C. Enciclopedia Treccani (իտալ.) — Istituto dell'Enciclopedia Italiana, 1936.
  2. ↑ Giorgi F. D. Dizionario Biografico degli Italiani (իտալ.) — 2017. — Vol. 88.
  3. ↑ GCatholic.org — 1997.
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 www.accademiadellescienze.it (իտալ.)
  5. ↑ Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (ֆր.): տվյալների բաց շտեմարան — 2011.
  6. ↑ Բրոքհաուզի հանրագիտարան (գերմ.)
  7. ↑ Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (ֆր.): տվյալների բաց շտեմարան — 2011.
  8. ↑ Kraynak, Robert P. (2018). «The Origins of "Social Justice" in the Natural Law Philosophy of Antonio Rosmini». The Review of Politics. 80 (1): 3–29. doi:10.1017/S0034670517000754. S2CID 150287488.
  9. ↑ 9,0 9,1 9,2 9,3 Cormack, George, and Daniel Hickey. "Rosmini and Rosminianism." The Catholic Encyclopedia Vol. 13. New York: Robert Appleton Company, 1912. 15 November 2016.
  10. ↑ "Antonio Rosmini", Rosminians, Ireland
  11. ↑ 11,0 11,1 11,2  One or more of the preceding sentences incorporates text from a publication now in the public domain: Chisholm, Hugh, ed. (1911). «Rosmini-Serbati, Antonio». Encyclopædia Britannica (անգլերեն). Vol. 23 (11th ed.). Cambridge University Press. էջեր 738–739.
  12. ↑ «Rosmini College». rosmini.school.nz. Auckland, NZ.
  13. ↑ «Muratore, Umberto. "Antonio Rosmini", Centro Internazionale di studi Rosminiani». Արխիվացված է օրիգինալից 2020 թ․ հուլիսի 26-ին. Վերցված է 2023 թ․ օգոստոսի 6-ին.
  14. ↑ Congregation for the Doctrine of the Faith. «Note on the Force of the Doctrinal Decrees Concerning the Thought and Work of Fr Antonio Rosmini Serbati». vatican.va. Վերցված է 2019 թ․ մարտի 15-ին.
  15. ↑ Father Battista Mondin, O.P. (2022). «11-Ontologia: dall'ente all'essere sussistente». Ontologia e metafisica [Ontology and metaphysics. 11-Ontology: from the being to the subsistent being]. Filosofia (իտալերեն) (3rd ed.). Edizioni Studio Domenicano. էջ 72. ISBN 978-88-5545-053-9.
  16. ↑ «A Chronological Summary of the Cause of Antonio Rosmini». rosmini.org. Institute of Charity. Արխիվացված օրիգինալից 2015 թ․ հունվարի 28-ին.

Գրականություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Lockhart, William S., ed. (1886). Life of Antonio Rosmini-Serbati. Vol. 2. London: Kegan Paul, Trench. OCLC 902993060.

Արտաքին հղումներ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Անտոնիո Ռոսմինի» հոդվածին։
 ⛭ 
  Թեմատիկ կայքեր
Բառարաններ և հանրագիտարաններ


Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Անտոնիո_Ռոսմինի&oldid=9805832» էջից