Ադենովիրուսներ (լատին․՝ Adenoviridae), ԴՆԹ պարունակող վիրուսների ընտանիք, որոնք զուրկ են լիպոսպիտակուցային պատյանից։ Ադենովիրուսներն ունեն 70-90 նմ երկարությամբ տրամագիծ, պարունակում են մեկ միավոր երկշղթա ԴՆԹ՝ 20—29•106 Դալտոն մոլեկուլային զանգվածով։ Առավել հայտնի են այն ադենովիրուսները, որոնք առաջացնում են սուր շնչառական հիվանդություններ։ Ադենովիրուսների տեսակների վրա առաջին անգամ հայտնաբերվել են այլօրինակ սպլայսինգներ։ Առաջին անգամ հայտաբերվել և առանձնացվել է նշիկներից 1953 թվականին, որից էլ գալիս է անվանումը (նշիկներ՝ ադենոիդներ)[1]։
Մարդու ախտաբանական պատմության մեջ 50 հայտնի սեռատեսակներից առավել հայտնի են ադենովիրուսների 3, 4, 7, 8, 14 և 21 սեռատեսակները։ Դրանք առավել կայուն են արտաքին միջավայրում, ապաակտիվանում են միայն մինչև 56 °С այրման և քլորի ու ֆենոլի լուծույթով մշակման դեպքերում։
Ադենովիրուսները արագ բազմանում են կենդանիների և մարդկանց հյուսվածքներում։
