Mehmed IV

Mehmed IV
	;
Nome orixinal	(ota) محمد رابع
Biografía
Nacemento	2 de xaneiro de 1642 ; Constantinopla, Turquía
Morte	6 de xaneiro de 1693 (51 anos); Edirne, Turquía
Lugar de sepultura	Istambul
Sultán do Imperio Otomán
	12 de agosto de 1648 – 8 de novembro de 1687 ; ← Ibrahim I (pt) – Suleiman II (pt) →
Datos persoais
Relixión	Islam
Actividade
Ocupación	Sultán, gobernante
Familia
Familia	Dinastia Otomana (pt)
Parella	Siyavuş Sultan ; Emetullah Rabia Gülnûş
Fillos	Şehzade Selim (IV. Mehmed'ın oğlu); () ; Hatice; () ; Mustafa II; () Emetullah Rabia Gülnûş; Ümmügülsüm Sultan; () Emetullah Rabia Gülnûş; Ahmed III; () Emetullah Rabia Gülnûş; Fatma Emetullah Sultan; ()
Pais	Ibrahim I e Turhan Sultan
Irmáns	Suleiman II; Ahmed II; Gevherhan
	Sinatura
Descrito pola fonte	Nordisk familjebok; Dicionario Enciclopédico Brockhaus e Efron

Mehmed IV (en turco otomán: محمد رابع Meḥmed-i rābiʿ; en turco moderno: IV. Mehmet), tamén coñecido como Avcı Mehmet (Mehmed o Cazador), nado en Constantinopla o 2 de xaneiro de 1642 e finado en Edirne o 6 de xaneiro de 1693, foi o sultán do Imperio Otomán entre 1648 e 1687. Chegou ao trono aos seis anos, despois de que o seu pai fose derrocado nun golpe de estado. Mehmed tivo o segundo reinado máis longo dun sultán despois de Suleiman o Magnífico.^[1] Mentres que os primeiros e últimos anos do seu reinado caracterizáronse por derrotas militares e inestabilidade política, durante os seus anos medios viron o renacemento do imperio asociado coa era Köprülü.

Mehmed IV foi coñecido polos seus contemporáneos como un gobernante piadoso e foi referido como gazi ou "guerreiro santo" polo seu papel nas moitas conquistas realizadas durante o seu dominio.^[2] Baixo o seu reinado, o imperio alcanzou o máis alto da súa expansión territorial en Europa. Dende novo desenvolveu un grande interese na caza, polo que foi coñecido como avcı ("o cazador").^[1] En 1687, Mehmed foi derrocado por soldados desencantados polo curso da guerra da Liga Santa. Posteriormente retirouse a Edirne, onde viviu ata a súa morte por causas naturais en 1693.^[1]

Traxectoria

Primeiros anos

Nado no palacio Topkapı, Constantinopla, en 1642, Mehmed era fillo do sultán Ibrahim (r. 1640–48) e da Valide Sultan Turhan Hatice, concubina de orixe ucraína,^[3]^[4] e neto de Kösem Sultan de orixe grega.^[5] Pouco tempo despois do seu nacemento, o seu pai e a súa nai tiveron unha rifa violenta, e Ibrahim enfureceuse tanto que arrincou a Mehmed dos brazos da nai e o lanzou a un pozo. Mehmed foi rescatado por serventas do seu harén.

Mehmed ascendeu ao trono en 1648, aos seis anos,^[6]^[7]}} durante un período convulso da dinastía otomá. O imperio encaraba intrigas no palacio, ademais de levantamentos en Anatolia, a derrota da mariña otomá polos venecianos fóra dos Dardanelos, e desabastecemento de comida que provocou revoltas en Constantinopla. Baixo estas circunstancias, a nai de Mehmed deu a Köprülü Mehmed Pasha plenos poderes executivos como gran visir. Köprülü asumiu o cargo o 14 de setembro de 1656.^[8]

Sultanato

O seu sultanato é significativo debido a un breve florecemento do poder otomán, dirixido en maior medida polo firme e inflexible Gran Visir, Mehmed Köprülü. Köprülü recobrou as illas Exeas, que estaban en mans de Venecia, e combateu en triunfantes campañas militares fronte a Transilvania (1664) e Polonia (1670–1674). En certo momento, os dominios otománs estiveron moi preto de alcanzar unha ampliación cara a Podolia e Ucraína.

O novo visir Kara Mustafa Paşa foi menos capaz. Apoiando a insurrección húngara de Imre Thököly (1683) contra o dominio austríaco, Kara Mustafá Paşá marchou cun poderoso exército a través de Hungría e sitiou Viena na batalla de Viena. Nas elevacións de Kahlenberg, os otománs foron derrotados de forma brutal polo exército imperial austríaco baixo o mando de Carlos V, Duque de Lorena, e os polacos con ánimo de vinganza, dirixidos polo seu rei, Xoán III Sobieski. Kara Mustafa Paşa foi estrangulado en Belgrado por orde de Mehmed IV e a súa cabeza foi colocada nunha columna no exterior do antigo palacio imperial en Edirne; porén, isto non foi abondo para salvar o trono do sultán, que foi deposto e encarcerado en Edirne, preto dos seus coutos de caza favoritos, pasando alí o resto da súa vida xunto a dúas concubinas.

Familia

Consortes

Mehmed tivo dúas consortes:

Gülnuş Sultan;
Afife Kadın;^[9]

Fillos

Mustafa II (3 de xuño de 1664 – 29/30 de decembro de 1703), fillo de Gülnuş Sultan;
Ahmed III (31 de decembro de 1673 – 1 de xullo de 1736), fillo de Gülnuş Sultan;
Şehzade Bayezid (15 de decembro de 1678 – 18 de decembro de 1678, enterrado no mausoleo de Sultan Mustafa I Mausoleum, Hagia Sophia);^[9]

Fillas

Hatice Sultan (1668^[9] – Edirne, 5 de xullo de 1743, enterrada na mesquita nova de Istambul),^[10] filla de Gülnuş Sultan, casada primeiro o 9 de xullo de 1675 con Musahip Mustafa Pasha, e despois o 13 de marzo de 1691 con Moralı Hasan Pasha;^[11]^[9]
Ümmügülsüm Sultan (1672 – falecida de varíola o 21 de decembro de 1700, enterrada na mesquita nova de Istambul), filla de Gülnuş Sultan, prometida en 1675 con Kara Mustafa Pasha, casada o 13 de xaneiro de 1694 no palacio de Edirne con Silahdar Çerkes Osman Pasha;^[12]^[13]
Fatma Sultan (falecida no palacio de Eyüp o 5 de decembro de 1700, enterrada na mesquita nova de Istambul), filla de Gülnuş Sultan, casada primeiro o 19 de xaneiro de 1696 no palacio Topkapı con Tırnakçı Çerkes Ibrahim Pasha, e posteriormente con Vezir Mısırlı Mehmed Pasha;^[14]^[13]

Notas

↑ ^1,0 ^1,1 ^1,2 Börekçi, Günhan (2009). "Mehmed IV". En Ágoston, Gábor; Bruce Masters. Encyclopedia of the Ottoman Empire. p. 370-1.
↑ Baer, Marc David (2008). Honored by the Glory of Islam: Conversion and Conquest in Ottoman Europe. Oxford University Press. pp. 165. ISBN 978-0-19-979783-7.
↑ Afyoncu; Uğur Demir, Erhan (2015). Turhan Sultan. Istambul: Yeditepe Yayınevi. p. 27. ISBN 978-605-9787-24-6.
↑ Baer, Marc David (2008). Honored by the Glory of Islam: Conversion and Conquest in Ottoman Europe. Oxford University Press. pp. 35. ISBN 978-0-19-979783-7.
↑ Finkel, Caroline (2005). Osman's Dream: The Story of the Ottoman Empire, 1300-1923. Nova York: Basic Books. p. 197. ISBN 978-0-465-02396-7.
↑ Adoita dicirse que tiña sete anos cando subiu ao trono, polo método turco de cálculo da idade.
↑ Baer, Marc David (2008). Honored by the Glory of Islam: Conversion and Conquest in Ottoman Europe. Oxford University Press. p. 27. ISBN 978-0-19-979783-7.
↑ Streusand, Donald E., Islamic Gunpowder Empires: Ottomans, Safavids, and Mughals (Boulder, Colo.: Westview Press, 2011), p. 57.
↑ ^9,0 ^9,1 ^9,2 ^9,3 Agha, Silahdar Findiklili Mehmed (2012). ZEYL-İ FEZLEKE (1065-22 Ca.1106 / 1654-7 Şubat 1695). pp. 530, 752–53, 1095, 1290.
↑ Sakaoğlu 2008, p. 380.
↑ Uluçay 2011, p. 109.
↑ Uluçay 2011, p. 111.
↑ ^13,0 ^13,1 Agha, Silahdar Findiklili Mehmed (2001). Nusretnâme: Tahlil ve Metin (1106-1133/1695-1721). pp. 135, 458–9.
↑ Uluçay 2011, p. 110.

Véxase tamén

Ligazóns externas

Sakaoğlu, Necdet (2008). Bu mülkün kadın sultanları: Vâlide sultanlar, hâtunlar, hasekiler, kadınefendiler, sultanefendiler. Oğlak Yayıncılık. ISBN 978-9-753-29623-6.
Uluçay, Mustafa Çağatay (2011). Padişahların kadınları ve kızları. Ankara, Ötüken.

[eoe-1] 1,0 ^1,1 ^1,2 Börekçi, Günhan (2009). "Mehmed IV". En Ágoston, Gábor; Bruce Masters. Encyclopedia of the Ottoman Empire. p. 370-1.

[2] Baer, Marc David (2008). Honored by the Glory of Islam: Conversion and Conquest in Ottoman Europe. Oxford University Press. pp. 165. ISBN 978-0-19-979783-7.

[3] Afyoncu; Uğur Demir, Erhan (2015). Turhan Sultan. Istambul: Yeditepe Yayınevi. p. 27. ISBN 978-605-9787-24-6.

[4] Baer, Marc David (2008). Honored by the Glory of Islam: Conversion and Conquest in Ottoman Europe. Oxford University Press. pp. 35. ISBN 978-0-19-979783-7.

[5] Finkel, Caroline (2005). Osman's Dream: The Story of the Ottoman Empire, 1300-1923. Nova York: Basic Books. p. 197. ISBN 978-0-465-02396-7.

[6] Adoita dicirse que tiña sete anos cando subiu ao trono, polo método turco de cálculo da idade.

[7] Baer, Marc David (2008). Honored by the Glory of Islam: Conversion and Conquest in Ottoman Europe. Oxford University Press. p. 27. ISBN 978-0-19-979783-7.

[Streusand-8] Streusand, Donald E., Islamic Gunpowder Empires: Ottomans, Safavids, and Mughals (Boulder, Colo.: Westview Press, 2011), p. 57.

[silahdar-9] 9,0 ^9,1 ^9,2 ^9,3 Agha, Silahdar Findiklili Mehmed (2012). ZEYL-İ FEZLEKE (1065-22 Ca.1106 / 1654-7 Şubat 1695). pp. 530, 752–53, 1095, 1290.

[FOOTNOTESakaoğlu2008380-10] Sakaoğlu 2008, p. 380.

[FOOTNOTEUluçay2011109-11] Uluçay 2011, p. 109.

[FOOTNOTEUluçay2011111-12] Uluçay 2011, p. 111.

[agha-13] 13,0 ^13,1 Agha, Silahdar Findiklili Mehmed (2001). Nusretnâme: Tahlil ve Metin (1106-1133/1695-1721). pp. 135, 458–9.

[FOOTNOTEUluçay2011110-14] Uluçay 2011, p. 110.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]