Al Horford

Al Horford

(2024)
Biografía
Nacemento	(es) Alfred Joel Horford Reynoso 3 de xuño de 1986 (38 anos) Puerto Plata, República Dominicana
Educación	Universidade de Florida Grand Ledge High School (en)
Altura	208 cm
Peso	111 kg
Actividade
Ocupación	baloncestista
Período de actividade	2007 -
Nacionalidade deportiva	República Dominicana
Deporte	baloncesto
Liga	Baloncesto masculino da División I da NCAA e National Basketball Association
Posición de xogo	Ala-pivote e Pivote
Número deportivo	42
Convocado por	Atlanta Hawks
Traxectoria   Equipo – Boston Celtics – Philadelphia 76ers – Oklahoma City Thunder 2004–2007 Florida Gators
Participou en
2012	2012 Centrobasket (en)
2011	Copa América de Basquetebol Masculino de 2011 (pt)
2009	Copa América de Basquetebol Masculino de 2009 (pt)
2008	2008 Centrobasket (en)
Familia
Cónxuxe	Amelia Vega
Pai	Tito Horford
Irmáns	Jon Horford

Alfred Joel Horford, nado o 29 de xuño de 1981 en Puerto Plata, é un xogador de baloncesto profesional dominicano que xoga nos Boston Celtics da National Basketball Association (NBA). Pode xogar nas posicións de pivote ou ala-pivote. Formado na Universidade de Florida, foi seleccionado no Draft da National Basketball Association (NBA) polos Atlanta Hawks en 2007, equipo no que estivo até 2016, cando asinou coma axente libre polos Boston Celtics.

Traxectoria

Universidade

Horford aceptou unha bolsa deportiva para asistir á Universidade de Florida en Gainesville, Florida, onde xogou para os Florida Gators, equipo de baloncesto masculino adestrador por Billy Donovan, entre 2004 e 2007 Foi membro da clase de recrutamento de 2004 dos Gators, xunto con outros debutantes como Joakim Noah, Taurean Green e Corey Brewer. Horford tivo un impacto inmediato como Gator, comezando a xogar como interior xunto con David Lee. Axudou aos Gators a gañar o campionato da Southeastern Conference de 2005.

Horford na universidade

Horford comezou a súa segunda tempada sen moitas expectativas. Moitas persoas crían que os Gators non farían unha boa temporada en 2005-06 ao perder a tres titulares do equipo do ano anterior. Porén, coa súa colaboración axuda gañaron de novo o campionato da Southeastern Conference e entraron no Torneo da NCAA de 2006 como cabeza de serie número 3. Horford mostrou gran liderado axudando aos Gators a avanzar polo primeiras catro roldas para chegar á Final Four. En semifinais conseguiron vencer a George Mason para chegar á final, onde derrotaron a UCLA con 14 puntos e 7 rebotes de Horford.

Horford e os Gators comezaron a tempada 2006-07 co obxectivo de repetir como campións nacionais. En decembro de 2006, Horford perdeuse unha serie de partidos debido a unha lesión. O adestrador Donovan mantívoo fóra dun partido contra a Universidade de Stetson, coa esperanza de que se curase axeitadamente para o partido do 23 de decembro en Gainesville contra os Buckeyes de Ohio State, terceiro clasificado. Un día antes do partido, Donovan anunciou que Horford non podería xogar. Con todo, Horford entrou finalmente desde o banco para defender ao pivote de 2,13 m Greg Oden. Horford tratou de conter a Oden, conseguindo que fixese tan só sete puntos, moi por baixo dos seus habituais 15 de media. Ademais, anotou once puntos e sumou once rebotes. Finalmente, os Gators venceron aos Buckeyes no que hoxe é considerado un dos partidos máis recordados da Universidade.

No último partido en casa da tempada, o 4 de marzo de 2007, contra Kentucky, Horford converteuse no cuarto do seu equipo en anotar 1.000 puntos na súa carreira, nun tiro libre no segundo tempo. Precisaba de 14 puntos durante o xogo para alcanzar o fito, e finalmente marcou o número exacto necesario. O 2 de abril de 2007, Horford e o resto dos Gators convertéronse no primeiro equipo en repetir como campións nacionais desde Blue Devils de Duke en 1991 e 1992, e o primeiro en facelo coa mesma aliñación titular. Tras finalizar, en maio de 2007 tanto Horford, como Taurean Green, Joakim Noah e Corey Brewer anunciaron a súa dispoñibilidade para o Draft da NBA. Pese a acudir á NBA o ano seguinte, Horford terminou os seus estudos no verán despois do seu primeiro ano profesional.

Profesional

Horford lanzando un tiro libre nos Playoffs de 2008.

Horford estaba considerado por moitos fans como un dos mellores pivotes que se presentarían no Draft. O 28 de xuño de 2007, foi elixido na terceira posición polos Atlanta Hawks detrás de Greg Oden e Kevin Durant. Horford considerouse un bo xogador novato debido á súa combinación única de habilidades tales como a capacidade de lanzar, pasar, rebotar e defender varias posicións. O xogador tivo un grande impacto sobre os Hawks no seu ano de novato, saíndo de titualar en 77 de 82 partidos e facendo unha media de 10,1 puntos e 9,7 rebotes por partido. Durante a súa primeira tempada 2007−08, foi escollido como o Novato do Mes en catro ocasións: novembro, febreiro, marzo e abril. Así, debido á súa gran temporada, foi elixido para o Mellor quinteto de Rookies. Os esforzos de Horford axudou aos Hawks a chegar á oitava posición da Conferencia Leste. En play-off agardarían os favoritos Boston Celtics, porén os de Atlanta conseguiron levar aos de Massachussets ao 7 partido, onde finalmente perderían. Na serie fixo unha media de 12,6 puntos, 10,4 rebotes e 3,6 asistencias por partido.

Horford mellorou no seu segundo ano, facendo unha media de 11,5 puntos, 9,3 rebotes, 2,4 asistencias e 1,4 tapóns. Os Hawks tamén melloraron, acadando a cuarta posición na Conferencia Leste, e vencendo aos Miami Heat en 7 partidos antes de ser varridos polos Cleveland Cavaliers de LeBron James na seguinte rolda. Ao chegar á súa terceira tempada dos Hawks fixeron algunhas melloras ao equipo, asinando ao escolta Jamal Crawford. Horford mellorou unha vez máis no seu ano previo, con media de 14,2 puntos, 9,9 rebotes, 1,1 bloqueos e 2,4 asistencias. Este ano participou no seu primeiro All-Star, onde fixo 8 puntos e 4 rebotes. Pola súa parte, os Hawks clasificáronse de novo para os playoffs, esta vez ocupando a terceira posición. Porén, serían varridos de novo na segunda rolda, esta vez ante os Orlando Magic de Dwight Howard. Horford mellorou unha vez máis na súa cuarta tempada na NBA, facendo unha media de 15,3 puntos, 9,3 rebotes, 3,5 asistencias e 1,3 tapóns, sendo seleccionado de novo para o All-Star Game e elixido para o Terceiro equipo ideal da NBA.

O 11 de xaneiro de 2012, Horford sufriu unha lesión no ombreiro esquerdo que a priori parecía non ter importancia. Porén, os resultados amosaron máis tarde que se desgarrara o músculo pectoral, perdéndose finalmente o resto da tempada regular. Non volvería xogar un partido até o cuarto encontro da serie de playoffs de primeira rolda de Atlanta ante os Boston Celtics. Ao acabar a temporada Joe Johnson seria traspasado, polo que Horford asumiu o liderado do equipo cunha media de 17,4 puntos, 10,2 rebotes, 3,2 asistencias e 1,2 tapóns por partido. O dominicano obtivo 43 dobres-dobres, o seu máximo nunha tempada, sendo o sexto que máis obtivo ese ano na NBA. O 27 de febreiro do 2013, consegue facer nun só encontro 34 puntos, 15 rebotes e 5 tapóns contra os Utah Jazz. Finalmente o seu equipo acaba na sexta posición da Conferencia Leste. En play-offs enforntaríanse aos Indiana Pacers, non conseguindo pasar de rolda. Nas eliminatorias o dominicano faría unha media de 16,7 puntos, 8,8 rebotes, 3,0 asistencias e 1,0 roubos por partido.

Para a tempada 2013−14, Horford liderou aos Hawks durante os dous primeiros meses de competición para conseguir cunha marca de 16-13, o que lles permitía ocupar o terceiro lugar na conferencia. O xogador faría unhas medias de 18,6 puntos, 8,4 rebotes, 2,6 asistencias e 1,5 tapóns por partido. Porén, o 26 de decembro, volve sufrir unha lesión muscular no pectoral, deixándoo fóra polo resto da tempada, perdéndose os seus primeiros playoffs na súa carreira. Na seguinte temporada, o 13 de xaneiro, consegue facer a primeira tripla-dobre da súa carreira con 21 puntos, 10 rebotes e 10 asistencias en 29 minutos contra os Philadelphia 76ers, conseguindo vencer o seu equipo 105-87. Tras o partido, a lenda dos Hawks Dominique Wilkins felicitou a Horford dicindo: "Parabéns polo teu primeiro, irmán".

Internacional

Horford debutou coa selección nacional da República Dominicana no Centrobasket de 2008 celebrado en Cancún, México. Alí tivo unha destacada participación facendo unha media de 14,4 puntos, 9,8 rebotes, 2,2 asistencias e 1,4 tapóns por partido. O seu equipo acabaría de terceiro na competión. Volvería á selección ao ano seguinte no campionato continental FIBA Américas celebrado en San Xoán, Porto Rico, onde fixo unha media de 14 puntos, 10,3 rebotes e 2,8 asistencia por partido. Nesa ocasión República Dominicana quedou quinta na táboa de posicións.

Horford novamente foi convocado de novo para representar a súa selección para preolímpico de Mar del Plata, Arxentina no verán de 2011, onde os dominicanos tentarían conseguir clasificarse por primeira vez na historia aos xogos olímpicos, neste caso os de Londres 2012. Pese a acabar en terceiro lugar e conseguir a medalla de bronce do torneo, non conseguiron o seu obxectivo xa que só había dúas prazas dispoñíbeis de clasificación directa ás olimpíadas, obtidas polo Brasil e a Arxentina. Horford neste torneo volveuse a consolidar como a principal arma ofensiva do conxunto facendo 19,0 puntos, 9,2 rebotes e 3,1 asistencias por partido. Xa no 2012 representa á de novo ao seu país no torneo Centrobasket en Porto Rico, onde logran a medalla de ouro na final fronte ao equipo local. Esta foi a terceira medalla de ouro para República Dominicana en competicións de centrobasket e a primeira obtida en Porto Rico.

Véxase tamén

Ligazóns externas

• Sitio web oficial
• Perfil en NBA.com (en inglés)
• Estatísticas en Basketball Reference Arquivado 15 de agosto de 2010 en Wayback Machine. (en inglés)