Acqui Terme

Acqui Terme
Localización
	44°40′34″N 8°28′07″L / 44.6761, 8.4686
País	Italia
Rexión	Piemonte
Provincias	Provincia de Alessandria
Capital de	Circle of Acqui (en) ; Q28045285 ; Q31170004
Capital	Acqui Terme
Poboación
Poboación	18.967 (2023) (569,58 hab./km²)
Xeografía
Superficie	33,3 km²
Altitude	156 m
Comparte fronteira con	Alice Bel Colle (pt) ; Strevi (pt) ; Terzo (pt) ; Visone (pt) ; Carpeneto (pt) ; Ricaldone (pt) ; Melazzo (pt) ; Montabone (pt) ; Castel Rocchero (pt) ; Cavatore (pt) ; Grognardo (pt)
Santo padrón	Guido of Acqui (en)
Identificador descritivo
Código postal	15011
Fuso horario	UTC+01:00, horario estándar; Tempo central europeo; UTC+02:00, horario de verán
Prefixo telefónico	0144
Identificador ISTAT	006001
Código catastral italiano	A052
Outro
Irmandado con	Xénova ; Argostoli (en)
Sitio web	comune.acquiterme.al.it

Acqui Terme é unha comuna italiana da provincia de Alessandria, Piemonte. 19 183 habitantes, situada a 156 metros de altitude. A economía da cidade depende en gran medida do turismo xerado polas termas.

Historia

En orixe foi un asentamento ligur fundado co nome de Caristum. A cidade foi conquistada polos romanos no 173 a.C. polo cónsul Marco Popilio Lenate, reconstruída co nome de Aquae Statielle como cidade romana. No 109 a.C. aumenta a súa importancia económica cundo foi construída a vía Aemilia Scaurii. A súa importancia prosegue cando menos ata o século II, grazas ás súas termas, consideradas entre as mellores do Imperio.

Coa fin do Imperio romano Acqui sofre un longo período de decadencia, conquistada polos longobardos, forma parte do ducado de Asti.

Dende o 978 o emperador Odón II outorga o goberno da cidade ao bispo. No 1278 únese ao marquesado de Monferrato.

Arquitectura

Catedral de Santa María Assunta fundada no 989 e consagrada no 1067, é un edificio de cruz latina de cinco naves. Do estilo románico consérvanse as ábsidas e a cripta. Entre o século XVI e o XIX renóvase a decoración interna.
Castelo dos Paleólogos, hoxe sede do museo arqueolóxico, construído no 1056, reconstruído na forma actual no XV por Guillerme VII de Monferrato.
Igrexa da Adoración fundada no século VII polos longobardos. Fondamente transformada no XVIII, quedan da igrexa orixinal a nave principal, as ábsidas e o campanario restan da igrexa orixinal.
Igrexa de San Francisco, neoclásica, fachada con gran tímpano .

Galería fotográfica

Véxase tamén