Bob Gerard

Frederick Roberts "Bob" Gerard nado o 19 de xaneiro de 1914, en Leicester e finado o 26 de xaneiro de 1990, en South Croxton, Leicestershire foi un piloto de carreiras e empresario de Inglaterra. Participou en numerosos eventos de carreiras de motor antes e despois da segunda guerra mundial, incluíndo oito Grandes Premios do Campionato do Mundo de Fórmula Un, sen lograr puntos de campionato.

Bob Gerard

Biografía
Nacemento	19 de xaneiro de 1914 Leicester, Reino Unido
Morte	26 de xaneiro de 1990 (76 anos) South Croxton, Reino Unido (en)
Actividade
Ocupación	piloto de Fórmula Un
Deporte	automobilismo
Participou en
	24 Horas de Le Mans

Inicios

Bob Gerard naceu nunha familia familiarizada co transporte mecánico. O negocio da súa familia era Parr's Ltd., inicialmente un fabricante de bicicletas que, que como moitos outros como Triumph, mudouse ao mercado de vehículos a motor a principios do século XX.

A súa primeira incursión no automovilismo foi en 1933. O éxito chegou de inmediato e durante todo o resto dos anos 30 Gerard continuou a competir en probas e carreiras de sprint, e despois de comprar un Riley Sprite de 1½ litros, tamén comezou a participar nas carreiras de circuíto. Entre a xestión da empresa familiar, Gerard continuou a competir en Donington o máis rápido posible, pilotando no Nuffield Trophy en 1938 e 1939, aínda que sen éxito.

Andaina nas carreiras da posguerra

Cara ao final da guerra, Gerard comprou o seu primeiro verdadeiro automóbil de carreiras, pagando a Reg Parnell 1000 £ por un ERA R4A. Usando a súa experiencia en enxeñaría e inmaculada atención ao detalle, e mediante a canibalización do coche irmán R6B para recambios, Gerard logrou que o R4A funcionase a tempo para a manifestación Cockfosters a mediados de 1945. Ao mesmo tempo, a esposa de Gerard, Joan, tamén pilotou o vello Riley Sprite.

Antes da tempada de 1946, Gerard decidiu equiparse cunha montura máis potente. Mentres tanto Bob e Joan Gerard seguiron empregando o R4A para unha serie de subidas e vitorias de sprint, pronto adquiriu un ERA R14B reconstruído e modificado para carreiras de circuíto. As principais modificacións de Gerard no deseño de pre-guerra foron adaptar un preselector na caixa de cambios e cambiar o sobrealimentador Zoller por un deseño Murray-Jamieson máis pequeno pero máis eficiente. Máis tarde cambiou o aspecto exterior do automóbil, cambiando o antigo radiador vertical por un cunha capota moito máis inclinada, baixando a liña do capó para acomodala.

Durante os seguintes cinco anos, Bob Gerard utilizou o R14B con grande éxito. Logrou tres vitorias consecutivas no Empire Trophy e dúas vitorias na Jersey Road Race entre 1947 e 1949, tamén terminou regularmente entre os dez primeiros en moitos eventos estándar internacionais. No primeiro Gran Premio do Reino Unido, en 1948, Gerard levou o vello R14B cunha década de antigüidade ao terceiro lugar, só batido polos novos Maserati 4CLT / 48 de fábrica dos grandes pilotos italianos Luigi Villoresi e Alberto Ascari. O ano seguinte, foi mellor, quedando segundo, de novo detrás dun Maserati, esta vez pilotado polo suízo Toulo de Graffenried. Os seus dous triunfos e un segundo posto de Grand Prix, xunto co sétimo lugar na carreira do International Trophy de 1949 en Silverstone, proporcionaron a Gerard o prestixioso premio Gold Star do British Racing Drivers 'Club en 1949.

Gerard continuou co R14B no primeiro ano do novo Campionato Mundial da FIA en 1950. A pesar da crecente brecha de idade entre o seu coche e a maioría do resto do circuíto, a preparación minuciosa de Bob Gerard dos seus coches e a súa insistencia en aumentar a súa fiabilidade, fixo que moitas veces terminase as carreiras en posicións moito mellores do esperado. Na primeira carreira do Campionato Mundial, o Gran Premio do Reino Unido de 1950, a unión Gerard-R14B non acadou puntos por pouco, rematando no sexto lugar, a pesar de comezar décimo terceiro na grella. Tamén terminou no sexto lugar co R4A no evento do Gran Premio de Mónaco de 1950, esta vez saíndo desde o 16º lugar da grella.

Con todo, a rápida evolución dos coches de carreiras, inspirada nos premios ofrecidos no Campionato, fixo que en 1952 Gerard abandonase o seu vello ERA a favor de algo máis moderno. Conservando un grao de patriotismo, Gerard comprou un Cooper T23 - Bristol, que seguiría usando para as carreiras de Campionato e fóra de Campionato ata 1957 cando se actualizou ao novo chasis con motor central T43. só terminou dúas veces no top ten nas carreiras do Campionato nos seus Coopers, no Gran Premio do Reino Unido de 1954 e na súa última carreira no campionato no Gran Premio do Reino Unido de 1957, Gerard permaneceu sendo unha forza nos eventos nacionais do Reino Unido. Durante os anos cincuenta gañou moitas carreiras, na maioría dos circuítos británicos e foi un competidor moi respectado.

Os logros de Bob Gerard foron homenaxeados polos propietarios da pista de Mallory Park, no seu Leicestershire natal, cando chamaron "Gerard" á curva máis destacada do circuíto. O propio Gerard continuou correndo na década de 1960, nun automóbil deportivo Turner, e utilizou a súa experiencia de preparación para o beneficio doutros pilotos actuando como garante de moitos prometedores recentemente chegados ata a década de 1980. Bob Gerard morreu, unha semana despois do seu 76 aniversario, en 1990.

Rexistro de carreiras

Resultados completos na Fórmula Un

(Chave) As carreiras en letra grosa indican pole position; as carreiras en cursiva indican volta rápida.

Ano	Equipo	Chasis	Motor	1	2	3	4	5	6	7	8	9	Pos.	Pts
1950	Bob Gerard	ERA B	ERA 1.5 L6s	GBR 6									NC	0
		ERA A			MON 6	500	SUI	BEL	FRA	ITA
1951	Bob Gerard	ERA B	ERA 1.5 L6s	SUI	500	BEL	FRA	GBR 11	ALE	ITA	ESP		NC	0
1953	Bob Gerard	Cooper T23	Bristol BS1 2.0 L6	ARX	500	NED	BEL	FRA 11	GBR Ret	ALE	SUI	ITA	NC	0
1954	Bob Gerard	Cooper T23	Bristol BS1 2.0 L6	ARx	500	BEL	FRA	GBR 10	ALE	SUI	ITA	ESP	NC	0
1956	Bob Gerard	Cooper T23	Bristol BS1 2.0 L6	ARX	MON	500	BEL	FRA	GBR 11	ALE	ITA		NC	0
1957	Bob Gerard	Cooper T44	Bristol BS2 2.2 L6	ARX	MON	500	FRA	GBR 6	ALE	PES	ITA		NC	0

Véxase tamén

Ligazóns externas

• Boddy, W. 1999. Privateer on Parade. Motor Sport. 75/1 (xaneiro de 1999), 70–74
• "Driver: Bob Gerard". ChicaneF1.com. Consultado o 2 August 2007. 
• "Drivers: Bob Gerard". GrandPrix.com. Consultado o 2 August 2007. 
• "Bob Gerard". Grand Prix Racing – the whole story. Arquivado dende o orixinal o 09 de decembro de 2007. Consultado o 21 January 2008. 
• Bob Gerard profile at The 500 Owners Association