miércoles, 18 de diciembre de 2024

AUDIO DA PRESENTACIÓN DO LIBRO "SENTADO DIANTE DA FIESTRA", de Antonio García Teijeiro no CLUB FARO

 

De esquerda a dereita, Manuel Bragado, Noa García, Antonio GT e Xabier Romero


 

O luns día 16 de decembro, presentouse no Club FARO, no MARCO, en Vigo, o libro Sentado diante da fiestra, de Antonio García Teijeiro.

 Unha edición marabillosa, ao coidado de Arantxa Amatriain e Rubén Romero, que Editorial Elvira, no seu selo Luscofusco, tirou do prelo cun agarimo e unha elegancia admirables e na que teñen unha presenza salientable as pinturas de Xulio García Rivas.

 


Sentado diante da fiestra é un monllo de 51 artigos publicados por García Teijeiro no suplemento Estela, do decano da prensa nacional e un deles, á marxe da revista, co gallo do centenario do Real Club Celta de Vigo.

 Participaron nesta charla-coloquio, ademais do autor, Manuel Bragado, que falou do libro e de AGT, Xabier Romero, que presentou o acto como responsable da editorial e a xornalista Noa García (filla do autor) que foi a responsable da entrevista.

Noa e AGT



Resultou un acto fermoso que foi seguido polo numeroso público asistente e respirouse un aire de reivindicación da palabra literaria, da necesidade de pensar, da fuxida do pensamento único, da preguiza intelectual que se está instalando na sociedade e moitos temas e anécdotas de García Teijeiro.

A música, a poesía, a lectura literaria, o xornalismo narrativo e literario tamén saíron á palestra nun acto do que o público saíu moi satisfeito.

 



A charla-coloquio foi gravada en audio e, loxicamente, Versos e aloumiños ten o pracer de ofrecelo a todo aquel que queira saber o que alí se dixo.

Así pois, embaixo destas liñas está a gravación para que poida ser escoitada.

 




sábado, 7 de diciembre de 2024

FAÍSCAS (24) Andando cos "Zapatos máxicos" de Fernando González Graña

 




Cando impartes obradoiros poéticos, a un lle xorden moitas dúbidas sobre os verdadeiros intereses dos e das participantes e sobre os obxectivos a acadar.

Teño que dicir que, afortunadamente, os moitos que fun dando sempre me reportaron enormes satisfaccións persoais. Fíxome nesas persoas que aman fondamente a palabra poética e que posúen unha vea persoal amable e afectiva.

Un desas persoas é Fernando González Graña. Dende o principio, simpático, interesado e con ganas de aprender o que alí se propoñía.

Non deixei de estar en contacto con el ao longo dos meses.

O pasado sábado 30 de novembro estaba no Culturgal en Pontevedra.


Fernando González Graña con AGT en Culturgal

Foi fermoso atopalo -el veu a propósito para verme- , darlle o abrazo tantas veces desexado e velo moi feliz.

Traía baixo o brazo un libro de poesía infantil, Zapatos Máxicos (editado por Edicións Fervenza), cunha fermosa dedicatoria á miña persoa.




Sentinme encantado por todo. Hai persoas que non debes deixar escapar dos teus sentimentos. Boa xente que envía cariño xa coa ollada.

Fernando é unha desas persoas e aquí, en Versos e aloumiños, sempre terá un sitio para o seu traballo.

 

Velaquí un precioso poema contido no libro antes citado.

 

                               ECO

 

Teño unha voz xemelga,

que vive nas montañas,

cando lle falo moi forte,

arremédame con ganas.

Se berro o meu nome,

logo ela me contesta:

María! María! ía! ía! Ía…!

e nunca se cansa e nunca protesta.

 

Un día na primavera,

     ireina visitar,

para falar con ela,

para poder xogar.


                                                                                            Antonio García Teijeiro


viernes, 22 de noviembre de 2024

UNHA CONVERSA CON JORGE L. BUENO ALONSO SOBRE AS TRADUCIÓNS DE POESÍA MEDIEVAL DE J.R.R. TOLKIEN


O inglés J.R.R. Tolkien é ben coñecido por obras súas coma The Hobbit ou Lord of the Rings, que se teñen levado en máis dunha ocasión á gran pantalla e que forman xa parte da cultura popular, ata tal punto que mesmo quen non leu os libros coñece os nomes de moitos dos personaxes creados polo autor. O que quizais sexa menos coñecido é a súa labor coma tradutor de textos poéticos medievais ingleses, unha tradición literaria que tivo unha influencia senlleira na propia creación poética tolkieniana.


Un dos meirandes especialistas tanto na obra de Tolkien como no eido da poesía anglosaxona e da época medieval inglesa é Jorge Luis Bueno Alonso, profesor titular de literatura inglesa na Universidade de Vigo e director ademais do Servizo de Publicacións desa institución tan querida para min, pois no seu campus vigués estudei eu Filoloxía Inglesa hai xa moitos anos. De feito, fun alumno de Jorge nese tempo de tan boas lembranzas persoais, e ao longo dos anos, intereses comúns coma a literatura, o cine ou o Celta mantivéronme en contacto con el. Recentemente tiven a oportunidade de parolar con Jorge nun novo episodio do podcast El Envés de la Página, na miña canle de YouTube, e durante hora e media conversamos sobre un novo libro que vén de publicar na editorial Minotauro. Trátase da tradución ao castelán por parte de Jorge da versión ao inglés actual que Tolkien fixo de tres importantes poemas medievais ingleses (Sir Gawain and the Green Knight, Pearl e Sir Orfeo) e que ficou inédita ata despois do seu falecemento. A tradución de Jorge amosa o típico rigor que atopamos en todos os seus traballos e presenta en castelán tres textos imprescindibles da tradición literaria medieval británica cos que gozarán tanto os lectores de Tolkien coma os amantes da poesía en xeral. Na conversa temos tempo tamén de tratar as traducións de Jorge ao galego de diversos textos coma Beowulf, o propio Sir Gawain ou as adiviñas do Exeter Book, todos eles publicados pola excelente editorial canguesa Rinoceronte. Déixovos aquí a conversa completa por se vos interesa e recomendo que procuredes calquera de estes deliciosos libros traducidos por Jorge, a quen agradezo a súa participación no programa.




ANTÓN GARCÍA-FERNÁNDEZ


martes, 12 de noviembre de 2024

A LUZ DAS PALABRAS (97) João Pedro Mésseder

 




João Pedro Mésseder (seudónimo literario de José António Gomes) é un escitor portugués a quen eu lle teño en grande estima.

Boa persoa, comprometido social e literariamente coas boas causas, intelixente, grande investigador, conferenciante e mil cousas máis, João Pedro Mésseder tiña que estar en Versos e aloumiños nesta sección A luz das palabras.

Por moitas cousas, xa que á súa mestría como escritor é enorme, ademais do seu concepto ético e humanista, faino merecente de que leamos as súas palabras e gocemos delas.

 

João Pedro Mésseder nun acto literario (Foto. Novos Livros)

Pedímoslle dende este blog-revista un texto sobre o que a el lle parecese acaído e agasallounos cunhas liñas fermosísimas sobre a poesía infantil e xuvenil e tres poemas, que son excelentes.

Podedes lelos deseguido e seguro que vos vai interesar dende as primeiras liñas.

 

Grazas, prezado amigo, pola túa xenerosidade sempre.

É un pracer e unha honra que figures nun espazo que nós coidamos con moito agarimo.


O noso autor cun libro marabilloso sobre as maneiras de mirar Porto



                                         Poesia infantil e juvenil?

 

Questão que tantas vezes me coloco: o que é, para mim, a poesia infantil e juvenil, ou, como prefiro dizer, a poesia para a infância e a juventude? E porque a escrevo? (Essa poesia que sei imprescindível à educação literária dos mais jovens e à formação do espírito crítico, da capacidade de analisar criticamente o mundo e os discursos da manipulação.)

Enquanto poesia, que é ou deve ser, não a distingo da outra. Ela é sempre expressão duma subjectividade peculiar, captura de um instante, específico modo de encarar a vida e desvelar o real. E é uma certa forma de acrescentar beleza à beleza do mundo e de contrariar a fealdade e o horror. Sempre lerei com idêntico prazer e proveito os poemas escritos por um Pessoa, um Sidónio Muralha, um Manuel António Pina, uma Gloria Fuertes ou um Guillevic, um Mário Quintana, uma Cecília Meireles ou um Vinicius de Moraes, quer esses poemas tenham sido escritos “para niños” (lembrando aqui o enorme Federico García Lorca e os seus versos) quer para um público adulto preferencial. E a criação poética de um Gianni Rodari? Essa, para dar um exemplo mais, será sempre uma escrita maior em qualquer tempo e lugar, e qualquer que seja o seu leitor.

Há, contudo, traços semânticos, formais e expressivos (e até ousadias) em muita poesia – e naturalmente, por maioria de razão, na dita infantil – que creio poderem suscitar a adesão dos mais novos. A musicalidade, em primeiro lugar; a concretude visual e/ou acústica do poema; a própria concretude do seu léxico; a sensorialidade das suas imagens e ritmos; ou ainda aquele estranhamento que, por vezes, o absurdo, o nonsense podem gerar em quem escuta ou lê. (E, nas primeiras idades mas não só, o recurso à voz e, claro está, ao canto e à música parece-me factor essencial de motivação dos mais pequenos para a poesia.)

Costumo aliás pensar que o jogo (linguístico, poético) e até o chiste – que tão presentes se encontram nas escritas das vanguardas históricas (dadaísmo, surrealismo, futurismos e outros -ismos ligados ao modernismo literário, nas suas diversas expressões nacionais do Ocidente) –, o jogo, dizia eu, acabou sendo, precisamente, um dos traços que vieram contribuir para o surgimento, ou, se preferirmos, para a libertação desse modo de expressão literária a que hoje, por comodidade, tendemos a chamar “poesia infantil e juvenil”. Veja-se o caso de Fernando Pessoa em Portugal, com os seus “Poemas para Lili”. E, por outro lado, veja-se o de um original artista plástico e também notável escritor modernista, Almada Negreiros, que, sem propriamente os destinar à infância, nos legou textos que quase poderíamos dizer de poesia infantil, como “A Invenção do Dia Claro” (1921) – perfeito exemplo de uma “sofisticação da simplicidade”, num texto heterogéneo e admirável, como que saído da voz de um menino.

É pois um espaço de liberdade e de aventura (e, convém acrescentar, de comunicabilidade) o que a criação poética para a infância me tem proporcionado. E por isso tenho cultivado distintas formas e géneros: dos versos ritmados e cantantes ao haiku, do micropoema em prosa à poesia narrativa, do aforismo poético ao texto para canção, passando, aqui e acolá, pelo poema visual. E o mesmo diria em relação à dimensão semântica da poesia, embora me sejam “naturais” certas inclinações ideotemáticas – sendo que, de algumas, todavia, nem sempre terei consciência. Duas apenas: a defesa da paz e a preocupação com a justiça social, sem as quais a liberdade é coisa morta.

Uma nota final: acontece-me, ao organizar um livro, lembrar-me de algum texto escrito “para adultos” que reconheço como susceptível de ser incluído num poemário para os mais novos. E então aí, não hesito. Um exemplo? Esta espécie de haiku com que remato, que escrevi há dois anos talvez e integrarei em livro próximo:

 

FAROL

 

Em terra

o meu farol

é o mar.

 

 João Pedro Mésseder



E poñemos a continuación dous poemas comprometidos co ser 

humano, absolutamente necesarios, sobre todo nestes tempos que 

estamos a vivir.



Talvez esta nuvem

 

 

Talvez esta nuvem

conheça o teu nome,

menino de Gaza

tão cheio de fome.

 

Talvez esta nuvem

a vir do Oriente

me diga: está vivo

o menino doente.

 

Talvez esta nuvem

de longe a chegar

me traga notícia

da guerra a acabar.

(Foto de Save the Children)
 

Talvez esta nuvem

me conte que és vivo

à escola voltaste

e fazes amigos

 

na tua terra livre,

na tua terra livre.

 

 

11-8-2024

 

 

  

João Pedro Mésseder en Vigo (Instituto Camões)




Se

 

 

E se em vez de cair

uma bomba

(Foto de La Sexta)
pousasse acolá

uma pomba

ou se erguesse

uma tromba

de elefante

ou se ouvisse

um gato

miante

ou se visse

(Foto de Mascotea)
um melro

pinchante

e talvez cantante

e assim por diante?

E se em vez de cair

uma bomba

crescesse acolá

uma árvore

e debaixo da árvore

um menino

e ao lado da árvore

(Foto de Naturalist)

uma casa

e à porta da casa

os seus pais

sossegados corações

como o dele

o menino tão vivo

tão livre e tão vivo o menino

como o mar

em frente

à casa?

 

 

12-8-2024

 

 

JOÃO PEDRO MÉSSEDER



 

Antonio García Teijeiro e João Pedro Mésseder no Camões en Vigo

martes, 5 de noviembre de 2024

CONFERENCIA DE ANTONIO GARCÍA TEIJEIRO NA ESCOLA DE EDUCACIÓN E TRABALLO SOCIAL EN OURENSE

 

Antonio García Teijeiro nun intre da conferencia



Sempre me gustou ir falar ás Escolas de Maxisterio, hoxe Facultades de Educación. Coido que o alumnado que estuda para ser mestra ou mestre debe ter un coñecemento profundo dos libros que se publican para elixir as mellores obras coas que compartir nas aulas cos pequenos a maxia da lectura.

Non é moi doado. Sinto que falta esa inquedanza cultural nas novas xeracións, que se le menos do que se debería e que hai que actualizarse nun eido tan importante.

Falándolle ao alumnado

E se falamos de poesía (e de teatro) as eivas que existen son inmensas. De aí o meu interese para enchelas de contido.

Non pode ser. A poesía gusta aos rapaces e rapazas se hai alguén que os motive. A figura do mediador/a faise imprescindible para contaxiar ese amor pola literatura.

Dáme medo que sexan as editoriais, a través dos comerciais, quen  marquen as prescricións nas escolas. A calidade debe primar sobre outros obxectivos que pouco (ou nada) teñen que ver coa paixón pola lectura.

E se o alumnado non le, estamos perdidos.

O venres, 25 de outubro, estiven na Facultade de Educación e Traballo social en Ourense.

Alí, dentro dunhas xornadas – Ciclo de Literatura infantil e xuvenil. Lecturas dende a diversidade- falei deste tema para moito alumnado e tamén lle comentei a necesidade da poesía na escola.


 

Un programa moi interesante no que estiveron escritores e ilustradores como Carlos Labraña, Érica Esmorís, María José Floriano e Pablo Otero, baixo a dirección entusiasta de Isabel Mociño, Carla Míguez e María González.

Tamén fun entrevistado por alumnas na radio da Facultade, que me preguntaron sobre múltiples temas, tanto persoais coma literarios.


Un momento da entrevista radiofónica


A miña conferencia, con lectura de poemas meus incluídos, foi gravada e Versos e aloumiños recóllea no audio que vén deseguido.

 

Outro momento da charla

 

Agardo que resulte interesante para todas esas persoas que cren na poesía como unha ferramenta de formación intelectual dende xa as primeiras idades.