Τον Ιούνιο του 2024, μια Ομάδα Εργασίας 29 επιστημόνων από 13 χώρες συναντήθηκε στη Διεθνή Υπηρεσία Έρευνας για τον Καρκίνο (IARC) στη Λυών της Γαλλίας, για να ολοκληρώσει την αξιολόγησή της για την καρκινογένεση του τάλκη και του ακρυλονιτριλίου.
Το ακρυλονιτρίλιο ταξινομήθηκε ως «καρκινογόνο για τον άνθρωπο» (Ομάδα 1) με βάση «επαρκή» στοιχεία για καρκίνο στον άνθρωπο. Υπήρχαν επίσης «επαρκή» στοιχεία για καρκίνο σε πειραματόζωα και «ισχυρά» μηχανιστικά στοιχεία σε πειραματικά συστήματα. Το ταλκ ταξινομήθηκε ως «πιθανώς καρκινογόνο για τον άνθρωπο» (Ομάδα 2Α) με βάση έναν συνδυασμό «περιορισμένων» στοιχείων για καρκίνο στον άνθρωπο, «επαρκών» αποδεικτικών στοιχείων για καρκίνο σε πειραματόζωα και «ισχυρών» μηχανιστικών στοιχείων σε ανθρώπινα πρωτογενή κύτταρα και πειραματικά συστήματα.
Αυτή η αξιολόγηση αντικαθιστά τις προηγούμενες ταξινομήσεις του «ταλκ που δεν περιέχει αμίαντο ή αμιαντόμορφες ίνες» και «περινεϊκή χρήση σκόνης σώματος με βάση το τάλκη» στον τόμο 93 των Μονογραφιών IARC. Αυτές οι αξιολογήσεις θα δημοσιευθούν στον Τόμο 136 των Μονογραφιών της IARC.
Ο παράγοντας «ταλκ» ορίστηκε ως ορυκτός ή συνθετικός τάλκης, ένα ένυδρο πυριτικό μαγνήσιο, συμπεριλαμβανομένων των ελασματοειδών και ινωδών (που περιλαμβάνει αμιστιώδεις ίνες) μορφές τάλκη. Ο αμιανόμορφος τάλκης δεν είναι αμίαντος. Ωστόσο, ο αμίαντος έχει αναφερθεί ότι υπάρχει σε ορισμένα μεταλλεύματα ταλκ και προϊόντα τάλκη ως μολυσματικός παράγοντας. Τα βιομηχανικά πρότυπα που χρησιμοποιούνται για την αξιολόγηση καλλυντικών και φαρμακευτικών προϊόντων με βάση το τάλκη ήταν συχνά ανεπαρκώς ευαίσθητα για να αποκλειστεί η μόλυνση από αμίαντο. Ο τάλκης είναι ένα ορυκτό υψηλού όγκου που χρησιμοποιείται σε πλαστικά, κεραμικά, χρώματα, χαρτί, υλικά στέγης, προϊόντα καουτσούκ, ζωοτροφές, τρόφιμα, λιπάσματα, καλλυντικά και φαρμακευτικά προϊόντα.
Ο τάλκης χρησιμοποιείται επίσης σε κλινικές συνθήκες για πλευρόδεση. Υψηλή επαγγελματική έκθεση στη σκόνη τάλκη εμφανίζεται κατά τη διάρκεια της εξόρυξης και της άλεσης, κυρίως μέσω της εισπνοής. Ανοίγματα μπορεί επίσης να εμφανιστούν μεταξύ των εργαζομένων σε μεταποιητικές βιομηχανίες κατάντη. Ο γενικός πληθυσμός εκτίθεται μέσω κατάποσης, εισπνοής, δερματικής ή περινεϊκής οδού. Στους ανθρώπους, ο τάλκης που εισπνέεται ή εγχέεται στον υπεζωκότα κατά τη διάρκεια της πλευρόδεσης διατηρείται στους πνεύμονες ακόμη και μετά τη διακοπή της έκθεσης.
Σε ανθρώπινες βιοψίες, ο τάλκης εντοπίστηκε σε πολλαπλές πυελικές θέσεις μακριά από το περίνεο, συμπεριλαμβανομένης της ωοθήκης. Σε κουνέλια και αρουραίους, η ενδουπεζωκοτική έκθεση σε τάλκη οδηγεί σε μετατόπιση και εναπόθεση στους πνεύμονες και σε άλλα όργανα. Σε μελέτες σε ζώα, ο εισπνεόμενος τάλκης απομακρύνεται από τους πνεύμονες εντός 4-12 μηνών μετά από έως και 4 εβδομάδες έκθεσης. Οι περισσότερες μελέτες σε ζώα δεν αναφέρουν μετατόπιση από την περιοχή του περινέου στην ωοθήκη. Ο τάλκης που λαμβάνεται από το στόμα απεκκρίνεται λίγο μετά τη δόση και δεν έχει παρατηρηθεί ή αμελητέα εντερική απορρόφηση ή μετατόπιση σε άλλα όργανα.
