پرش به محتوا

کلاوس شولتز

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
کلاوس شولتزه
کلاوس در سال ۲۰۰۹
کلاوس در سال ۲۰۰۹
اطلاعات پس‌زمینه
زاده۴ اوت ۱۹۴۷
برلین، آلمان تحت اشغال متفقین
درگذشته۲۶ آوریل ۲۰۲۲ (۷۴ سال)
ژانرالکترونیک، موج نو، ترنس، اسپیس راک، کرات راک
سال‌های فعالیت۱۹۶۹–۲۰۲۲
ناشر(ان)ویرجین رکوردز، برین رکوردز، Ohr رکوردز
وبگاه

کلاوس شولتز (به انگلیسی: Klaus Schulze)؛ زادهٔ ۴ اوت ۱۹۴۷ – ۲۶ آوریل ۲۰۲۲) آهنگ‌ساز و نوازنده گیتار، درامز، کیبورد و عضو سابق گروه‌های تنجرین دریم*[۱] و اش را تمپل*[۲] بود.

شولتزه که با نام مستعار ریچارد وانفراید نیز شناخته می‌شد زادهٔ ۴ آگوست ۱۹۴۷ در برلین آلمان است. او تابه‌حال بیش از ۴۰ آلبوم شخصی منتشر کرده‌است.

تاریخچه

[ویرایش]

دهه ۱۹۷۰

[ویرایش]

در سال ۱۹۷۰، کلاوس شولتز که به عنوان نوازنده درامز به همراه ادگار فروسه*[۳] و کنراد شنیتزلر*[۴] در گروه تنجرین دریم بود، پس از انتشار اولین آلبوم گروه با نام «الکترونیک مدیتیشن»*[۵]، گروه را ترک کرد و به همراه مانوئل گوتشنیگ *[۶] گروه اش را تمپل را تشکیل داد. اما او پس از انتشار اولین آلبوم، این گروه را نیز ترک کرد تا به صورت انفرادی به آهنگسازی بپردازد.

شولتز اولین آلبوم انفرادی خود را در سال ۱۹۷۲ تحت عنوان «ایرلیشت» *[۷] منتشر کرد. در این آلبوم او از ارگ و صدای ضبط و فیلتر شدهٔ یک ارکستر -به طوری که قابل تشخیص نیست- بهره جست. آلبوم بعدی او «سایبرگ» *[۸] نام داشت که بسیار شبیه اولین آلبوم اوست، ولی اینبار او از سینت سایزر ای ام اس سینتی آ*[۹] نیز استفاده کرد.

آثار او از این مقطع بسیار پیشرو و متعالی شد. از مهم‌ترین آلبوم‌های او می‌توان به «سحرگاه ماه» *[۱۰] در سال ۱۹۷۶ (اولین آلبومی که در آن، شولتز از سینت سایزر موگ مدولار *[۱۱] استفاده کرد)، «سراب»*[۱۲] در سال ۱۹۷۷ و «شن روان» *[۱۳] در سال ۱۹۷۹ (با همکاری آرتور براون *[۱۴] به عنوان خواننده در آهنگ «سایه‌های جهالت» *[۱۵]) اشاره کرد. او همچنین در سال ۱۹۷۶ به گروه آهنگساز و نوازنده پرکاشن ژاپنی، سومو یاماشتا *[۱۶] پیوست. (در این گروه نوازنده‌های دیگری نیز از جمله مایکل شرایو*[۱۷]، استیو وین وود *[۱۸] و ال دی مئولا *[۱۹] حضور داشتند)

در موسیقی شولتز، بیشتر از هر موسیقیدان الکترونیک دیگری در آن عصر، صداهای آلی شنیده می‌شود، حتی هنگامی که از سازهای غیر الکترونیکی استفاده می‌کند، مانند گیتار آکوستیک و صدای خواننده مرد در آلبوم "رقص سیاه" *[۲۰] یا ویولن سل در آلبوم‌های "شن روان" و "ترنسفر" *[۲۱] در سال ۱۹۸۱. او صدای سینت سایزر مینی موگ *[۲۲] را در آهنگ‌های خود به گونه‌ای توسعه داد که به صدای گیتار الکتریک شبیه می‌شد، که این صدا به صدای تأثیرگذاری در اجراهای زنده و آلبوم‌های استودیویی او تبدیل شد. در سال ۱۹۷۸ آلبوم "X" را منتشر کرد (نام آلبوم بیانگر دهمین آلبوم او نیز هست)، آلبومی که به اشخاص مهمی ارجاع داده شده‌است. از جمله: فردریش نیچه، لودویک دوم باواریا و ویلهلم فریدمن باخ. در سال ۱۹۷۹ او نام مستعار ریچارد وانفرید را نیز برای خود برگزید که بیانگر علاقه او به موسیقیدان آلمانی ویلهلم ریچارد واگنر است.

دهه ۱۹۸۰

[ویرایش]

در این دهه او از سازهای آنالوگ دور شد و به سازهای دیجیتال روی آورد و کمتر از دهه قبل به تجربه گرایی پرداخت. گرچه نشانه‌های این تغییرات در آلبوم «این را حفر کن» *[۲۳] که در سال ۱۹۸۰ منتشر شد به چشم می‌خورد، اما با انتشار آلبوم «ترنسفر» بود که در آهنگسازی او فراگیر شد. این آلبوم متکی بر تکنیک سیکوانسینگ *[۲۴] بود که نتیجه آن اوج گرفتن‌های متناوب و پایان ناپذیر است. این سبک جدید در آلبوم «آودنتیتی» *[۲۵] به شکل متعالی خود شنیده می‌شود (بخصوص در دو آهنگ اول آلبوم). این روند در سال ۱۹۸۴ با آلبوم «بیم»*[۲۶] که برای موسیقی متن فیلمی به همین نام، به کارگردانی جرالد کارگل *[۲۷] ساخته شد، ادامه یافت. در این آلبوم شولتز از صداهای خشن دوری ورزید و بر پایه سیکونسر *[۲۸]، صداهایی بیشتر شبیه صداهای آلی سال‌های اولیه فعالیت خود، تولید کرد.

دهه ۱۹۹۰

[ویرایش]

در دهه ۱۹۹۰ کلاوس شولتز به سمپلینگ *[۲۹] روی آورد و از صداهای از پیش ضبط شده، همچون صدای «زار زدن زنانه» در آلبوم‌های استودیویی و همچنین اجراهای زنده خود استفاده کرد. در سال ۱۹۹۵ با بهره‌گیری از این تکنیک و با همکاری مانوئل گوتشینگ به عنوان نوازنده گیتار، آلبوم «در غم» *[۳۰] را منتشر کرد. در این دهه او تعداد زیادی از قطعات منتشر نشده‌استودیویی و زنده خود را بر روی چند مجموعه سی دی منتشر کرد.

دهه ۲۰۰۰

[ویرایش]

در این دهه شولتز بیشتر به ترکیب عناصر موسیقی جز، کلاسیک، ترنس و تکنو پرداخت. او همچنین به همراه لیزا جرارد به عنوان خواننده، یک آلبوم استودیویی و دو آلبوم اجرای زنده را منتشر کرد.

ریچارد وانفرید

[ویرایش]

ریچارد وانفرید (به انگلیسی: Richard Wahnfried) یا به اختصار «وانفرید» (بعد از سال ۱۹۹۳)، تنها نام مستعار هنری شناخته شده کلاوس شولز است، که به عنوان پروژه جانبی، بین سال‌های ۱۹۷۹ و ۱۹۹۷، هفت آلبوم را منتشر کرده‌است.

از مشخصه‌های اصلی موسیقی وانفرید (بر خلاف آثار معمول شولتز) می‌توان به:

  • گرایش به به سبک‌های معمول موسیقی راک، ترنس و تکنو
  • همکاری بیشتر با نوازنده‌های شناخته شده و گاه نا شناخته، در کنار نوازندگی سینت سایزر شولتز

نام "ریچارد وانفرید" نشان از علاقه اوست به موسیقیدان آلمانی ویلهلم ریچارد واگنر:

  • ریچارد، (که ناگفته مشهود است) نام میانی واگنر است. شولتز، همچنین این نام را برای نام اولین فرزند پسر خود برگزید.
  • وانفرید (در آلمانی به معنی "آرامش در نتیجه توهم یا جنون" می‌باشد) نامیست که واگنر برای ویلای خود واقع در بایرویت، آلمان برگزید، جایی که بعدها واگنر در آن به خاک سپرده شد. علاقه شولتز نسبت به واگنر، به سال‌های قبل از شروع پروژه "وانفرید" برمیگردد. او در آلبوم "باد زمان" *[۳۱] که در سال ۱۹۷۵ به بازار آمد، آهنگی بانام "وانفرید ۱۸۸۳" *[۳۲] ساخته بود (اشاره به مرگ و محل خاک سپاری واگنر در سال ۱۸۸۳). آهنگ دیگر این آلبوم نیز "بازگشت بایرویت" *[۳۳] نام دارد. بعد از سال ۱۹۹۳ آلبوم‌های ریچارد وانفرید، تنها تحت عنوان "وانفرید" منتشر شدند، با اشاره به نام "کلاوس شولتز" به عنوان تهیه‌کننده یا آهنگساز افتخاری.

مرگ

[ویرایش]

شولتز در ۲۶ آوریل ۲۰۲۲در پی یک بیماری طولانی درگذشت.[۱] آخرین آلبوم او «خدا آراکیس» تاریخ انتشار ۱۰ ژوئن بود.[۲]

آلبوم‌ها

[ویرایش]

استودیو و اجرای زنده

[ویرایش]
نام آلبوم سال انتشار
۱. Irrlicht ۱۹۷۲
۲. Cyborg ۱۹۷۳
۳. Blackdance ۱۹۷۴
۴. Picture Music ۱۹۷۵
۵. Timewind ۱۹۷۵
۶. Moondawn ۱۹۷۶
۷. Body Love-soundtrack ۱۹۷۷
۸. Mirage ۱۹۷۷
۹. Body Love Vol. 2 ۱۹۷۷
۱۰. "X" ۱۹۷۸
۱۱. Dune ۱۹۷۹
۱۲. ...Live... ۱۹۸۰
۱۳. Dig It ۱۹۸۰
۱۴. Trancefer ۱۹۸۱
۱۵. Audentity ۱۹۸۳
۱۶. Dziekuje Poland Live '83 ۱۹۸۳
۱۷. Angst-soundtrack ۱۹۸۴
۱۸. Inter*Face ۱۹۸۵
۱۹. Dreams ۱۹۸۶
۲۰. En=Trance ۱۹۸۸
۲۱. Miditerranean Pads ۱۹۹۰
۲۲. The Dresden Performance-live ۱۹۹۰
۲۳. Beyond Recall ۱۹۹۱
۲۴. Royal Festival Hall Vol. 1-live ۱۹۹۲
۲۵. Royal Festival Hall Vol. 2-live ۱۹۹۲
۲۶. The Dome Event-live ۱۹۹۳
۲۷. Le Moulin de Daudet-soundtrack ۱۹۹۴
۲۸. Goes Classic ۱۹۹۴
۲۹. Totentag ۱۹۹۴
۳۰. Das Wagner Desaster-Live ۱۹۹۴
۳۱. In Blue ۱۹۹۵
۳۲. Are You Sequenced? ۱۹۹۶
۳۳. Dosburg Online ۱۹۹۷
۳۴. Live @ KlangArt 1-Live ۲۰۰۱
۳۵. Live @ KlangArt 2-Live ۲۰۰۱
۳۶. Moonlake ۲۰۰۵
۳۷. Vanity of Sounds ۲۰۰۵
۳۸. The Crime of Suspense ۲۰۰۶
۳۹. Ballett 1 ۲۰۰۶
۴۰. Ballett 2 ۲۰۰۶
۴۱. Ballett 3 ۲۰۰۷
۴۲. Kontinuum ۲۰۰۷
۴۳. Ballett 4 ۲۰۰۷
۴۴. Farscape ۲۰۰۸
۴۵. Rheingold ۲۰۰۸
۴۶. Dziekuje Bardzo ۲۰۰۹
۴۷. Big In Japan: Live In Tokyo 2010 ۲۰۱۰

با نام ریچارد وانفراید

[ویرایش]
نام آلبوم سال انتشار
۱. Time Actor ۱۹۷۹
۲. Tonwelle ۱۹۸۱
۳. Megatone ۱۹۸۴
۴. Miditation ۱۹۸۶
۵. Trancelation ۱۹۹۴
۶. Trance Appeal ۱۹۹۶
۷. Drums 'n' Balls (The Gancha Dub) ۱۹۹۷

مجموعه سی دی‌ها

[ویرایش]
نام آلبوم تعداد سی دی‌ها سال انتشار
۱. Siver Edition ۱۰ ۱۹۹۳
۲. Historic Edition ۱۰ ۱۹۹۵
۳. Jubilee Edition ۲۵ ۱۹۹۷
۴. The Ultimate Edition ۵۰۱ ۱۹۹۳
۵. Conetmporary Works I ۱۰ ۲۰۰۰
۶. Conetmporary Works II ۵۲ ۲۰۰۲
یادداشت
^  شامل Siver Edition ,Historic Edition ,Jubilee Edition و ۵ سی دی دیگر.
^  به‌علاوهٔ یک سی دی جایزه که تنها ۳۳۳ کپی رسمی از آن منتشر شده‌است.

نیمه تاریک موگ

[ویرایش]

این پروژه محصول همکاری مشترک کلاوس شولتز و پیت نملوک *[۳۴] است (و بیل لسول *[۳۵] در شماره‌های ۴ و ۷ این پروژه). اسامی آلبوم‌ها تغییر یافته اسامی آلبوم‌ها و آهنگ‌های گروه پینک فلوید هستند.

نام آلبوم سال انتشار نام پینک فلویدی
The Dark Side of the Moog: Wish You Were There ۱۹۹۴ Wish You Were Here
The Dark Side of the Moog II: A Saucerful of Ambience ۱۹۹۴ A Saucerful of Secret
The Dark Side of the Moog III: Phantom Heart Brother ۱۹۹۵ Atom Heart Mother
The Dark Side of the Moog IV: Three Pipers at the Gates of Dawn ۱۹۹۶ A Piper At the Gates of Dawn
The Dark Side of the Moog V: Psychedelic Brunch ۱۹۹۶ Alan's Psychedelic Breakfast
The Dark Side of the Moog VI: The Final DAT ۱۹۹۷ The Final Cut
The Dark Side of the Moog VII: Obscured by Klaus ۱۹۹۸ Obscured by Clouds
The Dark Side of the Moog VIII: Careful With the AKS, Peter ۱۹۹۹ Careful with That Axe, Eugene
The Dark Side of the Moog IX: Set the Controls for the Heart of the Mother ۲۰۰۲ Set the Controls for the Heart of the Sun
Atom Heart Mother
The Dark Side of the Moog X: Astro Know Me Domina ۲۰۰۵ Astronomy Domine
The Dark Side of the Moog XI: The Heart of Our Nearest Star ۲۰۰۸ Set the Controls for the Heart of the Sun

همکاری با دیگران

[ویرایش]
سال انتشار نام آلبوم همکارها
۱۹۷۰ Electronic Meditation تنجرین دریم
۱۹۷۱ Ash Ra Tempel Ash Ra Tempel
۱۹۷۳ Tarot Walter Wegmüller
۱۹۷۳ Lord Krishna von Goloka Sergius Golowin
۱۹۷۴ The Cosmic Jokers The Cosmic Jokers
۱۹۷۴ Planeten Sit-In The Cosmic Jokers
۱۹۷۴ Galactic Supermarket The Cosmic Jokers
۱۹۷۴ Sci Fi Party The Cosmic Jokers
۱۹۷۴ Gilles Zeitschiff The Cosmic Jokers
۱۹۷۴ Planet of Man Code III
۱۹۷۶ Go Go
۱۹۷۶ Go Live from Paris Go
۱۹۷۷ Go Too Go
۱۹۷۹ French Skyline Earthstar
۱۹۸۴ Aphrica Rainer Bloss و Ernst Fuchs
۱۹۸۴ Drive Inn Rainer Bloss
۱۹۸۴ Transfer Station Blue Michael Shrieve و Kevin Shrieve
۱۹۸۷ Babel Andreas Grosser
۲۰۰۰ Friendship Ash Ra Tempel
۲۰۰۰ Gin Rosé at the Royal Festival Hall Ash Ra Tempel
۲۰۰۹ Come Quietly لیزا جرارد

آهنگهای تکی

[ویرایش]

این آهنگ‌ها در هیچ‌یک از آلبوم‌های کلاوس شولتز منتشر نشده‌اند.

نام آهنگ سال انتشار
Macksy ۱۹۸۵
Berlin 1 ۱۹۸۶
Unikat ۱۹۸۹
Face of Mae West ۱۹۹۰
Große Gaukler Gottes ۱۹۹۴
Vas Insigne Electionis ۱۹۹۴
Conquest Of Paradise ۱۹۹۴
Soirée Académique ۱۹۹۶
Les Bruits des Origines ۱۹۹۶
Dédié à Hartmut ۱۹۹۶
Ooze Away ۱۹۹۶
Ein würdiger Abschluß ۱۹۹۶
Dreieinhalb Stunden ۱۹۹۶
Himmel und Erde ۱۹۹۶
Der vierte Kuss ۱۹۹۶
The Schulzendorf Groove ۱۹۹۸
Manikin Jubilee ۲۰۰۲
Schrittmacher ۲۰۰۴
Zenit۳ ۲۰۰۸
Invisible Musik ۲۰۰۸
Hommage à Polska۴ ۲۰۰۹

یادداشت

^  در آلبوم Sehnsucht از گروه شیلر *[۳۶]
^  به‌همراه لیزا جرارد

پاورقی‌ها

  1. ^ Tangerine Dream
  2. ^ Ash Ra Tempel
  3. ^ Edgar Froese
  4. ^ Conrad Schnitzler
  5. ^ Electronic Meditation
  6. ^ Manuel Göttsching
  7. ^ Irrlicht
  8. ^ Cyborg
  9. ^ EMS Synthi A
  10. ^ Moondawn
  11. ^ Moog Modular
  12. ^ Mirage
  13. ^ Dune
  14. ^ Arthur Brown
  15. ^ Shadows of Ignorance
  16. ^ Stumo Yamashta
  17. ^ Michael Shrieve
  18. ^ Steve Winwood
  19. ^ Al DiMeola
  20. ^ Blackdance
  21. ^ Trancefer
  22. ^ Minimoog
  23. ^ Dig It
  24. ^ Sequencing
  25. ^ Audentity
  26. ^ Angst
  27. ^ Gerald Kargl
  28. ^ Sequencer
  29. ^ Sampling
  30. ^ In Blue
  31. ^ TImwind
  32. ^ Wahnfried ۱۸۸۳
  33. ^ Bayreuth Return
  34. ^ Pete Namlook
  35. ^ Bill Laswell
  36. ^ Schiller

منابع

[ویرایش]
  1. ↑ Deville, Chris (27 April 2022). "Krautrock Pioneer Klaus Schulze Dead At 74". Stereogum (به انگلیسی). Retrieved 27 April 2022.
  2. ↑ Willman, Chris (27 April 2022). "Electronic Music Pioneer Klaus Schulze Dies at 74". Variety (به انگلیسی). Retrieved 29 April 2022.

http://en.wikipedia.org/wiki/Klaus_Schulze

http://www.klaus-schulze.com

در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ کلاوس شولتز موجود است.
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=کلاوس_شولتز&oldid=39459764»