هوشع
هوشَع (در عبری:הוֹשֵׁעַ، یونانی:Ὠσηέ به معنی «رهایی از سوی خداست») پسر بئیری نخستین پیامبر از پیامبران کوچک عهد عتیق بود. او زنی به نام گومر دختر دبلایم را به زنی گرفت[۱] و از او صاحب دو پسر به نام‌های یزرعیل و لوعمی و یک دختر به نام لوروحامه شد. در زمان پیامبری هوشع، بنی‌اسرائیل به پرستش بعل روی آورده و در مکان‌های بلند قربانی می‌کردند[۲]، و پیکره گوساله‌ای را در سامریه می‌پرستیدند.[۳] آنان یهوه را نشناخته و نسبت به وی خیانت ورزیده بودند، [۴] به طوری که وجود او را انکار می‌کردند.[۵] اما هوشع آنان را به یگانه‌پرستی و عدالت فراخواند.[۶] هوشع همچنین زنی زناکار برای خود گرفت که همانا جومر بود.[۷]
پانویس
[ویرایش]منابع
[ویرایش]- کتاب مقدس عهد عتیق و عهد جدید، ترجمه فاضل خان همدانی، ویلیام گلن، هنری مرتن، تهران: اساطیر، ۱۳۷۹، شابک ۹۶۴−۳۳۱−۰۶۸-X
- یاردون سیز (۱۳۸۰)، دانشنامه کتاب مقدس، ترجمهٔ بهرام محمدیان، تهران: روز نو، ص. ۱۹۱۲
- جیمز هاکس (۱۳۷۵)، قاموس کتاب مقدس، ترجمهٔ عبدالله شیبانی، تهران: اساطیر، ص. ۱۱۴
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ هوشع موجود است.
