نشانه مکیوئین
| نشانه مکیوئین | |
|---|---|
| تشخیص افتراقی | مایع مغزی-نخاعی اضافی (هیدروسفالی) |
| طبقه‌بندی و منابع بیرونی | |
نشانهٔ مکیوئین (انگلیسی: Macewen's sign؛ /məˈkjuːən/ mə-KEW-ən) نشانه‌ای است که برای کمک به تشخیص هیدروسفالی[۱] (انباشته شدن مایع مغزی-نخاعی) و آبسه مغزی استفاده می‌شود. ضربه زدن مختصر (دق) روی جمجمه در نزدیکی محل اتصال استخوان‌های پیشانی، گیجگاهی و آهیانه باعث ایجاد صدای ترک‌خوردگی می‌شود. تست مثبت نشان دهنده شکاف استخوانی جدا شده در جمجمه است.
این نشانه توسط سِـر ویلیام مکیوئین (۱۸۴۸–۱۹۲۴) جراح و استاد دانشگاه گلاسگو در اسکاتلند که همچنین «عمل جراحی مکیوئین را برای درمان فتق کشاله ران» توصیف کرد، کشف و تشریح شد.
نشانهٔ مک‌ایوان در مسمومیت با الکل نشانه بالینی متفاوتی است: مردمک‌ها منقبض می‌شوند، اما بر اثر تحریک دردناک بیرونی فرد (مثلاً با نیشگون گرفتن یا سیلی زدن) مردمک‌ها گشاد می‌شوند و به دنبال آن انقباض آهسته مجدد صورت می‌گیرد. این موضوع نشان‌دهنده احتمال کُمای الکلی است.[۲]
منابع
[ویرایش]- ↑ Regan, Joseph G. (July 1, 1918). "A CLINICAL CONSIDERATION OF MACEWEN'S SIGN: ESPECIALLY WITH REFERENCE TO ITS USE IN POLIOMYELITIS". American Journal of Diseases of Children. 16 (1): 13–22. doi:10.1001/archpedi.1918.01910130020002 – via jamanetwork.com.
- ↑ Choudhary, Dr Daya (2018-06-15). "McEwan's Sign : Alcohol Poisoning & Intoxication". DoctorAlerts (به انگلیسی). Retrieved 2020-01-12.
 | این یک مقالهٔ خرد پزشکی است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |