پرش به محتوا

فروکاست‌گرایی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

در شناخت‌شناسی و علوم، تقلیل‌گرایی یا فروکاست‌گرایی (به انگلیسی: Reductionism) مفهومی مربوط به تقلیل و فروکاهی طبیعت اشیاء و رفتار پیچیدهٔ پدیده‌ها به مجموع مؤلفه‌ها و اصول بنیادین آن‌ها یا به‌طور کلی اموری بسیط‌تر است.

تعاریف

[ویرایش]

همراه فلسفه، آکسفورد:‌ اظهار می‌دارد که فروکاست‌گرایی "یکی از اصطلاحات پرکاربرد و مورد سوءاستفاده در فرهنگ لغت فلسفی است" و سه قسمت برای تقسیم بندی آن پیشنهاد می‌کند:

  1. فروکاست‌گرایی هستی‌شناختی: باور به اینکه تمام واقعیت از تعدادی بسیار اندک از خصوصیت‌های بنیادین تشکیل شده است.
  2. فروکاست‌گرایی روش‌شناختی: کوشش علمی برای فراهم‌آوری توضیحی بر حسب موجودیت های کوچک‌تر.
  3. فروکاست‌گرایی نظری (تئوری): ابراز اینکه پدید آمدن نظریه‌ای جدیدتر باعث جایگزینی یا تحلیل‌رفتن نظریه قدیمی‌تر نمی‌شود،‌ بلکه آنرا به اصطلاحات اساسی‌تر فرو می‌کاهد. فروکاست نظری خود به سه بخش قابل تقسیم است: تفسیر، اشتقاق و تبیین.

تقلیل‌گرایی را می‌توان برای هر پدیده‌ای، از جمله اشیاء، مسائل، تبیین‌ها، نظریه‌ها و معانی به کار برد.[۱]

تاریخچه

[ویرایش]

مفهوم فروکاست‌گرایی را نخستین بار دکارت (۱۵۹۶–۱۶۵۰) معرفی نمود. برای دکارت تمامی جهان همانند یک ماشین می‌نمود که می‌شد با مطالعهٔ هر یک از اجزاء و مؤلفه‌هایش به شناخت و فهم کل آن نائل آمد. کارها و ایده‌های دکارت توسط نیوتون (۱۶۴۳–۱۷۲۷) گسترش یافته و ادامه پیدا کرد که سرانجام به انتشار اصول ریاضی فلسفه طبیعی وی در سال ۱۶۸۷ انجامید.

جستارهای وابسته

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]

[۱]

پیوند به بیرون

[ویرایش]
  1. ویکیپدیا انگلیسی. ویکیپدیا انگلیسی [ویکیپدیا انگلیسی ویکیپدیا انگلیسی] مقدار |نشانی= را بررسی کنید (کمک). پارامتر |عنوان= یا |title= ناموجود یا خالی (کمک)