پرش به محتوا

عالم ملکوت

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
ملکوت آسمانها و زمین

ملکوت (انگلیسی: Malakut)، عالم ملکوت، عالم ارواح و عالم امر و عالم ربوبیت و عالم غیب و باطن است.[۱]

جایگاه روح

[ویرایش]

در عالم ملکوت که جایگاه روح است مقدار نبود، و طول و عرض و عمق یافت نشود.[۲]

عالم امر

[ویرایش]

عالم امر، عالمی است که اشارت حسی بدان راه نیابد و به مجرد امر موجد، موجود شده باشد، و آن را عالم غیب و عالم علوی و عالم ملکوت نیز خوانند.[۳]

نفس ناطقه انسانی در عالم ملکوت‏، بالفطره متوجه به حقیقت وجود است.[۴]

منابع

[ویرایش]
  1. کاظم دزفولیان، شرح گلشن راز، طلایه - تهران، چاپ: اول، 1382.
  2. ادهم عزلتی خلخالی، رسائل فارسی ادهم خلخالی، انجمن آثار و مفاخر فرهنگی - تهران، چاپ: اول، 1381.
  3. کاظم دزفولیان، شرح گلشن راز، طلایه - تهران، چاپ: اول، 1382.
  4. سید جلال الدین آشتیانی، شرح مقدمه قیصری، انتشارات امیر کبیر - تهران، چاپ: سوم، 1370.