بیساران
بیساران | |
|---|---|
روستا | |
  بیساران موقعیت در ایران  بیساران بیساران (Iran Kurdistan) | |
| مختصات: ۳۵°۰۷′شمالی ۴۶°۲۳′شرقی / ۳۵٫۱۱°شمالی ۴۶٫۳۸°شرقی{{#coordinates:}}: نمی‌توان بیش از یک برچسب اصلی در صفحه داشت | |
| کشور | ایران |
| استان | کردستان |
| شهرستان | سروآباد |
| بخش | بخش مرکزی |
| دهستان | بیساران |
| بنیان‌گذاری | ۶۵۰سال پیش |
| جمعیت | ۲۷۲۷ نفر (سرشماری ۹۵) |
| پیش‌شمارهٔ تلفن | ۰۸۷۵۳۹۳ |
| وبگاه | اینستاگرام @norishshabi2013 |
به‌مناسبت فرارسیدن نوروز، اهالی روستا با نواختن موسیقی و رقص کردی و با پوشیدن لباس‌های شاد و رنگارنگ به استقبال نوروز می‌روند.
بیساران، روستایی از توابع بخش مرکزی شهرستان سروآباد در استان کردستان ایران است.
موقعیت جغرافیایی روستای بیساران
[ویرایش]روستای بیساران در تقریباً ۲۴ کیلومتری جاده سنندج - مریوان «دوآب» قرار گرفته‌است. روستای بیساران در فاصلهٔ ۸۵ کیلومتری جنوب غربی شهرستان سنندج و ۶۵ کیلومتری شهرستان مریوان و بر روی طول جغرافیایی ۳۹/۴۶ و عرض جغرافیایی ۱۱/۳۵ و در ارتفاع ۱۸۵۰ متری از سطح دریا قرار گرفته‌است. روستای بیساران از جنوب به روستاهای ژان و پایگلان، از شمال به روستاهای خواشت ، سالیان، نجی، و سفید بن، از شرق به روستاهای هویه، سرهویه و از طرف غرب به روستاهای نسنار، هرسین و بوریدر محدود می‌گردد.
جمعیت
[ویرایش]این روستا در دهستان بیساران قرار دارد و بر اساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۸۵، جمعیت آن ۲٬۱۳۰ نفر (۷۴۵خانوار) بوده‌است.
آثار باستانی روستای بیساران
[ویرایش]- قلعهٔ داسیران در فاصله ۲ کیلومتری قسمت غربی روستا که در سال ۱۳۵۳ به تأیید سازمان میراث فرهنگی رسیده‌است.
- قرآن بابا یعقوب که در قرن نهم هجری مکتوب گردیده و دست‌نویس می‌باشد.
- مسجد باباشیخ بیساران
درخت کهنسال
[ویرایش]در روستای بیساران دو درخت گردوی کهنسال وجود دارد که «وزی خواچکه» و «وزی حیاته» نامیده می‌شوند، و به ترتیب با شماره‌های ۵۸۵ و ۵۸۶ در تاریخ ۲۷ فروردین ۱۳۹۸ به عنوان میراث طبیعی ارزشمند در فهرست آثار ملی ایران ثبت شده‌اند.[۲]
* بیساران روستایی سرسبز و خرم در ۸۵ کیلومتری جنوب غربی شهرستان سنندج و ۶۵ کیلومتری شهرستان مریوان در ارتفاع ۸۵۰ متری از سطح دریا قرار گرفته است. بیساران از جنوب به روستاهای ژان و پایگلان از شمال به روستاهای سالیان، نجی، و سفیدبن از شرق به روستاهای شیان، هویه و سرهویه و از غرب به روستاهای نسنار، هرسین و بوریدر محدود می‌شود. روستایی بکر در دل کوه‌های مرتفعی همچون شه‌نشین، میرویس، کوری مه‌ریم، کوری هه‌وریشان که کوه‌های آن تا اواخر فصل بهار و در سال‌های دورتر تا اوایل مردادماه برف به دامن دارند.
مشاهیر
[ویرایش]منابع
[ویرایش]- ↑ کمیته تخصصی نام‌نگاری و یکسان‌سازی نام‌های جغرافیایی ایران بایگانی‌شده در ۲۹ اوت ۲۰۱۱ توسط Wayback Machine، سازمان نقشه‌برداری کشور
- ↑ خبرگزاری کُردپرس: ۸ درخت کهنسال در کُردستان ثبت ملی شد، نوشته‌شده در ۲۸ دی ١٣۹۹؛ بازدید در ۲۸ دی ۱۳۹۹.
جستارهای وابسته
[ویرایش]- فهرست روستاهای ایران
- «نتایج سرشماری عمومی نفوس و مسکن ۱۳۸۵». درگاه ملی آمار ایران. بایگانی‌شده از اصلی در ۱ ژانویه ۲۰۱۳. دریافت‌شده در ۱ ژانویه ۲۰۱۳.
| مرکز | |||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| بخش |
| ||||||||||||||||||||||||||||
 | این یک مقالهٔ خرد یک روستا است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |