انتخابات فدرال آلمان (۲۰۲۱)
 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| The left side shows constituency winners of the election by their party colours. The right side shows party list winners of the election for the additional members by their party colours. | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
انتخابات فدرال آلمان (آلمانی: Bundestagswahl 2021) بیستمین دوره انتخابات مجلس فدرال (بوندستاگ) آلمان است در روز ۲۶ سپتامبر ۲۰۲۱ برگزار شد.[۱][۲][چ]. در همان روز انتخابات ایالتی تورینگن و مکلنبورگ فورپومرن به همراه انتخابات سنای شهر-ایالت برلین نیز برگزار می‌شود.[۳]
آنگلا مرکل صدراعظم فعلی در این انتخابات شرکت نکرده و این پایان دوره ۱۶ساله صدراعظمی وی است.[۴] این اولین بار در تاریخ پس از جنگ است که صدراعظم فعلی به دنبال انتخاب مجدد نیست.
براساس نتایج انتخابات در رقابت شش حزب مطرح آلمان برای کسب ۷۳۵ کرسی پارلمان این کشور حزب سوسیال دموکرات آلمان با کسب ۸۸/۷ درصد آراء و تصاحب ۲۰۶ کرسی، اکثریت نسبی را به دست آورد و حزب اتحادیه دموکرات مسیحی آلمان با ۱۵۱ کرسی و سبزها با ۱۱۸ کرسی در رتبه‌های بعدی قرار گرفتند.
پیشینه
[ویرایش]انتخابات پیشین فدرال آلمان در روز ۲۴ سپتامبر ۲۰۱۷ برای انتخاب اعضای نوزدهمین مجلس فدرال (بوندستاگ) برگزار شد.[۵][۶]
بر پایهٔ نظرسنجی‌هایی که پس از انتخابات فدرال ۲۰۱۳ در آلمان انجام گرفته، ائتلاف اتحادیه دموکرات مسیحی و اتحادیه سوسیال مسیحی (CDU/CSU) به رهبری آنگلا مرکل با اختلاف دورقمی از حزب سوسیال دموکرات (SPD)جلوتر بود. البته فاصله این دو حزب در برهه زمانی کوتاهی در اوایل سال ۲۰۱۷ که مارتین شولتس به رهبری حزب سوسیال دموکرات برگزیده شده بود کمتر شده بود.[۷] حزب اتحادیه دموکرات مسیحی به رهبری آنگلا مرکل بیشترین کرسی‌ها را از آن خود کرد. حزب سوسیال دموکرات که عضو دولت ائتلافی قبلی بود بدترین نتایج تاریخ خود را کسب کرد. این در حالی‌ست که حزب راستگرای آلترناتیو برای آلمان توانست برای اولین بار وارد پارلمان آلمان، بوندستاگ شود.[۸][۹][۱۰] با توجه به ریزش شدید آرای حزب سوسیال دموکرات در انتخابات سال ۲۰۱۷، رهبر این حزب اعلام کرد که برای بازسازی پایگاه مردمی حزب، پس از ۴ سال شرکت در دولت ائتلافی، حزب خود را از آن بیرون خواهد آورد.[۱۱] در حالی که حزب اتحادیه متعهد شده بود که با حزب آلترناتیو در تشکیل دولت ائتلافی همکاری نکند، تنها راه باقی‌مانده برای دولت، تشکیل دولت ائتلافی متشکل از حزب اتحادیه، حزب دموکرات آزاد و حزب سبز بود که به دلیل رنگ‌های حزبی به ائتلاف جامائیکا مشهور بود.[۱۲][۱۳] گفتگوهای فشرده بین طرفین شش هفته به طول انجامید و سرانجام حزب دموکرات آزاد اعلام کرد که به دلیل مخالفت‌های اساسی با سایر احزاب در مورد مسائلی همچون انرژی و مهاجرت، مذاکرات شرکت در ائتلاف را ترک می‌کند.[۱۴][۱۵] بعد از شکست مذاکرات، آنگلا مرکل با رئیس‌جمهور آلمان فرانک والتر اشتاین‌مایر دیدار و رایزنی کرد. اشتاین‌مایر از همه احزاب خواست که برای تشکیل دولت و جلوگیری از لزوم برگزاری انتخابات مجدد تلاش کنند.[۱۶][۱۷] متعاقب آن، مارتین شولتس رهبر حزب سوسیال دموکرات برای ورود به گفتگوهای تشکیل دولت ائتلافی اعلام آمادگی کرد.[۱۸] کادر رهبری حزب سوسیال دموکرات در روز ۱۵ دسامبر ۲۰۱۷ ورود حزب به گفتگوهای ائتلاف را تأیید کرد[۱۹] و اکثریت نمایندگان در کنگره حزبی در ژانویه ۲۰۱۸ با ورود به گفتگوهای دولت ائتلافی موافقت کردند.[۲۰][۲۱] توافقنامه نهایی تشکیل دولت ائتلافی در روز ۷ فوریه ۲۰۱۸ توسط حزب سوسیال دموکرات و حزب اتحادیه تأیید شد ولی حزب سوسیال دموکرات آن را به موافقت اکثریت اعضای حزب خود مشروط کرد.[۲۲] تعداد ۴۶۳٬۷۲۳ عضو حزب سوسیال دموکرات از روز ۲۰ فوریه تا ۲ مارس در رای‌گیری درون‌حزبی برای تأیید یا رد دولت ائتلافی شرکت کردند.[۲۳][۲۴] نتیجه انتخابات درون‌حزبی در روز ۴ مارس اعلام شد که در آن ۶۶/۰۲٪ آرای معتبر، شراکت دوباره حزب در دولت ائتلافی را تأیید کردند.[۲۵] آنگلا مرکل در روز ۱۴ مارس در بوندستاگ با ۳۶۴ رای موافق، ۳۱۵ رای مخالفت و ۹ رای ممتنع به‌عنوان صدراعظم آلمان برای دوره چهارساله دیگری انتخاب شد که ۹ رای بیشتر از ۳۵۵ رای مورد نیاز برای تشکیل دولت بود[۲۶] و به این ترتیب رسماً چهارمین دولت خود را آغاز کرد.
تغییرات در کادر رهبری حزب دموکرات مسیحی و بی‌ثباتی سیاسی
[ویرایش]دولت جدید مرکل بعد از انتخابات سال ۲۰۱۷ در مواردی دچار بی‌ثباتی شد. اتحاد دیرینه احزاب دموکرات مسیحی و سوسیال مسیحی بایرن با سیاست‌های دولت مرکل در مورد بحران پناهجویان متزلزل شده بود. هورست زیهوفر بعنوان وزیر کشور و رهبر اتحادیه سوسیال مسیحی بایرن تهدید کرد که مرزهای آلمان را به روی پناهجویانی که خود را در یکی دیگر از کشورهای عضو اتحادیه اروپا ثبت‌نام کرده‌اند خواهد بست و با این اظهارنظر، مرکل را به چالش کشید. این شکاف که در صورت ادامه می‌توانست به سقوط دولت منجر شود، بعد از دیدار رهبران اتحادیه اروپا و اتخاذ تدابیر جدید در مورد پناهندگان تا حدی ترمیم شد.[۲۷] در کنفرانس حزبی ژانویه ۲۰۱۹ زیهوفر از رهبری اتحادیه سوسیال مسیحی کنار رفت، با این حال مقام خود را به‌عنوان وزیر کشور آلمان حفظ کرد.[۲۸]
بعد از کسب نتایج ضعیف اتحادیه سوسیال مسیحی در انتخابات ایالتی بایرن و اتحادیه دموکرات مسیحی در انتخابات ایالتی هسن، مرکل در نشست حزبی دسامبر ۲۰۱۸ اعلام کرد که از رهبری حزب اتحادیه دموکرات مسیحی کناره‌گیری خواهد کرد و در انتخابات بعدی در سال ۲۰۲۱ نامزد پست صدارت عظمی نخواهد شد.[۲۹][۳۰] در انتخابات رهبری حزب اتحادیه، آنه‌گرت کرامپ کارنباوئر که نامزد مورد حمایت آنگلا مرکل بود، توانست رقبای محافظه‌کار خود را به سختی شکست داده و به مقام رهبری حزب اتحادیه دموکرات مسیحی برسد.[۳۱] با این حال کارن‌بائور در متحد ساختن جناح‌های لیبرال و محافظه‌کار حزب موفقیتی به دست نیاورد و در فوریه ۲۰۲۰ اعلام کرد که از رهبری اتحادیه دموکرات مسیحی کناره‌گیری می‌کند و در انتخابات فدرال ۲۰۲۱ نیز نامزد نمی‌شود.[۳۲] کنوانسیون حزبی برای تعیین رهبر جدید حزب برای آوریل ۲۰۲۰ برنامه‌ریزی شد اما به دلیل همه‌گیری کرونا بارها به تعویق افتاد. این انتخابات سرانجام در ژانویه ۲۰۲۱ به‌صورت آنلاین برگزار شد و در آن، آرمین لاشت وزیر اول ایالت نوردراین وستفالن با ۵۲/۸٪ آرای نمایندگان حزبی توانست رقیب خود فریدریش مرتس را شکست دهد و به رهبری اتحادیه دموکرات مسیحی برسد.[۳۳]
حزب سوسیال دموکرات که شریک دولت ائتلافی بود هم دچار بحران رهبری شده بود. بعد از انتخابات ۲۰۱۷ که این حزب بدترین نتایج خود را از ۱۹۴۵ کسب کرد، مارتین شولتس از رهبری حزب کنار رفت و جای خود را به آندریا نالس داد. نالس پیش از آن نامزد رهبری گروه پارلمانی حزب سوسیال دموکرات شده بود.[۳۴][۳۵] با این حال او در بالا بردن پایگاه عمومی حزبش توفیق چندانی کسب نکرد و نظرسنجی‌ها همچنان از تداوم ریزش حمایت عمومی از آن حکایت داشتند، تا جایی که آرای آن در انتخابات پارلمان اروپا در سال ۲۰۱۹ از حزب سبز نیز کمتر شد. نالس در ۲ ژوئن ۲۰۱۹ از رهبری حزب سوسیال دموکرات کناره‌گیری کرد.[۳۶] و در انتخابات رهبری حزب، نوربرت والتر بوریانس و ساسکیا اسکن به رهبری حزب انتخاب شدند. تغییر کادر رهبری حزب سوسیال دموکرات، احتمال خروج حزب از دولت ائتلافی، سقوط دولت و برگزاری انتخابات زودرس را افزایش داد. با این حال رویترز گزارش داده بود که حزب سوسیال دموکرات بیش از سقوط دولت، به دنبال رسیدن به توافقی با حزب اتحادیه برای افزایش هزینه‌های عمومی است و می‌خواهد با اهرم تهدید به خروج از دولت ائتلافی، طرح‌های خود را به پیش ببرد.[۳۷] در اوت ۲۰۲۰، حزب سوسیال دموکرات اولاف شولتس را (که معاون اول مرکل در دولت ائتلافی بود) به عنوان کاندیدای مقام صدارت‌عظما برای انتخابات فدرال ۲۰۲۱ معرفی کرد؛ این در حالی بود که شولتس در انتخابات رهبری حزبی از والتر بوریانس و اسکن شکست خورده بود.[۳۸]
در همین مدت، حزب چپ که از احزاب اپوزیسیون در بوندستاگ بود نیز تغییراتی در رهبری خود ایجاد کرد. کاتیا کیپینگ و برند ریکسینگر بعد از ۹ سال از رهبری حزب چپ کنار رفتند. در یک نشست حزبی که بطورت آنلاین در ۲۷ فوریه ۲۰۲۱ برگزار شد، یانینه ویسلر و سوزانه هنیش-ولسو به‌طور مشترک به رهبری حزب چپ رسیدند. گفته می‌شود که ویسلر به جناح چپ حزب چپ تعلق دارد، در حالی که ولسو از اعضای میانه‌روی حزب است. هر دوی این‌ها نیز موافق شرکت حزب چپ در یک دولت ائتلافی احتمالی با احزاب میانه‌روی چپ هستند. به‌خصوص که هنینش-ولسو در تشکیل دولت ائتلافی سوسیال دموکرات-چپ-سبز در ایالت تورینگن نقش مؤثری داشت.[۳۹]
محبوبیت حزب سبز آلمان نیز بعد از ژانویه ۲۰۱۸ که رهبران جدید خود آنالنا بائربوک و روبرت هابک را انتخاب کرد در نظرسنجی‌ها سیر صعودی پیدا کرد.[۴۰] این حزب در انتخابات پارلمان اروپا در سال ۲۰۱۹، انتخابات ایالتی هامبورگ در سال ۲۰۲۰ و انتخابات ایالتی بادن-وورتمبرگ در سال ۲۰۲۱ نتایج درخشانی کسب کرد.
رقابت‌های انتخاباتی
[ویرایش]انتخابات فدرال این دوره تحت تأثیر تصمیم صدراعظم وقت، آنگلا مرکل، برای پایان دوره صدارت خود و عدم شرکت مجدد در انتخابات قرار گرفت[۴۱] و نامزدهای انتخاباتی در این دوره از رقابت‌ها سعی در نشان‌دادن خود بعنوان جایگزین خوبی برای مرکل داشتند.[۴۲]
سیل تابستان ۲۰۲۱ در اروپا و آلمان، موضوع تغییرات اقلیمی را از ماه ژوئیه وارد بحث‌های انتخاباتی کرد. حزب سوسیال دموکرات اعلام کرد که هر کاری خواهد کرد تا روند گرمایش زمین متوقف شود، همزمان اتحادیه دموکرات مسیحی خواستار سرعت بخشیدن به تصویب قوانین حفاظت از اقلیم می‌شد.[۴۳] تا انتهای ماه ژوئیه، ۵۶ درصد از آلمانی‌ها معتقد بودند که سیل اخیر اهمیت بحث‌های مربوط به تغییرات آب و هوایی را بیش از پیش آشکار می‌کند و ۷۳ درصد از آنان نیز معتقد بودند که دولت در این راه اقدام کافی به عمل نیاورده است؛ در این بین تنها طرفداران و رای‌دهندگان حزب راست‌افراطی آلترناتیو برای آلمان بودند که نظری خلاف این داشتند.[۴۴] در اواخر ماه اوت شش شهروند آلمانی که زیر سی سال سن داشتند، در مقابل ساختمان رایشستاگ پارلمان آلمان دست به اعتصاب غذا زدند. آنان خواستار گفتگویی صادقانه با رهبران احزاب اصلی سیاسی قبل از انتخابات و ایجاد کنوانسیون متشکل از شهروندان برای تصمیم‌گیری در مورد اقدامات بلند پروازانه برای مقابله با تغییرات آب و هوایی شدند.[۴۵]
در روز ۱۸ ژوئیه تصویری از آرمین لاشت، نامزد حزب دموکرات مسیحی آلمان در رسانه‌ها منتشر شدن که نشان می‌داد او در شهر ارفتشتات در جریان مراسم ادای احترام به قربانیان این فاجعه، در حین سخنرانی رئیس‌جمهور آلمان فرانک والتر اشتاین‌مایر می‌خندید. با وجود عذرخواهی لاشت از این رفتار خود، وی بشدت مورد انتقاد رسانه‌ها و افکار عمومی آلمان قرار گرفت. متعاقب آن، آرای حزب اتحادیه در نظرسنجی‌های پیش از انتخابات روندی بشدت نزولی را آغاز کرد و همزمان آرای حزب سوسیال دموکرات در این نظرسنجی‌ها افزایش یافت.[۴۶][۴۷]
مناظره‌های تلویزیونی
[ویرایش]| مناظره‌های انتخابات فدرال ۲۰۲۱ آلمان | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| تاریخ | شبکه‌ها | ح حاضر ج جانشین د دعوت شده دن دعوت نشده | ||||||
| CDU | SPD | Grüne | AfD | FDP | Linke | CSU | ||
| ۱۷ مه ۲۰۲۱[۴۸] | تلویزیون برلین و براندنبورگ | دن | ح شولتس |
ح بائربوک |
دن | دن | دن | دن |
| ۲۰ مه ۲۰۲۱[۴۹] | WDR، تاگسشاو۲۴ | ح لاشت |
ح شولتس |
ح بائربوک |
دن | دن | دن | دن |
| ۲۶ ژوئن ۲۰۲۱[۵۰] | تاگسشاو۲۴ | ح لاشت |
ح شولتس |
ح بائربوک |
دن | دن | دن | دن |
| ۲۹ آگوست ۲۰۲۱[۵۱] | RTL, n-tv | ح لاشت |
ح شولتس |
ح بائربوک |
دن | دن | دن | دن |
| ۳۰ آگوست ۲۰۲۱[۵۲] | ZDF | ج اشپان |
ج گیفی |
ج گورینگ اکارت |
ح وایدل |
ح لیندنر |
ح بارچ |
ح دوبرینت |
| ۱۲ سپتامبر ۲۰۲۱[۵۳] | das Erste, ZDF | ح لاشت |
ح شولتس |
ح بائربوک |
دن | دن | دن | دن |
| ۱۳ سپتامبر ۲۰۲۱[۵۴] | ZDF | دن | دن | دن | ح وایدل |
ج کوبیکی |
ح ویسلر |
ج بلومه |
| ۱۳ سپتامبر[۵۵] | das Erste | دن | دن | دن | ح وایدل |
ح لیندنر |
ح ویسلر |
ح دوبرینت |
| ۱۹ سپتامبر ۲۰۲۱[۵۶] | ProSieben, Sat.1، Kabel eins | ح لاشت |
ح شولتس |
ح بائربوک |
دن | دن | دن | دن |
| ۲۳ سپتامبر ۲۰۲۱[۵۳] | ZDF, das Erste | ح لاشت |
ح شولتس |
ح بائربوک |
ح وایدل |
ح لیندنر |
ح ویسلر |
ح زودر |
احزاب
[ویرایش]| نام | ایدئولوژی | نامزدهای صدراعظمی |
رهبر(ان) | رهبر(ان) پارلمانی |
نتایج ۲۰۱۷ | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| آرا(%) | کرسی‌ها | ||||||||
| CDU/CSU | CDU | اتحادیه دموکرات مسیحی آلمان Christlich Demokratische Union Deutschlands |
دموکراسی مسیحی | آرمین لاشت | آرمین لاشت | رالف برینکهاوس | ۲۶٫۸٪ | ۲۴۶ از ۷۰۹
| |
| CSU | اتحادیه سوسیال مسیحی بایرن Christlich-Soziale Union in Bayern |
مارکوس زودر | ۶٫۲٪ | ||||||
| SPD | حزب سوسیال دموکرات آلمان Sozialdemokratische Partei Deutschlands |
سوسیال دموکراسی | اولاف شولتس | ساسکیا اسکن نوربرت والتر-بوریانس |
رولف موتزنیش | ۲۰٫۵٪ | ۱۵۳ از ۷۰۹
| ||
| AfD | آلترناتیو برای آلمان Alternative für Deutschland |
محافظه‌کاری ملی‌گرایانه | TBD | یورگ مویتن تینو شروپالا |
الکساندر گائولند آلیس وایدل |
۱۲٫۶٪ | ۹۴ از ۷۰۹
| ||
| FDP | حزب دموکرات آزاد Freie Demokratische Partei |
لیبرالیسم کلاسیک | کریستیان لیندنر | کریستیان لیندنر | کریستیان لیندنر | ۱۰٫۷٪ | ۸۰ از ۷۰۹
| ||
| Linke | حزب چپ Die Linke |
سوسیالیسم دموکراتیک | TBD | ژانین ویسلر سوزانه هنیش-ولسو |
امیره محمدعلی دیتمار بارش |
۹٫۲٪ | ۶۹ از ۷۰۹
| ||
| Grüne | حزب سبز Bündnis 90/Die Grünen |
سیاست‌های سبز | آنالنا بائربوک | آنالنا بائربوک روبرت هابک |
کاترین گورینگ اکارت آنتون هوفرایتر |
۸٫۹٪ | ۶۷ از ۷۰۹
| ||
| مستقل (بدون وابستگی حزبی) |
مارکو بولو، ورنا هارتمان، لارس هرمان، اووه کامان، ماریو میروخ، گئورگ نوسلاین، فرانک پازه‌مان، فراوکه پتری |
– | – | – | – | – | ۰ از ۷۰۹
| ||
آن دسته از اعضای پارلمان که مجدداً در انتخابات شرکت نمی‌کنند
[ویرایش]CDU/CSU
[ویرایش]- ولکر کادر، CDU/CSU رئیس پیشین پارلمان[۵۷]
- گانتر لاخ[۵۸]
- آنگلا مرکل، صدراعظم فعلی[۵۹]
- میکائلا نول[۶۰]
- فرانک اشتفل[۶۱]
SPD
[ویرایش]FDP
[ویرایش]- هرمان اوتو سولمز، بزرگ پارلمان[۶۷]
مستقلین
[ویرایش]- فراوک پتری، رهبر پیشینAfD[۶۸]
نظر سنجی‌ها
[ویرایش]
نتایج اولیه
[ویرایش] | ||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| حزب | حوزه انتخابیه | لیست حزبی | جمع کرسی‌ها |
+/– | ||||||||||
| آرا | % | کرسی‌ها | آرا | % | کرسی‌ها | |||||||||
| حزب سوسیال دموکرات آلمان (SPD) | ۱۲٬۲۲۸٬۳۶۳ | ۲۶٫۴ | ۱۲۱ | ۱۱٬۹۴۹٬۷۵۶ | ۲۵٫۷ | ۸۵ | ۲۰۶ | +۵۳ | ||||||
| اتحادیه دموکرات مسیحی (CDU)[ح] | ۱۰٬۴۴۵٬۵۷۱ | ۲۲٫۵ | ۹۸ | ۸٬۷۷۰٬۹۸۰ | ۱۸٫۹ | ۵۳ | ۱۵۱ | −۴۹ | ||||||
| اتحاد ۹۰/سبزها (GRÜNE) | ۶٬۴۶۵٬۵۰۲ | ۱۴٫۰ | ۱۶ | ۶٬۸۴۸٬۲۱۵ | ۱۴٫۸ | ۱۰۲ | ۱۱۸ | +۵۱ | ||||||
| حزب دموکرات آزاد (FDP) | ۴٬۰۴۰٬۷۸۳ | ۸٫۷ | ۰ | ۵٬۳۱۶٬۶۹۸ | ۱۱٫۵ | ۹۲ | ۹۲ | +۱۲ | ||||||
| آلترناتیو برای آلمان (AfD) | ۴٬۶۹۴٬۰۱۷ | ۱۰٫۱ | ۱۶ | ۴٬۸۰۲٬۰۹۷ | ۱۰٫۳ | ۶۷ | ۸۳ | −۱۱ | ||||||
| اتحادیه سوسیال مسیحی (CSU)[خ] | ۲٬۷۸۷٬۹۰۴ | ۶٫۰ | ۴۵ | ۲٬۴۰۲٬۸۲۶ | ۵٫۲ | ۰ | ۴۵ | −۱ | ||||||
| چپ (DIE LINKE) | ۲٬۳۰۶٬۷۵۵ | ۵٫۰ | ۳ | ۲٬۲۶۹٬۹۹۳ | ۴٫۹ | ۳۶ | ۳۹ | −۳۰ | ||||||
| حزب رای‌دهندگان آزاد (FREIE WÄHLER) | ۱٬۳۳۴٬۰۹۳ | ۲٫۹ | ۰ | ۱٬۱۲۷٬۱۷۱ | ۲٫۴ | ۰ | ۰ | ۰ | ||||||
| حزب رفاه حیوانات | ۱۶۳٬۰۴۷ | ۰٫۴ | ۰ | ۶۷۴٬۷۸۹ | ۱٫۵ | ۰ | ۰ | ۰ | ||||||
| حزب دموکراسی پایه آلمان | ۷۳۴٬۶۲۱ | ۱٫۶ | ۰ | ۶۲۸٬۴۳۲ | ۱٫۴ | ۰ | ۰ | جدید | ||||||
| دی پارتای | ۵۴۲٬۸۰۴ | ۱٫۲ | ۰ | ۴۶۱٬۴۸۷ | ۱٫۰ | ۰ | ۰ | ۰ | ||||||
| حزب عدالت | ۵٬۶۹۹ | ۰٫۰ | ۰ | ۲۱۴٬۲۸۱ | ۰٫۵ | ۰ | ۰ | جدید | ||||||
| حزب دزدان دریایی آلمان (PIRATEN) | ۶۰٬۸۴۳ | ۰٫۱ | ۰ | ۱۶۹٬۸۸۹ | ۰٫۴ | ۰ | ۰ | ۰ | ||||||
| حزب وولت (Volt) | ۷۸٬۲۱۱ | ۰٫۲ | ۰ | ۱۶۵٬۱۵۳ | ۰٫۴ | ۰ | ۰ | جدید | ||||||
| حزب دموکراتیک اکولوژیک (ÖDP) | ۱۵۲٬۸۸۶ | ۰٫۳ | ۰ | ۱۱۲٬۳۵۱ | ۰٫۲ | ۰ | ۰ | ۰ | ||||||
| حزب دموکرات ملی آلمان (NPD) | ۱٬۰۸۹ | ۰٫۰ | ۰ | ۶۴٬۶۰۸ | ۰٫۱ | ۰ | ۰ | ۰ | ||||||
| اتحادیه رای‌دهندگان اشلسویگ جنوبی (SSW) | 34,979 | 0.1 | 0 | 55,330 | 0.1 | 1[د] | ۱ | +۱ | ||||||
| حزب برای تحقیقات سلامت | ۲٬۸۴۵ | ۰٫۰ | ۰ | ۴۹٬۳۳۱ | ۰٫۱ | ۰ | ۰ | ۰ | ||||||
| حزب اومانیست (Die Humanisten) | ۱۲٬۷۲۷ | ۰٫۰ | ۰ | ۴۷٬۸۳۸ | ۰٫۱ | ۰ | ۰ | ۰ | ||||||
| اتحاد C – مسیحیان برای آلمان | ۶٬۲۱۸ | ۰٫۰ | ۰ | ۴۰٬۱۲۶ | ۰٫۱ | ۰ | ۰ | ۰ | ||||||
| حزب بایرن (BP) | ۳۶٬۷۹۸ | ۰٫۱ | ۰ | ۳۲٬۹۰۱ | ۰٫۱ | ۰ | ۰ | ۰ | ||||||
| حزب V | ۱۰٬۶۷۹ | ۰٫۰ | ۰ | ۳۱٬۹۶۶ | ۰٫۱ | ۰ | ۰ | ۰ | ||||||
| استقلال برای دموکراسی شهروندمدار | ۱۳٬۴۱۵ | ۰٫۰ | ۰ | ۲۲٬۷۷۰ | ۰٫۰ | ۰ | ۰ | ۰ | ||||||
| حزب خاکستری (Die Grauen) | ۲٬۳۵۴ | ۰٫۰ | ۰ | ۱۹٬۳۶۴ | ۰٫۰ | ۰ | ۰ | ۰ | ||||||
| حزب مارکسیست لنینیست آلمان (MLPD) | ۲۲٬۷۴۵ | ۰٫۰ | ۰ | ۱۷٬۹۹۴ | ۰٫۰ | ۰ | ۰ | ۰ | ||||||
| شهرنشینان. حزب هیپ‌هاپ (du.) | ۱٬۸۸۷ | ۰٫۰ | ۰ | ۱۷٬۸۶۱ | ۰٫۰ | ۰ | ۰ | ۰ | ||||||
| حزب کمونیست آلمان (DKP) | ۵٬۴۳۹ | ۰٫۰ | ۰ | ۱۵٬۱۵۷ | ۰٫۰ | ۰ | ۰ | ۰ | ||||||
| اتحاد حفاظت از حیوانات (Tierschutzallianz) | ۷٬۳۶۹ | ۰٫۰ | ۰ | ۱۳٬۶۸۶ | ۰٫۰ | ۰ | ۰ | ۰ | ||||||
| حزب عشق اروپایی (LIEBE) | ۸۷۴ | ۰٫۰ | ۰ | ۱۲٬۹۴۶ | ۰٫۰ | ۰ | ۰ | جدید | ||||||
| اصلاح‌گران لیبرال محافظه‌کار (LKR) | ۱۰٬۸۲۶ | ۰٫۰ | ۰ | ۱۱٬۱۸۴ | ۰٫۰ | ۰ | ۰ | جدید | ||||||
| لابی‌گران برای کودکان (LfK) | – | – | – | ۹٬۱۹۵ | ۰٫۰ | ۰ | ۰ | جدید | ||||||
| مسیر سوم (III. Weg) | ۵۱۳ | ۰٫۰ | ۰ | ۷٬۸۳۰ | ۰٫۰ | ۰ | ۰ | جدید | ||||||
| حزب بوستان (MG) | ۲٬۰۹۵ | ۰٫۰ | ۰ | ۷٬۶۱۱ | ۰٫۰ | ۰ | ۰ | ۰ | ||||||
| جنبش شهروندان (BÜRGERBEWEGUNG) | ۱٬۵۵۶ | ۰٫۰ | ۰ | ۷٬۴۸۵ | ۰٫۰ | ۰ | ۰ | جدید | ||||||
| دموکراسی در حرکت (DiB) | ۲٬۶۱۸ | ۰٫۰ | ۰ | ۷٬۲۹۱ | ۰٫۰ | ۰ | ۰ | ۰ | ||||||
| دنیای انسانی (MENSCHLICHE WELT) | ۶۵۷ | ۰٫۰ | ۰ | ۳٬۷۹۴ | ۰٫۰ | ۰ | ۰ | ۰ | ||||||
| صورتی‌ها/ اتحاد ۲۱ (BÜNDNIS21) | ۳۵۱ | ۰٫۰ | ۰ | ۳٬۵۳۷ | ۰٫۰ | ۰ | ۰ | جدید | ||||||
| حزب پیشرفت (PdF) | – | – | – | ۳٬۲۳۴ | ۰٫۰ | ۰ | ۰ | جدید | ||||||
| حزب برابری سوسیالیست (SGP) | – | – | – | ۱٬۵۳۵ | ۰٫۰ | ۰ | ۰ | ۰ | ||||||
| همبستگی جنبش حقوق شهروندی (BüSo) | ۸۲۴ | ۰٫۰ | ۰ | ۷۳۷ | ۰٫۰ | ۰ | ۰ | ۰ | ||||||
| لیست اقلیمی بادن وورتمبرگ (KlimalisteBW) | ۳٬۹۵۷ | ۰٫۰ | ۰ | – | – | – | ۰ | جدید | ||||||
| حزب خانواده آلمان (FAMILIE) | ۱٬۸۱۵ | ۰٫۰ | ۰ | – | – | – | ۰ | ۰ | ||||||
| دموکراسی از طریق همه‌پرسی (Volksabstimmung) | ۱٬۰۸۵ | ۰٫۰ | ۰ | – | – | – | ۰ | ۰ | ||||||
| پلنگ خاکستری (Graue Panther) | ۹۶۰ | ۰٫۰ | ۰ | – | – | – | ۰ | جدید | ||||||
| حزب میهن تورینگن (THP) | ۵۴۹ | ۰٫۰ | ۰ | – | – | – | ۰ | جدید | ||||||
| دیگران (sonstige) | ۲۵۸ | ۰٫۰ | ۰ | – | – | – | ۰ | جدید | ||||||
| حزب کوه (B*) | ۲۲۲ | ۰٫۰ | ۰ | – | – | – | ۰ | ۰ | ||||||
| سایر نامزهای مستقل | ۱۱۰٬۷۹۹ | ۰٫۲ | ۰ | – | – | – | ۰ | ۰ | ||||||
| آرای قبول شده | ۴۶٬۳۳۹٬۶۰۲ | ۹۸٫۹ | – | ۴۶٬۴۱۹٬۴۴۸ | ۹۹٫۱ | – | – | – | ||||||
| آرای باطله | ۴۹۹٬۱۶۳ | ۱٫۱ | – | ۴۱۹٬۳۱۷ | ۰٫۹ | – | – | – | ||||||
| جمع آرا | ۴۶٬۸۳۸٬۷۶۵ | ۱۰۰٫۰ | ۲۹۹ | ۴۶٬۸۳۸٬۷۶۵ | ۱۰۰٫۰ | ۴۳۶ | ۷۳۵ | +۲۶ | ||||||
| مشارکت | ۶۱٬۱۶۸٬۲۳۴ | ۷۶٫۶ | – | ۶۱٬۱۶۸٬۲۳۴ | ۷۶٫۶ | – | – | – | ||||||
| منبع: Bundeswahlleiter | ||||||||||||||
نتایج در ایالت‌ها
[ویرایش]| درصد آرای لیست احزاب در هر ایالت[۶۹] | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ایالت | SPD | CDU/CSU | Grüne | FDP | AfD | Linke | Others |
 شلسویگ-هولشتاین
|
۲۸٫۰ | ۲۲٫۰ | ۱۸٫۳ | ۱۲٫۵ | ۶٫۸ | ۳٫۶ | ۸٫۷ |
 مکلنبورگ-فورپومرن
|
۲۹٫۱ | ۱۷٫۴ | ۷٫۸ | ۸٫۲ | ۱۸٫۰ | ۱۱٫۱ | ۸٫۴ |
 هامبورگ
|
۲۹٫۷ | ۱۵٫۵ | ۲۴٫۹ | ۱۱٫۴ | ۵٫۰ | ۶٫۷ | ۶٫۸ |
 نیدرزاکسن
|
۳۳٫۱ | ۲۴٫۲ | ۱۶٫۱ | ۱۰٫۵ | ۷٫۴ | ۳٫۳ | ۵٫۴ |
 برمن (ایالت)
|
۳۱٫۵ | ۱۷٫۲ | ۲۰٫۸ | ۹٫۳ | ۶٫۹ | ۷٫۷ | ۶٫۵ |
 براندنبورگ
|
۲۹٫۵ | ۱۵٫۳ | ۹٫۰ | ۹٫۳ | ۱۸٫۱ | ۸٫۵ | ۱۰٫۳ |
 زاکسن-آنهالت
|
۲۵٫۴ | ۲۱٫۰ | ۶٫۵ | ۹٫۵ | ۱۹٫۶ | ۹٫۶ | ۸٫۴ |
 برلین
|
۲۳٫۵ | ۱۵٫۹ | ۲۲٫۴ | ۸٫۱ | ۸٫۴ | ۱۱٫۴ | ۹٫۴ |
 نوردراین-وستفالن
|
۲۹٫۱ | ۲۶٫۰ | ۱۶٫۱ | ۱۱٫۴ | ۷٫۳ | ۳٫۷ | ۶٫۵ |
 زاکسن
|
۱۹٫۳ | ۱۷٫۲ | ۸٫۶ | ۱۱٫۰ | ۲۴٫۶ | ۹٫۳ | ۹٫۹ |
 هسن
|
۲۷٫۶ | ۲۲٫۸ | ۱۵٫۸ | ۱۲٫۸ | ۸٫۸ | ۴٫۳ | ۷٫۹ |
 تورینگن
|
۲۳٫۴ | ۱۶٫۹ | ۶٫۶ | ۹٫۰ | ۲۴٫۰ | ۱۱٫۴ | ۸٫۷ |
 راینلاند فالتس
|
۲۹٫۴ | ۲۴٫۷ | ۱۲٫۶ | ۱۱٫۷ | ۹٫۲ | ۳٫۳ | ۹٫۲ |
 بایرن
|
۱۸٫۰ | ۳۱٫۷ | ۱۴٫۱ | ۱۰٫۵ | ۹٫۰ | ۲٫۸ | ۱۳٫۹ |
 بادن-وورتمبرگ
|
۲۱٫۶ | ۲۴٫۸ | ۱۷٫۲ | ۱۵٫۳ | ۹٫۶ | ۳٫۳ | ۸٫۲ |
 زارلاند
|
۳۷٫۳ | ۲۳٫۶ | – | ۱۱٫۵ | ۱۰٫۰ | ۷٫۲ | ۱۰٫۵ |
نتایج آرای لیست ایالتی هر حزب در شهرستان‌ها
[ویرایش]-
حزب اتحادیه -
حزب سوسیال دموکرات -
حزب سبز -
حزب دموکرات آزاد -
حزب آلترناتیو برای آلمان -
حزب چپ
-
درصد تغییرات آرای لیست حزبی در بین سال‌های ۲۰۱۷ تا ۲۰۲۱
تحلیل
[ویرایش]
نتایج
[ویرایش]حزب سوسیال دموکرات آلمان با بدست آوردن ۲۵ درصد آرا، بهترین نتیجه انتخاباتی خود را بعد از انتخابات فدرال سال ۲۰۰۵ کسب کرد و به قدرتمندترین حزب در بوندستاگ تبدیل شد. همچنین این حزب برای اولین بار از سال ۲۰۰۲ تمام کرسی‌های تک نماینده در ایالت‌های براندنبورگ و زارلند را از آن خود کرد[۷۰] و برنده تمام کرسی‌های حوزه‌های انتخابیه از ایالت مکلنبورگ فورپورمن شد، بخصوص حوزه انتخابیه فورپورمن-روگن-گرایفسوالد که حوزه انتخابیه آنگلا مرکل صدراعظم وقت از اتحادیه دموکرات مسیحی بود.[۷۱] سوسیال دموکرات‌ها همچنین برای اولین بار از سال ۲۰۰۵ تمام کرسی‌های تک نماینده از ایالت‌های زاکسن-آنهالت و تورینگن را از آن خود کردند.[۷۲][۷۳][۷۴]
حزب اتحادیه در این انتخابات بدترین نتایج تاریخ خود را ثبت کرد. بسیاری از سیاستمداران این حزب که سال‌ها نمایندگی بوندستاگ را بر عهده داشتند، در این دوره از انتخابات در حوزه‌های انتخاباتی خود از سایر رقبا شکست خوردند، از جمله وزرایی همانند آنه‌گرت کرامپ-کارنباوئر وزیر دفاع آلمان، هلگه براون رئیس دفتر صدراعظم، پتر آلتمایر وزیر امور مالی و انرژی، یولیا کلوکنر وزیر غذا و کشاورزی و هانس گئورگ ماسن رئیس اداره فدرال حفاظت از قانون اساسی. با این حال اکثر این وزرا و سیاستمداران به غیر از ماسن، با وجود شکست در حوزه انتخاباتی خود، از طریق آرای لیست حزبی به بوندستاگ راه یافتند.[۷۵]
تشکیل دولت
[ویرایش]با اعلام نتایج انتخاباتی، تشکیل یک دولت از ائتلاف سه حزب از جمله حزب سبز و حزب دموکرات آزاد در محور گفتگوهای تشکیل دولت قرار گرفت.[۷۶][۷۷] با اینکه ادامه کار ائتلاف بزرگ با شرکت دو حزب اتحادیه دموکرات مسیحی و سوسیال دموکرات با توجه به نتایج انتخاباتی حداقل از لحاظ تئوری غیرممکن نبود، سیاستمداران این دو حزب عدم تمایل خود را برای تداوم دولت ائتلاف بزرگ برای یک دوره دیگر مدت‌ها قبل از انتخابات[۷۸] در طول رقابت‌های انتخاباتی[۷۹][۸۰] و حتی بعد از انتخابات[۸۱][۸۲] بیان کردند.
اولاف شولتس رهبر حزب سوسیال دموکرات آلمان در شب انتخابات با بیان اینکه حزبش بیشترین تعداد کرسی‌های بوندستاگ را در اختیار خواهد گرفت، آمادگی حزب خود را برای تشکیل دولت اعلام کرد.[۸۳] شولتس اعلام کرد که مایل است پست صدراعظم آلمان را به عهده بگیرد و برای تشکیل دولتی ائتلافی با نام به اصطلاح ائتلاف چراغ راهنما با احزاب سبز و دموکرات‌های آزاد وارد گفتگو شود.[۸۴] رهبران حزب دموکرات آزاد و سبزها اعلام کردند که در اولین قدم با یکدیگر برای تشکیل دولت ائتلافی وارد مذاکره می‌شوند و پس از ان در مورد دعوت از حزب سوسیال دموکرات یا اتحادیه دموکرات مسیحی برای ملحق شدن به گفتگوهای ائتلافی تصمیم خواهند گرفت.[۸۵] اگر گفتگوهای ائتلاف تا ۱۷ دسامبر ۲۰۲۱ به پایان نرسد، آنگلا مرکل که همچنان تا آن موقع صدراعظم آلمان خواهد بود، با مدت صدارت ۱۶ سال، رکورد هلموت کهل را برای داشتن طولانی‌ترین مدت صدارت در جمهوری فدرال آلمان خواهد شکست. با این‌حال طولانی‌ترین مدت صدارت اعظم در تاریخ آلمان به مدت نزدیک به ۲۳ سال از آن اتو فون بیسمارک صدراعظم امپراتوری آلمان در قرن نوزدهم است.[۸۶][۸۷]
دو روز بعد از انتخابات، رهبران حزب دموکرات آزاد و حزب سبز اعلام کردند که گفتگوهای خود را آغاز کرده‌اند.[۸۸] این دو حزب در روز ۷ اکتبر ۲۰۲۱ برای اولین بار از حزب سوسیال دموکرات آلمان دعوت کردند که به گفتگوهای تشکیل دولت ائتلافی بپیوندد[۸۹] که دومین دور این گفتگوهای سه‌جانبه در روز ۱۱ اکتبر برگزار شد.[۹۰] در روز ۱۵ اکتبر حزب سوسیال دموکرات با برنامه‌های بلندپروازانه‌تر محیط‌زیستی که توسط حزب سبز ارائه شده بود موافقت کرد.[۹۱] در ادامه گفتگوهای تشکیل دولت ائتلافی که در روز ۱۷ اکتبر برگزار شد، اعضای حزب سبز آلمان به‌طور رسمی به ورود این حزب به گفتگوهای تشکیل دولت ائتلافی با احزاب سوسیال دموکرات و دموکرات‌های آزاد رای دادند.[۹۲] روز بعد هم بدنه حزب دموکرات‌های آزاد در رای‌گیری داخل حزبی این گفتگوها را تأیید کردند.[۹۳]
اعضای جدید بوندستاگ در روز ۲۶ اکتبر سوگند یاد کردند[۹۴] و دولت چهارم آنگلا مرکل به‌طور رسمی توسط رئیس‌جمهور آلمان فرانک والتر اشتاین‌مایر منحل شد، با این حال دولت مرکل تا زمان به نتیجه رسیدن گفتگوهای ائتلافی بین احزاب پیروز به کار خود ادامه می‌دهد.[۹۵]
در روز ۱۶ نوامبر دبیرکل‌های سه حزب شرکت کننده در گفتگوهای ائتلافی اعلام کردند که سندهای توافق برای تشکیل دولت به مراحل پایانی خود رسیده و در این سند تاکید شد که صدراعظم شدن اولاف شولتس رهبر حزب سوسیال دموکرات مورد توافق دو حزب دیگر ائتلاف قرار گرفته است و جزئیات این سند هفته بعد از آن اعلام خواهد شد.[۹۶] در روز ۲۳ نوامبر توافق برای ائتلاف موسوم به چراغ راهنمایی (ائتلاف قرمز، سبز و زرد) مرکب از احزاب سوسیال دموکرات، سبز و دموکرات آزاد نهایی شد[۹۷] و این توافق در بعد از ظهر روز ۲۴ دسامبر به امضای احزاب شرکت کننده رسید و زمان معرفی کابینه جدید به بوندستاگ برای ماه دسامبر تخمین زده شد.[۹۸] اولاف شولتس رهبر حزب سوسیال دموکرات و گزینه محتمل برای صدراعظمی آلمان بعد از این توافق اعلام کرد که فضای گفتگوها دوستانه ولی فشرده و سرشار از اعتماد بود.[۹۹]
در قرارداد ائتلاف، سه حزب شرکت کننده بر سر یک سری از اصول مشترک توافق کردند؛ از جمله اینکه آلمان استفاده از زغال سنگ برای تولید انرژی را تا سال ۲۰۳۰ یعنی هشت سال زودتر از موعدی که پیش‌تر پیش‌بینی شده بود پایان دهد، حداقل حقوق در آلمان ۱۲ یورو در ساعت تعیین شود، شرایط برای اخذ شهروندی آلمان آسان‌تر شود. در این قرارداد سن رای دادن نیز ۱۶ سال تعیین شد. احزاب ائتلاف توافق کردند که آنالنا بائربوک یکی از رهبران حزب سبز وزارت امور خارجه را در اختیار بگیرد، رهبر دیگر حزب سبز روبرت هابک نیز وزارت تازه تاسیس شده محیط زیست، انرژی و اقتصاد شود و همچنین کریستیان لیندنر رهبر حزب دموکرات‌های آزاد عهده‌دار مقام وزارت امور مالی شود.[۱۰۰][۱۰۱] مراسم سوگند خوردن اولاف شولتس صدراعظم جدید و کابینه او برای اوایل ماه دسامبر تعیین شد.[۱۰۲] در روز ۴ دسامبر کنوانسیون حزب سوسیال دموکرات با ۹۸/۸٪ به قرارداد ائنلافی رای مثبت داد[۱۰۳]. حزب دموکرات‌های آزاد نیز در روز ۵ دسامبر با ۹۲/۴٪ تشکیل دولت ائتلافی را به تصویب رساندند. [۱۰۴] روز بعد در روز ۶ دسامبر اعضای حزب سبز با ۸۶٪ آرا این قرارداد را تایید کردند.[۱۰۵].
بوندستاگ در روز ۸ دسامبر تشکیل جلسه داد و با مجموع ۳۹۵ رای موافق از ۷۰۷ نماینده اولاف شولتس را بعنوان صدراعظم جدید آلمان انتخاب کرد. ۳۰۳ نماینده هم به صدارت عظمای شولتس رای منفی دادند.[۱۰۶]
منابع
[ویرایش]- یادداشت‌ها
- ↑ بائربوک در یکی از حوزه‌های پوتسدام وارد رقابت‌های انتخاباتی شد و در حوزه انتخاباتی خودش در لیست کاندیدای انتخاباتی برنده نشد و با قرارگیری در لیست حزبی وارد بوندستاگ شد.
- ↑ وایدل در ۲۴ مه ۲۰۲۱ بعنوان کاندیدای مشترک برای پست صدارت اعظم انتخابت شد اما رهبر مشترک حزب نیست
- ↑ بارچ در ۲ مه ۲۰۲۱ بعنوان کاندیدای مشترک صدارت اعظم انتخاب شد ولی رهبر مشترک حزب با ویسلر نیست
- ↑ در رقابت‌های انتخاباتی از حوزه بودنزه شرکت کرد و باخت.
- ↑ در حوزه انتخاباتی فرانکفورت آم ماین شرکت کرد و باخت.
- ↑ در حوزه انتخاباتی سوم روستوک شرکت کرد و باخت.
- ↑ انتخابات بوندستاگ تنها در مواردی همانند انحلال پارلمان یا وضعیت دفاعی (Verteidigungsfall) زودتر از موعد برگزار می‌شود
- ↑ در واقع با نام حزب اتحادیه در ائتلاف دائمی با اتحادیه سوسیال مسیحی بایرن
- ↑ در واقع با نام حزب اتحادیه در ائتلاف دائمی با اتحادیه دموکرات مسیحی
- ↑ یکی از کاندیداهای حزب اتحادیه رای‌دهندگان اشلسویگ جنوبی با بدست آوردن رای مستقیم وارد بوندستاگ شد
- پانویس‌ها
- ↑ "Election to the 20th German Bundestag on 26 September 2021". The Federal Returning Officer. Retrieved 2021-03-18.
- ↑ SPIEGEL, DER. "Bundestagswahl soll am 26. September 2021 stattfinden - DER SPIEGEL - Politik". www.spiegel.de (به آلمانی). Retrieved 2020-11-25.
- ↑ "Wahlen in Deutschland". www.election.de. Retrieved 2021-02-21.
- ↑ "Who are the rivals to lead Germany after Chancellor Merkel?". BBC News (به انگلیسی). 2021-04-20. Retrieved 2021-04-22.
- ↑ "Die SPD geht in die Opposition – Schulz bleibt Parteichef". Die Zeit. 24 September 2017. Retrieved 26 September 2017.
- ↑ "Neu gewählter Bundestag tritt am 24. Oktober erstmals zusammen". Deutscher Bundestag. 5 October 2017. Retrieved 8 October 2017.
- ↑ "Kommt jetzt Jamaika?". Die Zeit. 24 September 2017. Archived from the original on 11 February 2018. Retrieved 26 September 2017.
- ↑ "Sondierungsgespräche beginnen kommende Woche". Zeit Online. Deutsche Presse-Agentur, Agence France-Presse. 9 October 2017. Retrieved 20 November 2017.
- ↑ "Endspurt mit strittigen Themen". تاگسشاو. 15 November 2017. Retrieved 20 November 2017.
- ↑ "FDP bricht Jamaika-Sondierungen ab". تاگسشاو. 20 November 2017. Retrieved 20 November 2017.
- ↑ "Die SPD geht in die Opposition – Schulz bleibt Parteichef". Die Zeit. 24 September 2017. Retrieved 26 September 2017.
- ↑ "Kommt jetzt Jamaika?". Die Zeit. 24 September 2017. Archived from the original on 11 February 2018. Retrieved 26 September 2017.
- ↑ "Sondierungsgespräche beginnen kommende Woche". Zeit Online. Deutsche Presse-Agentur, Agence France-Presse. 9 October 2017. Retrieved 20 November 2017.
- ↑ "Endspurt mit strittigen Themen". تاگسشاو. 15 November 2017. Retrieved 20 November 2017.
- ↑ "FDP bricht Jamaika-Sondierungen ab". تاگسشاو. 20 November 2017. Retrieved 20 November 2017.
- ↑ "Steinmeier fordert Gesprächsbereitschaft". تاگسشاو. 20 November 2017. Retrieved 20 November 2017.
- ↑ "Steinmeiers Mission Impossible". تاگسشاو. 21 November 2017. Retrieved 21 November 2017.
- ↑ "Bundespräsident lädt Chefs von Union und SPD ein". Spiegel Online. 24 November 2017. Retrieved 25 November 2017.
- ↑ "Sondierungen ab Januar". تاگسشاو. 15 December 2017. Retrieved 20 January 2018.
- ↑ "Abstimmung muss ausgezählt werden". Zeit Online. Deutsche Presse-Agentur, Agence France-Presse, Reuters. 21 January 2018. Retrieved 21 January 2018.
- ↑ Markus C. Schulte (19 January 2018). "Wie die SPD-Landesverbände zur großen Koalition stehen". Süddeutsche Zeitung. Retrieved 20 January 2018.
- ↑ "Der Koalitionsvertrag steht". تاگسشاو. 7 February 2018. Retrieved 7 February 2018.
- ↑ "Union und SPD einigen sich auf Koalitionsvertrag". Frankfurter Allgemeine Zeitung. 7 February 2018. Retrieved 7 February 2018.
- ↑ "SPD-Mitgliederentscheid vom 20. Februar bis 2. März". Zeit Online. Deutsche Presse-Agentur. 7 February 2018. Retrieved 13 February 2018.
- ↑ "SPD-Mitglieder stimmen für große Koalition". Frankfurter Allgemeine Zeitung. 4 March 2018. Retrieved 4 March 2018.
- ↑ "Angela Merkel zum vierten Mal zur Kanzlerin gewählt". RP Online. Deutsche Presse-Agentur. 14 March 2018. Retrieved 14 March 2018.
- ↑ "Immigration deal saves German government, points to European future". Christian Science Monitor. Archived from the original on 9 November 2020. Retrieved 31 July 2018.
- ↑ Joern Poltz (19 January 2019), Leader of Bavarian CSU promises new start with Merkel's party بایگانی‌شده در ۸ نوامبر ۲۰۲۰ توسط Wayback Machine Reuters.
- ↑ Le Blond, Josie (29 October 2018). "German chancellor Angela Merkel will not seek re-election in 2021". the Guardian (به انگلیسی). Archived from the original on 17 December 2020. Retrieved 29 October 2018.
- ↑ Geir Moulson; David Rising (29 اکتبر 2018). "Angela Merkel won't seek 5th term as German chancellor". Associated Press. Archived from the original on 29 October 2018. Retrieved 29 October 2018.
- ↑ "Annegret Kramp-Karrenbauer elected to succeed Merkel as CDU leader". POLITICO. 2018-12-07. Archived from the original on 10 January 2021. Retrieved 2019-07-18.
- ↑ "Annegret Kramp-Karrenbauer to quit as CDU leader amid far-right 'firewall' row". The Guardian. 10 February 2020. Archived from the original on 9 January 2021. Retrieved 11 February 2020.
- ↑ "Pragmatic governor Laschet elected to lead Merkel's party". Associated Press. 16 January 2021. Archived from the original on 25 January 2021. Retrieved 16 January 2021.
- ↑ "Parteitag: Nahles mit 66 Prozent zur SPD-Chefin gewählt". tagesschau.de (به آلمانی). 2018-04-22. Archived from the original on 2018-04-22. Retrieved 2020-11-23.
- ↑ Schwartz, Madeleine (2018-04-22). "Andrea Nahles: German SPD's last hope". POLITICO (به انگلیسی). Archived from the original on 30 October 2020. Retrieved 2020-11-23.
- ↑ "German SPD leader Nahles quits as party's popularity hits low". 2 June 2019. Archived from the original on 8 November 2020. Retrieved 2 June 2019.
- ↑ "New SPD leaders pull back from sinking German coalition". Reuters. 20 January 2020. Archived from the original on 8 April 2020. Retrieved 11 February 2020.
- ↑ "Germany: SPD confirms Olaf Scholz to run for chancellor". dw.com. 10 August 2020. Archived from the original on 4 February 2021. Retrieved 22 March 2021.
- ↑ "Left and loud". Der Spiegel. 27 February 2021. Archived from the original on 27 February 2021. Retrieved 27 February 2021.
- ↑ "Germany's Greens shoot into first place in poll, overtaking Merkel's conservatives". 2 June 2019. Archived from the original on 1 June 2019. Retrieved 2 June 2019.
- ↑ "Who are the rivals to lead Germany after Chancellor Merkel?". BBC News. 20 April 2021. Retrieved 22 April 2021.
- ↑ "German candidates fight to woo moderate voters". The Economist. 2 September 2021. ISSN 0013-0613. Retrieved 27 September 2021.
- ↑ Reporterre. "En Allemagne, les inondations obligent les politiques à prendre le climat " plus au sérieux»". Reporterre, le quotidien de l'écologie (به فرانسوی). Retrieved 2021-09-18.
- ↑ "En Allemagne, la campagne électorale des législatives bouleversée par les inondations". Le Monde.fr (به فرانسوی). 2021-07-26. Retrieved 2021-09-18.
- ↑ "The German activists starving themselves to make politicians face the climate crisis". the Guardian (به انگلیسی). 2021-09-18. Retrieved 2021-09-18.
- ↑ Chambers, Madeline (25 July 2021). "Laughing in flood town was stupid, says Germany's Laschet as gaffe hits ratings". Reuters. Retrieved 11 September 2021.
- ↑ Carrel, Paul; Rinke, Andreas. "German SPD extends lead over Merkel's sliding conservatives". Reuters. Retrieved 11 September 2021.
- ↑ "Wer schafft's ins Kanzleramt?". تلویزیون برلین و براندنبورگ (به آلمانی). 2021-05-17. Retrieved 2021-05-24.
- ↑ "Das erste TV-Triell der Kanzlerkandidaten". تاگسشاو (به آلمانی). 2021-05-20. Retrieved 2021-05-20.
- ↑ "Kanzlerkandidaten zur Außenpolitik: Zwischen Dialog und Härte". تاگسشاو (به آلمانی). 2021-06-26. Retrieved 2021-06-27.
- ↑ Niemeier, Timo (2021-05-19). "RTL kommt Öffentlich-Rechtlichen mit Wahl-Triell zuvor". DWDL.de (به آلمانی). Retrieved 2021-05-19.
- ↑ "Wie geht's, Deutschland?". zdf.de (به آلمانی). 2021-08-30. Retrieved 2021-09-05.
- ↑ ۵۳٫۰ ۵۳٫۱ Niemeier, Timo (2021-05-19). "Nach RTL planen auch ARD und ZDF ein Triell zur Wahl". DWDL.de (به آلمانی). Retrieved 2021-05-12.
- ↑ "Schlagabtausch - der Vierkampf von AfD, FDP, DIE LINKE und CSU". zdf.de (به آلمانی). 2021-09-13. Retrieved 2021-09-18.
- ↑ Das Erste, ARD (2021-05-19). "Bundestagswahl 2021 in der ARD: 1500 Minuten Sondersendungen mit Talk, Triell, Townhall, Elefanten-Runde und Dokumentationen im Ersten". presseportal.de (به آلمانی). Retrieved 2021-06-01.
- ↑ "ProSieben, Sat.1 Und Kabel eins bitten die Kanzlerkandidat:innen am Sonntag vor der Wahl zum finalen TV-Triell". prosieben.ch (به آلمانی). 2021-08-19. Archived from the original on 23 August 2021. Retrieved 2021-08-23.
- ↑ [۱]
- ↑ [۲]
- ↑ [۳]
- ↑ [۴]
- ↑ «نسخه آرشیو شده». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۷ نوامبر ۲۰۱۹. دریافت‌شده در ۷ فوریه ۲۰۲۰.
- ↑ [۵][پیوند مرده]
- ↑ [۶]
- ↑ [۷]
- ↑ [۸]
- ↑ [۹]
- ↑ [۱۰]
- ↑ [۱۱]
- ↑ "Results Germany - The Federal Returning Officer". www.bundeswahlleiter.de.
- ↑ "Kramp-Karrenbauer ohne Direktmandat in Saarbrücken". Stern.de (به آلمانی). Retrieved 27 September 2021.
- ↑ "Merkel-Nachfolger verliert massiv im Wahlkreis 15: Ergebnisse der Bundestagswahl 2021 in Grafiken" (به آلمانی). RND. Retrieved 27 September 2021.
- ↑ "AfD stärkste Partei in Thüringen und Sachsen". Stern.de (به آلمانی). Retrieved 27 September 2021.
- ↑ "SPD-Kandidat Ullrich gewinnt Südthüringer Wahlkreis deutlich vor CDU-Konkurrent Maaßen" (به آلمانی). MDR. 27 September 2021. Retrieved 27 September 2021.
- ↑ "Thüringen: AfD gewinnt vier Bundestags-Wahlkreise und wird stärkste Partei" (به آلمانی). MDR. 27 September 2021. Retrieved 27 September 2021.
- ↑ "Diese Prominenten haben ihre Direktmandate gewonnen – oder verloren". Euronews (به آلمانی). 27 September 2021. Retrieved 27 September 2021.
- ↑ "Germany election: Coalition talks begin after close election". BBC News. 27 September 2021. Retrieved 4 October 2021.
- ↑ "The Guardian view on the German election results: negotiating a new era". The Guardian. 28 September 2021.
- ↑ "Klingbeil: „Bis 2021 gewählt": SPD schließt Fortsetzung der Groko ohne Merkel aus". Frankfurter Allgemeine Zeitung (به آلمانی). 12 February 2020. ISSN 0174-4909. Retrieved 3 October 2021.
- ↑ "SPD erteilt Union Absage: Parteichefin Esken gegen Groko nach Wahl – scharfe Attacke gegen Koalitionspartner" (به آلمانی). RND. 7 August 2021. Retrieved 3 October 2021.
- ↑ "Im Fall einer neuen Groko: Kühnert kündigt Rücktritt als SPD-Vize an". Frankfurter Rundschau (به آلمانی). 16 September 2021. Retrieved 3 October 2021.
- ↑ "Waigel schließt Große Koalition bei Scheitern von Dreierbündnissen aus". Augsburger Allgemeine (به آلمانی). 26 September 2021. Retrieved 3 October 2021.
- ↑ "Welche Koalitionen sind nach der Bundestagswahl möglich?" (به آلمانی). Tagesschau. 27 September 2021. Retrieved 3 October 2021.
- ↑ "Jamaika, die Ampel und der Machtanspruch von SPD und Union" (به آلمانی). Deutsche Welle. 27 September 2021. Retrieved 27 September 2021.
- ↑ "Scholz will so schnell wie möglich Ampelregierung bilden". Der Tagesspiegel (به آلمانی). 27 September 2021. Retrieved 27 September 2021.
- ↑ "FDP-Vorstand beschließt 'Vorsondierungen' mit Grünen". Der Tagesspiegel (به آلمانی). 27 September 2021. Retrieved 27 September 2021.
- ↑ "The mess Merkel leaves behind". The Economist. 25 September 2021. Retrieved 11 October 2021.
Only Otto von Bismarck and Helmut Kohl served longer as Germany’s chancellor than Angela Merkel has.
- ↑ Sharma, Ruchir (11 November 2021). "Angela Merkel's shrewd avoidance of stale leader syndrome". Financial Times. Retrieved 11 October 2021.
Much has been written about how Angela Merkel is about to become the joint longest-serving German leader since Bismarck, but even that underplays her achievement.
- ↑ "German election: Greens and FDP meet for preliminary two-way talks". دویچه وله. 29 September 2021.
- ↑ "German election: SPD, Greens and FDP hold first 3-way talks to explore possible coalition". دویچه وله. 7 October 2021.
- ↑ "Germany: SPD, Greens and FDP resume coalition talks after tight election". دویچه وله. 11 October 2021.
- ↑ "German coalition plan sets bigger green targets". BBC News. 15 October 2021. Retrieved 16 October 2021.
- ↑ "Germany: Green Party agrees to start formal coalition talks". دویچه وله. 17 October 2021.
- ↑ "Germany: Free Democrats vote to join formal coalition talks". دویچه وله. 18 October 2021.
- ↑ Kurmayer, Nikolaus J. (2021-10-26). "Bundestag holds constituting session". www.euractiv.com (به انگلیسی). Retrieved 2021-10-26.
- ↑ "Germany's newly elected parliament to convene for first time". The Independent (به انگلیسی). 2021-10-26. Retrieved 2021-10-26.
- ↑ "Germany: Draft coalition deal to be ready next week". دویچه وله. 16 November 2021.
- ↑ Weisbach, Holly Ellyatt,Annette (2021-11-22). "German coalition deal set to be announced as talks near completion". CNBC (به انگلیسی). Retrieved 2021-11-24.
- ↑ Chazan, Guy (2021-11-24). "Olaf Scholz to become Germany's next chancellor after clinching coalition deal". Financial Times. Retrieved 2021-11-24.
- ↑ "Germany's SPD, FDP and Greens unveil governing coalition deal". دویچه وله. 2021-11-24. Retrieved 2021-11-24.
- ↑ "Germany's SPD, FDP and Greens unveil governing coalition deal". دویچه وله. 24 November 2021. Archived from the original on 25 November 2021. Retrieved 25 November 2021.
- ↑ "From environment to economy: what to expect from new German government". The Guardian. 25 November 2021. Archived from the original on 25 November 2021. Retrieved 25 November 2021.
- ↑ Chazan, Guy (2021-11-24). "Olaf Scholz to become Germany's next chancellor after clinching coalition deal". Financial Times. Retrieved 2021-11-24.
- ↑ "Germany's Social Democrats vote to approve coalition agreement". دویچه وله (به آلمانی). 4 December 2021.
- ↑ "2nd party approves deal for Scholz's new German government". Associated Press. 5 December 2021. Retrieved 5 December 2021.
- ↑ "Germany's Greens approve three-party coalition deal". Deutsche Welle. 6 December 2021. Retrieved 9 December 2021.
- ↑ "Olaf Scholz elected new chancellor by German lawmakers". دویچه وله. 8 December 2021. Retrieved 9 December 2021.
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Next German federal election». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۰ نوامبر ۲۰۱۸.