پرش به محتوا

نظریه کوانتومی قدیمی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

نسخه‌ای که می‌بینید، نسخهٔ فعلی این صفحه است که توسط Persia (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۲۰ اکتبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۹:۲۵ ویرایش شده است. آدرس فعلی این صفحه، پیوند دائمی این نسخه را نشان می‌دهد.

(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

نظریه قدیمی کوانتوم مجموعه ای از نتایج سالهای ۱۹۰۰–۱۹۲۵ که قبل از مکانیک کوانتوم مدرن است. این تئوری هرگز کامل یا استوار نبود، بلکه بیشتر مجموعه ای از اصلاحات اکتشافی در مکانیک کلاسیک بود. این تئوری اکنون به عنوان تقریب نیمه کلاسیک[۱] با مکانیک کوانتومی مدرن شناخته شده‌است.

تاریخ

[ویرایش]

نظریه کوانتوم قدیمی با کار ماکس پلانک در سال ۱۹۰۰ در مورد انتشار و جذب نور زاده شد و پس از کار آلبرت انیشتین در مورد گرمای خاص مواد جامد به‌طور جدی آغاز شد. انیشتین و به دنبال آن پیتر دبای، اصول کوانتومی را در حرکت اتم‌ها اعمال کرد و ناهنجاری خاص گرما را توضیح داد.

منابع

[ویرایش]
  1. Semi-classical approximation. Encyclopedia of Mathematics. URL: https://www.encyclopediaofmath.org/index.php?title=Semi-classical_approximation

خواندن بیشتر

[ویرایش]
  • Thewlis, J. , ed. (1962). Encyclopaedic Dictionary of Physics.
  • Pais, Abraham (1982). "Max Born's Statistical Interpretation of Quantum Mechanics" (PDF). Science. 218 (4578): 1193–8. Bibcode:1982Sci...218.1193P. doi:10.1126/science.218.4578.1193. PMID 17802457. Address to annual meeting of the Optical Society of America October 21, 1982 (Tucson AZ). Retrieved 2013-09-08.
  • Planck, Max (1922). The origin and development of the quantum theory. Translated by Silberstein, L. ; Clarke, H. T. Oxford: Clarendon Press.