رده‌شناسی زبانی

رده‌شناسی زبان یا گونه‌شناسی زبان شاخه‌ای از دانش زبان‌شناسی است. در این شاخه زبان‌شناسان به مقایسه ویژگی‌های دستوری (مانند چگونگی ساخت فعل یا ترتیب واژه‌ها در جمله) میان زبان‌های گوناگون می‌پردازند. پس از این مقایسه‌ها زبانشناسان سعی می‌کنند تا زبانها را برپایه این سنجش‌ها دسته بندی کرده و به گونه‌های گوناگون تقسیم کنند.

دسته‌بندی‌های رده‌شناسی هیچگونه ارتباطی با دسته‌بندی ژنتیکی زبان ندارد. در دسته‌بندی ژنتیکی به خویشاوندی میان زبان‌ها توجه می‌شود و زبانها به خانواده‌هایی مانند هندواروپایی، سامی و آلتائی تقسیم می‌شوند. ولی در رده‌شناسی مثلآ زبان‌های دراویدی (بومی هند)، ترکی، بانتو (آفریقا) و سومری بخاطر داشتن ویژگی هماهنگ در یک مورد خاص دستوری در یک ردهٔ زبانی قرار داده می‌شوند.