پرش به محتوا

بنیامین نتانیاهو

ویرایش پیوندها
صفحه حفاظت‌شده
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه است که توسط Sicaspi (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۱ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۲۲:۳۱ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی داشته باشد.

«نتانیاهو» به اینجا تغییرمسیر دارد. برای دیگر کاربردها، نتانیاهو (ابهام‌زدایی) را ببینید.

بنیامین نتانیاهو
בנימין נתניהו
Head and shoulders portrait of 60-ish man with gray hair, wearing suit and tie and looking at camera.
پرتره رسمی، ۲۰۲۳
نهمین نخست‌وزیر اسرائیل
آغاز به کار
۲۹ دسامبر ۲۰۲۲
رئیس‌جمهوراسحاق هرتزوگ
پس ازیائیر لاپید
دوره مسئولیت
۳۱ مارس ۲۰۰۹ – ۱۳ ژوئن ۲۰۲۱
رئیس‌جمهورشیمون پرز
رووین ریولین
پس ازایهود المرت
پیش ازنفتالی بنت
دوره مسئولیت
۱۸ ژوئن ۱۹۹۶ – ۶ ژوئیه ۱۹۹۹
رئیس‌جمهورعزر وایزمن
پس ازشیمون پرز
پیش ازایهود باراک
وزیر امور خارجه
دوره مسئولیت
۱۸ دسامبر ۲۰۱۲ – ۱۱ نوامبر ۲۰۱۳
پس ازاویگدور لیبرمن
دوره مسئولیت
۶ نوامبر ۲۰۰۲ – ۲۸ فوریه ۲۰۰۳
نخست‌وزیرآریل شارون
پس ازشیمون پرز
پیش ازسیلوان شالوم
رهبر اپوزیسیون
دوره مسئولیت
۲۸ مارس ۲۰۰۶ – ۳۱ مارس ۲۰۰۹ / ۱۳ ژوئن ۲۰۲۱–۲۹ دسامبر ۲۰۲۲
نخست‌وزیرایهود المرت
پس ازعمیر پرتس
پیش اززیپی لیونی
وزیر دارایی
دوره مسئولیت
۲۸ فوریه ۲۰۰۳ – ۹ اوت ۲۰۰۵
نخست‌وزیرآریل شارون
پس ازسیلوان شالوم
پیش ازایهود المرت
اطلاعات شخصی
زاده۲۱ اکتبر ۱۹۴۹ ‏(۷۵ سال)
تل‌آویو، اسرائیل
ملیتاسرائیلی
حزب سیاسیلیکود
همسر(ان)
  • میریام وایزمن (ا. ۱۹۷۲–ج. ۱۹۷۸)
  • فلور کیتس (ا. ۱۹۸۱–ج. ۱۹۸۴)
  • سارا بن آرتزی (ا. ۱۹۹۱)
روابط
فرزندانیائیر[۱]
والدینبنزیون نتانیاهو (پدر)
اقامتگاهاورشلیم، اسرائیل
محل تحصیلمؤسسه فناوری ماساچوست
امضا
وبگاه
خدمات نظامی
وفاداری اسرائیل
خدمت/شاخهاسرائیل نیروهای دفاعی اسرائیل
سال‌های خدمت۱۹۶۷–۱۹۷۳
درجهکاپیتان
یگانسایرت متکل
جنگ‌ها/عملیات‌جنگ استنزاف،
جنگ یوم کیپور

بنیامین «بی‌بی» نتانیاهو (به عبری: בִּנְיָמִין "ביבי" נְתַנְיָהוּ؛ زادهٔ ۲۱ اکتبر ۱۹۴۹) سیاستمدار اهل اسرائیل است که از سال ۲۰۲۲ به عنوان نخست‌وزیر اسرائیل مشغول به کار است. او پیشتر از ۱۸ ژوئن ۱۹۹۶ تا ۶ ژوئیه ۱۹۹۹ و از ۱ آوریل ۲۰۰۹ تا ۱۳ ژوئن ۲۰۲۱ نیز عهده‌دار این سمت بود. او رهبر کنونی حزب لیکود است. وی طولانی‌ترین دوره تصدی را در میان نخست‌وزیران اسرائیل داشته و نخستین نخست‌وزیر تاریخ اسرائیل است که پس از تأسیس این کشور، در آن به دنیا آمده است.[۳]

او که در تل‌آویو از والدینی یهودی سکولار متولد شد، در اورشلیم و فیلادلفیا در آمریکا بزرگ شد. او در سال ۱۹۶۷ برای پیوستن به نیروهای دفاعی اسرائیل به اسرائیل بازگشت. او از رهبران تیمی در نیروهای ویژه سایرت متکل شد و در ماموریت‌های متعددی شرکت کرد و پیش از بازخرید با افتخار به درجه سروانی رسید. او پس از فارغ‌التحصیلی از مؤسسه فناوری ماساچوست، مشاور اقتصادی گروه مشاوره بوستون شد. او در سال ۱۹۷۸ برای تأسیس مؤسسه ضد ترور یوناتان نتانیاهو به اسرائیل بازگشت. از ۱۹۸۴ تا ۱۹۸۸، او نماینده دائم اسرائیل در سازمان ملل متحد بود. او پس از انتخاب به ریاست لیکود و رهبری اپوزیسیون در سال ۱۹۹۳ به شهرت رسید. در انتخابات ۱۹۹۶، نتانیاهو شیمون پرز را شکست داد و اولین نخست‌وزیر اسرائیل است که مستقیماً با رای مردم انتخاب می‌شود و جوانترین نخست‌وزیر اسرائیل شد. نتانیاهو و لیکود در انتخابات سال ۱۹۹۹ شکست سنگینی از ائتلاف ایهود باراک خوردند؛ و نتانیاهو به کلی از سیاست کناره گرفت و وارد بخش خصوصی شد. او بعدها به سیاست بازگشت و به عنوان وزیر امور خارجه و وزیر مالیه در کابینه آریل شارون وارد شد. در دوره حضور او در وزارت مالیه او اصلاحاتی را در اقتصاد اسرائیل شروع کرد که منجر به رشد شایان توجه شد،[۴][۵] و نهایتاً بر سر اختلاف به خاطر خروج اسرائیل از نوار غزه استعفا داد.

نتانیاهو از سال ۲۰۱۶ نزدیکی خود با دونالد ترامپ، که از دهه ۱۹۸۰ دوست شخصی اش بود را به محور جذبه سیاسی خود تبدیل کرد.[۶] در جریان ریاست‌جمهوری دونالد ترامپ، آمریکا اورشلیم را به عنوان پایتخت اسرائیل به رسمیت شناخت، حاکمیت اسرائیل بر بلندی‌های جولان را به رسمیت شناخت، پیمان ابراهیم را مذاکره کرد که رشته عادی‌سازی‌هایی در روابط اسرائیل و کشورهای گوناگون جهان عرب بود. نتانیاهو به خاطر سیاست چند دهه ای خود به عنوان نخست‌وزیر برای گسترش شهرک‌های اسرائیلیدر کرانه باختری اشغال شده به دست اسرائیل، که بر اساس قانون‌های بین‌المللی غیرقانونی تلقی می‌شود مورد انتقاد قرار دارد.[۷] در سال ۲۰۱۹, در پی یک محاکمه به برای نتانیاهو به اتهام نقض اعتماد، ارتشا و کلاهبرداری کیفرخواست صادر شد،[۸] که به خاطر آن او به جز منصب نخست‌وزیری همه مناصب وزیری اش را رها کرد.[۹][۱۰]

در اکتبر ۲۰۲۳، اسرائیل هدف حمله ای از سوی گروه‌های فلسطینی به رهبری حماس قرار گرفت که باعث بروز جنگ اسرائیل و حماس شد. نتانیاهو به خاطر ناکامی در پیش‌بینی این حمله به عنوان رهبر اسرائیل هنگام بزرگ‌ترین شکست اطلاعاتی این کشور در ۵۰ سال گذشته مورد انتقاد قرار گرفته است،[۱۱][۱۲][۱۳] و با اعتراضاتی روبه رو بوده که خواهان برکناری او شده‌اند.[۱۴][۱۵] حکومت نتانیاهو متهم به نسل‌کشی شده، که[۱۶][۱۷][۱۸] اوج آن در پرونده آفریقای جنوبی در برابر اسرائیل در برابر دیوان بین‌المللی دادگستری در دسامبر ۲۰۲۳ بوده است.[۱۹][۲۰] در مه ۲۰۲۴، کریم خان، دادستان دیوان کیفری بین‌المللی، اعلام کرد قصد دارد به عنوان بخشی از تحقیقات دیوان کیفری بین‌المللی در فلسطین برای نتانیاهو و دیگر اعضای کابینه او به خاطر جنایت جنگی و جنایت علیه بشریت حکم بازداشت درخواست کند.[۲۱][۲۲][۲۳] عالمان سیاسی استدلال کرده‌اند اسرائیل یک دولت مطرود شده یا در شرف تبدیل به آن قرار دارد، و در نتیجه در سطح جهان محکوم و در صحنه جهانی منزوی شده است.[۲۴][۲۵][۲۶]

اوایل زندگی

بنیامین نتانیاهو در سال ۱۹۴۹ میلادی در شهر تل اویو متولد شد. مادر او زیلا و پدر او بن زیون نتانیاهو است. او در اورشلیم بزرگ شده است، و خانواده او بین سال‌های ۱۹۵۶ تا ۱۹۵۸، و دوباره بین ۱۹۶۳ تا ۱۹۶۷، مدتی در ایالت متحده آمریکا زندگی کردند.[۲۷]

در سال ۱۹۶۷ به اسرائیل بازگشت و به عضویت در یگان تکاوری فوق ویژه ستاد کل فرماندهی و عملیات ارتش اسرائیل به نام یگان سایرت متکل پیوست. او دوباره در سال ۱۹۷۲ به آمریکا بازگشت و تحصیلات خود را در مؤسسه فناوری ماساچوست آغاز کرد.[۲۷]

هنگامی که یوم کیپور در سال ۱۹۷۳ آغاز شد، او به اسرائیل بازگشت و به نیروهای جنگنده کانال سوئز و ارتفاعات جولان پیوست. پس از اتمام جنگ، به بوستون بازگشت و کارشناسی خود در رشته معماری را به پایان رساند، کارشناسی ارشد در رشته مدیریت اجرایی دریافت کرد، و سپس به تحصیل علوم سیاسی در دانشگاه هاروارد پرداخت.[۲۷]

بنیامین نتانیاهو دارای مدرک کارشناسی در رشته معماری و کارشناسی ارشد در مدیریت اجرایی از دانشگاه‌ام‌آی‌تی است. وی همین‌طور در مقطع دکترا در هاروارد در رشته علوم سیاسی تحصیل کرده اما تحصیلات خود را به پایان نرسانده و مدرکی از دانشگاه هاروارد کسب نکرده است.[۲۸][۲۹]

اوایل فعالیت

پس از فارغ‌التحصیلی از هاروارد، به عنوان مشاور اقتصادی در گروه مشاوره بوستون در بوستون مشغول به کار شد، و همچنین به فعالیت‌های اطلاعاتی اسرائیل در آمریکا پرداخت.[۲۷]

رهبر اپوزیسیون (۱۹۹۳–۱۹۹۶)

نتانیاهو پیش از انتخابات پارلمانی ۱۹۸۸ به اسرائیل بازگشت و به حزب لیکود پیوست. او در انتخابات داخلی لیکود در فهرست حزبی در رتبه پنجم جای گرفت. بعدها او در دوره دوم کنست به عنوان نماینده انتخاب شد و به عنوان قائم مقام وزیر امور خارجه موشه آرنس، و بعداً دیوید لوی منصوب شد.

نتانیاهو و لوی با هم همکاری نمی‌کردند و رقابت بین آنها پس از آن بیشتر هم شد. در جریان جنگ خلیج فارس در اوایل ۱۹۹۱, نتانیاهوی مسلط به زبان انگلیسی به عنوان سخنگوی اصلی اسرائیل در مصاحبه‌های رسانه ای در سی‌ان‌ان و دیگر رسانه‌های خبری ظهور کرد. در جریان کنفرانس ۱۹۹۱ مادرید نتانیاهو عضوی از هیئت اسرائیلی به رهبری اسحاق شامیر بود. پس از کنفرانس مادرید نتانیاهو به عنوان وزیر قائم مقام در دفتر نخست‌وزیر منصوب شد.[۳۰]

پس از شکست لیکود در انتخابات ۱۹۹۲ نتانیاهو در انتخابات رهبری این حزب پیروز شد و بنی بگین پسر مناخم بگین، سیاستمدار کهنه‌کار دیوید لوی[۳۱] را شکست داد. شارون نیز مدتی رقابت کرد ولی پس از روشن شدن کم بودن حمایت از او کناره‌گیری کرد. شامیر کوتاهی پس از شکست لیکود از سیاست کناره گرفت.[۳۲]

در پی ترور اسحق رابین در یک راهپیمایی در حمایت از پیمان‌های اسلو، شیمون پرز جانشین موقت اسحاق رابین تصمیم گرفت به منظور کسب مشروعیت برای پیش بردن فرایند صلح انتخابات فراخوان زودهنگام صادر کرد.[۳۳] نتانیاهو نامزد لیکود برای نخست‌وزیر در انتخابات ۱۹۹۶ اسرائیل که در ۲۹ مه برگزار شد بود و این اولین باری بود اسرائیلی‌ها مستقیماً نخست وزیرشان را انتخاب می‌کردند.[۳۴] نتانیاهو عامل سیاسی حزب جمهوری‌خواه آمریکایی آرتور فینکلستاین را برای اداره کمپینش انتخاب کرد. ,[۳۵] و نتانیاهو این انتخابات را برنده شد و جوانترین فرد در تاریخ این منصب و اولین نخست‌وزیر اسرائیل شد که در کشور اسرائیل به دنیا آمده است. (اسحاق رابین در اورشلیم در دوران قیمومیت بریتانیا بر فلسطین پیش از تأسیس دولت اسرائیل در ۱۹۴۸ به دنیا آمده بود).[۳۴]

پیروی نتانیاهو بر شیمون پرز که پیش از انتخابات محتمل تر تلقی می‌شد بسیاری را متعجب کرد.

نخست وزیر (1996–1999)

دور اول

اولین دیدار نتانیاهو با یاسر عرفات رییس تشکیلات خودگردان فلسطین در گذرگاه ارز , 4 سپتامبر 1996


در سال 1997, نتانیاهو اجازه عملیات موساد برای ترور خالد مشعل رهبر حماس در اردن را, تنها سه سال پس از امضای پیمان صلح اسرائیل و اردن صادر کرد.[۳۶] تیم موساد که تحت پوشش پنج گردشگر کانادایی در 27 سپتامبر 1997 وارد اردن شد در یک خیابان در امان در گوش مشعل زهر ریخت.[۳۶] نقشه برملا شد و دو مأمور از سوی پلیس اردن دستگیر و سه نفر دیگر در سفارت اسرائیل که پس از آن در محاصره سربازان قرار گرفت پنهان شدند.[۳۶] ملک حسین خشمگین از اسرائیل درخواست کرد پادزهر را پدهد و تهدید کرد پیمان صلح را ملغی می کند.[۳۷] نتانیاهو پس از فشار رییس جمهور بیل کلینتون در برابر فشارها تسلیم شد و دستور آزادی 61 زندانی اردنی و فلسطینی از جمله شیخ احمد یاسین را صادر کرد.[۳۶] این حادثه روابط نوپای اسرائیل و اردن را به پایین ترین حد خود رساند.[۳۷]

نخست‌وزیری (۲۰۲۱–۲۰۰۹)

بنیامین نتانیاهو، یاسر عرفات و نبیل شعث در اجلاس داووس، سوئیس، ۱۹۹۷

بنیامین نتانیاهو هم‌اکنون رهبر حزب راست‌گرای لیکود است. حزب لیکود به رهبری وی در انتخابات سراسری اسرائیل (۲۰۰۹) موفق به کسب ۲۷ کرسی، از پارلمان ۱۲۰ عضوی اسرائیل شد.[۳۸]

در تاریخ ۲۰ فوریه ۲۰۰۹ میلادی، شیمعون پرس، رئیس‌جمهوری اسرائیل از بنیامین نتانیاهو، خواست تا در مقام نخست‌وزیر، دولت جدید اسرائیل را تشکیل دهد.[۳۹]

در تاریخ ۱ آوریل ۲۰۰۹ میلادی، بنیامین نتانیاهو، کابینهٔ جدید خود را به کنست معرفی کرد و با دریافت ۶۹ رای موافق، ۴۵ مخالف، ۱ رای ممتنع و ۵ غایب، موفق به گرفتن رای اعتماد برای دولت جدید اسرائیل شامل ۳۰ وزارتخانه شد.[۴۰] در دولت بنیامین نتانیاهو، ۲ وزیر زن[۴۱] و ۵ وزیر روسی‌الاصل حضور دارند.[۴۲]

کابینه اسرائیل در تاریخ ۱۶ فروردین ۱۳۸۸ (۵ آوریل ۲۰۰۹)، به پیشنهاد بنیامین نتانیاهو، عوزی آراد را به سمت رئیس شورای عالی امنیت ملی اسرائیل منصوب کرد.[۴۳]

مواضع

مواضع نسبت به اختلاف اسرائیل و فلسطین

بنیامین نتانیاهو، وعده‌های انتخاباتی متعددی را در راستای انتخابات سراسری اسرائیل (۲۰۰۹) داد. از آن‌جمله، وی در دیدار از شهر اشکلون وعده داد که در صورت دستیابی به مقام نخست‌وزیری اسرائیل، حکومت حماس در نوار غزه را سرنگون خواهد کرد.[۴۴]

شهرک‌های یهودی‌نشین

بنیامین نتانیاهو همچنین وعده داده است تا «رشد طبیعی شهرک‌های یهودی‌نشین در کرانه باختری رود اردن را ادامه دهد، با برچیدن شهرک‌ها مخالفت کند، از دادن امتیاز دربارهٔ تقسیم اورشلیم به فلسطینی‌ها خودداری ورزد و سرانجام این‌که به توافقات پشت‌پرده دولت‌مردان سابق اسرائیل با حکومت خودگردان فلسطین تعهدی نداشته باشد».[۴۵]

اظهار نظر دربارهٔ امکان بازگشت به مرزهای ۱۹۶۷

در ویدئویی که از نتانیاهو در سال ۲۰۰۱ بدون آگاهی خودش ضبط شده است، دربارهٔ معاهده اسلو می‌گوید: «قبل از انتخابات از من پرسیدند که آیا به معاهدات اسلو پایبند خواهم بود. من گفتم که خواهم بود، ولی … معاهدات را طوری تفسیر خواهیم کرد که از پیش‌تازی به سمت مرزهای ۶۷ جلوگیری کنم.»[۴۶]

در سال ۲۰۱۱ در سخنرانی که دربارهٔ کنگره آمریکا انجام داد، نتانیاهو بازگشت به مرزهای ۱۹۶۷ را رد کرد.[۴۷] او آمادگی اسرائیل را برای «سازش‌هایی دردناک» جهت دستیابی به صلح با فلسطینیان اعلام کرد. نتانیاهو همچنین با تقسیم اورشلیم (بیت‌المقدس) و حق بازگشت آوارگان فلسطینی و خانواده‌هایشان مخالفت کرد. نتانیاهو گفت که اسرائیل آماده است شماری از آبادی‌های مناقشه‌برانگیز یهودی‌نشین در کرانهٔ باختری رود اردن را واگذار کند، ولی چند آبادی نیز به خاک اسرائیل منضم خواهند شد.

کشور مستقل فلسطینی

در تاریخ ۱۴ ژوئن ۲۰۰۹ میلادی، بنیامین نتانیاهو، در سخنرانی در دانشگاه تل‌آویو برای اولین بار با تشکیل کشور مستقل فلسطینی به‌طور مشروط موافقت کرد. او بازگشت آوارگان فلسطینی را منتفی و اورشلیم را پایتخت واحد و ابدی اسرائیل دانست و غیرنظامی‌شدن مناطق فلسطینی و به رسمیت‌شناختن اسرائیل، به عنوان یک دولت یهودی از سوی فلسطینی‌ها را پیش‌شرط موافقت با تشکیل کشور فلسطینی دانست.[۴۸]

خروج از یونسکو

با اتمام سال ۲۰۱۸ و همزمان با آغاز سال جدید میلادی، اسرائیل خروج این کشور از سازمان یونسکو را به‌طور رسمی اجرایی ساخت.[۴۹][۵۰][۵۱] وزارت خارجه آمریکا در ۱۲ اکتبر ۲۰۱۷ با متهم ساختن یونسکو به «رویکردهای ضد اسرائیلی» اعلام کرده بود که از این سازمان خارج خواهد شد. بنیامین نتانیاهو نخست‌وزیر اسرائیل نیز در همان روز به وزارت خارجه کشورش دستور داد مقدمات خروج اسرائیل از یونسکو را فراهم کند.[۵۱] او همچنین در سپتامبر ۲۰۱۸ دعوت برای شرکت در یک کنفرانس با موضوع یهودی‌ستیزی را که یونسکو در حاشیه مجمع عمومی برگزار کرد، نپذیرفت.[۴۹] تصمیم آمریکا و اسرائیل برای خروج از یونسکو در اکتبر ۲۰۱۷ که طبق اساسنامه این سازمان باید در پایان سال بعد به مرحله اجرا می‌رسید، در ۳۱ دسامبر ۲۰۱۸ اجرایی شد.[۵۲]

ایران

بنیامین نتانیاهو از مخالفان سرسخت دستیابی جمهوری اسلامی به سلاح هسته‌ای است و آن را مهم‌ترین تهدید برای موجودیت و امنیت اسرائیل قلمداد می‌کند.[۵۳]

در پی اعتراضات مردمی جنبش سبز نسبت به نتایج اعلام‌شده در دهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری ایران، بنیامین نتانیاهو «شجاعت باورنکردنی» هواداران اپوزیسیون در ایران را مورد ستایش قرار داد و تصریح کرد که مردم دلیر ایران، چهرهٔ واقعی ایران را به نمایش گذاشته‌اند.[۵۴]

سخنرانی در مجمع عمومی سازمان ملل متحد در سال ۲۰۱۲

محور اصلی سخنان نتانیاهو در مجمع عمومی سازمان ملل در سال ۲۰۱۲ ایران و برنامه هسته‌ای ایران بود. در این سخنان او گفت: «برای فهمیدن اینکه دنیا در صورت مسلح شدن ایران به انرژی هسته‌ای چه وضعی خواهد داشت، تنها وضع دنیا را در صورت مسلح شدن القاعده به انرژی هسته‌ای تصور کنید».[۵۵]

در ادامه سخنی از اکبر هاشمی رفسنجانی را نقل قول کرد و گفت «به حرف‌های آیت‌الله رفسنجانی گوش بدهید من نقل قول می‌کنم ایشان گفته است که استفاده از یک بمب اتم علیه اسرائیل همه چیز اسرائیل را ازبین می‌برد ولی فقط به دنیای اسلام ضربه خواهد زد. رفسنجانی گفت: فکر کردن به چنین چشم‌اندازی غیر منطقی نیست. این مطلب از طرف یکی از میانه‌روهای ایرانی عنوان شده است. آدم شوکه می‌شود».[۵۶]

او سپس خط قرمزی برای برنامه هسته‌ای ایران تعیین کرد.[۵۷] نتانیاهو که تصویری از یک بمب فرضی را به حاضران نشان داد و گفت که ساختن بمب اتم سه مرحله دارد. مرحله اول که هفتاد درصد راه است ایجاد اورانیوم غنی‌سازی شده با درصد کم، به مقدار کافی است؛ که ایران این مرحله را تمام کرده است. مرحله دوم که پایان آن نود درصد راه است ایجاد اورانیوم غنی‌سازی شده با درصد بالا، به مقدار کافی است. سپس او با ماژیک قرمز رنگی خط قرمزی رسم کرد را در بخش نود درصد کشید و گفت اینجا خط قرمز ماست. او گفت خط قرمزها از جنگ جلوگیری می‌کنند.

مصاحبه بی‌بی‌سی فارسی با نتانیاهو

در ۵ اکتبر ۲۰۱۳ (۱۳ مهر ۱۳۹۲) نتانیاهو مصاحبه‌ای با بخش فارسی بی‌بی‌سی انجام داد.[۵۸] در این گفتگو دربارهٔ وضعیت آزادی در ایران گفت «اگر مردم ایران واقعاً اختیاری داشتند، روحانی را به ریاست جمهوری انتخاب نمی‌کردند. شما ۷۰۰ کاندیدا داشتید. آن‌ها ۷۰۰ کاندیدا را رد صلاحیت کردند و فقط یک درصد از آن تعداد را باقی گذاشتند که رقابت کنند».

سپس در ادامه گفت: «من فکر می‌کنم اگر مردم ایران آزاد بودند، شلوار جین می‌پوشیدند، به موسیقی غربی گوش می‌دادند و انتخاباتی آزاد می‌داشتند.»[۵۹]

سخنرانی در کنگره آمریکا

مقایسه جمهوری اسلامی با آلمان نازی

نتانیاهو که به شدت مخالف تلاش‌های جمهوری اسلامی برای دست‌یابی به غنی‌سازی اورانیوم است عقیده دارد: «هم‌اکنون سال ۱۹۳۸ است و ایران همان آلمان است که به سرعت تلاش دارد خودش را به بمب‌های اتمی مسلح کند».[۶۰][۶۱] نتانیاهو در کنفرانسی خبری در آوریل ۲۰۰۸ اظهار کرد که تنها یک تفاوت بین آلمان نازی و جمهوری اسلامی ایران وجود دارد و آن این است که اولی ابتدا وارد یک درگیری جهانی شد و سپس به دنبال تسلیحات اتمی رفت، درحالی‌که دومی در ابتدا به دنبال تسلیحات اتمی است و هنگامی که بدان دست یابد، جنگی جهانی را آغاز خواهد کرد.[۶۲]

اتهامات فساد مالی

مقالهٔ اصلی: محاکمه بنیامین نتانیاهو

در سال ۲۰۱۷ وی به همراه تعدادی از وزراء، بازرگانان و روزنامه‌نگاران اسرائیلی متهم به فساد مالی شد که تظاهرات صدها نفری را در اسرائیل رقم زد. برخی معترضان این اعتراضات را «تظاهرات ننگ» نامیدند و در خیابان‌های تل‌آویو تظاهرات کردند.[۶۳][۶۴][۶۵][۶۶][۶۷]

نتانیاهو دربارهٔ موضوع اتهام رشوه‌خواری در معامله زیردریایی با آلمان مورد سؤال قرار خواهد گرفت اگر چه در حال حاضر وزارت دادگستری چندین تن از نزدیک‌ترین دستیاران وی را در این قضیه دخیل می‌داند و هنوز خود نتانیاهو را متهم نکرده است.[۶۸]

دادستانی کل اسرائیل همچنین بنیامین نتانیاهو را به مشارکت در یک پرونده فساد تازه متهم کرده است. یودیت تیروش از دفتر دادستانی کل اسرائیل در دادگاهی در تل‌آویو گفته است، نتانیاهو مظنون است که به یک شرکت مخابراتی وعده داده در صورت بازکردن «یک صفحه اینترنتی و گزارش‌دهی بهتر» می‌تواند از طریق وزارت ارتباطات مزایای حقوقی دریافت کند. دادستانی کل اسرائیل مورد جدید اتهامی نتانیاهو را از «موارد بسیار سنگین» در زمینه «رشوه و رشوه‌خواری» نامیده است. گفته می‌شود، تسهیلاتی که شرکت مخابراتی بِزِک دریافت کرده به یک میلیارد شِکِل (حدود ۲۳۳ میلیون یورو) می‌رسد.[۶۹]

به گزارش رسانه‌های اسرائیل، پلیس این کشور بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر را به رشوه‌خواری متهم کرده است و می‌گوید شواهد کافی برای طرح این اتهام‌ها در دادگاه در دست دارد؛ بنابراین گزارش‌ها، پلیس ماه گذشته در همین رابطه با آقای نتانیاهو رو در رو گفتگو کرده و از او سوالاتی پرسیده است. به گزارش رسانه‌های اسرائیل، اکنون پلیس می‌گوید شواهد و مدارک کافی برای طرح دو پرونده جداگانه در دادگاه در دست دارد هر چند روز سه‌شنبه (۱۳ فوریه - ۲۴ بهمن) تصریح کرده: «فعلاً اتفاقی نخواهد افتاد چون هنوز چیزی به اثبات نرسیده». در اتهام نخست، گفته شده آقای نتانیاهو از یک انتشارات اسرائیلی خواسته از او جانب‌داری کند و در برابر به این انتشارات در رقابت با نشر رقیبش کمک کرده است. در اتهام دوم هم نخست‌وزیر اسرائیل متهم است که از سال ۲۰۰۹ تاکنون از آرنون میلشان، از نام‌های بزرگ صنعت سینمای هالیوود و دیگر حامیان خودش، در قالب هدیه حدود ۱۰۰ هزار دلار دریافت کرده است. آقای میلشان هم‌اکنون ممکن است به اتهام پرداخت رشوه به دادگاه احضار شود. روزنامه اسرائیلی هاآرتص می‌گوید آقای نتانیاهو پس از دریافت این هدایا که در قالب اقلامی چون شراب یا سیگار گران‌قیمت بوده به تصویب قانونی که آقای میلشان خواستار آن بوده توجه کرده است؛ قانونی که به موجب آن یهودیانی که برای اقامت به اسرائیل بازمی‌گردند را برای ۱۰ سال از پرداخت مالیات معاف می‌کند. این مصوبه اکنون به «قانون میلشان» در اسرائیل شهرت یافته است. آقای نتانیاهو هر دو اتهام را رد کرده و می‌گوید بی‌گناه است.[۷۰]

بنیامین نتانیاهو نخست‌وزیر اسرائیل هفت بار به اتهام فساد مالی تحت بازجویی قرار گرفت. سارا نتانیاهو، همسر نخست‌وزیر اسرائیل نیز متهم است از خزانه دولت برای مقاصد خصوصی بهره‌برداری کرده است.[۷۱]

زندگی شخصی

در طی سال‌هایی که در بوستون تحصیل می‌کرد، با همسر اولش میریام ملاقات کرد و با او ازدواج کرد و فرزند اول خود به نام «نوا» را به دنیا آوردند.

یوناتان نتانیاهو، برادرش که از فرماندهان عملیاتی یگان ویژه سایرت متکل بود، در تاریخ ۴ ژوئیه ۱۹۷۶ میلادی و در جریان عملیات آزادسازی مسافران اسرائیلی هواپیمایی فرانسه که توسط چریک‌های فلسطینی به گروگان گرفته شده و به اوگاندا منتقل شده بودند، کشته شد. وی از قهرمانان ملی در اسرائیل به‌شمار می‌رود.[۳] وی از همسرش سارا دو فرزند دارد به نام‌های اونر و یاییر دارد.

تالیفات

نگارخانه

منابع

  1. ↑ عشق غیر یهودی پسر نتانیاهو و خشم اسرائیلی‌ها، بی‌بی‌سی فارسی
  2. ↑ Bibi’s Blues January 23, 2013, David Remnick, New Yorker
  3. ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ شرح حال بنیامین نتانیاهو؛ نخست‌وزیر جدید اسرائیل (بی‌بی‌سی فارسی)
  4. ↑ Mitchell, Thomas G. (2015). Likud Leaders. Jefferson, North Carolina: McFarland. p. 186. ISBN 978-0-7864-9713-3.
  5. ↑ "Netanyahu Gets Tough to Transform Israel's Economy". The New York Times. 24 October 2004. Retrieved 4 January 2023.
  6. ↑ Halbfinger, David M. (9 November 2020). "Biden's Win Means a Demotion for Netanyahu and Less Focus on Israel". نیویورک تایمز. Archived from the original on 9 November 2020.
  7. ↑ "Netanyahu and the Settlements". The New York Times. 12 March 2015. Retrieved 2 January 2023.
  8. ↑ Wootliff, Raoul (21 November 2019). "AG announces Netanyahu to stand trial for bribery, fraud and breach of trust". تایمز آو ایزرائل. Retrieved 22 November 2019.
  9. ↑ خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام haaretznov23 وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  10. ↑ "Netanyahu said set to give up 4 ministry portfolios after charges announced". The Times of Israel. 23 November 2019. Retrieved 23 November 2019.
  11. ↑ "Israel-Gaza conflict: Unthinkable security lapse on Netanyahu's watch". The Times. Archived from the original on 28 October 2023. Retrieved 14 October 2023.
  12. ↑ "Israelis question Prime Minister Benjamin Netanyahu on 'colossal failure' on security establishment". The Telegraph Online. Archived from the original on 28 October 2023. Retrieved 14 October 2023.
  13. ↑ "Netanyahu may end up the highest-ranking casualty of this attack". The Australian. Archived from the original on 26 October 2023. Retrieved 14 October 2023.
  14. ↑ "Thousands Protest Across Israel Against Netanyahu's Government". Haaretz (به انگلیسی). Archived from the original on 29 January 2024. Retrieved 2024-01-29.
  15. ↑ "Protesters call for change to Netanyahu government". Reuters. 20 January 2024.
  16. ↑ Eghbariah, Rabea (21 November 2023). "The Harvard Law Review Refused to Run This Piece About genocide in Gaza". The Nation. Archived from the original on 6 December 2023. Retrieved 21 March 2024.{{cite web}}: نگهداری یادکرد:ربات:وضعیت نامعلوم پیوند اصلی (link)
  17. ↑ "Gaza: UN experts call on international community to prevent genocide against the Palestinian people". UN. 16 November 2023. Archived from the original on 24 December 2023. Retrieved 21 March 2024.{{cite web}}: نگهداری یادکرد:ربات:وضعیت نامعلوم پیوند اصلی (link)
  18. ↑ Burga, Solcyre (14 November 2023). "Is What's Happening in Gaza a Genocide? Experts Weigh In". Time. Archived from the original on 25 November 2023. Retrieved 21 March 2024.{{cite magazine}}: نگهداری یادکرد:ربات:وضعیت نامعلوم پیوند اصلی (link)
  19. ↑ Powell, Anita (4 January 2024). "South Africa to take Israel to Top UN Court on Genocide Claim in Gaza". Voice of America. Archived from the original on 6 January 2024. Retrieved 21 March 2024.
  20. ↑ Proceedings instituted by South Africa against the State of Israel on 29 December 2023 (PDF). International Court of Justice (Report). 29 December 2023. Archived from the original on 5 January 2024. Retrieved 21 March 2024.
  21. ↑ Khan, Karim A.A. (20 May 2024). "Statement of ICC Prosecutor Karim A.A. Khan KC: Applications for arrest warrants in the situation in the State of Palestine". icc-cpi.int. International Criminal Court. Archived from the original on 20 May 2024. Retrieved 20 May 2024.
  22. ↑ Ray, Siladitya (2024-05-20). "ICC Seeks Arrest Warrants For Benjamin Netanyahu And Hamas Leader Yahya Sinwar". فوربز (به انگلیسی). Archived from the original on 2024-05-20. Retrieved 2024-05-22.
  23. ↑ Kottasová, Ivana (2024-05-20). "EXCLUSIVE: ICC seeks arrest warrants against Sinwar and Netanyahu for war crimes over October 7 attack and Gaza war". CNN (به انگلیسی). Archived from the original on 20 May 2024. Retrieved 2024-05-20.
  24. ↑ Rosenberg, David E. (2024-05-22). "Is the War in Gaza Turning Israel Into a Pariah State?". Foreign Policy (به انگلیسی). Retrieved 2024-05-22.
  25. ↑ Rachman, Gideon (May 20, 2024). "A crushing blow for Israel and a massive gamble by the ICC". فایننشال تایمز. Retrieved May 21, 2024.
  26. ↑ Cave, Damien (2024-05-11). "Isolated and Defiant, Israel Vows to 'Stand Alone' in War on Hamas". The New York Times (به انگلیسی). ISSN 0362-4331. Retrieved 2024-05-22.
  27. ↑ ۲۷٫۰ ۲۷٫۱ ۲۷٫۲ ۲۷٫۳ Prime Minister Benjamin Netanyahu
  28. ↑ Biography of Benjamin Netanyahu
  29. ↑ [ He abandoned his PhD and decided to "settle" for his two master's degrees when he got news of his brother's death https://tvtropes.org/pmwiki/pmwiki.php/UsefulNotes/BenjaminNetanyahu ]
  30. ↑ خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام netanyahu وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  31. ↑ "Netanyahu wins battle for leadership of Likud". The Independent. London. 26 March 1993. Archived from the original on 26 January 2012. Retrieved 11 August 2009.
  32. ↑ Brinkley, Joel (30 June 2012). "Yitzhak Shamir, Former Israeli Prime Minister, Dies at 96". The New York Times. Archived from the original on 2 April 2013. Retrieved 17 March 2013.
  33. ↑ Kessel, Jerrold (11 February 1996). "Israeli elections will test support for peace". CNN. Archived from the original on 5 October 2013. Retrieved 10 March 2013.
  34. ↑ ۳۴٫۰ ۳۴٫۱ Schmemann, Serge (30 May 1996). "THE ISRAELI VOTE: THE OVERVIEW;Election for Prime Minister of Israel Is a Dead Heat". The New York Times (به انگلیسی). ISSN 0362-4331. Archived from the original on 29 January 2023. Retrieved 29 January 2023.
  35. ↑ Berger, Joseph (26 May 1996). "He Had Pataki's Ear; Now It's Netanyahu's". The New York Times (به انگلیسی). ISSN 0362-4331. Archived from the original on 29 January 2023. Retrieved 29 January 2023.
  36. ↑ ۳۶٫۰ ۳۶٫۱ ۳۶٫۲ ۳۶٫۳ "Khaled Meshaal: How Mossad bid to assassinate Hamas leader ended in fiasco". The Telegraph. 7 December 2012. Archived from the original on 11 January 2022. Retrieved 4 May 2019.
  37. ↑ ۳۷٫۰ ۳۷٫۱ Laura Zittrain Eisenberg; Neil Caplan (2010). Negotiating Arab-Israeli Peace, Second Edition: Patterns, Problems, Possibilities. Indiana University Press. p. 130. ISBN 978-0-253-00457-4. Archived from the original on 20 January 2024. Retrieved 4 May 2019.
  38. ↑ אין הכרעה בבחירות 2009: קדימה 28, הליכוד 27 (Yedioth Ahronoth)
  39. ↑ *نتانیاهو مأمور تشکیل دولت جدید اسرائیل شد (بی‌بی‌سی فارسی)
  40. ↑ *دولت جدید اسرائیل رای اعتماد گرفت (دویچه وله فارسی)
  41. ↑ حذف فتوشاپی وزیران زن اسرائیل از عکس دسته‌جمعی (بی‌بی‌سی فارسی)
  42. ↑ قرارداد تسلیحاتی بی‌سابقه میان روسیه و اسرائیل (دویچه وله فارسی)
  43. ↑ معاون رئیس ستاد ارتش اسرائیل: ایران، بزرگ‌ترین خطر امنیتی برای اسرائیل (وزارت امور خارجه اسرائیل)
  44. ↑ وعده‌های انتخاباتی نتانیاهو؛ به نفع یا به زیان حماس؟, بی‌بی‌سی فارسی
  45. ↑ وعده‌های انتخاباتی نتانیاهو؛ به نفع یا به زیان حماس؟ (بی‌بی‌سی فارسی)
  46. ↑ Netanyahu In 2001: 'America Is A Thing You Can Move Very Easily'
  47. ↑ نتانیاهو بازگشت به مرزهای ۱۹۶۷ را رد کرد
  48. ↑ موافقت مشروط نخست‌وزیر اسراییل با کشور مستقل فلسطینی، دویچه وله فارسی
  49. ↑ ۴۹٫۰ ۴۹٫۱ «آمریکا و اسرائیل رسماً از یونسکو خارج شدند». ایسنا. ۱۱ دی ۱۳۹۷. دریافت‌شده در ۱۲ دی ۱۳۹۷.
  50. ↑ «خروج آمریکا از یونسکو». اسپوتنیک (خبرگزاری). ۳۱ دسامبر ۲۰۱۸. دریافت‌شده در ۲ ژانویه ۲۰۱۹.
  51. ↑ ۵۱٫۰ ۵۱٫۱ «واکنش ظریف به خروج آمریکا از یونسکو». سازمان رادیو و تلویزیون دولتی ترکیه. ۲ ژانویه ۲۰۱۹. دریافت‌شده در ۲ ژانویه ۲۰۱۹.
  52. ↑ «آمریکا و اسرائیل رسماً از یونسکو خارج شدند». همشهری آنلاین. ۱۱ دی ۱۳۹۷. دریافت‌شده در ۱۲ دی ۱۳۹۷.
  53. ↑ * "Netanyahu: Iran Preparing Another Holocaust" بایگانی‌شده در ۸ آوریل ۲۰۰۹ توسط Wayback Machine Newsmax.com, 16 November 2006. Accessed 1 November 2007
  54. ↑ * تقاضای کمک از سفارتخانه‌های خارجی در ایران، دویچه وله فارسی
  55. ↑ متن کامل سخنان بنیامین نتانیاهو در مجمع عمومی سازمان ملل سال ۲۰۱۲
  56. ↑ «نتانیاهو: هاشمی هم به دنبال نابودی اسرائیل است». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۱ اکتبر ۲۰۱۳. دریافت‌شده در ۸ اکتبر ۲۰۱۳.
  57. ↑ نتانیاهو: باید برای برنامه هسته‌ای ایران خط قرمز تعیین کرد
  58. ↑ مصاحبه بی‌بی‌سی فارسی با نتانیاهو
  59. ↑ Taking a Jab at Netanyahu, Iranians Model Their Jeans on Twitter، خبرگزاری تایم
  60. ↑ Hirschberg, Peter (14 November 2006). "Netanyahu: It's 1938 and Iran is Germany; Ahmadinejad is preparing another Holocaust" (به انگلیسی). Haaretz. Archived from the original on 9 April 2012. Retrieved 9 April 2012.
  61. ↑ Fleetwood, Blake (15 November 2006). "Ahmadinejad Is Preparing Another Holocaust For Israel" (به انگلیسی). The Huffington Post. Archived from the original on 9 April 2012. Retrieved 9 April 2012.
  62. ↑ "Report: Netanyahu says 9/11 terror attacks good for Israel" (به انگلیسی). Haaretz. 16 April 2008. Archived from the original on 9 April 2012. Retrieved 9 April 2012.
  63. ↑ «Thousands join anti-corruption protests in Tel Aviv for sixth week». haaretz. https://www.haaretz.com/israel-news/1.833374. پیوند خارجی در |ناشر= وجود دارد (کمک); پارامتر |پیوند= ناموجود یا خالی (کمک)
  64. ↑ «THOUSANDS OF ISRAELIS PROTEST IN TEL AVIV AS CORRUPTION ALLEGATIONS LEVELED AT PRIME MINISTER BENJAMIN NETANYAHU». newsweek.
  65. ↑ «Tens of thousands hold 'March of Shame' against Netanyahu». presstv. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۶ ژانویه ۲۰۱۸. دریافت‌شده در ۱۵ ژانویه ۲۰۱۸.
  66. ↑ «20,000 join Tel Aviv 'March of Shame' to protest bill aimed at protecting Netanyahu (VIDEO)». rt.
  67. ↑ «Thousands march in Tel Aviv to protest against corruption and Netanyahu government». telegraph.
  68. ↑ «Netanyahu to be questioned in submarine affair».
  69. ↑ «اتهام تازه فساد و خلافکاری علیه بنیامین نتانیاهو». بایگانی‌شده از اصلی در ۴ مارس ۲۰۱۸. دریافت‌شده در ۱۲ مارس ۲۰۱۸.
  70. ↑ «پلیس اسرائیل نتانیاهو را به 'رشوه‌خواری متهم کرد».
  71. ↑ «پروند پرونده تحقیقات فساد مالی بنیامین نتانیاهو».[پیوند مرده]

پیوند به بیرون

برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=بنیامین_نتانیاهو&oldid=39984299»