چ
چ، حرف هفتم در الفبای فارسی است. این حرف در الفبای عربی، وجود ندارد.
- در الفبای ایرانیک: ч[۱]
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| شكل حرف | ||||
|---|---|---|---|---|
| جدا | آغازی | میانی | پایانی | |
| چ | چ | چ | چ | |
چ یکی از همخوان‌ها (صامتها) است و هفتمین حرف از الفبای فارسی، هشتمین حرف از الفبای اردو و چهارمین حرف الفبای ترکی است. این حرف در الفبای عربی وجود ندارد.
در فارسی در قدیم آن را جیم مَعْقود و جیم فارسی نیز نامیده‌اند. ارزش عددی آن را در حساب جمل، مانند «ج»، سه در نظر می‌گیرند از لحاظ آواشناسی، «چ» صامتی شُشی، برون‌سو، سخت، بی‌واک، دمیده، انفجاری ـ سایشی و لثوی ـ کامی است.[۲]در کتاب فرهنگ واژه‌های اوستا این حرف یعنی چ جزو واژه‌های اوستای است. [۳]
کلمات دارای حرف چ
ویرایشچوب، چاپ، چرک، چک، چانه، چیز، چیت، چیره، چتر، چرا، چون، چفیه، چهار، چادر، چماق، پرچم، پوچ، چپ، بچه، ساچمه، داچ، پارچ، آچمز، ار، چهارچوب، چشم، چسب، چرخ، چِت و موارد دیگر.
جستارهای وابسته
ویرایشمنابع
ویرایش- ↑ «الفبای طبیعی ایرانیک یادگار اصلاحات استاد ذبیح بهروز و دکتر رضا هازلی». kaaa.info.
- ↑ دانشنامهٔ جهان اسلام، سرواژهٔ چ.
۳.https://archive.org/details/1_20221023_20221023_1515
 | این یک مقالهٔ خرد مرتبط با زبان‌شناسی است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |