Maria Nikolaievna Romanova (1899-1918)

Maria Nikolaievna Romanova (1899-1918)
	; Irudi gehiago
Bizitza
Jaiotza	Petergof, 1899ko ekainaren 26a
Herrialdea	Errusiar Inperioa
Bizilekua	Alexander Palace (en) ; Tsarskoye Selo (en)
Lehen hizkuntza	errusiera
Heriotza	Ipatiev Etxea, 1918ko uztailaren 17a (19 urte)
Hobiratze lekua	San Petersburgoko katedrala
Heriotza modua	giza hilketa: bala zauria
Familia
Aita	Nikolas II.a Errusiakoa
Ama	Alexandra Feodorovna
Ezkontidea(k)	ezkongabea
Seme-alabak	ikusi baliorik ez;
Haurrideak	ikusi Olga Nikolaevna Errusiakoa; Tatiana Nikolaevna Errusiakoa; Anastasia Nikolaevna Errusiakoa; Aleksei Nikolaevitx Errusiakoa;
Leinua	Holstein-Gottorp-Romanov (en)
Hezkuntza
Hizkuntzak	errusiera; ingelesa; frantsesa
Irakaslea(k)	Alexandra Feodorovna; Pierre Gilliard (mul) ; Sydney Gibbes (en)
Jarduerak
Jarduerak	aristokrata
Lateralitatea	ezkerra
Jasotako sariak	ikusi Order of Saint Catherine ;
Santutegia
	Uztailaren 17
Sinesmenak eta ideologia
Erlijioa	Errusiar Eliza Ortodoxoa

Errusiako María Nikoláyevna edo Maria Nikolaievna Dukesa Handia, errusieraz Великая Княжна Мари́я Никола́евна Рома́нова (San Petersburgo, Errusiako Inperioa, 1899ko ekainaren 26a^greg./ekainaren 14a^jul. - Petersburgoko Ipatiev etxea, Ekaterimburgo, 1918ko uztailaren 17a) errusiar Dukesa Handia izan zen. Nikolas II.a Errusiako Tsarraren eta Alexandra Fiodorovna Errusiako enperatrizaren hirugarren alaba izan zen. Bere hilketak 1918ko uztailaren 17ko gauean familiako gainerako kideekin batera kanonizazioa ekarri zuen Errusiako Eliza Ortodoxoaren pasio-eramaile gisa.

Maria, Lehen Mundu Gerran Gurutze Gorriko erizain izateko gazteegia izateagatik, eta bi ahizpa nagusi Lehen Mundu Gerran, ospitale ugariren zaindaria izan zen bere ahizpa gaztearekin, Anastasia Dukesa Handiarekin, eta biak zauritutako soldaduak bisitatzen zituzten. Maria pinpirina zenbait maitasun xalo izan zituen ezagutu zituen gizon gazte batzuekin, lehen haurtzaroan hasita. Ezkontzea eta familia handi bat osatzea espero zuen. Maitasun-harreman potentziala 1910ean nabarmendu zen, Mariaren familia beste senide batzuekin bildu zenean, non Luis Mountbatten baitzegoen, Dickie deitzen zioten, eta Maríaz erabat maitemindu zen. Urte batzuk geroago honelaxe gogoratzen zuen: "Ezingo zenuke imajinatu bera baino ederragoa zen norbait, Mariak zoratzen ninduen eta berarekin ezkontzea erabaki nuen. Oso atsegina zen".

Dickiek ez zuen berriro ikusi Maria, baina ez zuen ahaztu. Bere logelako tximiniaren erlaitzean argazki bat mantendu zuen hil zen egunera arte.

XX. mendean, hil ondoren, Mariak ez zien ihes egin familia inperialeko kide baten edo gehiagoren biziraupena bermatzen zuten zurrumurruei.^[1] Hala ere, geroago egiaztatu zen berak eta Anastasiak ez zutela bizirik iraun. 1990eko hamarkadan iradoki zen Maria izan zitekeela Ekaterimburgotik (Errusia) gertu aurkitutako Románov hilobitik falta ziren dukesa handia, eta 1991n ateratakoak. Beste gorpuzki batzuk, ordea, 2007an aurkitu zituzten, eta DNAren analisiak erakutsi zuen familia inperial guztia hil zutela 1918an.^[2]

Jaiotza

1899ko martxoan, Alejandra enperatrizaren haurdunaldia oso deserosoa izan zen. Haurtxoa jarrera deserosoan zegoen eta bere ziatika larriagotu egin zuen; beste behin haurdunaldiaren zatirik handiena bainu-aulki batean pasatu zuen. Maiatzaren 9an, familiak Tsárskoye Seló utzi eta Peterhof-era joan zen familiako kide berriaren zain egoteko. Pertsona hori oso azkar iritsi zen, 1899ko ekainaren 26an, 12:10ea , 4,5 kg pisuko beste Duquesa Handi bat jaio zen, Maria, amonaren ohorez horrelaxe deitua. Handik gutxira, amaren bularra hartu zuen. Nikolasek ez zuen batere gogo-aldarterik erakutsi; haren erlijio-fatalismoak, zalantzarik gabe, eragin handia izan zuen haren erantzun hotzean. "Jaunak hirugarren alaba bat bidali digu"; etsita zegoen. "Eskerrak eman nahi dizkiot Alacky maitea hain ondo berreskuratzeagatik", idatzi zuen Victoria erreginak, ezin izan baitzuen ahaztu horrek zekarren arazo dinastiko larria. "Badakit oinordeko bat alaba bat baino hobeto izango litzatekeela".

Nortasuna

María Nikoláyevna dukesa handiaren monograma inperiala.

Izaera oneko neska gazte bizi eta pinpirina, tsarraren alabarik ederrena zen. Begi urdin adierazkor eta ederrak zituen, familian handiak izateagatik "Mariaren platertxoak" deitzen zirenak. Tsárskoye Seloko Alejandro jauregiko 100 geletako batean bizi zen, San Petersburgotik 20 km hegoaldera, bere ahizpa Anastasia Dukesa Handiarekin, eta harekin jauregian "bikote txikia" deitzen zena osatu zuen. Ahizpa eta nebarekin batera, Alekséi zarévichak, hemofilia baitzuen, OTMAA elkartea sortu zuen (izen bakoitzaren hasierako siglak dira, goitik behera eratua). Sigla horiekin gutunak sinatzen zituzten eta opariak egiten zizkieten hurbilenekoei.

Maríari marraztea eta pintatzea gustatzen zitzaion, bere ahizpei bezala, nahiz eta pinturan adituena zela uste zen. Mariak haurrak maite zituen, eta beti hitz egiten zuen nola amesten zuen etorkizunean bere seme-alabak izatea; beraz, aitak, Nikolas II.ak, ama eta emazte bikaina izango zela uste zuen. Neba-ahizpek bezala, umezurztegietako haurrak bisitatzen eta haiekin denbora pasatzen gozatzen zuen.

Maria nagusitu zenean, erraz maitemintzen zen neska zela nabarmendu zen; guardiekin maitemintzen zen, eta haiekin denbora igarotzea gustatzen zitzaion. Bere ahizpak eta Zarina delakoa Mogileven (Mahiliou) Nicolas tsarra eta Alexei neba bisitatzera joatean, Nikolai Dmitrievich Demekov izeneko ofizial batenganako amodioa sentitzen hasi zen Maria, nahiz eta jakin ezin izango zela inoiz berarekin ezkondu.

Bere bi ahizpa zaharrenek ez bezala, Olga eta Tatiana Dukesa Handiak, beren adinagatik, ez zen Gurutze Gorriko erizain gisa sartu Lehen Mundu Gerran, baina zauritutako soldaduak bisitatzen zituen, Anastasia ahizparekin batera artatzen baitzituzten. Oso hurbilekotzat jotzen ziren biak eta antzerkia egiten zuten gaixoak barre eragiteko.

Deskribapen fisikoa

Haren tutore frantsesak, Pierre Gilliardek, esan zuen Maria altua eta ongi egituratua zela, masail gorriduna. Tatiana Bótkinak zioen Mariaren begietako adierazpena "leuna eta jentila" zela. Haurtzaroan, itxura fisikoa Sandro Botticelliren aingeruekin konparatzen zen. Errusiako Vladimir Aleksandrovich Duke Handiak "ume lagunkoia" deitzen zion, bere izaera on eta maitagarriarengatik.

Behin, Alejandrak erabaki zuen 9an Carolen [Errumaniako Printzea] omenez egindako estatu afari arraroa aprobetxatzea, Maria ofizialki gortean aurkezteko. Berak eta Tsarrak oraindik ere hirugarren alaba ikusten zuten, maitasunez bazen ere, potoloa eta liraina; Bezperan neska guztiak soinekoak probatzen aritu ziren eta, Tatianaren esanetan, «Mariak hainbeste pisu hartu zuen, ezin izan zuen jantzi». "Oso polita zegoen bere soineko urdin argiarekin bere gurasoek alaba bakoitzari hamaseigarren urtebetetzean oparitu zizkion diamanteak erakusten", gogoratu zuen Isa Buxhoevedenek, Alexandra tsarinaren dama, baina, zoritxarrez, "Mary gizarajoa, Duke Handi baten besotik zihoala, takoi berri altuekin jangelan sartu zenean, erori egin zen. Zarata entzutean, tsarrak txantxetan komentatu zuen "Marie gizena noski". Ahizpa «bere indar guztiekin kolpeka erori» ostean, Tatianak gogoratu zuenez, lurrean eseri zen barreka «lotsaraino».

Iraultza

Maria, Errusiako Iraultza piztu zenean, Tsárskoye Selóren Alejandro Jauregian sartu zuten familiarekin batera. 1917ko abuztuan Siberiako Tobolskera eraman zuten haiekin. Tobolsk hirian egoteaz gozatzen zuen, baina berari eta bere familiari ez zitzaien hirira guztiz sartzen uzten. Askorentzat sorpresa gisa, Maríari eskuzko lana izugarri gustatzen zitzaion, eta pozik zegoen gatibualdian kanpoan lan eginda.

Ondoren, 1918ko udaberrian, Ekaterimburgora eramanak izan ziren, eta etxean atxilotu zituzten Ipátiev etxean, "Asmo bereziko etxea" ezizenarekin ere deitua.

Tobolsken zeuden neba-ahizpei bidali zizkien gutunetan, Mariak bere haserrea deskribatu zuen, Ekaterimburgon familiari muga berriak jarri baitzitzaizkion. Bera eta haren gurasoak guardiek erregistratu zituzten Ipatiev etxean, eta erregistro gehiago izango zituztela ohartarazi zitzaien. Etxearen inguruan egurrezko hesi altu bat jarri zen, kaleko ikuspegia mugatzeko. "O, ze zaila den orain dena" idatzi zuen 1918ko maiatzaren 2an. "Zortzi hilabetez bakean bizi izan gara, eta orain dena hasi da berriro".

Mariak Ipatiev Etxeko Guardiako kideen lagun egiten saiatu zen. Albumetako argazkiak erakutsi zizkien, eta familiez, eta askatzen bazuten, Ingalaterran bizitza berri baten itxaropenez hitz egin zien. Alexander Strekotinek, guardietako batek, oroitarazi zuen berak "dibertitzea gustatzen zitzaion neskatoa zela". Beste guardia batek estimu handiz gogoratu zuen Mariaren edertasun mardula, eta esan zuen ez zuela bere gain hartzen handitasun-kutsua, berak eta bere moduko guardiek uste zuten bezala. Zentinela ohi batek gogoratzen zuenez, Alejandra zarinak haserre egiten zion Mariari, itxuraz, Ekaterimburgoko guardiekin lagunkoiegia zelako. Strekotinek idatzi zuen bere elkarrizketak beti hasten zirela nesketako batek zera esanez: "Hain aspertuta gaude! Tobolsk-en beti zegoen zerbait egiteko. Badakit! Saia zaitez txakur honen izena asmatzen! ".

1918ko uztailaren 16ko arratsaldean, bere bizitzako azken egun osoan, Maria lorategian zehar ibili zen aitarekin eta ahizpekin, eta guardiek ez zuten ohiz kanpoko ezer ikusi familiaren aldartean. Bera beti bezain alai zegoen. Uztailaren 17ko goizaldean, boltxebikeek hil zuten, familiarekin eta hainbat zerbitzarirekin batera.

Gorpuzkien aurkikuntza

1991n, ustezko Familia Inperialekoak ziren gorpuzkiak, eta haien zerbitzarienak, azkenean, basoan dagoen hobi komun batetik atera zituzten, Ekaterimburgoko kanpoaldean. Hamar urte baino gehiago lehenago aurkitu zuten hilobia, baina aurkitzaileek Errusia gobernatzen zuten komunistengandik ezkutuan eduki zuten aurkitutako hilobia. Hilobia ireki ostean, hondeatzaileak konturatu ziren hamaika gorpuzki-multzoren ordez bederatzi baino ez zeudela: Nicolas II.a tsarra, Alejandra zarina, Alexei, Olga, Tatiana, María eta Anastasia, seme-alabak; Yevgenva Botkin sendiaren sendagilea; Alexitxei Trupp kamara-laguntzailea, UIvan Kharitonov sukaldaria, eta Alejandraren dontzella zen Anna Demidona. William Maples doktore eta auzitegiko adituaren arabera, Alexei eta Anastasia, familiaren hilobitik desagertuta zeuden. Hala ere, zientzialari errusiarrek hori gezurtatu eta Mariaren gorputza falta zela esan zuten.

Lau ahizpek hilketak baino sei hilabete lehenago hartutako argazkiek erakusten dute Maria Anastasia baino zentimetro batzuk altuagoa zela, eta Olga baino altuagoa. Hala ere, eskeletoen altuera kalkulatu behar izan zen, hezur batzuk moztuta zeudelako eta eskeletoen zatiak falta zirelako. Zenbait gorpuzkitan, hortzak eta masailezurraren zati handiak falta zirenez zientzialari errusiarren ustez, Anastasiaren gorpuzkiak zeuden hilobian, ez Mariarenak, eskeleto bakar batek ere ez baitzuen hortz frontalen arteko tarterik, eta hori eztabaidagarria zen estatubatuarrentzat ere.

Kanonizazioa

Sobietar Errepublika Sozialisten Batasuna (SESB) desegin ondoren, familia inperiala non zegoen azaleratu zen. Dukesa handia, gainerako familiarekin batera, Errusiako Eliza Ortodoxoak 2000. urtean martiri gisa kanonizatu zuen.

2007an, tsarraren bi seme-alaben gorpuen aurkikuntza iragarri zen. DNA edo (ADN) -probak egin ondoren, identifikatu egin ziren. Hain zuzen, 2008ko apirilean, laborategi batek baieztatu zuen 2007an aurkitutako gorpuzkiak Maria eta Alexei zirela, eta Errusiako azken familia inperialaren historiari bukaera eman zitzaion.^[3]

Ohorezko goraipamenak

Santa Katalina Ordenako Gurutze Handiko Dama, Errusiako inperioa .

Erreferentziak

↑ Kurth, Peter. (1983). Anastasia : the riddle of Anna Anderson. Boston : Little, Brown ISBN 978-0-316-50716-5. (Noiz kontsultatua: 2024-03-21).
↑ "DNA proves Bolsheviks killed all of Russian Czar's children", ''CNN'', March 11, 2009. Cnn.com 11 de marzo de 2009.
↑ La Vanguardia. Confirman que los restos hallados el año pasado en los Urales son de los hijos del último zar. .

Bibliografia

Klier, John; Mingay, Helen (1995). The quest for Anastasia: solving the mystery of the lost Romanovs (en inglés). Birch Lane Press Book. ISBN 1-55972-442-0.
Kurth, Peter (1983). Anastasia: the riddle of Anna Anderson (en inglés). Back Bay Books. ISBN 0-316-50717-2.

Kanpo esteak

Datuak: Q155422
Multimedia: Maria Nikolaevna of Russia / Q155422

[1] Kurth, Peter. (1983). Anastasia : the riddle of Anna Anderson. Boston : Little, Brown ISBN 978-0-316-50716-5. (Noiz kontsultatua: 2024-03-21).

[cnn.com-2] "DNA proves Bolsheviks killed all of Russian Czar's children", ''CNN'', March 11, 2009. Cnn.com 11 de marzo de 2009.

[3] La Vanguardia. Confirman que los restos hallados el año pasado en los Urales son de los hijos del último zar. .

[1]

[2]

[3]