Ladri di biciclette
Ladri di biciclette | |
---|---|
Jatorria | |
Argitaratze-data | 1948 |
Izenburua | Ladri di biciclette |
Jatorrizko hizkuntza | italiera |
Jatorrizko herrialdea | Italia |
Banatze bidea | eskatu ahalako bideo |
Ezaugarriak | |
Genero artistikoa | film dramatikoa eta art film (en) |
Iraupena | 90 minutu |
Kolorea | zuri-beltzekoa |
Deskribapena | |
Honen parte da | Vatican's list of films (en) |
Zuzendaritza eta gidoia | |
Zuzendaria(k) | Vittorio De Sica |
Gidoigilea(k) | Cesare Zavattini Vittorio De Sica Suso Cecchi D'Amico Oreste Biancoli Gerardo Guerrieri (en) Gherardo Gherardi Adolfo Franci (en) |
Antzezlea(k) | |
Ekoizpena | |
Ekoizlea | Vittorio De Sica Giuseppe Amato |
Ekoizle eragilea | Vittorio De Sica |
Edizioa | Eraldo Da Roma |
Bestelako lanak | |
Musikagilea | Alessandro Cicognini |
Argazki-zuzendaria | Carlo Montuori |
Fikzioa | |
Kontakizunaren tokia | Erroma |
Argumentu nagusia | bicycle theft (en) |
Historia | |
Jasotako sariak | |
Nominazioak | |
Ladri di biciclette (euskaraz Bizikleta lapurra) 1948ko Vittorio De Sica italiar zinema zuzendariaren film bat da.Roma città aperta filmarekin batera italiar neoerrealismoaren film nagusitzat jo ohi da.
Argumentua
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Bigarren Mundu Gerraren ondorengo Erroman, langabezian dagoen langile batek (Lamberto Maggiorani) bizikleta baten jabea izatearen baldintzaz kaleetako hormetan kartelak itsasteko lan xumea lortzen du. Hala ere, bere bizikleta desjabetu diotenez, bere lehenbiziko soldata hura berreskuratzeko izango da.
Behin bizikleta berreskuratuta, lanean hasiko da, baina lanean egun bakar bat besterik ez daramala, txirrina lapurtuko diote, eta harekin batera bere etorkizuna eta familia elikatzeko bidea ere bai. Une hartatik filmaren amaiera arte, protagonista, haren semea (Enzo Staiola) eta lagun batzuk bizikleta nola edo hala topatzen saiatuko dira. Amaieran, protagonista bera bizikleta lapur bilakatzeko abagune edo kinka moralean izango da.
Pertsonaiak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]- Lamberto Maggiorani: Antonio Ricci.
- Enzo Staiola: Bruno Ricci, Antonioren semea.
- Lianella Carell: Maria Ricci, Antonioren emaztea.
- Gino Saltamerenda: Baiocco, Antonioren laguna.
- Vittorio Antonucci: bizikleta lapurra.
- Giulio Chiari: Beggar.
Sariak eta izendapenak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]- 1949: Izendapenak, Oscar Sariak: Egokitutako gidoi onenaren Oscar Saria eta Ingelesa ez den hizkuntza batean egindako film onenaren Oscar Saria
- 1949: Urrezko Globoa: atzerritar film onenaren saria.
- 1949: BAFTA saria: film onenarena.
- 1949: Italiar Kazetarien Sindikatu Nazionaleko 6 sari, film eta zuzendari onenarenak barne.
- 1949: National Board of Review, 2 sari: film eta zuzendari onenarenak.
- 1949: New Yorkeko Kritikoen Zirkulua: atzerritar film onenaren saria.
Kanpo estekak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]- 1948ko filmak
- Vittorio De Sicak zuzendutako filmak
- Cesare Zavattinik idatzitako filmak
- Vittorio De Sicak idatzitako filmak
- Suso Cecchi D'Amicok idatzitako filmak
- Oreste Biancolik idatzitako filmak
- Gherardo Gherardik idatzitako filmak
- Lamberto Maggioranik antzeztutako filmak
- Enzo Staiolak antzeztutako filmak
- Lianella Carellek antzeztutako filmak
- Elena Altierik antzeztutako filmak
- Sergio Leonek antzeztutako filmak
- Checco Rissonek antzeztutako filmak
- Umberto Spadarok antzeztutako filmak
- Eolo Caprittik antzeztutako filmak
- Vittorio De Sicak ekoitzitako filmak
- Giuseppe Amatok ekoitzitako filmak
- Italiako filmak
- Ingelesa ez den hizkuntza batean egindako film onenaren Oscar sariaren irabazleak
- Lapurreta filmak
- Erroman girotutako filmak
- Zuri-beltzeko filmak