Gotiko flamigero

Sainte-Chapelleren fatxada, Vincennes (1379-1480)

Gotiko flamigeroa^[1] edo flanboianta^[2], batzuetan gotiko garduna^[2]^[3], gotikoaren azken zatia edo gotiko berantiarra izan zen, Europan, XIV. mendearen amaieran hasi eta XV. mendean zehar garatu zena. Gune hedatzailerik ez izateagatik nabarmentzen da, eta, ondorioz, dibertsitatea da nagusi. Arte flandriarraren garaikidea da.

Nolabaiteko krisi garai bat da, eta, beraz, aurreko garaiko eraikuntza enpresa handiak desagertzen dira. Iberiar Penintsulan, aldiz, loratze garai bat bizi izango da. Beste alde batetik, arkitektura erlijiosoak, tokia uzten die arkitektura zibil eta militarrari. Azokak, udaletxeak, jauregiak eta gazteluak izango dira protagonista

Elementu formal bereizgarriak

Estiloa, nagusiki, arkitektura xehetasunetan agertzen da, fatxadako arrosa leihoetan kasu, eraikinen egituran baino gehiago.

Apainduraren ugaritasuna egituraren gainean, landare irudiekin apaindutako arkuak kasu
Kurba eta kontrakurben erabilera
Bahoetako trazu uhindua
Arku konopiala
Nerbio ugaridun ganga, haizemaile itxuran edo izartuak
Kapitelak ezabatzen dira, gangako lerroek ez dute jarraipenik
Forma txikien nagusitasuna fatxadan
Txapitel eta gezidun dorreak