Saltu al enhavo

Skatolo (kemio)

El Vikipedio, la libera enciklopedio
Skatolo
Plata kemia strukturo de la
Skatolo
Tridimensia kemia strukturo de la
Skatolo
Alternativa(j) nomo(j)
  • Metil-indolo
Kemia formulo
C9H9N
CAS-numero-kodo 83-34-1 83-34-1
ChemSpider kodo 6480
PubChem-kodo 6736
Merck Index 15,8698
Fizikaj proprecoj
Aspekto kristalblanka solidaĵo kun forta fekaĵodoro
Molmaso 131178 g·mol-1
Fandpunkto 95.5 °C
Bolpunkto 265.5 °C
Ekflama temperaturo 131.67 °C[1]
Solvebleco Akvo:Nesolvebla
Mortiga dozo (LD50) 3450 mg/kg (buŝe)[2]
Sekurecaj Indikoj
Pridanĝeraj indikoj
Danĝero
GHS Damaĝo Piktogramo
07 – Toksa substanco 09 – Noca por vivmedio
GHS Signalvorto Averto
GHS Deklaroj pri damaĝoj H315, H319, H335, H411
GHS Deklaroj pri antaŭgardoj P261, P264, P271, P273, P280, P302+352, P304+340, P305+351+338, P312, P321, P332+313, P337+313, P362, P391, P403+233, P405, P501[3]
Escepte kiam indikitaj, datumoj estas prezentataj laŭ iliaj normaj kondiĉoj pri temperaturo kaj premo
(25 °C kaj 100 kPa)

Skatolo estas organika kemiaĵo, blanka aŭ bruna substanco kun malagrabla odoro, konsistanta je unu benzena ringo ligita al alia metil-pirolina ringo. Ĝi rezultas el malkomponiĝo de la triptofano en la intestoj de mamuloj.

En malaltaj koncentriĝoj ĝi posedas florecodoron kaj trovatas en pluraj esencoleoj, tiaj kiaj en oranĝofloroj, jasmenoj kaj en la frukto Ziziphus mauritiana. Ĝi ordinare uzatas kiel odorigilo en parfumfabrikado kaj estis malkovrita en 1877 de la germana kemiisto Ludwig Brieger (1849–1919).

  • Ordinare skatolo estas sintezebla per Indola Sintezo de Fischer.
  • Alia metodo estas per interagado de la fenil-hidrazino kaj acetono en ĉeesto de etanolo, sekvata per senaminigo de la acetono-fenilhidrazono en ĉeesto de la p-tolueno-sulfonata acido:
Preparado de skatolo ekde fenil-hidrazino.

Literaturo

[redakti | redakti fonton]

Kunrilataj temoj

[redakti | redakti fonton]

Referencoj

[redakti | redakti fonton]