Prezidenta Administro de Usono

Prezidenta Administro de Usono
registara organizaĵo ; federacia registara organizaĵo de Usono
Komenco	1939 vd
Lando(j)	Usono vd
Sidejo	Eisenhower Executive Office Building
Filioj	Council on Environmental Quality (en) ; White House Office (en) ; Office of the United States Trade Representative (en) ; Office of National Drug Control Policy (en) ; Opening Our Country Council (en) ; United States Homeland Security Council (en) ; Homeland Security Advisory Council (en) ; Office of Administration (en) ; Konsilio pri Nacia Sekureco de Usono ; Konsilio de Ekonomiaj Konsilantoj ; Office of Science and Technology Policy (en) ; United States Digital Service (en) ; Office of Management and Budget (en) ; National Labor Relations Board (en) vd
Retejo	Oficiala retejo
	v • d • r

Administra branĉoficeja konstruaĵo nomita laŭ prezidanto Dwight D. Eisenhower

La Oficejo de la Plenuma Aŭtoritato/Branĉo de la Prezidanto de Usono aŭ Administra Oficejo de la Prezidanto de Usono (angle Executive Office of the President of the United States, mallongigita : EOP aŭ EOPOTUS) konsistas el teamoj de la Prezidanto de Usono kaj helpaj teamoj kiuj raportas al la Prezidanto. La Direktoro de la Oficejo de la Plenuma Aŭtoritato estas la Stabestro de la Blanka Domo. La nombro da Blankdomo-kunlaborantaro pliiĝis signife ekde 1939.

Historio

En 1939, dum la dua oficperiodo de Franklin D. Roosevelt, la fundamentoj estis establitaj por la moderna Blankdoma kunlaborantaro. Surbaze de la rekomendoj de prezidenta komisiono konsistigita de ekspertoj en la kampo de politika scienco kaj publika administrado, Roosevelt povis ricevi kongresan aprobon por la movo. La ŝanĝo inkluzivis la kreadon de la Oficejo de la Plenuma Aŭtoritato, kiu raportis rekte al la Prezidanto. La oficejo kunigis du sub-unuojn sub ĝi: la Blankdomo-Oficejo kaj la Bureau of the Budget (Agentejo de la Buĝeto), kiuj komencis funkcii jam en 1921 kaj estis origine parto de la Usona Departemento de la Trezorejo (United States Treasury Department) antaŭ ol moviĝi sub la aŭspicioj de la Oficejo de la plenuma branĉo. En 1970, la nomo estis ŝanĝita al la Administrado kaj Buĝetoficejo. Komence la dungitaro estis relative modesta, sed tio establis la fundamentojn por pli grandaj kaj pli kompleksaj kunlaborantaro dum la permanentaj oficoj de la posteuloj de Roosevelt.

La klopodoj de Roosevelt pri la temo estas rimarkindaj, kontraste al tiuj de liaj antaŭuloj en oficejo. Dum la 19-a jarcento, prezidantoj havis limigitajn stabarresursojn. Thomas Jefferson havis unu mesaĝiston kaj unu sekretarion je sia dispono, kiuj ambaŭ estis pagitaj fare de la prezidanto propre. Daŭris ĝis 1857 ke la Kongreso aprobis buĝeton (2,500 USD) por dungi unu komizo. Antaŭ la permanenta ofico de Ulysses S. Grant (1877-1869), la stabaro pliiĝis al tri. Ĝis 1900, la Blankdomo-kunlaborantaro inkluzivis "Sekretarion al la Prezidanto", du helpsekretariojn, du komizojn, stenografiisto kaj 7 aliajn oficistoj. Sub la permanenta ofico de Warren G. Harding, la stabaro kreskis al 31, kvankam la plej granda parto estis komizoj. Dum la permanenta ofico de Herbert C. Hoover, du pliaj sekretarioj al la prezidanto estis aldonitaj kun la aprobo de la Kongreso, unu el ili estis nomumita por esti la proparolanto de la prezidanto. En la jaroj 1933-1939, la amplekso de la potencoj kaj politikoj de la registaro estis plue vastigita en respondo al la Granda Depresio. Roosevelt estis helpita fare de teamo de ekspertoj kiuj raportis rekte al li, sed ĉar al la Blanka Domo mankis la buĝeto por krei novajn normojn, ili estis nomumitaj al pozicioj ene de diversaj registaragentejoj kaj ricevis siajn salajrojn de tie.

De 1939 ĝis nuntempe, la situacio draste ŝanĝiĝis. Novaj unuoj estis establitaj ene de la oficejo de la plenuma aŭtoritato, kelkaj sekvante la leĝigon de leĝoj kaj kelkaj sekvante prezidentan dekreton. Kelkaj el la plej gravaj unuoj estas la Konsilio de Ekonomiaj Konsilantoj (1946), la Nacia Sekureckonsilio (1947), la Oficejo de la Komerca Komisaro (1963), la Konsilio pri Media Kvalito (1970), la Oficejo de Scienco kaj Teknologia Politiko. (1976), la Oficejo de Administracio (1977) kaj la Oficejo de Nacia Politiko-Kontrolo pri Medikamentoj (1989). Sub la permanenta ofico de George Walker Bush, kromaj unuoj estis aldonitaj kiel ekzemple la Oficejo de Ŝtatsekureco (2001), kiu poste iĝis kabinetoficejo. Estas malfacile trovi precizajn taksojn pri la grandeco de la buĝeto de la oficejo de la plenuma aŭtoritato. Multaj el la laborantaranoj de la ministerio estas "pruntitaj" de aliaj sekcioj kaj federaciaj agentejoj, kaj la buĝetaj elspezoj ofte estas kredititaj al tiuj aliaj sekcioj, ekzemple kelkaj el la elspezoj de la armea oficejo de la Blanka Domo venas de la kunlaborantaro de la defendsekcio. Taksoj parolas pri 2.500-2.000 dungitoj en la oficejo de la plenuma aŭtoritato kun buĝeto de 300-400 milionoj da dolaroj.

Organiza Strukturo

La altranga kunlaborantaro en la oficejo de la plenuma aŭtoritato estas nomita "Asistanto al la Prezidanto", la duanivela kunlaborantaro estas nomita "Vichelpanto de la Prezidanto" kaj la trianivela kunlaborantaro estas nomita "Speciala Asistanto al la Prezidanto".

Tre malmultaj altrangaj oficistoj en la Oficejo de la Plenuma Aŭtoritato estis postulataj por aprobi la nomumon en la Senato, malgraŭ la altaj postuloj de tiu pozicio. La nomumo de la kernstabo de la Blanka Domo ne postulas Senatan konfirmon. La kunlaborantaro de la Oficejo de la Ekzekutivo estas administrita fare de la Blanka Domo Stabestro.