Laguna de Negrillos

Laguna de Negrillos
municipo en Hispanio vd
	Blazono
Administrado
Poŝtkodo	24234
En TTT	Oficiala retejo [+]
Demografio
Loĝantaro	1 050 (2023) [+]
Loĝdenso	15 loĝ./km²
Geografio
Geografia situo	42° 14′ N, 5° 40′ U (mapo)42.239444444444-5.6616666666667Koordinatoj: 42° 14′ N, 5° 40′ U (mapo) [+]
Alto	778 m [+]
Areo	71,8 km² (7 180 ha) [+]
Horzono	UTC+01:00 [+]
	Laguna de Negrillos (Provinco Leono)
	Situo de Laguna de Negrillos
	Laguna de Negrillos (Hispanio)
	Situo de Laguna de Negrillos
Alia projekto
	Vikimedia Komunejo Laguna de Negrillos [+]
	v • d • r

Laguna de Negrillos [laGUna deneGRIljos] estas municipo de la provinco Leono, en la regiono Kastilio-Leono, Hispanio. Ĝi apartenas al komarko El Páramo (Altebenaĵo aŭ Stepo), en la sudo de la provinco. Laguna de Negrillos estas etimologie komprenebla kiel Lageto de Ulmoj. Kiel aludo al iamaj lagetoj estas arĝenta nimfeo super verda fono en la blazono.

La provinco Leono en la regiono kaj *El Páramo* en la provinco.

Komarkoj de la provinco Leono; *El Páramo* (Altebenaĵo) sude, grizkolora.

Geografio

Ĝia municipa teritorio estas formata de la loĝlokoj Cabañeros, Conforcos, Laguna de Negrillos kaj Villamorico, okupas totalan areon de 71,80 km² kaj laŭ la demografia informo de la municipa censo fare de la INE en 2021, ĝi havis 1 057 loĝantojn. Ĝi perdis ĉirkaŭ 1 450 loĝantojn el la mezo de la 20-a jarcento pro la migrado el ruraj zonoj al urboj. Ĝi distas 46 km de Leono, provinca ĉefurbo; proksimas la riveroj Esla kaj Órbigo. Ĝi limas norde kun Pobladura de Pelayo García kaj Villademor de la Vega; sude kun Ribera de la Polvorosa, Grajal de Ribera, La Antigua kaj Cazanuecos; oriente kun Toral de los Guzmanes, Algadefe kaj Villamandos; okcidente kun Villaestrigo kaj Zotes del Páramo.

Historio

En Mezepoko okazis reloĝado, kun mencioj en la 10-a kaj 11-a jarcentoj dekomence al eklezio, poste al diversaj senjoroj. La areo apartenis al la Regno Leono. En 1205 la reĝo Alfonso la 9-a havigas propran foruon al la urbo, kiam jam estis kastelo kaj murego por protekto de la vojoj kaj reloĝado. Tiel ĝi iĝis ĉefurbo de senjorlando de 13 domaroj.

Tradiciaj enspezofontoj estas agrikulturo (iam vitejoj, poste maizo kaj aliaj irigaciaj cerealoj) kaj malplie brutobredado. Lastatempe kultura kaj rura turismo plie ekgravis (popola arkitekturo, historia heredo, kastelo, preĝejoj, piedirado, festoj, kuirarto) kaj servoj.