Kanaano: Malsamoj inter versioj
[nekontrolita versio] | [nekontrolita versio] |
Roberto (diskuto | kontribuoj) |
Narvalo (diskuto | kontribuoj) Neniu resumo de redakto |
||
Linio 12: | Linio 12: | ||
La dialogo inter Mikau kaj Lentz estas iom skemaj por montri la ambigueco de germana steriotipo: la dolĉa romantismo kaj la rasisma militemo. |
La dialogo inter Mikau kaj Lentz estas iom skemaj por montri la ambigueco de germana steriotipo: la dolĉa romantismo kaj la rasisma militemo. |
||
[[ca:Canaan]] |
|||
[[de:Kanaan]] |
|||
[[en:Canaan]] |
|||
[[es:Canaán]] |
|||
[[fr:Canaan]] |
|||
[[he:כנען]] |
|||
[[nl:Kanaän]] |
|||
[[ja:カナン]] |
|||
[[pl:Kanaan]] |
|||
[[pl:Języki kananejskie]] |
|||
[[pt:Canaã]] |
|||
[[simple:Canaan]] |
|||
[[fi:Kanaaninmaa]] |
|||
[[sv:Kanaan]] |
Kiel registrite je 19:48, 27 dec. 2005
Kanaano estas nomo de la lando promesita de Dio al Sia elektita popolo. Geografie estas parto de Azio de Palestino je Irako . Figure ĝi estas lando de abundeco, trankvileco kaj paco. Kanaano ankaŭ estas romano verkita de GRAÇA ARANHA.
La Romano
Kanaano, tradukita al Esperanto de Antonio Caetano COUTINHO estas grava romano de 20-a jarcenta brazila literatura.
Du sufice kleraj duomliberaj germanoj, kies izoliteco en kruda medio de agrikola kolonio en Brazilo de komenco de 20-a jarcento, favora al eksplodo de pasioj, elstarigas la profundaj diferencojn kiuj fontas de malsama socia kaj kultura origino. Tion montras la maniero, kiel li vidas kaj interpretas siajn travivaĵojn, kaj ankaŭ ilia sinteno rialte al estonteco de la homaro. Tia interŝanĝo de ideoj faras la libro aktuala kaj profunda.
Graça Aranha kreis en Kanaano precipan personon, la germana enmigrinton Mikau, kiu, instigita per moralaj suferoj en sia patrolando, celas fiksiĝi en la Brazila lando, por realigi sian revitan idealon: trankvilan vivon, en harmonio kun la homoj kaj naturo.
Kontrastigante tiun personecon, keis suferoj okazigis amdeziregon al la proksimulo, Graça Aranha metis, flanke de Mikau, alian germanon, Lentz, ankaŭ kvazaŭsklavo, sed kunportanta antaŭjuĝojn pri supereco de sia raso.
La dialogo inter Mikau kaj Lentz estas iom skemaj por montri la ambigueco de germana steriotipo: la dolĉa romantismo kaj la rasisma militemo.