Soprano

	voĉaj registroj
; Soprano (S)	; Tenoro (T)
; Mezosoprano	; Baritono
; Aldo (A)	; Baso (B)
	v • d • r

Per soprano (el la itala sopra = „supra“) oni nomas la plej altan homan voĉregistro. Plejparte ĝi estas kantata de virinoj, sed ankaŭ knaboj antaŭ la voĉoŝanĝiĝo povas kanti ĝin same kiel viroj, kiuj kantas falsete. Dum pasintaj jarcentoj ankaŭ ekzistis kastritoj kantantaj soprane. Aparta escepto estas la Brazila kantisto Cordeiro. Ankaŭ se li ne estas kastrito, li antingas la tonon g‘‘, tono kiu superas la plej altan tonon en la ario "Königin der Nacht" (Reĝino de la nokto) el la opero „Zauberflöte“ de Mozart je unu plentono.

La sonskalo de la sopranvoĉo etendiĝas normale ekde c’ ĝis a’’, ĉe profesiaj kantistinoj tamen pli altaj tonoj eblas.

Kelkaj specialaj kantfakoj por la sopranistoj formiĝintaj dum la 19-a jarcento estas:

lirika soprano
drama soprano
lirika koloratursoprano, por roloj de alta virtuozeco
drama koloratursoprano, por roloj de alta virtuozeco kaj drameco
subreto, por roloj el la komika fako
mezosoprano kun iom pli malalta skalo kaj sonkoloro, iom simile al la aldo

Dum la renesanco kaj la baroka epoko la sopranregistron voĉan aŭ instrumentan oni nomis ankaŭ „diskanto“.

Vd. ankaŭ: kantado, voĉregistro, kastrito,

Listo de famaj kantistoj de klasika muziko

Kategorio Soprano en la Vikimedia Komunejo (Multrimedaj datumoj)

virinaj voĉoj	viraj voĉoj
voĉaj registroj
Soprano (S)	Tenoro (T)
Mezosoprano	Baritono
Aldo (A)	Baso (B)
v • d • r