Henriko la Fiera

Henriko la Fiera (germane Heinrich der Stolze; naskiĝis ĉirkaŭ 1108, mortis la 20-an de oktobro 1139 en Quedlinburg) estis duko de Bavario kaj Saksio estante el la dinastio de la Velfoj.

Henriko la Fiera
Duko de Saksio kaj de Bavario
Henriko la Fiera en Weingartener Stifterbüchlein, ĉirkaŭ 1510
Persona informo
Naskiĝo	ĉirkaŭ 1108
Morto	20-an de oktobro 1139 (1139-10-20) en Quedlinburg
Tombo	imperiestra katedralo en Königslutter
Ŝtataneco	Duklando Saksio vd
Familio
Dinastio	Velfoj vd
Patro	Henriko la 9-a de Bavario vd
Patrino	Wulfhilde of Saxony (en) vd
Gefratoj	Sophia van Beieren, Judita de Bavario, dukino de Ŝvabio, Mathilde of Bavaria (en) , Welf la 6-a kaj Konrado de Bavario vd
Edz(in)o	Gertrud de Süpplingenburg (1127 (Gregoria)–) vd
Infanoj	Henriko la Leono vd
Parencoj	Lotaro la 3-a (bopatro) Frederiko la 2-a, duko de Ŝvabio (bofrato) vd
Profesio
Okupo	suvereno vd
Duko de Saksio
Henriko la 2-a
Dum	1137–1138
Antaŭulo	Lotaro
Sekvanto	Alberto la Urso
Duko de Bavario
Henriko la 10-a
Dum	1126–1138
Antaŭulo	Henriko la 9-a
Sekvanto	Leopoldo
Margrafo de Toskanio
Dum	1136–1139
Antaŭulo	Engelbert von Spanheim
Sekvanto	Ulrich von Attems
vd	Fonto: Vikidatumoj

Henriko, dekstre kun la bogepatroj Lotaro kaj Richenza; tomboskulpturo de 1708 el la Imperiestra katredralo de Königslutter

Vivo

Estante filo de Henriko la 9-a, "la Nigra" (mortis 1126) li sekvis la patron kiel duko de Bavario kaj edziĝis la 29-an de majo 1127 kun Gertrud, la ununura filino de imperiestro Lotaro la 3-a. Ŝi havigis al la Velfoj la alodojn brunsvigajn kaj northeim-ajn en la Duklando Saksio.

Henriko kuraĝe batalis por Lotaro kontraŭ la Ŝtaŭfoj kaj akompanis lin en 1136 dum la dua kampanjo al Romo. Kompense li ricevis la Margrafion Etrurio (Toskanio) kaj fare de la papo la Bienojn matildajn. Ĉar Lotaro, revenante el Italujo, nomumis lin ĝuste antaŭ sia morto en 1137 duko de Saksio kaj transdonis al li la regnajn insignojn, li kandidatis promesplene por la imperiestreco. Tamen li estis repuŝita, verŝajne pro troa aroganteco kaj potenco. En 1138 li ja donis la insignojn al Konrado la 3-a sed rifuzis rezignadon je siaj duklandoj. Li sekve estis proskribita kaj Saksio estis donita al Alberto la Urso. Henriko forpelis la malamikojn el Saksio kaj defendis la landon sukcese kontraŭ Konrado. Sed li tuj mortis 31-jara kaj estis entombigita en Königslutter.

Fonto

Meyers Großes Konversations-Lexikon, Band 9. Leipzig 1907, p. 97, kio legeblas tie ĉi interrete.