Συνέχεια στο "ζωές με μέλλον"

Η Κατερίνα παραδόξως, επαναπαυμένη στις δόξες της, επιζητούσε την συντροφιά της Γεωργίας. Η Γεωργία, σνόμπαρε την Κατερίνα απροκάλυπτα Την πραγματική αξία τελικά ο άνθρωπος, την διαισθάνεται και προσπαθεί να αντλήσει δύναμη από αυτήν
Η Γεωργία θαύμαζε τον Γιώργο, τον συμμαθητή της. Θαύμαζε αυτό που της έλλειπε, το τέλειο ,το κοφτερό του μυαλό. Ο Γιώργος ήταν το "σπίρτο", που του λες ένα και αρπάζει δέκα. Έλα όμως που ο Γιώργος, δεν είχε "θέλω" και το εγώ του ήταν ισοπεδωμένο. Οι τομείς που τον ενδιέφεραν απόλυτα, ήταν ο ύπνος και τα ηλεκτρονικά παιχνίδια.Ο Γιώργος δεν είχε φιλοδοξίες, δεν είχε όνειρα για το μέλλον του. Του έλεγες -παιδί μου είσαι ευφυΐα και αυτός απαντούσε - έ! και;-.
Η Γεωργία ένοιωθε για τον Γιώργο αντιφατικά συναισθήματα, από την μία δέος για το μυαλό του, από την άλλη λύπη για την ατελείωτη τεμπελιά του. Συγχρόνως ένοιωθε πολύ τυχερή που εκείνη δεν ήταν έτσι.
Η Κατερίνα από την άλλη θεωρούσε τον Γιώργο "ξενέρωτο γκόμενο" όπως έλεγε χαρακτηριστικά. Πίστευε πως ο συμμαθητής της δεν είχε κανένα ενδιαφέρον για τα κορίτσια.
Πόσο εύκολα μπορείς να κάνεις λάθος για έναν άνθρωπο και κυρίως για ένα παιδί. Ο Γιώργος τρελαινόταν για τα κορίτσια.
Πού να βρει όμως τα κότσια , να πει της Φωτεινής ότι την θέλει. Ώρες κλεισμένος στο δωμάτιο κατάστρωνε σχέδια, για το πώς θα πει, "Φωτεινή θέλεις να βγούμε;"
Ο φόβος της απόρριψης, ήταν ο φόβος του έφηβου αν φαίνεται αρκετά άνδρας ,"και αν δεν φαίνεσαι άνδρας, τι να την κάνεις την ευφυΐα" σκεφτόταν με την παιδικότητα του ο Γιώργος.
Το διάβασμα έμπαινε σε δεύτερη, να μην πω σε τρίτη μοίρα. Μόλις απογοητεύονταν , έπιανε την κιθάρα του και ξεσπούσε πάνω της ή πληγωμένος προσπαθούσε να ξεχαστεί στον υπολογιστή με -αήττητα- παιχνίδια, όπως τα έλεγε χαρακτηριστικά.
Διάβασε λίγο Γιώργο μου, του έλεγα, λίγο αν διαβάσεις ,με το μυαλό που έχεις θα περάσεις στο πανεπιστήμιο.
-Γιατί;-μου έλεγε, -μόνο για να χαρεί η μαμά;-αυτό φτάνει για να δώσει χαρά στη βαρετή μου ζωή;
Πώς θα μπορούσε κανείς να τον πείσει, ότι στο μέλλον θα γινόταν ένας ωραίος , πανέξυπνος άνδρας που αν γινόταν και πετυχημένος, θα ήταν ακατανίκητος.
Αυτό που δυσκολευόταν να αποδεχτεί ο Γιώργος, για την Γεωργία ήταν αυτονόητο. Η πιο προχωρημένη ορμονική κατάσταση του κοριτσιού της ίδιας ηλικίας, την βοηθούσε να βλέπει την ζωή πολύ πιο ώριμα. Λυπόταν γιατί ο Γιώργος -πάει χαμένος- όπως έλεγε, αλλά από την άλλη χαιρόταν γιατί, παρόλο που ο θεός δεν της χάρισε αυτό το άπειρο μυαλό,τα κατάφερνε καλύτερα από τον Γιώργο.