Μετάβαση στο περιεχόμενο

Tempo TV

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Tempo TV
Το λογότυπο του Tempo (2001-2003)
Ίδρυση3 Ιανουαρίου 1990
Έναρξη λειτουργίας17 Φεβρουαρίου 1990 (New Channel)
15 Μαρτίου 2000 (New Tempo)
23 Οκτωβρίου 2000 (Tempo)
Τέλος λειτουργίας17 Οκτωβρίου 2003
Εικόνα4:3 (576i, SDTV)
Τηλεθέαση0.4% (24/03/2003 - 30/03/2003, [1])
ΙδιοκτήτηςΝέο Κανάλι Ραδιοτηλεοπτική Ανώνυμη Εταιρεία
Χώρα Ελλάδα
ΓλώσσαΕλληνικά
Περιοχή εκπομπήςΠανελλαδικά
Πρώην ονομασίεςNew Tempo (15/3 - 22/10/2000)
ΑντικατέστησεNew Channel (17/2/1990 - 14/3/2000)
(π • σ • ε )

Το Tempo TV (αρχικά New Channel) ήταν ελληνικός ιδιωτικός τηλεοπτικός σταθμός πανελλαδικής εμβέλειας με έδρα την Αθήνα.

Το New Channel ήταν ο τέταρτος κατά σειρά τηλεοπτικός σταθμός που λειτούργησε στην Ελλάδα, μετά την έναρξη λειτουργίας του MEGA, του ΑΝΤ1 και του Καναλιού 29. Την πρώτη του ονομασία την πήρε από την πρώην ιδιοκτήτρια εταιρεία του (Νέο Κανάλι).

Επί Κυβέρνησης Μητσοτάκη τη διετία 1993-1994, απέκτησε προσωρινή τηλεοπτική άδεια ισχύος επτά ετών (1993-2000), χωρίς οικονομικό αντάλλαγμα, όπως και όλοι οι υπόλοιποι τηλεοπτικοί σταθμοί εθνικής εμβέλειας.[2][3][4][5]

Ιστορικό

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ιστορικό πλαίσιο

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το New Channel βγήκε στον αέρα σε μια εποχή αλλαγών για το ραδιοτηλεοπτικό σκηνικό της Ελλάδας, την εποχή που η κυβέρνηση Τζαννετάκη ψήφισε τη νομιμοποίηση της ελεύθερης ραδιοτηλεόρασης, βάζοντας τέλος στο κρατικό μονοπώλιο που υπήρχε μέχρι εκείνη την εποχή στην ενημέρωση. Δύο περίπου χρόνια πριν την πρώτη εκπομπή του σταθμού, πραγματοποιήθηκε η συγχώνευση της ΕΡΤ1 και της ΕΡΤ2 σε έναν ενιαίο φορέα (ΕΡΤ Α.Ε.) με την ίδρυση του Ινστιτούτου Ραδιοτηλεοπτικών Μέσων (ΙΟΜ) και της Εταιρείας Παραγωγής και Εμπορίας Εκπομπών και Προγραμμάτων Ραδιοτηλεόρασης, ενώ το 1989 ιδρύθηκε το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης (ΕΣΡ).

Προετοιμασία και πρώτη εκπομπή του σταθμού στις 17 Φεβρουαρίου 1990

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Λίγες μέρες πριν από τις πρώτες εκπομπές, το κανάλι διαφημίζεται σε περιοδικά και εφημερίδες. Ο σταθμός ξεκίνησε να εκπέμπει στις 17 Φεβρουαρίου 1990 από την Θεσσαλονίκη ως New Channel (Νέο Κανάλι) με ιδρυτές τον Σωτήρη Κούβελα (ο οποίος διετέλεσε δήμαρχος στο δήμο Θεσσαλονίκης την περίοδο 1986-1989 όπου ίδρυσε τη δημοτική ραδιοτηλεόραση) και τον επιχειρηματία και τότε γενικό γραμματέα του ΥΠΕΧΩΔΕ Φώτη Μανούση. Το New Channel αποτέλεσε αρχικά την Αθηναϊκή εκδοχή του δημοτικού τοπικού καναλιού καθώς είχαν συνεργαστεί μεταξύ τους για αρκετό χρονικό διάστημα, ανταλλάσσοντας προγράμματα και δελτία ειδήσεων (κυρίως τα σύντομα) ενώ τις βραδινές ώρες ο τηλεοπτικός σταθμός, δικτυωνόταν και με το Δημοτικό Ραδιόφωνο Θεσσαλονίκης, FM 100.

Τα πρώτα προγράμματα του σταθμού

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Έπειτα, από ένα ξεκίνημα σχετικά χαμηλών τόνων, το New Channel έκανε μία προσπάθεια να κατακτήσει μεγαλύτερο μερίδιο της τηλεθέασης από το 1992 και έπειτα, αγοράζοντας και επαναπροβάλλοντας δημοφιλείς ξένες σειρές όπως η Δυναστεία, προβάλλοντας και Ελληνικές σειρές δικής του παραγωγής όπως «Το τίμημα», «Σώου και αβλαβές» και «Το αστυνομικό μας τμήμα», οι οποίες δεν είχαν ιδιαίτερη επιτυχία, και σταμάτησαν μετά από ορισμένο αριθμό επεισοδίων.

Το διάστημα 1993-1996, ο σταθμός ξεκινάει τη μετάδοση Ελληνικών αγώνων μπάσκετ, συγκεκριμένα του κυπέλλου Ελλάδος. Την ίδια περίοδο το κανάλι μετέδιδε την πρώτη εκπομπή του Μάκη Τριανταφυλλόπουλου με τον τίτλο Κίτρινος Τύπος και την πρώτη εκπομπή τύπου τρόπου ζωής (life style) με καλλιτεχνικά νέα και με ειδήσεις για τα πρόσωπα της σοουμπίζ με τίτλο Μύθοι και πραγματικότητα που παρουσίαζε ο Δημήτρης Παπανώτας, ο οποίος διετέλεσε παρουσιαστής επίσης των πρώτων δελτίων ειδήσεων του σταθμού. Επίσης άλλες παρόμοιες εκπομπές παρουσίαζε ο σκηνοθέτης Κώστας Καπετανίδης, ενώ πέρασε και η Αννίτα Πάνια με το Χρυσό Κουφέτο προερχόμενοι από το Μακεδονία TV.

Παράλληλα πρόβαλλε και μερικές σειρές του ΑΝΤ1 σε επανάληψη και μουσικά βίντεο κλιπ από το ελληνικό και ξένο ρεπερτόριο. Από τα δελτία ειδήσεων πέρασαν πολλά γνωστά ονόματα όπως ο Δημήτρης Κωνσταντάρας και η Μένυα Παπαδοπούλου ενώ το κανάλι δεν δίστασε να ταράξει τα νερά της ελεύθερης τηλεόρασης με το "Ερωτοδικείο", εκπομπή που παρουσίαζε η Βίκυ Μιχαλονάκου μαζί με τον Πέτρο Λεωτσάκο, την Πέπη Τσεσμελή, την Ελένη Λουκά και καλεσμένους από τον "λούμπεν" χώρο. Άλλες γνωστότερες και ταυτόσημες ύστερα με το κανάλι εκπομπές, ήταν οι Λογοδοσμένοι με την Γιούλη Ηλιοπούλου (μεταφέρθηκαν ύστερα στον πρώτο τηλεοπτικό ΣΚΑΪ νυν Alpha TV)[6] και το Αυτόφωρο με την Πέπη Τσεσμελή.

Η εξαγορά και η νέα εποχή του σταθμού

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τον Δεκέμβριο του 1999 το New Channel για να γίνει ανταγωνίσιμο στα υπόλοιπα τότε πέντε μεγάλα ιδιωτικά κανάλια (Mega, ΑΝΤ1, Star, τους τότε νεοσύστατους Alpha και Alter 5) και την ΕΡΤ αλλάζει ιδιοκτησία, καθώς πωλείται στην Stabilton Ανώνυμη Κατασκευαστική, Εισαγωγική, Βιομηχανική και Εμπορική Εταιρεία που συστάθηκε το 1997[7] και ανήκε στον Μιχάλη Ανδρουλιδάκη, ο οποίος κατείχε και έκδιδε μέσω των συνεργαζόμενων Τέταρτη Εξουσία Εκδοτικές Επιχειρήσεις Α.Ε. και Κλέβερ Ελλάς Εκδοτική ΕΠΕ τις εφημερίδες Εξουσία και Επενδυτής αντίστοιχα, με την συμφωνία αγοραπωλησίας να υπογράφεται στις 24 Νοεμβρίου της ίδιας χρονιάς.[8]

Την ίδια περίοδο με το κανάλι, η Stabilton εξαγόρασε τα Μακεδονικά Κλωστήρια με απορρόφηση δια συγχώνευσης της πρώτης από τη δεύτερη εταιρεία, η οποία μετονομάστηκε σε Stabilton Ανώνυμη Κατασκευαστική, Βιομηχανική, Εμπορική, Τουριστική, Συμμετοχική και Κλωστοϋφαντουργική Εταιρεία.[9][10][11][12]

Στις 15 Μαρτίου του 2000 το κανάλι μετονομάζεται σε New Tempo[13] και στις 23 Οκτωβρίου της ίδιας χρονιάς καταλήγει στο Tempo TV ή απλά Tempo.[14] Ωστόσο η άνοδος της θεαματικότητας του σταθμού δεν ήταν η αναμενόμενη, καθότι δεν διέθετε ποτέ μεγάλο διαφημιστικό χρόνο ως προς τους υπόλοιπους πανελλαδικούς τηλεοπτικούς σταθμούς προσδοκώντας πάντα περισσότερες διαφημίσεις, κάτι που τον οδήγησε πολύ γρήγορα στα τεράστια οικονομικά προβλήματα.

Το νεοσύστατο Tempo είχε ένα δυνατό ξεκίνημα στην πρεμιέρα του, καθώς διέθετε πολυποίκιλο πρόγραμμα μέσω του οποίου αναβαθμίστηκε ριζικά το κανάλι που ήταν και το πρώτο στην Ελλάδα που λάνσαρε την κινούμενη εικόνα στο δελτίο καιρού του. Στην αυγή της νέας χιλιετίας, στα εγκαίνια και στην παρουσίαση προγράμματος του νεοσύστατου καναλιού που έγιναν στο Hilton Αθηνών είχε παρευρεθεί και ο τότε πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης. Το στήσιμο του καναλιού ανέλαβε για πολύ μικρό χρονικό διάστημα ο Νίκος Ευαγγελάτος, ο οποίος ανέλαβε την γενική διεύθυνση και το ενημερωτικό τμήμα όπου έστησε πολυμελή δημοσιογραφική ομάδα, με κάποιους εξ αυτών να προέρχονται από την ΕΡΤ, στην οποία συμμετείχε και η σύζυγός του η Τατιάνα Στεφανίδου.[15] Μάλιστα το κανάλι είχε λανσάρει τότε το επίσημο σλόγκαν «Για δες Tempo».

Το σχέδιο για τα τότε τηλεοπτικά δεδομένα αποδείχθηκε τελικά βραχύβιο διότι ξεπεράστηκαν τα όρια, φτάνοντας να απασχολεί στο δυναμικό του το Tempo, πάνω από 700 εργαζόμενους, την εποχή που τα άλλοτε δυο αντίπαλα μεγάλα ιδιωτικά κανάλια Mega και ΑΝΤ1 δεν είχαν πάνω από 400 εργαζόμενους, ενώ ο Νίκος Ευαγγελάτος αποχώρησε από το κανάλι το Νοέμβριο του 2001 λόγω των οικονομικών προβλημάτων που υπέστη[16][17] και με τη Λιάνα Κανέλλη να αναλαμβάνει από τις 3 Δεκεμβρίου την παρουσίαση του κεντρικού δελτίου ειδήσεων.[18][19] Νωρίτερα στις 15 Φεβρουαρίου σταμάτησε η έκδοση της εφημερίδας Εξουσία.[20]

Η Βρετανική Turner Broadcasting System Europe Limited, η οποία είναι υπεύθυνη για τη διανομή και μετάδοση του CNN σε παγκόσμια κλίμακα, κατήγγειλε εκείνη την εποχή το Tempo περί παράνομης αναμετάδοσης ειδήσεων του συγκεκριμένου δικτύου άνευ συμβάσεως με θέμα τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου 2001.[21][22]

Οι συνέπειες και το τέλος εποχής του σταθμού

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Παρουσίαση βίντεο κλιπ, ζωντανού chat room δια αποστολής SMS και μηνύματος scroll για τηλέφωνο γνωριμιών υψηλής χρέωσης (090) στο Tempo TV. Οι οικονομικές δυσκολίες και οι κατά συνέπεια διαμάχες μεταξύ των εργαζομένων και της διεύθυνσης του σταθμού οδήγησαν στην υποβάθμιση του προγράμματος του.

Το 2002 ξεκίνησε η πρωτοφανής για τα έως τότε τηλεοπτικά δεδομένα, διαμάχη μεταξύ των απλήρωτων από τις αρχές εκείνου του έτους εργαζομένων του TEMPO και της ιδιοκτήτριας εταιρείας του ως απόρροια κρίσης που χρονολογείται από τα τέλη του 2000, με «καθυστέρηση καταβολής δεδουλευμένων».[23] Τον Μάρτιο του 2002 ο Ανδρουλιδάκης απείλησε για απολύσεις στο 40% του προσωπικού[24][25] ενώ αποφάσισε την διακοπή των δελτίων ειδήσεων,[26][27] κίνηση που καταγγέλθηκε από 66 εκ των δημοσιογράφων του, την ΕΣΗΕΑ και την τότε παρουσιάστρια του κεντρικού δελτίου ειδήσεων Λιάνα Κανέλλη.[28][29][30]

Ο τότε βουλευτής του Συνασπισμού Παναγιώτης Λαφαζάνης μίλησε επίσης, σε σχετική ερώτηση που έθεσε επί του θέματος στην Βουλή για «ριζική και βλαπτική αλλαγή των όρων συμβάσεων εργασίας δεκάδων δημοσιογράφων του πολιτικού και του ειδησεογραφικού ρεπορτάζ, που στην ουσία απολύονται δια της εξωθήσεως σε παραίτηση».[31] Οι εργαζόμενοι προέβησαν σε απεργιακές κινητοποιήσεις και έπειτα σε επίσχεση εργασίας καταθέτοντας ταυτόχρονα ασφαλιστικά μέτρα. Στις 9 Ιουλίου, και αργότερα στις 9 Σεπτεμβρίου του ίδιου έτους, πήραν στα χέρια τους τη ροή και το κτίριο του καναλιού, εκπέμποντας στον αέρα κάρτες με τα αιτήματά τους, την οποία όμως ροή διέκοπτε ενδιάμεσα ο Ανδρουλιδάκης για να βγάλει από άγνωστο σημείο άλλη ροή με μουσικά βίντεο κλιπ και γραμμές υψηλής χρέωσης (090).[32][33][34][35][36][37][38]

Έπειτα από μηνύσεις που έκαναν, ο εισαγγελέας άσκησε στις 2 Σεπτεμβρίου ποινική δίωξη στον Ανδρουλιδάκη, που συνελήφθη και αφέθηκε ελεύθερος για να γίνει δικάσιμος στις 10 Δεκεμβρίου.[39][40]

Νωρίτερα, στις 13 Σεπτεμβρίου ο Ανδρουλιδάκης έκανε μήνυση σε 33 εργαζομένους του σταθμού για, μεταξύ άλλων, «απειλή κατά της σωματικής του ακεραιότητας» και «φθορά της ιδιοκτησίας του» με αποτέλεσμα να εισβάλουν τα ΜΑΤ στις εγκαταστάσεις για να συλληφθούν.[41][42][43][44][45][46]

Εξαιτίας των παραπάνω το ΕΣΡ, έχοντας προηγουμένως δώσει στις 18 Σεπτεμβρίου προθεσμία ενός μηνός για την επίλυση τους,[43][47] έκρινε στις 22 Οκτωβρίου ότι πρέπει να γίνει διακοπή της λειτουργίας του καναλιού[48][49] απόφαση που ακυρώνεται από το ΣτΕ μετά από 3 μήνες,[50][51] ενώ νωρίτερα ο επιχειρηματίας προσπάθησε να εντάξει την ιδιοκτήτρια εταιρεία «Νέο Κανάλι Ραδιοτηλεοπτική Α.Ε.» όπου κατείχε το 25% των μετοχών της σε καθεστώς «ειδικής εκκαθάρισης» δηλώνοντας πως είχε χρέη που έφταναν τα 43.264.212,77 ευρώ,[52][53][54] όπως έγινε αντίστοιχα το ίδιο και με τις μικρότερες εταιρίες του Ομίλου Ανδρουλιδάκη.

Στις 8 Απριλίου 2003 το ΕΣΡ αποφασίζει ξανά την διακοπή της λειτουργίας του, απορρίπτοντας την πρόταση του Ανδρουλιδάκη για περαιτέρω προθεσμία, καθώς από τις αρχές της χρονιάς μετέδιδε μηνύματα σεξουαλικού περιεχομένου (κυρίως ετεροφυλικού και ομοφυλοφιλικού) και διαφημίσεις αστροπροβλέψεων, χαρτοπροβλέψεων και χαρτομαντειών τις πρωινές ώρες και τις μεσημεριανές ώρες, με τις οποίες γίνεται εκμετάλλευση των προλήψεων και δεισιδαιμονιών των ανθρώπων, ενώ τόσο αυτά τα μηνύματα όσο και οι διαφημίσεις αυτές προκαλούν κίνδυνο ηθικής βλάβης στους ανηλίκους και στους ανθρώπους κάτι που απαγορεύει και το Σύνταγμα της Ελλάδας.[55][56][57][58]

Μετά από έξι μήνες (Παρασκευή 10 Οκτωβρίου 2003) η ΕΕΤΤ διέκοψε οριστικά την πλέον παράνομη λειτουργία του μέσω κατάσχεσης των μηχανημάτων του, χάνοντας εντελώς και την άδεια εθνικής εμβέλειας που διέθετε, από το 1993, χωρίς να ξεπεράσει ποτέ τα σοβαρά οικονομικά προβλήματά του. Έπειτα αρχίζει να εκπέμπει στην θέση του πειρατικό κανάλι με το όνομα Neo, μεταδίδοντας παρόμοιο περιεχόμενο, μέσω των στούντιο της VCA, συμφερόντων Ηλία Κοπανίτσα. Η εκπομπή του καταγγέλθηκε από τον Ανδρουλιδάκη, και σταμάτησε οριστικά την λειτουργία του στις 17 του μηνός,[59][60][61][62] ενώ η VCA αργότερα κατέθεσε αίτηση για περιφερειακή άδεια.[63]

Τον μήνα εκείνο απολύθηκαν οι τελευταίοι επικεφαλής που λειτουργούσαν τόσο το Tempo όσο και το νεοϊδρυθέν Alter Channel, ενώ νωρίτερα τα νούμερα τηλεθέασης του ήταν πολύ χαμηλά (έφτανε μέχρι το 3% με το μεγαλύτερο να φτάνει το 7%), και η μετοχή της Stabilton στο κανάλι είχε αρχίσει να πέφτει.

Η μετά εποχή του Tempo

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το καλοκαίρι του 2011, ο ιδιοκτήτης του τηλεοπτικού σταθμού επανεμφανίζεται στο προσκήνιο μετά από δέκα έτη, για να αγοράσει από τον άλλοτε ΔΟΛ την εφημερίδα Εξέδρα των Σπορ όπου πληρώνει 560.000 ευρώ για την εφημερίδα και άλλα τόσα για τον ιστότοπο exedrasports.gr, μέσω της κυπριακής εταιρείας του Nikoya Limited (μόνο που τέτοια εταιρεία δεν υπάρχει καταχωρημένη σε κανένα μητρώο του Υπουργείου Εμπορίου). Εκείνη την εποχή, εν μέσω μνημονίου και μακροπρόθεσμου, η κυβέρνηση δίνει στην δημοσιότητα λίστα με τους μεγαλοοφειλέτες του δημοσίου η οποία έχει μεταβληθεί με το πέρασμα των χρόνων.

Ανάμεσά τους περιλαμβάνονται πέντε εταιρείες του Ανδρουλιδάκη:

  • Clever Hellas ΕΠΕ (68.632.649,01 ευρώ)
  • Νέο Κανάλι Ραδιοτηλεοπτική Α.Ε. (86.441.748,22 ευρώ)
  • Stabilton Α.Ε. (89.228.670,09 ευρώ) τέθηκε σε πτώχευση από το 2006.[64][65][66][67][68]
  • Τέταρτη Εξουσία Α.Ε. (28.548.574,91 ευρώ) τέθηκε σε λύση και εκκαθάριση από το 2006.[69]
  • Ευρωπαϊκός Τύπος Εκδοτικές Επιχειρήσεις Α.Ε. – Max Line (75.072.240,55 ευρώ)

Το όλον συνολικά 347.923.882,78 ευρώ, δίχως να λογαριαστούν οι μικρότερες εταιρείες του. Ο ίδιος ο Ανδρουλιδάκης, χρωστάει 6.236.486,17 ευρώ.

Η Εξέδρα των Σπορ επιβιώνει λιγότερο από 9 μήνες και κλείνει οριστικά στις 21 Μαρτίου 2012. Σ' αυτό το χρονικό διάστημα δεν καταβλήθηκε καμιά ασφαλιστική εισφορά για τους 15 εργαζόμενους που είχαν ξεμείνει από την εποχή του ΔΟΛ και δεν εισέπραξαν δεκάρα ως αποζημίωση στο κλείσιμο της εφημερίδας. Στο μεταξύ είχαν ξεκινήσει έλεγχοι τόσο από την Επιθεώρηση Εργασίας όσο και από τον ΣΔΟΕ, οι οποίοι μέχρι σήμερα δεν ολοκληρώθηκαν ποτέ.[70][71][72]

Διαθεσιμότητα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Tempo διέθετε εκπεμπόμενο αναλογικά ένα ευρύ δίκτυο συχνοτήτων και κάλυπτε αρκετές περιοχές της Ελλάδας, όπως η Αθήνα (22 UHF από Υμηττό και 59 UHF από Πάρνηθα), η Θεσσαλονίκη (35 UHF από Χορτιάτη και 49 UHF από Φιλίππειο), η Θεσσαλία (64 UHF από Πήλιο) και η Θάσος (57 UHF). Με το οριστικό κλείσιμό του το 2003, οι συχνότητες απελευθερώθηκαν για να καταληφθούν με τα χρόνια, και από πειρατικούς (κάποιοι με πρόγραμμα TV Chat),[73] και από νόμιμους τοπικούς, περιφερειακούς (όπως το άλλοτε TV Πειραιάς νυν RISE TV που κατέλαβε τη συχνότητα της Πάρνηθας) και ορισμένους πανελλαδικούς σταθμούς (όπως ο Seven νυν ΣΚΑΪ που τότε δεν διέθετε πανελλαδικά συχνότητες και το άλλοτε Alter) εκ των οποίων και τα δημόσια κανάλια (όπως η ΕΤ1 που κατέλαβε τη συχνότητα του Φιλιππείου). Επίσης ως Tempo TV εξέπεμπε και συνδρομητικά μέσω της NOVA με απευθείας τροφοδότηση πανελλαδικά σε δεκάδες αναλογικούς αναμεταδότες.

Ανακατασκευασμένη κάμερα Thomson TTV 1647. Την κάμερα (και τη μονάδα ελέγχου ή CCU) την χρησιμοποιούσε το New Channel και στη συνέχεια την απέκτησε το Tempo, που όμως δεν την χρησιμοποίησε γιατί η τεχνολογία της ήταν πλέον παρωχημένη. Η Thomson TTV 1647 ήταν ένα επιτυχημένο μοντέλο κάμερας της δεκαετίας του '90 που χρησιμοποίησαν πολλοί σταθμοί παγκοσμίως.

Το κανάλι λόγω χρεών, εδώ και πολλά χρόνια που διεκόπη η λειτουργία του, είναι ενεχυριασμένο στις συστηματικές τράπεζες, και παραμένει άγνωστο, το τι απέγινε ο σταθμός στο σύνολό του (ταινιοθήκη, πνευματικά δικαιώματα, εξοπλισμός κ.λπ.), ενώ κατά πάσα πιθανότητα θα έχει καταστραφεί, καθώς την εποχή που εξέπεμπε, δεν ήταν ακόμα διαδεδομένο το διαδίκτυο, και πολλά από τα προγράμματα του (αν διασώζονται), είναι γραμμένα σε βιντεοταινίες.

Εντούτοις, βρέθηκε μέρος του εξοπλισμού που διέθετε το κανάλι σε μια εγκαταλελειμμένη αποθήκη (κάμερες, μίκτες εικόνας, πομποί κ.ά.) με το Ελληνικό Μουσείο Τηλεοπτικής Ιστορίας στη Χαλκίδα να αναλαμβάνει την ανακατασκευή και επαναλειτουργία τους.[74] Στο ίδιο μουσείο δώρισε ο Κοπανίτσας, τον εξοπλισμό του SBC ιδιοκτησίας του, κανάλι που κατέλαβε την 22 UHF συχνότητα από τον Υμηττό, δυο χρόνια μετά το κλείσιμο του Tempo (όπου συμμετείχε ως μέτοχος και γενικός διευθυντής την τελευταία περίοδο λειτουργίας του).[75]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ «Εβδομαδιαία μερίδια σταθμών». arianna.gr. 
  2. ↑ «Ποιοι πήραν τότε, και ποιοι θέλουν τώρα τηλεοπτικές άδειες». e-tetRadio.gr. 10 Ιουλίου 2016. 
  3. ↑ «Πως οι εκδότες έγιναν πανίσχυροι καναλάρχες». typologies.gr. 25 Οκτωβρίου 2015. http://typologies.gr/%CF%80%CF%89%CF%82-%CE%BF%CE%B9-%CE%B5%CE%BA%CE%B4%CF%8C%CF%84%CE%B5%CF%82-%CE%AD%CE%B3%CE%B9%CE%BD%CE%B1%CE%BD-%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CF%83%CF%87%CF%85%CF%81%CE%BF%CE%B9-%CE%BA%CE%B1%CE%BD%CE%B1/. Ανακτήθηκε στις 25 Οκτωβρίου 2015. 
  4. ↑ «Το τηλεοπτικό 1989». thepressproject.gr. 11 Δεκεμβρίου 2010. https://thepressproject.gr/to-tileoptiko-89/. Ανακτήθηκε στις 11 Δεκεμβρίου 2010. 
  5. ↑ «ΦΕΚ B 713/1993» (PDF). Εφημερίδα της Κυβερνήσεως. 10 Σεπτεμβρίου 1993. 
  6. ↑ «Παρουσιάστρια αποκάλυψε ότι καναλάρχης την... πούλησε σε άλλο κανάλι». protothema.gr. Πρώτο Θέμα. 4 Απριλίου 2018. Ανακτήθηκε στις 28 Μαΐου 2022. 
  7. ↑ «ΦΕΚ ΑΕ-ΕΠΕ 4856/1997» (PDF). Εφημερίδα της Κυβερνήσεως. 8 Ιουλίου 1997. 
  8. ↑ «Αλλάζει ιδιοκτήτη το NEW». Ριζοσπάστης. 26 Νοεμβρίου 1999. Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2019. 
  9. ↑ «ΦΕΚ ΑΕ-ΕΠΕ 1070/2000» (PDF). Εφημερίδα της Κυβερνήσεως. 15 Φεβρουαρίου 2000. 
  10. ↑ «ΦΕΚ ΑΕ-ΕΠΕ 1499/2000» (PDF). Εφημερίδα της Κυβερνήσεως. 24 Φεβρουαρίου 2000. 
  11. ↑ «ΦΕΚ ΑΕ-ΕΠΕ 7720/2000» (PDF). Εφημερίδα της Κυβερνήσεως. 16 Αυγούστου 2000. 
  12. ↑ «Μπετόν και στους τελευταίους ελεύθερους χώρους». Ριζοσπάστης. 16 Ιουνίου 2000. Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2019. 
  13. ↑ «Επίσπευση λόγω εκλογών». Ριζοσπάστης. 8 Μαρτίου 2000. Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2019. 
  14. ↑ «Πρεμιέρα με 24ωρο πρόγραμμα». Ριζοσπάστης. 25 Οκτωβρίου 2000. Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2019. 
  15. ↑ «Αλλαγές στο «TEMPO»». Ριζοσπάστης. 28 Αυγούστου 2001. Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2019. 
  16. ↑ «Από κανάλι σε... κανάλι». Ριζοσπάστης. 28 Νοεμβρίου 2001. Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2019. 
  17. ↑ ««Διαζύγιο» Ευαγγελάτου - «ΤΕΜΠΟ»». Ριζοσπάστης. 7 Νοεμβρίου 2001. Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2019. 
  18. ↑ «Η Λιάνα Κανέλλη στο TEMPO». Ριζοσπάστης. 23 Νοεμβρίου 2001. Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2019. 
  19. ↑ «Στο Tempo η Λιάνα Κανέλλη». Flash.gr. 23 Νοεμβρίου 2001. Ανακτήθηκε στις 29 Μαΐου 2022. 
  20. ↑ «Κλείνει η «Εξουσία»». Ριζοσπάστης. 15 Φεβρουαρίου 2001. Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2019. 
  21. ↑ «Αναβολή για... τεχνικούς λόγους». Ριζοσπάστης. 1 Ιανουαρίου 2002. Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2019. 
  22. ↑ «Στην τελική ευθεία η μοριοδότηση». Ριζοσπάστης. 7 Φεβρουαρίου 2002. Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2019. 
  23. ↑ «Στον «αέρα» οι εργαζόμενοι». Ριζοσπάστης. 24 Μαΐου 2002. Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2019. 
  24. ↑ «Εκβιασμοί για απολύσεις». Ριζοσπάστης. 2 Μαρτίου 2002. Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2019. 
  25. ↑ «Εικοσιτετράωρη απεργία στον «Planet»». Ριζοσπάστης. 5 Μαρτίου 2002. Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2019. 
  26. ↑ «Υπό «προθεσμία» πρόεδρος ο Β. Λαμπρίδης». Ριζοσπάστης. 30 Μαρτίου 2002. Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2019. Την παρέμβαση του ΕΣΡ ζήτησαν προχθές εργαζόμενοι του TEMPO, που εξωθούνται σε παραίτηση μετά την απόφαση του Μ. Ανδρουλάκη να κόψει τα δελτία ειδήσεων με πρόφαση ότι το TEMPO θα μετατραπεί σε ψυχαγωγικό κανάλι. 
  27. ↑ «Τέρμα οι ειδήσεις στο κανάλι Τempo». Τα Νέα. Άλτερ Έγκο. 23 Μαρτίου 2002. Ανακτήθηκε στις 27 Μαΐου 2022. 
  28. ↑ «Η κατάργηση των ειδήσεων του Τempo στο ΕΣΡ». Τα Νέα. Άλτερ Έγκο. 2 Απριλίου 2002. Ανακτήθηκε στις 28 Μαΐου 2022. 
  29. ↑ «ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΤΗΣ Γ.Γ. ΤΗΣ ΕΣΗΕΑ κ. Ν. ΝΤΑΟΥΝΤΑΚΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΣΕ TEMPO ΚΑΙ PLANET». esiea.gr. Ένωσις Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών. 28 Μαΐου 2002. Ανακτήθηκε στις 28 Μαΐου 2022. 
  30. ↑ «ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΠΙΣΩ ΤΙΣ ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΝΑ ΕΞΟΦΛΗΣΕΙ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ Ο κ ΑΝΔΡΟΥΛΙΔΑΚΗΣ!». esiea.gr. Ένωσις Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών. 20 Σεπτεμβρίου 2002. Ανακτήθηκε στις 28 Μαΐου 2022. 
  31. ↑ «Στη Βουλή το θέμα του TEMPO». Flash.gr. 1 Απριλίου 2002. Ανακτήθηκε στις 29 Μαΐου 2022. 
  32. ↑ ««Κομμένες» οι... γραμμές του «TEMPO»». Ριζοσπάστης. 18 Απριλίου 2002. Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2019. 
  33. ↑ «Απλήρωτοι έκαναν Πάσχα». Ριζοσπάστης. 8 Μαΐου 2002. Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2019. 
  34. ↑ «Πειρατεία... ψηλά στον Υμηττό». Ριζοσπάστης. 12 Ιουλίου 2002. Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2019. 
  35. ↑ «Συνεχίζουν τον αγώνα τους». Ριζοσπάστης. 30 Ιουλίου 2002. Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2019. 
  36. ↑ «Ευθύνες στην κυβέρνηση». Ριζοσπάστης. 10 Σεπτεμβρίου 2002. Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2019. 
  37. ↑ «Η κυβέρνηση «καλύπτει» τον Μ. Ανδρουλιδάκη». Ριζοσπάστης. 11 Σεπτεμβρίου 2002. Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2019. 
  38. ↑ «Παιχνίδια στις πλάτες των εργαζομένων». Ριζοσπάστης. 17 Δεκεμβρίου 2002. Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2019. 
  39. ↑ «Ασκήθηκε ποινική δίωξη κατά του Ανδρουλιδάκη». Ριζοσπάστης. 3 Σεπτεμβρίου 2002. Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2019. 
  40. ↑ ««Επιχείρηση» εξαπάτησης από τον Ανδρουλιδάκη». Ριζοσπάστης. 14 Σεπτεμβρίου 2002. Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2019. 
  41. ↑ «ΚΑΙ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΝΔΡΟΥΛΙΔΑΚΗ!». esiea.gr. Ένωσις Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών. 13 Σεπτεμβρίου 2002. Ανακτήθηκε στις 28 Μαΐου 2022. 
  42. ↑ «Οι ιδιοκτήτες του TEMPO στο ΕΣΡ». Ριζοσπάστης. 18 Σεπτεμβρίου 2002. Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2019. 
  43. ↑ 43,0 43,1 «Έστειλαν τα ΜΑΤ στους απλήρωτους!». Ριζοσπάστης. 21 Σεπτεμβρίου 2002. Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2019. 
  44. ↑ «Από πρόκληση σε πρόκληση ο Μ. Ανδρουλιδάκης». Ριζοσπάστης. 24 Σεπτεμβρίου 2002. Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2019. 
  45. ↑ «Ζητάει και τα ρέστα ο Μ. Ανδρουλιδάκης». Ριζοσπάστης. 25 Οκτωβρίου 2002. Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2019. 
  46. ↑ «Παρανομίες του TEMPO». Ριζοσπάστης. 1 Νοεμβρίου 2002. Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2019. 
  47. ↑ «Απόφαση ΕΣΡ 54-2002 περί παραβίασης όρων λειτουργίας του NEW TEMPO». ΕΣΡ/ΕΚΤ. 18 Σεπτεμβρίου 2002. Ανακτήθηκε στις 15 Νοεμβρίου 2019. 
  48. ↑ «Απόφαση ΕΣΡ 82-2002 περί ανάκλησης άδειας λειτουργίας του NEW TEMPO». ΕΣΡ/ΕΚΤ. 22 Οκτωβρίου 2002. Ανακτήθηκε στις 15 Νοεμβρίου 2019. 
  49. ↑ «Ανάκληση της άδειας του «TEMPO»». Ριζοσπάστης. 23 Οκτωβρίου 2002. Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2019. 
  50. ↑ «Απόφαση Ν24/2003». Συμβούλιο της Επικρατείας. 16 Ιανουαρίου 2003. Ανακτήθηκε στις 21 Ιανουαρίου 2003. 
  51. ↑ «Αναστολή με «άλλοθι» τους εργαζόμενους». Ριζοσπάστης. 24 Ιανουαρίου 2003. Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2019. 
  52. ↑ «Εκβιασμοί του Μ. Ανδρουλιδάκη». Ριζοσπάστης. 2 Οκτωβρίου 2002. Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2019. 
  53. ↑ «Μηχανορραφίες του Μ. Ανδρουλιδάκη». Ριζοσπάστης. 8 Οκτωβρίου 2002. Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2019. 
  54. ↑ «Αποδοκίμασε την τηλεοπτική αθλιότητα». Ριζοσπάστης. 20 Φεβρουαρίου 2003. Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2019. 
  55. ↑ «Απόφαση ΕΣΡ 214-2003 περί ανάκλησης άδειας λειτουργίας του NEW TEMPO». ΕΣΡ/ΕΚΤ. 8 Απριλίου 2003. Ανακτήθηκε στις 15 Νοεμβρίου 2019. 
  56. ↑ «Δεύτερη ανάκληση της άδειας του Τempo». Τα Νέα. Άλτερ Έγκο. 9 Απριλίου 2003. Ανακτήθηκε στις 26 Νοεμβρίου 2020. 
  57. ↑ ««Δεύτερη» ανάκληση της άδειας του «TEMPO»». Ριζοσπάστης. 9 Απριλίου 2003. Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2019. 
  58. ↑ Μανωλάς, Χρήστος (11 Οκτωβρίου 2005). «Στα 090 η Ελλάδα αναστενάζει». Τα Νέα. Άλτερ Έγκο. Ανακτήθηκε στις 26 Νοεμβρίου 2020. 
  59. ↑ «Ανεξέλεγκτα παιχνίδια». Ριζοσπάστης. 14 Οκτωβρίου 2003. Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2019. 
  60. ↑ «ΝΕΟ φάσμα ερωτημάτων». Ριζοσπάστης. 15 Οκτωβρίου 2003. Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2019. 
  61. ↑ «Στις συχνότητες της αυθαιρεσίας». Ριζοσπάστης. 16 Οκτωβρίου 2003. Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2019. 
  62. ↑ «Από τον Υμηττό, την Πάρνηθα και την Αίγινα». Ριζοσπάστης. 21 Οκτωβρίου 2003. Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2019. 
  63. ↑ «Αδειες περιφερειακής εμβέλειας». Skai.gr. 15 Δεκεμβρίου 2003. Ανακτήθηκε στις 28 Μαΐου 2022. Στη διαδικασία συμμετέχουν ακόμη και σταθμοί που πρόσφατα άλλαξαν ιδιοκτησία, όπως [...] η εταιρεία VCA, που είχε μέχρι πρότινος την εκμετάλλευση του τηλεοπτικού προγράμματος του Tempo, με ένα υπό δημιουργία κανάλι I TV. 
  64. ↑ «Υπ' αρ. 511/2006 Πτωχευτική Απόφαση». businessregistry.gr. 18 Απριλίου 2006. Ανακτήθηκε στις 8 Φεβρουαρίου 2021. 
  65. ↑ «Υπ' αρ. 511/2006 Πτωχευτική Απόφαση». businessregistry.gr. 18 Απριλίου 2006. Ανακτήθηκε στις 8 Φεβρουαρίου 2021. 
  66. ↑ «Υπ' αρ. 983/2006 Δικαστική Απόφαση». businessregistry.gr. 11 Σεπτεμβρίου 2006. Ανακτήθηκε στις 9 Φεβρουαρίου 2021. 
  67. ↑ «Υπ' αρ. 1175/2012 Δικαστική Απόφαση». businessregistry.gr. 28 Σεπτεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 9 Φεβρουαρίου 2021. 
  68. ↑ «Υπ' αρ. 1028/2013 Δικαστική Απόφαση». businessregistry.gr. 17 Σεπτεμβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 9 Φεβρουαρίου 2021. 
  69. ↑ «ΦΕΚ ΑΕ-ΕΠΕ 1968/2006» (PDF). Εφημερίδα της Κυβερνήσεως. 21 Μαρτίου 2006. 
  70. ↑ «ΚΑΤΑΓΓΕΛΘΗΚΕ ΣΤΟ ΣΕΠΕ ΚΑΙ Ο ΑΝΔΡΟΥΛΙΔΑΚΗΣ». esiea.gr. Ένωσις Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών. 4 Ιανουαρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 28 Μαΐου 2022. 
  71. ↑ «ΣΕ ΟΜΗΡΙΑ ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΤΗΣ ΕΦΗΜ. "ΕΞΕΔΡΑ"». esiea.gr. Ένωσις Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών. 22 Μαρτίου 2012. Ανακτήθηκε στις 28 Μαΐου 2022. 
  72. ↑ «Η ΕΣΗΕΑ καταγγέλλει τις πρακτικές και τα νέα σχέδια του "εκδότη" Μιχάλη Ανδρουλιδάκη». esiea.gr. Ένωσις Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών. 24 Σεπτεμβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 28 Μαΐου 2022. 
  73. ↑ «Το δίκτυο και ο ρόλος Χρηστίδη με τα τσοντοκάναλα». Το Παρόν. 11 Οκτωβρίου 2005. Ανακτήθηκε στις 26 Νοεμβρίου 2020. 
  74. ↑ Μιστριώτης, Βασίλης (30 Οκτωβρίου 2022). «Βρέθηκε και ανακατασκευάστηκε ο τηλεοπτικός εξοπλισμός του New Channel - Tempo». Hellenic Broadcast Museum. Βασίλης Μιστριώτης. 
  75. ↑ Μιστριώτης, Βασίλης (14 Αυγούστου 2023). «SBC TV, μεγάλο αφιέρωμα με ανακατασκευή τηλεοπτικού στούντιο από το Ελληνικό Μουσείο Τηλεοπτικής Ιστορίας». Hellenic Broadcast Museum. Βασίλης Μιστριώτης. 
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Tempo_TV&oldid=10845623"