Renault Mégane

Renault Mégane 2ης γενιάς
Renault Mégane 2ης γενιάς
	Renault Mégane 5-πορτο του 2002 - 2005
Σύνοψη
Παραγωγή	2002 — 2009 (για την Ευρώπη); 2003 — 2008 (Ταϊβάν); 2006 — 2010 (Βραζιλία, το sedan); 2006 — 2012 (Βραζιλία, το station wagon); 2009 — 2012 (Ιράν)
Σχεδιαστής	Patrick Le Quément
Αμάξωμα και σασί
Κατηγορία	Μικρομεσαίο αυτοκίνητο
Αμάξωμα	4-πορτο sedan; 3-πορτο hatchback; 5-πορτο hatchback; 5-πορτο station wagon; 2-πορτο convertible
Διαμόρφωση	Κινητήρας μπροστά, εμπρόσθια κίνηση
Πλατφόρμα	Nissan / Renault C platform
Σχετική εξέλιξη	Mégane Renault Sport; Renault Scénic; Nissan X-Trail; Nissan Sentra; Nissan Rogue; Nissan Qashqai; Renault Koleos; Nissan Lafesta
Σύστημα κίνησης
Κινητήρας	Βενζίνη:; 1.4 λίτρα K4J; 1.6 λίτρα K4M; 2.0 λίτρα F4R; 2.0 λίτρα F4RT I4; Ντίζελ:; 1.5 λίτρα K9K dCi; 1.9 λίτρα F9Q dCi; 2.0 λίτρα M9R dCi; Όλοι 4-κύλινδροι σε σειρά (I4)
Μετάδοση	5-τάχυτο μηχανικό κιβώτιο; 6-τάχυτο μηχανικό κιβώτιο; 4-τάχυτο αυτόματο κιβώτιο
Χωρητικότητα καυσίμου	60 λίτρα
Διαστάσεις
Μεταξόνιο	Hatchback: 2.625 χιλιοστά; Sedan & station wagon: 2.686 χιλιοστά; Convertible: 2.522 χιλιοστά
Μήκος	Hatchback: 4.209 χιλιοστά; Sedan & station wagon: 4.498 χιλιοστά; Convertible: 4.355 χιλιοστά
Πλάτος	1.777 χιλιοστά
Ύψος	Sedan: 1.460 χιλιοστά; Station wagon: 1.505 χιλιοστά; Convertible: 1.514 χιλιοστά
Κενό Βάρος	Hatchback: 1.175 κιλά; Οι άλλες εκδόσεις: 1.220 - 1.570 κιλά
Χρονολόγιο
Επόμενο μοντέλο	Renault Fluence (για το sedan)

Renault Mégane 1ης γενιάς
Renault Mégane 1ης γενιάς
	Renault Mégane Hatch του 1995 - 1998; Renault Mégane Hatch του 1995 - 1998
Σύνοψη
Εναλλακτική ονομασία	Renault Mégane Classic (σεντάν)
Παραγωγή	Οκτώβριος 1995 — Αύγουστος 2002 (Γαλλία); 1996 — 2009 (Αργεντινή); 1999 — 2009 (Κολομβία)
Σχεδιαστής	Michel Jardin (1990, 1991); Patrick Le Quément (1991, 1992)
Αμάξωμα και σασί
Κατηγορία	Μικρομεσαίο αυτοκίνητο
Αμάξωμα	4-πορτο sedan; πεντάθυρο hatchback; τρίθυρο coupé; δίθυρο cabriolet; πεντάθυρο station wagon
Διαμόρφωση	Κινητήρας μπροστά, εμπρόσθια κίνηση
Σχετική εξέλιξη	Renault Scénic; Renault 19
Σύστημα κίνησης
Κινητήρας	Βενζίνη:; 1.4 λίτρα Energy E7J; 1.4 λίτρα K-Type K4J; 1.6 λίτρα K-Type K7M; 1.6 λίτρα K-Type K4M; 2.0 λίτρα F3R; 2.0 λίτρα F-Type F5R; 2.0 λίτρα F-Type F7R; Ντίζελ:; 1.9 λίτρα F-Type F9Q; 1.9 λίτρα F-Type F9Q turbo dTi; 1.9 λίτρα F-Type F9Q dCi; Όλοι 4-κύλινδροι σε σειρά (I4)
Μετάδοση	5-τάχυτο μηχανικό κιβώτιο; 4-τάχυτο αυτόματο κιβώτιο
Χωρητικότητα καυσίμου	60 λίτρα
Διαστάσεις
Μεταξόνιο	Hatchback, sedan & station wagon: 2.580 χιλιοστά; Coupé & Convertible: 2.468 χιλιοστά
Μήκος	Hatchback: 4.164 χιλιοστά; Sedan: 4.436 χιλιοστά; Station wagon: 4.437 χιλιοστά; Coupé: 3.931 - 3.967 χιλιοστά; Convertible: 4.081 χιλιοστά
Πλάτος	1.698 - 1.699 χιλιοστά
Ύψος	1.365 - 1.420 χιλιοστά
Κενό Βάρος	1.010 - 1.285 κιλά

Renault Mégane
Renault Mégane
	Renault Mégane τέταρτης γενιάς του 2016
Σύνοψη
Κατασκευαστής	Renault
Παραγωγή	Οκτώβριος 1995 — Ιούλιος 2022
Αμάξωμα και σασί
Κατηγορία	Μικρομεσαίο αυτοκίνητο
Διαμόρφωση	Κινητήρας μπροστά, εμπρόσθια κίνηση
Χρονολόγιο
Προηγούμενο μοντέλο	Renault 19
Επόμενο μοντέλο	Renault Fluence (το σεντάν 3ης γενιάς, που όμως αντικαταστάθηκε στην 4η γενιά από το Mégane Sedan)

Το Renault Mégane είναι μικρομεσαίο οικογενειακό αυτοκίνητο της κατηγορίας C, που κατασκευάστηκε από τη γαλλική αυτοκινητοβιομηχανία Renault από τον Οκτώβριο του 1995 έως τον Ιούλιο του 2022. Η πρώτη γενιά του κυκλοφόρησε για πρώτη φορά στα τέλη του 1995, ενώ η τέταρτη και τελευταία γενιά του παρήχθη από τον Μάρτιο του 2016 και για 6 έτη. Έχει προσφερθεί σε αρκετές εκδόσεις αμαξωμάτων, μεταξύ των οποίων σε 3-πορτες hatchback, 5-πορτες hatchback, 4-πορτες σεντάν, 2-πορτες καμπριολέ και 5-πορτες station wagon. Αποτέλεσε επίσης τη βάση για το μικρομεσαίο πολυμορφικό μοντέλο Renault Scénic.

Πρώτη γενιά (1995 - 2002)

Εξέλιξη

Η εξέλιξη της πρώτης γενιάς του Mégane ξεκίνησε τους πρώτους μήνες του 1990, υπό τον κωδικό «πρότζεκτ X64», και τα πρώτα σχέδια για την αισθητική του μοντέλου έγιναν μέσα στο πρώτο εξάμηνο του 1990. Τον Σεπτέμβριο του 1990 προκρίθηκαν 4 πιθανές σχεδιάσεις, όλες σε κλίμακα 1/5, και τον Μάρτιο του 1991 εξελίχθηκαν σε μοντέλα πλήρους κλίμακας 1:1. Τον Απρίλιο του 1992 επελέγη από τον Patrick Le Quément το τρίτο από αυτά, γνωστό ως το «θέμα C», που είχε σχεδιαστεί από τον Michel Jardin. Τα πρώτα μοντέλα προ-παραγωγής κατασκευάστηκαν από τον Δεκέμβριο του 1994 έως τον Μάιο του 1995, ενώ τον Ιούλιο ξεκίνησε η μαζική παραγωγή του. Σε όλη τη διάρκεια της εξέλιξης, δεν είχε αποφασιστεί η τελική του ονομασία και το μοντέλο αναφερόταν από τον Τύπο αυτοκινήτου ως το 19 δεύτερης γενιάς.

Το πρωτότυπο Renault Mégane στο Διεθνές Σαλόνι του Παρισιού το 1988.

Τελικώς παρουσιάστηκε τον Σεπτέμβριο του 1995 στο Σαλόνι Αυτοκινήτου της Φρανκφούρτης, ως ο επίσημος αντικαταστάτης του Renault 19, ενώ κατά την παρουσίαση έλαβε και την εμπορική ονομασία: Renault Mégane. Το όνομα του μοντέλου προήλθε από το ομώνυμο εκθεσιακό αυτοκίνητο που είχε παρουσιαστεί στο Σαλόνι Αυτοκινήτου του Παρισιού το 1988. Όπως το 19, έτσι και η παραγωγή του Mégane γινόταν στο Ντουαί, στη βόρεια Γαλλία. Μάλιστα, το αυτοκίνητο αποτέλεσε επανασχεδιασμό του προκατόχου του, αφού τόσο το δάπεδο όσο και τα μηχανικά μέρη του (κινητήρες, συστήματα μετάδοσης κ.α.) προήλθαν από το 19, με κάποιες βελτιωτικές τροποποιήσεις. Το συνολικό κόστος της εξέλιξης του πρότζεκτ έφτασε τα 2,7 δις δολάρια με την τότε ισοτιμία, ενώ η χρονική διάρκεια της εξέλιξης έφτασε τους 52 μήνες.

Εκδόσεις

Το πίσω μέρος ενός δεξιοτίμονου Renault Mégane Coupé του 1996 - 1998 στο Ηνωμένο Βασίλειο.

Επίσημα μπήκε στη μαζική παραγωγή τον Οκτώβριο του 1995 και κυκλοφόρησε για πρώτη φορά στη Γαλλία, αρχικά μόνο σε εκδοχές hatchback πεντάπορτες και τρίπορτες, με τις ονομασίες Mégane Hatch και Mégane Coupé αντίστοιχα. Το γενικότερο σχήμα του μοντέλου εντυπωσίασε με τις καμπύλες του, ιδιαίτερα στην έκδοση Mégane Coupé, η οποία ονομαζόταν Mégane Coach σε κάποιες αγορές.

Στη Γαλλία, η εκδοχή Hatch κυκλοφόρησε επίσημα στις 15 Νοεμβρίου 1995 και η εκδοχή Coupé στις 15 Δεκεμβρίου 1995, ενώ στη Γερμανία και οι δύο εκδόσεις κυκλοφόρησαν μαζί στις 19 Ιανουαρίου 1996. Στις άλλες χώρες της Ευρώπης, μεταξύ των οποίων και στην Ελλάδα, οι δύο αυτές εκδόσεις έφτασαν τον Μάρτιο του 1996, ενώ ειδικότερα στο Ηνωμένο Βασίλειο ως δεξιοτίμονο έφτασαν επισήμως μέσα στον Απρίλιο του 1996.

Τον Σεπτέμβριο του 1996, κυκλοφόρησε και σε εκδοχή 4-πορτο σεντάν με την ονομασία Mégane Classic, με κοινό μεταξόνιο με το 5-πορτο hatchback, αλλά πολύ μεγαλύτερο χώρο αποσκευών και με συνολικό μήκος αμαξώματος που πλησίαζε τα 4,5 μέτρα. Το σεντάν εξ αρχής γνώρισε επίσης τεράστια απήχηση, ενώ τον Απρίλιο του 1997 προστέθηκε στην παλέτα των εκδόσεων το καμπριολέ, που αγαπήθηκε έντονα από την τότε νεολαία, τόσο στην Ελλάδα, όσο και στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Με την εισαγωγή στην αγορά της δεύτερης σειράς του μοντέλου, που έγινε την άνοιξη του 1999, προστέθηκε σε κάποιες χώρες της Ευρώπης και μια εκδοχή με station wagon αμάξωμα, ως Mégane Estate - η τελευταία εκδοχή δεν εισήχθη ποτέ επίσημα στην Ελλάδα, λόγω της πολύ χαμηλής απήχησης των station wagon στη χώρα την τότε εποχή.

Ανανέωση του 1999

Ένας ήπιος επανασχεδιασμός στις αρχές του 1999, έδωσε στην πρώτη γενιά του Mégane, νέα διάφανα φανάρια, επανασχεδιασμένη μπροστινή γρίλια, πληρέστερο εξοπλισμό και 16-βάλβιδους κινητήρες σε ολόκληρη την παλέτα των εκδόσεων. Ταυτόχρονα, δέχτηκε αισθητή ποιοτική αναβάθμιση στο εσωτερικό του, στην ενεργητική και παθητική ασφάλεια και στον διαθέσιμο εξοπλισμό του. Η δεύτερη σειρά του μοντέλου μπήκε στην παραγωγή τον Μάρτιο του 1999 και λανσαρίστηκε μέσα στην άνοιξη.

Φωτογραφίες της Φάσης 2

Renault Mégane Hatch του 1999 - 2002 (δεύτερης φάσης).	Renault Mégane Coupé 1.6 16V του 2000.	Δεξιοτίμονο Renault Mégane Cabriolet Privilege+ CBR Automatic 1.6 του 2002.
Mégane Classic 1.6 16V του 1999 - 2002.	Mégane Classic 1.6 16V του 1999 - 2002.	Renault Mégane Estate του 1999 - 2002.

Κινητήρες

Το ταμπλό ενός Renault Mégane του 1995 - 1998.

Ο πίνακας οργάνων του Renault Mégane πρώτης γενιάς.

Το ταμπλό ενός Mégane Coupé 1.6e του 1999 - 2002.

Οι βενζινοκινητήρες του προέρχονταν από τη σειρά Renault E-Type («Energy») σε εκδόσεις 1.4 και 1.6 και 1.8 λίτρων (ο κινητήρας βενζίνης 1.8 λίτρων υπήρχε μόνο στο station wagon και παρήχθη μόνο από τον Ιανουάριο του 2001 έως τον Αύγουστο του 2003). Κάποιοι επιπλέον κινητήρες είχαν προέλθει από τη σειρά F-Type και ήταν οι κινητήρες 1.9 ντίζελ και 2.0 λίτρων βενζίνης, διαθέσιμος όμως και σε 16-βάλβιδες εκδοχές. Υπήρχε επίσης και ο κινητήρας ντίζελ 1.9 λίτρων, τόσο σε ατμοσφαιρική εκδοχή, όσο και σε υπερτροφοδοτούμενη (turbodiesel). Κατά την ανανέωση του 1999 εφοδιάστηκε με σύγχρονους και ανταγωνιστικούς 16-βάλβιδους κινητήρες 1.4 και 1.6 λίτρων, με απόδοση 98 και 110 ίππων αντίστοιχα.

Αρχικά, το μοναδικό διαθέσιμο κιβώτιο ταχυτήτων σε όλες τις εκδόσεις του Mégane ήταν ένα 5-τάχυτο μηχανικό, ενώ το 1998 εμφανίστηκε σε κάποιες εκδόσεις κινητήρων ένα προαιρετικό 4-τάχυτο αυτόματο της Proactive.

Ενεργητική και παθητική ασφάλεια

Το Mégane υπήρξε το πρώτο μοντέλο της μικρομεσαίας κατηγορίας C που απέσπασε τη διάκριση των 4 αστέρων, με 32 βαθμούς, στις δοκιμές πλαγιομετωπικής και πλευρικής πρόσκρουσης του ανεξάρτητου οργανισμού Euro NCAP (Πρόγραμμα αξιολόγησης νέων μοντέλων της Ευρώπης) το 1998 και ήταν το ασφαλέστερο αυτοκίνητο στην κατηγορία του.

Ήδη από την εμπορική του εισαγωγή, όλες οι εκδόσεις του έφεραν στάνταρ αερόσακο οδηγού σε όλα τα κράτη διεθνώς, ενώ μέσα στο 1996 απέκτησαν και στάνταρ αερόσακο συνοδηγού, σε συνδυασμο με 5 ζώνες τριών σήμειων, με προεντατήρες και περιοριστές φορτιου. Το 1997 έγινε στάνταρ το, προηγουμένως έξτρα, σύστημα αντιμπλοκαρίσματος τροχών με ηλεκτρονική κατανομή και υποβοήθηση πέδησης (ABS με EBD και AFU) και στις αρχές του 1998 τοποθετήθηκαν και πλευρικοί αερόσακοι στα μπροστινά καθίσματα, οι οποίοι είχαν έναν νέο σχεδιασμό και ήταν προστασίας πλευρών και κεφαλής (αερόσακοι τύπου Combo). Τα παραπάνω υλοποιούσαν σαν σύνολο το νέο ολοκληρωμένο πακέτο ασφαλείας "System for Restraint and Protection" (SRP) της Renault, αντικατοπτρίζοντας την βαρύτητα της εταιρείας να προάγει την ασφάλεια.

Αξιοσημείωτο ήταν και το ότι ήδη από την εισαγωγή του, στα τέλη του 1995, έφερε στάνταρ τρίτο φως φρένων, το οποίο ήταν στη βάση του πίσω παρμπρίζ, παρά το γεγονός ότι το τρίτο φως φρένων έγινε υποχρεωτικό στην Ευρώπη μόλις από τη σεζόν του 1998.

Επίπεδα εξοπλισμού

1995 - 1999:

Eco
RN
RT
RXE

1999- 2003:

Authentique
Expression
Dynamique
Privilège
Fidji

Mégane Scénic

Τον Νοέμβριο του 1996, προστέθηκε η μικρομεσαία πολυμορφική (MPV) εκδοχή Mégane Scénic, που μετά τον πρώτο επανασχεδιασμό της, στις αρχές του 1999, ανεξαρτητοποιήθηκε ως μοντέλο από την οικογένεια Mégane και έγινε Renault Scénic σκέτο. Το όνομά Scénic προήλθε από το ομώνυμο εκθεσιακό πρωτότυπο αυτοκίνητο που είχε παρουσιαστεί το 1988.

Το Mégane Scénic και μεταγενέστερα Scénic σκέτο, αποτέλεσε άλλη μια καινοτομία της Renault, καθώς ήταν και το πρώτο, χρονολογικά, πολυμορφικό αυτοκίνητο στη μικρομεσαία κατηγορία. Τα πρώτα χρόνια μάλιστα, ήταν ο ηγέτης των πωλήσεων των μικρομεσαίων πολυμορφικών, ενώ ανακηρύχθηκε Αυτοκίνητο της Χρονιάς στην Ευρώπη για το 1997 και μάλιστα με τεράστια διαφορά - για την ακρίβεια, με 405 πόντους έναντι 293 του Ford Ka πρώτης γενιάς και 248 του Volkswagen Passat.^[3]

Κινητήρες και επιδόσεις

**Κινητήρες Mégane I στην Ελλάδα**
Λίτρα	Κυβικά εκατοστά	Ίπποι	Μέγιστη ταχύτητα	Επιτάχυνση 0-100 km/h
1.4 8v	1.390 cm³	75	170 km/h	13,8 sec
1.4 16v	1.390 cm³	98	184 km/h	11,8 sec
1.6 8v	1.598 cm³	90	184 km/h	11,5 sec
1.6 16v	1.598 cm³	110	198 km/h	9,8 sec
2.0 16v	1.998 cm³	150	215 km/h	8,6 sec
2.0 16v IDE	1.998 cm³	140	213 km/h	8,6 sec

Δεύτερη γενιά (2002 - 2009)

Βασικά στοιχεία

3-πορτο hatchback του 2002 - 2005

Το πίσω μέρος του προηγούμενου

5-πορτο hatchback του 2005

Renault Mégane Sedan 1.6 λίτρων 16-βάλβιδο του 2003 - 2005

Mégane CC Dynamic LX του 2005

Renault Mégane Grand Tour (station wagon) του 2003 - 2005

Η δεύτερη γενιά του Renault Mégane λανσαρίστηκε τον Σεπτέμβριο του 2002,^[4] και σηματοδότησε μια νέα αρχή για την εταιρεία. Μολονότι η δεύτερη γενιά είχε σχεδιαστεί και πάλι από τον Patrick Le Quément, όπως και η πρώτη, οι δύο γενιές δεν είχαν καμία απολύτως ομοιότητα. Το νέο Mégane ήταν σχεδιασμένο «από λευκό χαρτί» και ήταν επηρεασμένο από τη νέα αισθητική φιλοσοφία που είχε τότε μόλις ξεκινήσει με το Avantime. Η τεράστια επιτυχία που γνώρισε το νέο Mégane σε όλη την Ευρώπη απέδειξε πως ο τολμηρός σχεδιασμός του ήταν ο καθοριστικός παράγοντας για την επιτυχία του, ενώ έδειξε πως η εμπορική καταστροφή του Avantime οφειλόταν μάλλον στην ασυνήθιστη τοποθέτησή του στην αγορά, σε μία εντελώς ασαφή κατηγορία οχημάτων που δεν προσέλκυσε το ενδιαφέρον του κοινού, και λιγότερο στον σχεδιασμό του.

Το Mégane δεύτερης γενιάς ανακηρύχθηκε Αυτοκίνητο της Χρονιάς στην Ευρώπη για το 2003, με 322 πόντους έναντι 302 πόντων του Mazda 6 πρώτης γενιάς,^[5] Μάλιστα για 2 χρονιές, το 2004 και το 2005, ήταν και το πρώτο σε πωλήσεις μοντέλο στην Ευρώπη στην κατηγορία του.

Ενεργητική και παθητική ασφάλεια

Επίσης, η δεύτερη γενιά του Renault Mégane πέτυχε τη μέγιστη δυνατή διάκριση των 5 αστέρων στις δοκιμές πλαγιομετωπικής και πλευρικής πρόσκρουσης του ανεξάρτητου οργανισμού Euro NCAP (Πρόγραμμα αξιολόγησης νέων μοντέλων της Ευρώπης) το 2002, με 33 στους 37 πόντους.^[6] Ήταν το πρώτο αυτοκίνητο της μικρομεσαίας κατηγορίας C που πέτυχε το σκορ των 5 στα 5, ενώ για αρκετό καιρό ήταν και το μόνο που το είχε καταφέρει.

Καινοτομίες

Τόσο το Mégane δεύτερης γενιάς όσο και το Renault Laguna δεύτερης γενιάς (2001 - 2007) αποτέλεσαν πεδία δοκιμών για την εφαρμογή νέων καινοτομιών στο διάστημα 2001 - 2002. Η κάρτα εκκίνησης της Renault, στάνταρ σε όλες τις εκδόσεις και των δύο μοντέλων, που αντικατέστησε το παραδοσιακό κλειδί εκκίνησης του κινητήρα, ήταν μια πρωτιά για την κατηγορία και από τότε έγινε ένα εξαιρετικά δημοφιλές στοιχείο εξοπλισμού. Με παρόμοιο τρόπο, η προαιρετική πανοραμική ηλιοροφή έγινε πολύ σύντομα ένα στοιχείο εξοπλισμού που και πολλές άλλες αυτοκινητοβιομηχανίες διέθεταν στα αυτοκίνητά τους.

Εκδοχές αμαξώματος

Ο πίνακας οργάνων ενός Renault Mégane δεύτερης γενιάς με αυτόματο κιβώτιο

Όπως είχε συμβεί και με την πρώτη γενιά του Mégane, η παλέτα των αμαξωμάτων και στη δεύτερη γενιά ήταν ευρύτατη. Αρχικά παρουσιάστηκαν οι 3-πορτες και 5-πορτες εκδόσεις, υπό την ονομασία Mégane Sport Hatch και Mégane Hatch αντίστοιχα. Τον Σεπτέμβριο του 2003, προστέθηκαν οι 4-πορτες σεντάν («Mégane Sport Saloon»), οι 5-πορτες station wagon (Mégane Sport Tourer, αν και σε κάποιες χώρες διατέθηκαν ως Mégane Grand Tour) και η Coupé-Cabriolet (Mégane CC).^[7] Η έκδοση Coupé-Cabriolet διέθετε μια επαναστατική σκληρή οροφή από γυαλί, που είχε εξελιχθεί και παραγόταν από τον οίκο Karmann, γεγονός που αποτέλεσε καινοτομία για αυτό τον τύπο αμαξωμάτων, ενώ ήταν και το πρώτο καμπριολέ που απέσπασε την κορυφαία διάκριση των 5 αστέρων στις δοκιμές πρόσκρουσης του Euro NCAP.

Από πλευράς κινητήρων, το Mégane δεύτερης γενιάς στην Ελλάδα εισαγόταν μόνο με τους γνωστούς 16-βάλβιδους βενζινο κινητήρες της Renault 1.4 λίτρων, 1.6 λίτρων και 2.0 λίτρων, ισχύος 100, 115 και 140 ίππων αντίστοιχα. Στην άλλες χώρες της Ευρώπης, έφερε και μια παλέτα πετρελαιοκινητήρων 1.5 DCi σε διάφορες ιπποδυνάμεις, οι οποίοι από την τρίτη γενιά του Mégane και μετά, εισήχθησαν επίσημα και στη χώρα μας.

Sport εκδόσεις Mégane GT και RS

Renault Mégane R.S. Φάσης 2 (2006 - 2008)

Οι εκδόσεις Renault Sport (RS) των 3-πορτων και 5-πορτων εκδόσεων, προστέθηκαν τον Απρίλιο του 2004 και ήταν εφοδιασμένες με κινητήρες 2.0 λίτρων 16-βάλβιδων με υπερσυμπιεστή, απόδοσης 225 ίππων. Μαζί με τον καινούριο κινητήρα, αλλαγές έγιναν στις εμπρός και πίσω αναρτήσεις (συγκεκριμένα στη γεωμετρία τους) για την βελτίωση της λειτουργίας τους, ενώ ο μπροστινός προφυλακτήρας διαθέτει μεγαλύτερες και πιο δυναμικές εισαγωγές αέρα. Παράλληλα, ο πίσω προφυλακτήρας φιλοξενεί μία εμφανή διπλή εξάτμιση. Τις χρονιές των επιτυχιών της Renault στην Formula 1, παρουσιάστηκαν συλλεκτικές εκδόσεις με την επωνυμία Renault F1. Στο τέλος της καριέρας του, παρουσιάστηκε και μία περιορισμένη έκδοση με την κωδική ονομασία R26.R, με αυξημένη απόδοση στους 230 ίππους και χαμηλότερο βάρος. Η παραπάνω έκδοση έκανε εκείνη τη χρονιά ρεκόρ γύρου ως μπροστοκίνητο στη πίστα του Nirburring.

Κατά το facelift του Mégane, τον Ιανουάριο του 2006, στις σπορ εκδόσεις προστέθηκε άλλη μία, λιγότερο σκληροπυρηνική με την ονομασία GT, επίσης σε 3-πορτες και 5-πορτες εκδόσεις. Έφερε επίσης το 2.0 λίτρων κινητήρα τούρμπο της Renault, αλλά με μικρότερη απόδοση, περιορισμένη στους 165 ίππους.