Fireball
| Fireball | ||||
|---|---|---|---|---|
 | ||||
| Στούντιο άλμπουμ από Deep Purple | ||||
| Κυκλοφορία | 3 Σεπτεμβρίου 1971 | |||
| Ηχογράφηση | Σεπτέμβριος 1970 - Ιούνιος 1971 στο Λονδίνο και το Βόρειο Ντέβον | |||
| Μουσικό είδος | Hard Rock, Heavy Metal | |||
| Διάρκεια | 40:30 | |||
| Παραγωγή | Μάρτιν Μπερτς | |||
| Δισκογραφική | Harvest Records (Ευρώπη), Warner Bros. (Αμερική) | |||
| Δισκογραφικό χρονολόγιο (Deep Purple) | ||||
| ||||
Fireball είναι ο τίτλος του πέμπτου δίσκου του χαρντ ροκ συγκροτήματος Deep Purple. Κυκλοφόρησε τον Σεπτέμβριο του 1971 από την εταιρεία "EMI" στην Ευρώπη και από την εταιρεία "Warner" στις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ιαπωνία. Σαν ηχητικό σύνολο, ο δίσκος είναι ο πιο "πειραματικός" του συγκροτήματος. Αποτέλεσε συνέχεια του πολύ επιτυχημένου "Deep Purple in Rock" και έγινε το πρώτο # 1 άλμπουμ του συγκροτήματος στην πατρίδα του, τη Μεγάλη Βρετανία.[1] Το εξώφυλλο του δίσκου παρουσίαζε το συγκρότημα μέσα σε μία σφαίρα φωτιάς, στο διάστημα!
Η ιστορία του δίσκου
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Τον Σεπτέμβριο του 1970 και μετά από συνεχείς συναυλίες για την προώθηση του "Deep Purple in Rock" κατά τις οποίες έπαιξαν στη Γερμανία, την Ελβετία, τη Μεγάλη Βρετανία και τις Ηνωμένες Πολιτείες,[2] οι Deep Purple αποφάσισαν να ξεκινήσουν την συγγραφή νέων τραγουδιών για τον επόμενο τους δίσκο, ταυτόχρονα με τις συνεχείς ζωντανές εμφανίσεις τους, μιας και υπήρχε πολύ μεγάλη ζήτηση μετά την επιτυχία του προηγούμενου δίσκου τους και του σινγκλ "Black Night". Στις 28 Σεπτεμβρίου, οι Deep Purple μπήκαν στο στούντιο προσπαθώντας να δημιουργήσουν κάποια κομμάτια για τον επόμενο τους δίσκο. Η μόνη ηχογράφηση που έγινε σ' αυτή την πρώτη επίσκεψη του συγκροτήματος στο στούντιο ήταν το τραγούδι "Anyone's Daughter".[3]
Οι επόμενοι μήνες ήταν ιδιαίτερα κουραστικοί για το συγκρότημα. Ο Οκτώβριος αναλώθηκε σε περιοδείες, αφού από τις 2 ως τις 17 του μήνα οι Deep Purple έπαιξαν 10 συναυλίες στη Βρετανία και από τις 25 Οκτωβρίου ξεκίνησαν την πρώτη τους περιοδεία στη Γαλλία. Στις 8 συναυλίες που έδωσαν εκεί ως τις 3 Νοεμβρίου, ο Ρίτσι Μπλάκμορ έκανε αίσθηση σπάζοντας τη Fender Stratocaster του. Μετά από δύο συναυλίες στις 6 και τις 7 του μήνα στο Μπούρνεμουθ και το Μάργκεητ αντίστοιχα, επισκέφθηκαν για πρώτη φορά το Όσλο της Νορβηγίας στις 11 και τις δύο επόμενες ημέρες, έπαιξαν στη Στοκχόλμη και το Γκέτεμποργκ της Σουηδίας.[2] Η πρώτη από τις δύο αυτές συναυλίες ηχογραφήθηκε για να κυκλοφορήσει σε διπλό άλμπουμ το 1988, με την ονομασία "Scandinavian Nights".
Μετά από κάποιες συναυλίες στη Βρετανία, ξεκίνησαν την τελευταία τους περιοδεία για το 1970, στη Γερμανία, η οποία τελείωσε στις 12 Δεκεμβρίου στη Στουτγκάρδη.[2] Όλος ο υπόλοιπος Δεκέμβριος ήταν διαθέσιμος για ηχογραφήσεις. Έτσι, τα μέλη του συγκροτήματος, μαζί με φίλους και οικογένειες πήγαν σε ένα χωριό, το Γουέλκομπ του Ντέβονσαϊρ. Το χωριό απείχε σχεδόν ένα μίλι από τη θάλασσα και τα μέλη του συγκροτήματος αφού δεν είχαν όρεξη για ηχογραφήσεις, περνούσαν τον περισσότερο χρόνο τους σε μπυραρίες και πανδοχεία του χωριού. Παρόλα αυτά δημιουργήθηκε η βασική δομή ενός τραγουδιού που αρχικά ονομάστηκε "Prostitute" και μετά από λίγο καιρό μετονομάστηκε σε "Strange Kind of Woman".[4]
Μετά από δύο συναυλίες στο Άμστερνταμ και το Ρότερνταμ της Ολλανδίας την 1η και την 2η ημέρα του 1971,[2] μπήκαν στα "Olympic Studios" όπου στα μέσα του Ιανουαρίου ηχογράφησαν το "The Mule".[5] Επίσης, ηχογράφησαν το "I’m Alone" που χρησιμοποιήθηκε σαν b-side στο επόμενο σινγκλ του συγκροτήματος και του οποίου η βασική ιδέα προερχόταν από ένα τραγούδι που είχαν γράψει την εποχή που βρισκόταν στους Episode Six, ο Ίαν Γκίλαν και ο Ρότζερ Γκλόβερ αλλά και από το "Jam Stew", τραγούδι που αφέθηκε έξω από το "Deep Purple in Rock".[6] Κατά τη διάρκεια των ηχογραφήσεων αυτών, τα τύμπανα μεταφέρθηκαν στο διάδρομο του στούντιο, μιας και ο Ίαν Πέις είχε παρατηρήσει ότι ο ήχος ήταν πολύ καλύτερος απ’ ότι στον κανονικό χώρο ηχογραφήσεων. Το τελευταίο κομμάτι που ηχογράφησαν τον Ιανουάριο, ήταν ένα κομμάτι που έμεινε εκτός δίσκου, το "Slow Train", ένα ροκ εν ρολ κομμάτι που πολλοί υποστηρίζουν ότι θα έπρεπε να είναι στο δίσκο στη θέση του "Anyone's Daughter". Τέλος, ηχογραφήθηκε και η αυθεντική εκτέλεση του "Strange Kind of Woman".[4]
Στις 2 και 3 Φεβρουαρίου ξαναμπήκαν στο στούντιο για να ηχογραφήσουν το "No One Came", ενώ στις 12 Φεβρουαρίου αποφάσισαν να κυκλοφορήσουν το σινγκλ "Strange Kind of Woman", το οποίο γνώρισε αρκετά μεγάλη επιτυχία στην Ευρώπη και την Αυστραλία. Το συγκεκριμένο τραγούδι αποτέλεσε αναπόσπαστο κομμάτι των συναυλιών του συγκροτήματος από εκεί και έπειτα. Από τις 5 ως τις 27 Φεβρουαρίου του 1971, το συγκρότημα έδωσε 13 συναυλίες στην Αγγλία, βασισμένες στο υλικό του "Deep Purple in Rock" αλλά και με το νέο τότε "Strange Kind of Woman".[2] Ενδιάμεσα, στις 23 του μήνα, ηχογράφησαν στα "Olympic Studios" την βασική δομή του τραγουδιού "Fireball".
Μετά από μία επίσκεψη στο BBC την 1η Μαρτίου, το συγκρότημα έδωσε την πρώτη από τις τέσσερις συναυλίες του στη Σκωτία, στις 5 του μήνα στην Γλασκώβη. Οι επόμενες συναυλίες ήταν στο Εδιμβούργο στις 6, στο Ντάντι στις 7 και στο Αμπερντήν στις 8 Μαρτίου.[2] Στην τελευταία συναυλία στο Αμπερντήν, που ήταν και η τελευταία του συγκροτήματος στη χειμερινή βρετανική του περιοδεία, ο Ρότζερ Γκλόβερ λιποθύμησε πράγμα που έδωσε το έναυσμα για μία σειρά από φήμες για αντικατάσταση του στις ζωντανές εμφανίσεις του συγκροτήματος. Προβλήματα υγείας δεν αντιμετώπιζε μόνο ο Γκλόβερ αλλά και ο Τζον Λορντ, ο οποίος είχε προβλήματα με την πλάτη του, από την εποχή που έπαιζε στους Artwoods όταν και μετέφερε το "Hammond" μόνος του, ελλείψει βοηθού, ενώ ο Ίαν Γκίλαν αντιμετώπιζε προβλήματα αλκοολισμού, πράγμα που είχε αρχίσει να τον επηρεάζει αρνητικά. Εκτός όλων αυτών των γεγονότων, Ρίτσι Μπλάκμορ μπήκε στο νοσοκομείο για εγχείρηση σκωληκοειδίτιδας.[7]
Στα μέσα Μαρτίου, και μετά από μία εμφάνιση στο Dave Lee Travis Show, οι Deep Purple πήγαν στα "Olympic Studios" για να ηχογραφήσουν δύο ακόμη κομμάτια: τα "No No No" και "Fools".[8] Στις 25 Μαρτίου το συγκρότημα εμφανίστηκε στο "Thames TV", ενώ τον Απρίλιο έφυγαν από την Αγγλία για μία ακόμη ευρωπαϊκή περιοδεία, η οποία ξεκίνησε στις 7 του μήνα και τελείωσε στις 24 Απριλίου, μετά από 10 συναυλίες στη Γερμανία, την Ελβετία, το Βέλγιο, τη Σουηδία και τη Δανία.[2] Στις 28 Απριλίου, στο "Camden Arts festival" στο Λονδίνο, έπαιξαν για πρώτη φορά το "No One Came", χωρίς να έχουν ιδιαίτερη ανταπόκριση από το κοινό. Ο Ρότζερ Γκλόβερ δικαιολόγησε την αντίδραση του κοινού στα ΜΜΕ, λέγοντας ότι και όταν ηχογραφούσαν το "Deep Purple in Rock" είχαν παίξει το "Into the Fire", με ανάλογη αντίδραση από το κοινό.
Από τις 7 ως τις 11 Μαΐου ταξίδεψαν για πρώτη φορά στην Αυστραλία, για έξι εμφανίσεις. Την πρώτη ημέρα στο "Sebeaco Stadium" του Περθ, την δεύτερη στο "Apollo Stadium" της Αδελαΐδας, ενώ στις 9 έπαιξαν στο "Randwick Stadium" του Σίδνεϊ. Στις 10 Μαΐου εμφανίστηκαν στο "Festival Hall" του Μπρισμπέιν για να τελειώσουν στις 11 στο "Festival Hall" της Μελβούρνης.[9] Αν και οι συγκεκριμένες συναυλίες δεν απέσπασαν τις καλύτερες κριτικές, οι Deep Purple έπαιξαν σε δύο πολύ μεγάλα στάδια χωρητικότητας 30.000 ατόμων για πρώτη φορά, με όλες τις συναυλίες sold-out. Support σε εκείνη την περιοδεία, ήταν μεταξύ άλλων και οι Free, συγκρότημα του τραγουδιστή Πωλ Ρότζερς, που αργότερα έκανε ιδιαίτερα επιτυχημένη καριέρα με τους Bad Company.[2]
Στις 15 Μαΐου ξαναμπήκαν στο στούντιο για να τελειώσουν το "Fools", ενώ στις 22 επισκέφθηκαν το Βερολίνο και στις 26 τη Ρώμη. Στις 29 έπαιξαν στη Ζυρίχη της Ελβετίας και στις 6 Ιουνίου στο Λουξεμβούργο.[2] Στις 16, ξαναμπήκαν στο στούντιο δημιουργώντας τον βασικό κορμό για το "Demon's Eye", που ηχογραφήθηκε επίσημα, έξι ημέρες αργότερα, ενώ ενδιάμεσα έπαιξαν στο Ρέικιαβικ της Ισλανδίας. Στις δύο συναυλίες στο Μπέρμιγχαμ και το Νιούκασλ στις 24 και 25 αντίστοιχα, δοκίμασαν για πρώτη φορά το "Demon's Eye" και το "Anyone's Daughter",[3] εκ των οποίων το πρώτο άρεσε αλλά όχι το δεύτερο και έτσι το άφησαν εκτός των ζωντανών τους εμφανίσεων για τα επόμενα 22 χρόνια![2]
Τα τραγούδια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Fireball (Blackmore, Gillan, Glover, Lord, Paice) - 3:25
- No No No (Blackmore, Gillan, Glover, Lord, Paice) - 6:54
- Demon's Eye (Blackmore, Gillan, Glover, Lord, Paice) - 5:19
- Anyone's Daughter (Blackmore, Gillan, Glover, Lord, Paice) - 4:43
- The Mule (Blackmore, Gillan, Glover, Lord, Paice) - 5:23
- Fools (Blackmore, Gillan, Glover, Lord, Paice) - 8:21
- No One Came (Blackmore, Gillan, Glover, Lord, Paice) - 6:28
Κυκλοφορίες
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Στις 3 Σεπτεμβρίου του 1971 κυκλοφόρησε ο δίσκος "Fireball" σε μορφή βινυλίου από την "EMI" στην Ευρώπη και την "Warner" στην Αμερική και την Ιαπωνία. Ο δίσκος επανεκδόθηκε σε μορφή CD το 1988 από την εταιρεία "Warner" και επίσης σε CD από την "EMI" το 1996 ως επετειακή έκδοση για τα 25 χρόνια από την αρχική κυκλοφορία του δίσκου (25th Anniversary Edition).[10]
- Στις 12 Φεβρουαρίου του 1971 κυκλοφόρησε σε μορφή 7" βινυλίου το σινγκλ "Strange Kind of Woman" με το "I'm Alone" στη δεύτερη πλευρά.[11]
- Στις 25 Οκτωβρίου του 1971 κυκλοφόρησε σε μορφή 7" βινυλίου το σινγκλ "Fireball". Στη δεύτερη πλευρά του σινγκλ βρισκόταν το τραγούδι "Demon's Eye" για την ευρωπαϊκή έκδοση και το "Anyone's Daughter" στις Η.Π.Α..[12]
- Στις 25 Οκτωβρίου του 1971 κυκλοφόρησε σε μορφή 7" βινυλίου το σινγκλ "No No No" μόνο στην Τσεχοσλοβακία. Στη δεύτερη πλευρά του σινγκλ βρισκόταν το "Fools".[13]
- Στις 25 Οκτωβρίου του 1971 κυκλοφόρησε σε μορφή 7" βινυλίου το σινγκλ "Child in Time" μόνο στην Τουρκία. Στη δεύτερη πλευρά του σινγκλ βρισκόταν το τραγούδι "Fireball".[14]
Θέσεις τσαρτ
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]|
Fireball (άλμπουμ) Επίσημη κυκλοφορία: 3 Σεπτεμβρίου 1971
|
Strange Kind of Woman (σινγκλ) Επίσημη κυκλοφορία: 12 Φεβρουαρίου 1971
|
Fireball (σινγκλ) Επίσημη κυκλοφορία: 25 Οκτωβρίου 1971
|
Βραβεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Fireball (άλμπουμ)
- Ηνωμένες Πολιτείες (RIAA Certification): Χρυσός[15]
- Ολλανδία (NVPI Certification): Χρυσός[16]
Κατατάξεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Sounds (Γερμανία), Τα καλύτερα άλμπουμ της δεκαετίας του '70: # 46 [17]
- Panorama (Νορβηγία) Τα 30 καλύτερα άλμπουμ από το 1970 ως το 1998: # 20 [18]
Τα μέλη των Deep Purple
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το Fireball ηχογραφήθηκε από τη δεύτερη σειρά μελών του συγκροτήματος. Τα μέλη της ήταν τα εξής:
- Ίαν Γκίλαν - φωνητικά
- Ρίτσι Μπλάκμορ - κιθάρα
- Τζον Λορντ - πλήκτρα
- Ρότζερ Γκλόβερ - μπάσο
- Ίαν Πέις - τύμπανα
Έκδοση ανά χώρα[10]
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ fireball | full Official Chart History | Official Charts Company
- ↑ 2,00 2,01 2,02 2,03 2,04 2,05 2,06 2,07 2,08 2,09 Mark 2 (1969 - 1973) - === Deep Purple Tour Page
- ↑ 3,0 3,1 Anyone's Daughter by Deep Purple - Songfacts
- ↑ 4,0 4,1 Strange Kind Of Woman by Deep Purple - Songfacts
- ↑ Deep Purple: The Mule - the story behind the song | Louder
- ↑ Deep Purple-Jam Stew (Unreleased Instrumental) - YouTube
- ↑ Rock's greatest stand-in musicians – quiz - The Guardian
- ↑ No No No by Deep Purple - Songfacts
- ↑ Tours by overseas artists - Deep Purple / Free - Milesago
- ↑ 10,0 10,1 Deep Purple - Fireball | Releases, Reviews, Credits | Discogs
- ↑ Deep Purple - Strange Kind Of Woman | Releases | Discogs
- ↑ Deep Purple - Fireball (1971, Vinyl) | Discogs
- ↑ Deep Purple - No, No, No | Releases | Discogs
- ↑ Deep Purple - Child In Time (1972, Vinyl) | Discogs
- ↑ «RIAA Gold & Platinum database». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Οκτωβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 5 Οκτωβρίου 2011.
- ↑ «Overzicht Goud/Platina Audio | NVPI». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Φεβρουαρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 12 Φεβρουαρίου 2012.
- ↑ Sounds, 50 Best Albums Of the 70's
- ↑ «Panorama (Norway) - The 30 Best Albums of the Year 1970-98 (1999)». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Ιουλίου 2013. Ανακτήθηκε στις 23 Απριλίου 2013.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
|
|