De Lorean DMC-12
| DeLorean DMC-12 | |
|---|---|
 | |
| Σύνοψη | |
| Κατασκευαστής |  DeLorean Motor Company |
| Εναλλακτική ονομασία | DeLorean (σκέτο) |
| Παραγωγή | Ιανουάριος 1981 — Δεκέμβριος 1982 |
| Συναρμολόγηση | 1981 — 1982 : Ντάνμαρρυ, Μπέλφαστ, Βόρεια Ιρλανδία Μελλοντική παραγωγή : Χιούστον, Τέξας, ΗΠΑ |
| Σχεδιαστής | Τζορτζέτο Τζουτζιάρο (Ital-Design) |
| Αμάξωμα και σασί | |
| Κατηγορία | Σπορ αυτοκίνητο |
| Αμάξωμα | 2-πορτο coupé |
| Διαμόρφωση | Κινητήρας πίσω, πίσω κίνηση |
| Σύστημα κίνησης | |
| Κινητήρας | Βενζίνη: 2.849 cm³ V6 |
| Μετάδοση | 5-τάχυτο μηχανικό κιβώτιο 3-τάχυτο αυτόματο κιβώτιο |
| Χωρητικότητα καυσίμου | 51 λίτρα |
| Διαστάσεις | |
| Μεταξόνιο | 2.413 χιλιοστά |
| Μήκος | 4.216 χιλιοστά |
| Πλάτος | 1.857 χιλιοστά |
| Ύψος | Κλειστές πόρτες: 1.140 χιλιοστά Ανοικτές πόρτες: 1.961 χιλιοστά |
| Κενό Βάρος | 1.230 κιλά |
Το DeLorean DMC-12 ήταν σπορ αυτοκίνητο που κατασκευαζόταν από την αμερικανική αυτοκινητοβιομηχανία DeLorean Motor Company, από τον Ιανουάριο του 1981 έως τον Δεκέμβριο του 1982, στη Βόρεια Ιρλανδία και συγκεκριμένα στο Ντάνμαρρυ, προάστιο του Μπέλφαστ, κυρίως για την αγορά των ΗΠΑ. Είναι περισσότερο γνωστό απλά ως DeLorean, καθώς έμελλε να είναι και το μοναδικό μοντέλο που παρήγαγε η συγκεκριμένη εταιρεία.
Το κλασικό μοντέλο
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το αρχικό πρωτότυπο παρουσιάστηκε τον Οκτώβριο του 1976 και η κατασκευή του εργοστασίου ξεκίνησε τον Οκτώβριο του 1978. Η μαζική παραγωγή του μοντέλου ξεκίνησε επίσημα τις πρώτες ημέρες του 1981 στο εργοστάσιο της De Lorean, στο Ντάνμαρρυ της Βόρειας Ιρλανδίας. Το πρώτο αντίτυπο του μοντέλου κύλησε από τη γραμμή παραγωγής στις 21 Ιανουαρίου 1981.[1]
Τα βασικά του χαρακτηριστικά ήταν οι πόρτες σε σχήμα «φτερών γλάρου», που άνοιγαν προς τα πάνω, και το σασί από υαλοβάμβακα (fiberglass), πάνω στον οποίο στερεώνονται τα εξωτερικά πάνελ του αμαξώματος, τα οποία ήταν από ανοξείδωτο ατσάλι. Κατά τη διάρκεια της παραγωγής, τροποποιήθηκαν αρκετά χαρακτηριστικά, όπως το καπό, οι ζάντες και κάποιες λεπτομέρειες στο σαλόνι. Ειδικότερα το σαλόνι ήταν αποκλειστικά δερμάτινο και προσφερόταν σε δύο πιθανές επιλογές, γκρι ή μαύρο, αν και ειδικότερα το γκρι δεν ήταν διαθέσιμο εξ αρχής αλλά από τα μέσα της σεζόν του 1981.
Συνολικά παρήχθησαν 9.200 αντίτυπα του DMC-12,[2] πριν η παραγωγή διακοπεί απότομα τον Δεκέμβριο του 1982, όταν η κατασκευάστρια εταιρεία χρεωκόπησε, εξαιτίας της σύλληψης του ιδιοκτήτη John DeLorean τον Οκτώβριο, με την κατηγορία της διακίνησης ναρκωτικών. Αν και τελικώς αθωώθηκε, ωστόσο ήταν αργά πλέον για τη διατήρηση του DMC-12 στην παραγωγή. Το 2007, υπολογίστηκε επίσημα ότι υπήρχαν ακόμα στην κυκλοφορία 6.500 αυτοκίνητα DMC-12.[3]
Αν και το μοντέλο κατασκευαζόταν στη Βόρειο Ιρλανδία, απευθυνόταν κυρίως στην αγορά των ΗΠΑ, ενώ στην Ευρώπη ελάχιστα κυκλοφόρησαν και στις άλλες ηπείρους σχεδόν κανένα. Σημειωτέον ότι αν και ο John DeLorean σκόπευε και σε μελλοντική εξαγωγή αντιτύπων και σε άλλες χώρες, ακόμα και σε δεξιοτίμονες, τελικώς μόλις 16 δεξιοτίμονα αντίτυπα, με επίσημη εργοστασιακή έγκριση, πρόλαβαν να κατασκευαστούν απευθείας ή μετατράπηκαν σε δεξιοτίμονα.[4]
Παρά την μικρή διάρκεια παραγωγής του και τα λίγα αντίτυπα, σήμερα είναι ιδιαίτερα γνωστό στο ευρύ κοινό, λόγω των εμφανίσεών του στην τριλογία ταινιών Επιστροφή στο Μέλλον, ως το αυτοκίνητο του «Ντοκ» Μπράουν που χρησιμοποιούνταν για ταξίδια στο χρόνο.
Μελλοντική παραγωγή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το 1995, ο Stephen Wynne, βρετανός μηχανικός αυτοκινήτων από Λίβερπουλ, δημιούργησε μια ξεχωριστή εταιρεία, με βάση στο Humble / Χαμπλ της πολιτείας του Τέξας, χρησιμοποιώντας το όνομα DeLorean Motor Company. Επίσης, απέκτησε τα δικαιώματα το λογότυπου DMC, μαζί και με τα εναπομείναντα ανταλλακτικά της αρχικής DeLorean Motor Company.
Στις 30 Ιουλίου 2007, η εταιρεία DMC Texas ανακοίνωσε ότι θα επαναφέρει στην παραγωγή το DMC-12 το 2008, σε περιορισμένα αντίτυπα - κατά μέσον όρο 20 αυτοκίνητα το χρόνο. Στην πράξη, ωστόσο, υπήρξε τότε μόνο δοκιμαστική παραγωγή λίγων νέων DeLorean και όλα ήταν με βάση τα σασί της αρχικής εταιρείας, διατηρώντας τους κωδικούς VIN. Επομένως, δεν επρόκειτο για κατασκευή «νέων» DeLorean, αλλά για ανακατασκευή και εκσυγχρονισμό του κλασικού μοντέλου DMC-12.
Το 2015, όταν ψηφίστηκε στις ΗΠΑ ένας νόμος σχετικά με τις κατασκευάστριες εταιρείες χαμηλού όγκου παραγωγής, η DMC Texas ανακοίνωσε ότι σχεδίαζε να παράγει πιστά αντίγραφα των κλασικών DeLorean. Αρχικά, η DMC Texas ανέμενε να παράγει 50 αυτοκίνητα το χρόνο σε μια χρονική περίοδο 6 ετών, με εκτιμώμενη τιμή πώλησης στα 100 χιλιάδες δολάρια.[5] Ωστόσο, η DMC Texas συνάντησε εμπόδια όπως το να κατασκευάσει εξαρτήματα που δεν ήταν πλέον διαθέσιμα από το στοκ των ανταλλακτικών και την εξεύρεση ενός προμηθευτή κινητήρων.[6] Τον Ιανουάριο του 2021, η αρμόδια για τις προδιαγραφές και την ασφάλεια των αυτοκινήτων στις ΗΠΑ NHTSA εξέδωσε έναν τελικό κανονισμό που επιτρέπει έναν ελάχιστο όγκο παραγωγής αυτοκινήτων από εταιρείες.[7][8]
Αναφορές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ John Lamm (2003). DeLorean Stainless Steel Illusion, p. 112.
- ↑ Knut Grimsrud. "DeLorean FAQ, Historic Information – DeLorean Production Numbers". Dmcnews.com. http://www.dmcnews.com/faq/h_vins.htm Αρχειοθετήθηκε 2011-05-15 στο Wayback Machine.. Ανακτήθηκε στις 4 Δεκεμβρίου 2010.
- ↑ LA Times story- For the De Lorean, it's back to the present. Ανακτήθηκε στις 29 Ιουλίου 2007
- ↑ «DeLorean: Euro Spec DeLoreans». Deloreans.co.uk. http://www.deloreans.co.uk/rhd-euro/index.html Αρχειοθετήθηκε 2014-04-21 στο Wayback Machine.. Ανακτήθηκε στις 4 Μαΐου 2009.
- ↑ «Brand-New DeLorean Replicas Are on the Way». 27 Ιανουαρίου 2016. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Σεπτεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 21 Ιανουαρίου 2020.
- ↑ Low Volume Production of DeLorean Cars Αρχειοθετήθηκε 2019-08-07 στο Wayback Machine.. delorean.com.
- ↑ «Replica Cars». Specialty Equipment Market Association (SEMA). 18 Ιουνίου 2020. Ανακτήθηκε στις 8 Μαρτίου 2021.
- ↑ Vaughn, Mark (February 1, 2021). «Low-Volume Manufacturers' Law Is Set, Now Where Are the Engines?». Autoweek. https://www.autoweek.com/news/industry-news/a35377165/low-volume-manufacturers-law-engines/. Ανακτήθηκε στις March 8, 2021.
Βιβλιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Clarke, R. M. (1995). DeLorean: 1977–1995 Gold Portfolio. Cobham: Brooklands. ISBN 1-85520-331-6.
- Espey, James (2014). The Illustrated Buyer's Guide to DeLorean Automobiles (2nd έκδοση). The DeLorean Garage. ISBN 978-0-9856578-1-9.
- Lamm, John (2003). DeLorean Stainless Steel Illusion (2nd έκδοση). Fort Jones, CA: Red Lion Press. ISBN 0-9744141-0-7.
- Parnham, Chris· Withers, Andrew (2014). DeLorean Celebrating the Impossible. DeLorean Motor Cars (1978) Ltd. ISBN 978-0-9928594-0-4.
- Wills, Barrie (2015). John Z, the DeLorean & Me: Tales from an Insider. Houston, TX: DeLorean Garage. ISBN 978-0-9856578-8-8.
an insider's view of the longest serving employee, director of purchasing and last CEO of DeLorean Motor Cars in Northern Ireland
Περαιτέρω ανάγνωση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- DeLorean, John Z.· Schwarz, Ted (1985). DeLorean
. Grand Rapids, MI: Zondervan. ISBN 0-310-37940-7. - Haddad, William (1985). Hard Driving: My Years with John DeLorean. Random House, Inc. ISBN 978-0394534107.
- Williams, Chris (2018). DeLorean DMC-12 [sic]: The Essential Buyers Guide (2018). Veloce Publishing. ISBN 978-1-787112-32-2.
