Ferrari
Συντεταγμένες: 44°32′03″N 10°51′28″E / 44.5342°N 10.8578°E
 | |
 | |
| Νομική μορφή | Società per azioni |
|---|---|
| Κλάδος | Αυτοκινητοβιομηχανία |
| Ίδρυση | 1947 |
| Ιδρυτής | Έντσο Φερράρι |
| Έδρα | Μαρανέλλο, Ιταλία, Ιταλία |
| Περιοχές δραστηρ. | παγκόσμια |
| Σημαντικά πρόσωπα | Benedetto Vigna |
| Προϊόντα | sports car και supercar |
| Ιδιοκτήτης | Ferrari N.V. (από 2015) |
| Υπάλληλοι | 4.988 (2023) |
| Μητρική | Ferrari N.V. |
| Ιστότοπος | Επίσημος ιστότοπος |
| Μέσα κοινωνικής δικτύωσης | |
     | |
 Πολυμέσα | |
| δεδομένα () | |
Η Ferrari (προφέρεται: [ferˈrari], επίσημη ονομασία: Ferrari S.p.A.) είναι ιταλική εταιρεία κατασκευής σπορ αυτοκινήτων υψηλών επιδόσεων. Στο παρελθόν ανήκε στον όμιλο της Fiat, αν και ήταν οικονομικά ανεξάρτητη, ενώ στις 3 Ιανουαρίου 2016 έγινε ανεξάρτητη. Η έδρα της είναι στο Μαρανέλλο κοντά στη Μόντενα, στην επαρχία Μόντενα της Ιταλίας. Η ιστορία της, τυπικά ξεκινάει με την ίδρυση της Auto Avio Costruzioni από τον Έντσο Φερράρι, η οποία κατασκεύασε το πρώτο της αυτοκίνητο το 1940. Ωστόσο, η ίδρυση της εταιρείας ως κατασκευάστρια αυτοκινήτων συνήθως αναγνωρίζεται το 1947, όταν κατασκευάστηκε το πρώτο αυτοκίνητο με την επίσημη ονομασία «Ferrari».
Η Ferrari είναι η πιο ισχυρή μάρκα ως αναγνωρίσιμο «σήμα» στον κόσμο, σύμφωνα με την Brand Finance.[1] Το Μάιο του 2012, μία Ferrari 250 GTO του 1962 έγινε το πιο ακριβό αυτοκίνητο στην ιστορία, καθώς πωλήθηκε σε μια ιδιωτική συναλλαγή για ποσό $38.100.000 στον αμερικανό μεγιστάνα των επικοινωνιών Craig McCaw.[2] Αργότερα, το 2018 αυτό το ρεκόρ καταρρίφθηκε από μία 250 GTO του 1964 που πουλήθηκε για $48.400.000 σε δημοπρασία στο Μοντερέι της Καλιφόρνια, ενώ πιστεύεται ότι σε άλλες ιδιωτικές συναλλαγές αντίστοιχες GTO έχουν αλλάξει χέρια έως και για $70.000.000.
Το έτος 2019 η Ferrari πούλησε 10.131 αυτοκίνητα παγκοσμίως (σημειώνοντας αύξηση κατά 9,5% ως προς το 2018) και σπάζοντας για πρώτη φορά στην ιστορία της το φράγμα των 10.000 πωλήσεων.[3]
Ιστορία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Τον Έντσο Φερράρι δεν τον απασχολούσε αρχικά η ιδέα παραγωγής αυτοκινήτων δρόμου, όταν ίδρυσε τη Scuderia Ferrari το 1929, με έδρα τη Μόντενα. Η ονομασία Scuderia Ferrari (κυριολεκτικά «Στάβλος Φερράρι») συνήθως χρησιμοποιείται για την αγωνιστική ομάδα της Ferrari. Ο Ferrari προετοίμαζε και χρησιμοποιούσε αγωνιστικά αυτοκίνητα της Alfa Romeo για αγώνες της εποχής. Το 1933 η Alfa Romeo αποσύρθηκε επίσημα σαν εργοστάσιο από τους αγώνες και η Scuderia Ferrari ανέλαβε στη θέση της.[4] Η Scuderia απέκτησε τα αυτοκίνητα των Grand Prix με τις τελευταίες προδιαγραφές της Alfa Romeo και πήρε πολλούς διάσημους οδηγούς όπως οι Τάτσιο Νουβολάρι και Ατσίλε Βάρτσι. Το 1938 η Alfa Romeo επανήλθε στους αγώνες αυτοκινήτου, σχηματίζοντας την Alfa Corse στο Μιλάνο και προσέλαβε τον Έντσο Φερράρι ως διευθυντή του νέου αγωνιστικού τμήματος. Ως εκ τούτου, η Scuderia Ferrari διαλύθηκε.[4]
Το Σεπτέμβριο του 1939 ο Έντσο Φερράρι αποχώρησε από την Alfa Romeo υπό την προϋπόθεση ότι δεν θα χρησιμοποιήσει το όνομα Ferrari, σε συνδυασμό με αγώνες ή αγωνιστικά αυτοκίνητα, για τουλάχιστον τέσσερα χρόνια.[4] Λίγες μέρες αργότερα ίδρυσε την Auto Avio Costruzioni (AAC), με έδρα τις εγκαταστάσεις της παλαιάς Scuderia Ferrari.[4] Η νέα εταιρεία φαινομενικά παρήγαγε εργαλειομηχανές και εξαρτήματα αεροσκαφών. Το 1940 η εταιρεία κατασκεύασε ένα αγωνιστικό αυτοκίνητο εμπεριέχοντας την ονομασία Ferrari, το Tipo 815, βασισμένο σε πλατφόρμα της Fiat. Ήταν το πρώτο αυτοκίνητο της εταιρείας και συμμετείχε στους αγώνες Mille Miglia, αλλά λόγω του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου είχε ελάχιστο ανταγωνισμό. Το 1943 το εργοστάσιο της Ferrari μεταφέρθηκε στο Μαρανέλλο, όπου και παραμένει από τότε. Το εργοστάσιο βομβαρδίστηκε από τους Συμμάχους και στη συνέχεια ανοικοδομήθηκε, συμπεριλαμβανομένης της εγκατάστασης για την κατασκευή αυτοκινήτων δρόμου.
Το πρώτο επίσημα αυτοκίνητο της Ferrari με το όνομα «Ferrari» ήταν το 125 S του 1947,[5] με κινητήρα 1.5 λίτρων V12.[4] Ο Έντσο Φερράρι απρόθυμα κατασκεύαζε και πωλούσε τα αυτοκίνητα δρόμου με σκοπό να χρηματοδοτήσει τη Scuderia Ferrari.[6] Το όνομα Scuderia Ferrari επανήλθε υποδηλώνωντας τα εργοστασιακά αγωνιστικά αυτοκίνητα, διακρίνοντάς τα έτσι από τα αυτοκίνητα δρόμου προς πώληση. Το 1960 η εταιρεία αναδιοργανώθηκε ως νομική μορφή με την επωνυμία SEFAC S.p.A. (Società Esercizio Fabbriche Automobili e Corse).[7] Στις αρχές του 1969, η Fiat αγόρασε το 50 τοις εκατό των μετοχών της Ferrari. Αυτό ως αποτέλεσμα είχε την αύξηση των διαθέσιμων επενδυτικών κεφαλαίων, οπότε άρχισαν οι εργασίες ταυτόχρονα για την επέκταση του εργοστασίου που προορίζονται για τη μεταφορά της παραγωγής των κινητήρων Dino από το εργοστάσιο της Fiat στο Τορίνο στην Ferrari στο Μαρανέλλο, αν και τελικώς τα μοτέρ αυτά κατασκευάστηκαν όλα στο Τορίνο. Το νέο μοντέλο αύξησε την επενδυτική κλίμακα της Ferrari, δίνοντας ώθηση.
Το 1987, ο Έντσο Φερράρι επέβλεπε το λανσάρισμα της Ferrari F40, του τελευταίου νέου μοντέλου παραγωγής της Ferrari που θα παρουσιαζόταν πριν από το θάνατό του, το 1988, και αναμφισβήτητα ένα από τα πιο διάσημα supercars που κατασκευάστηκαν ποτέ. Την ίδια χρονιά, το 1988, το μερίδιο της Fiat στη Ferrari επεκτάθηκε στο 90 τοις εκατό.[8] Το 1989 η εταιρεία μετονομάστηκε σε Ferrari S.p.A.[7]
Από το 2002 έως το 2004, η Ferrari παρήγαγε την Enzo, το ταχύτερο και ισχυρότερο μοντέλο της εκείνο το διάστημα, το οποίο εισήχθη στην αγορά και ονομάστηκε προς τιμήν του ιδρυτή της εταιρείας, Ferrari Enzo Ferrari. Κανονικά θα έπρεπε να είχε ονομαστεί F60, συνεχίζοντας την ονοματολογία από τις Ferrari F40 και Ferrari F50, και αυτή ήταν η αρχική εντύπωση στον αυτοκινητιστικό Τύπο, αλλά η Ferrari ήταν τόσο ευχαριστημένη με την ιδέα για το όνομα αυτό που η ονομασία Enzo παρέμεινε. Αρχικά είχε προσφερθεί στους πιστούς και σταθερούς πελάτες, κάθε ένα από τα 399 (μείον την 400ή που δωρήθηκε στο Βατικανό για φιλανθρωπικούς σκοπούς) στην τιμή των $650.000 ανά αντίτυπο (ισοδύναμα τότε με £400.900).
Στις 15 Σεπτεμβρίου του 2012, συνολικά 964 αυτοκίνητα Ferrari (αξίας πάνω από $162 εκατ. που ισοδυναμεί με £99.950.000) παρακολούθησαν την εκδήλωση Ferrari Driving Days στην πίστα του Σίλβερστοουν (Silverstone Circuit) και παρέλασαν γύρω από την πίστα πραγματοποιώντας παγκόσμιο ρεκόρ.[9]
Ο πρώην διευθύνων σύμβουλος και πρόεδρος της Ferrari, Λούκα ντι Μοντετσέμολο, παραιτήθηκε από την εταιρεία μετά από 23 χρόνια και τον διαδέχθηκε ο Αμαντέο Φελίσα ενώ μεταγενέστερα, στις 3 Μαΐου του 2016 παραιτήθηκε και ο Φελίσα τον οποίο διαδέχθηκε ο Σέρτζιο Μαρκιόνε, διευθύνων σύμβουλος και πρόεδρος της Fiat Chrysler Automobiles (FCA), μητρική εταιρεία της Ferrari.[10] Στις 29 Οκτωβρίου του 2014, ο όμιλος FCA, που προέκυψε έπειτα από τη συγχώνευση μεταξύ των κατασκευαστών Fiat και Chrysler, ανακοίνωσε τη διάσπαση της μάρκας πολυτέλειας Ferrari. Ο στόχος ήταν να μετατρέψει τη Ferrari σε μία ανεξάρτητη εταιρεία, η οποία θα εισερχόταν στο Χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης με το 10 τοις εκατό των μετοχών της στην Αρχική Δημόσια Προσφορά του 2015.[11] Η αρχική τιμή της δημόσιας προσφοράς της Ferrari ήταν στα $52 ανά μετοχή, μετά το κλείσιμο της αγοράς στις 20 Οκτωβρίου του 2015.[12][13][14][15]
Η διαδικασία της διάσπασης από την FCA ξεκίνησε τον Οκτώβριο του 2015, με την ίδρυση της Ferrari N.V. (μιας εταιρείας που έχει συσταθεί με έδρα στην Ολλανδία) ως τη νέα εταιρεία συμμετοχών του ομίλου της Ferrari και την μετέπειτα πώληση από την FCA του 10 τοις εκατό των μετοχών σε Αρχική Δημόσια Προσφορά και την ταυτόχρονη εισαγωγή των κοινών μετοχών στο Χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης (NYSE).[16] Μέσα από τα υπόλοιπα βήματα του διαχωρισμού, το μερίδιο της FCA στην επιχείρηση της Ferrari διανεμήθηκε στους μετόχους της FCA, ενώ το 10 τοις εκατό συνέχισε να ανήκει στον Πιέρο Φερράρι.[17] Η διάσπαση ολοκληρώθηκε στις 3 Ιανουαρίου 2016, όταν και η Ferrari έγινε νομικά ανεξάρτητη.[16]
Έμβλημα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το εμπορικό σήμα της Ferrari, το οποίο είναι διάσημο σε ολόκληρο τον κόσμο, είναι το μαύρο καλπάζον άλογο (Cavallino Rampante) σε κίτρινη ασπίδα ή ορθογώνιο πλαίσιο (το κίτρινο είναι το κυρίαρχο χρώμα του οικόσημου της πόλης της Modena), με το κάτω μέρος των γραμμάτων S F για τη Scuderia Ferrari, με τρεις ρίγες, μία πράσινη, μία λευκή και μία κόκκινη, τα εθνικά χρώματα της Ιταλίας, στην κορυφή. Αυτό είναι το λογότυπο που εμφανίζεται σε όλα τα αγωνιστικά αυτοκίνητα της ομάδας.
Το ανορθωμένο καλπάζον άλογο, σύμβολο του θάρρους και της τόλμης, ήταν αρχικά το προσωπικό έμβλημα του Φραντσέσκο Μπαράκκα, του άσσου πιλότου του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, ο οποίος το ζωγράφιζε στις πλευρές των αεροπλάνων του. Για το ακριβές χρώμα του αλόγου του Μπαράκκα υπάρχει ένα μικρό μυστήριο. Πιστεύεται ότι το αρχικό χρώμα του αλόγου ήταν το κόκκινο, ως έμβλημα του 2ου συντάγματος «Piemonte Reale Cavalleria», στο οποίο ανήκε ο Μπαράκκα, και ότι το πλέον διάσημο μαύρο άλογο χρησιμοποιήθηκε ως ένδειξη πένθους από τους συναδέλφους της μοίρας του μετά το θάνατό του.
Αγωνιστική παράδοση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Κατά τη διάρκεια της ιστορίας της, η εταιρεία έγινε γνωστή για τη συνεχόμενη συμμετοχή της στους αγώνες αυτοκινήτου και ειδικά στην Φόρμουλα 1, όπου γνώρισε μεγάλες επιτυχίες, ειδικά στις δεκαετίες του 1950, του 1960 και του 1970, στα τέλη της δεκαετίας του 1980 και το διάστημα 1999–2004. Η ομάδα κατέκτησε αρκετές φορές το Πρωτάθλημα κατασκευαστών και αρκετοί οδηγοί της το Πρωτάθλημα Οδηγών. Τα τελευταία της επιτεύγματα ήταν το 2007, οπότε ο Κίμι Ράικονεν κατέκτησε το πρωτάθλημα οδηγών και η εταιρεία το πρωτάθλημα κατασκευαστών.
Ο ίδιος ο Έντσο Φερράρι διατήρησε τον έλεγχο του αγωνιστικού τμήματος της εταιρείας μέχρι τον θάνατό του, το 1988, σε ηλικία 90 ετών.
Η εταιρεία παρέχει κινητήρες και σε άλλες ομάδες της Φόρμουλα 1, όπως για παράδειγμα στην Sauber:
 Team Sauber Petronas
|
Sauber F1 Team
|
Ιστορικά μοντέλα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Παρατίθενται τα μοντέλα της Εταιρείας έως σήμερα, χρονολογικά:[18]
- 1948: 166 Inter
- 1949: 195 Inter
- 1951: 212 Inter
- 1952: 342 America
- 1953: 250 Europa, 375 America
- 1954: 250 GT - 250 GT Cabriolet
- 1956: 410 Superamerica
- 1957: 250 GT "California", 250 GT Cabriolet
- 1959: 250 GT Ρasso Corto (SWB)
- 1960: 250 GT 2+2
- 1960: 400 Superamerica
- 1962: 250 GTO, 250 GT/L Berlinetta "Lusso"
- 1964: 275 GTB - GTS, 330 GT 2+2, 500 Superfast
- 1966: 365P Speciale, 330 GTC - GTS, 275 GTB/4, 365 GT "California"
- 1967: 365 GT 2+2, Dino 206 GT
- 1968: 365 GTC - GTS, 365 GTB/4 - 365 GTS/4 "Daytona"
- 1969: Dino 246 GT
- 1971: 365 GTC4, 365 GT4BB
- 1972: Dino 246 GTS, 365 GT4 2+2
- 1973: Dino 308 GT4
- 1975: Dino 208 GT4, 308 GTB
- 1976: 400 GT - 400 Automatic, 512 BB
- 1977: 308 GTS
- 1980: 208 GTB - GTS, 308 GTBi - GTSi, Mondial 8
- 1981: 512 BBi
- 1982: 208 GTB - GTS Turbo, 308 GTB - GTS Quattrovalvole, Mondial Quattrovalvole
- 1983: Mondial Quattrovalvole Cabriolet
- 1984: 288 GTO, Testarossa
- 1985: 328 GTB - GTS, 412, Mondial 3.2, Mondial 3.2 Cabriolet
- 1986: GTB - GTS Turbo
- 1987: F40
- 1988: 348 TB - TS
- 1989: Mondial t, Mondial t Cabriolet
- 1991: 512 TR
- 1992: 456 GT - GTA
- 1993: 348 GTB - GTS, 348 Spider
- 1994: F355 Berinetta, F355 GTS, F512M
- 1995: F50, F355 Spider
- 1996: 550 Maranello
- 1997: 355 F1 GTS - Spider
- 1998: 456M GT - GTA
- 1999: 360 Modena
- 2000: 360 Spider, 550 Barchetta Pininfarina
- 2002: 575M Maranello, Enzo Ferrari, Challenge Stradale
- 2004: Superamerica, F430, 612 Scaglietti
- 2005: FXX
- 2006: 599 GTB
- 2008: California
- 2009: 458 Italia
- 2010: SA Aperta
- 2011: FF
- 2013: LaFerrari, SP30, SP FFX
- 2014: F12 TRS, SP America
Πρόσφατα μοντέλα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- 488 GTB
- 488 Spider
- 599 GTO, F12 berlinetta, FF, LaFerrari (12-κύλινδροι κινητήρες)
- FXX, FXX-K, 599XX, 599XX Evoluzione (πρωτότυπα αγωνιστικά οχήματα για χρήση αποκλειστικά σε πίστα ή ιδιωτικό χώρο)
- F12 TRS, SP America (οχήματα ειδικής παραγγελίας βασισμένα στην F12 berlinetta)
Κύρος και φήμη
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Τα αυτοκίνητα της Φερράρι θεωρούνται από τα καλύτερα στον κόσμο, τόσο κατασκευαστικά, όσο οδηγικά και από πλευράς επιδόσεων και γίνονται αντικείμενο λατρείας από οπαδούς της αυτοκίνησης, καθώς και σύμβολα κοινωνικού στάτους, ευπορίας και εξειδικευμένου γούστου.
Δείτε επίσης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Haigh, Robert (18 Φεβρουαρίου 2014). «Ferrari – The World's Most Powerful Brand». Brand Finance. Ανακτήθηκε στις 9 Φεβρουαρίου 2015.
- ↑ Reyburn, Scott (1 June 2012). «Ferrari GTO Becomes Most Expensive Car at $35 Million». bloomberg.com. http://www.bloomberg.com/news/2012-06-01/ferrari-gto-becomes-most-expensive-car-at-35-million.html. Ανακτήθηκε στις 3 June 2012.
- ↑ www.autoblog.gr/ «Η Ferrari πούλησε για πρώτη φορά στην ιστορία της 10.000+ αυτοκίνητα», 4 Φεβρουαρίου 2020.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 «History of Enzo Ferrari». auto.ferrari.com. Ανακτήθηκε στις 31 Μαΐου 2016.
- ↑ "Εξήντα «κεράκια» για τη Ferrari με σκυταλοδρομία σε 5 ηπείρους"[νεκρός σύνδεσμος], Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων ANAWheels (30/01/2007), ανάκτηση 15/10/2007
- ↑ History of Ferrari In DK Engineering from http://www.dkeng.co.uk/company/The_History_of_Ferrari.html Retrieved 14 September 2010
- ↑ 7,0 7,1 «Ferrari S.p.A. History». Funding Universe. Ανακτήθηκε στις 10 Απριλίου 2014.
- ↑ «Fiat Raises Stake In Ferrari to 90%». The New York Times Company. 8 September 1988. http://www.nytimes.com/1988/09/08/business/company-news-fiat-raises-stake-in-ferrari-to-90.html. Ανακτήθηκε στις 10 April 2014.
- ↑ «Felipe Massa and Marc Gene lead a record breaking parade of Ferraris at Silverstone». Skidmark. 15 Σεπτεμβρίου 2012. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Σεπτεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 18 Σεπτεμβρίου 2012.
- ↑ «Ferrari CEO Quits In A Huff, Says Company Is Now 'American'».
- ↑ Ferrari quitte Fiat et rentre dans le circuit boursier, le Monde, 30 October 2014
- ↑ «Ferrari IPO prices at $52/share, within range». CNBC. Ανακτήθηκε στις 21 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ «Fiat 2013 Annual Report» (PDF). Fiat S.p.A. Ανακτήθηκε στις 13 Αυγούστου 2014.
- ↑ «FCA Announces Board Intention to Spin Off Ferrari S.p.A» (PDF). Fiat S.p.A. Ανακτήθηκε στις 28 Οκτωβρίου 2014.
- ↑ Sylvers, Eric (3 March 2015). «Fiat Chrysler May Sell More of Ferrari in IPO Sale». The Wall Street Journal. http://www.wsj.com/articles/fiat-chrysler-may-sell-more-of-ferrari-in-ipo-sale-1425404742. Ανακτήθηκε στις 31 May 2015.
- ↑ 16,0 16,1 «Questions and answers regarding the Ferrari spin-off». Ferrari. Ανακτήθηκε στις 7 Ιανουαρίου 2016.
- ↑ Visnic, Bill (23 July 2015). «Wall Street, Buckle Up! Ferrari Officially Files For IPO». The Wall Street Journal. http://www.forbes.com/sites/billvisnic/2015/07/23/wall-street-buckle-up-ferrari-officially-files-for-ipo/. Ανακτήθηκε στις 24 July 2015.
- ↑ «Ferrari Home Page». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Φεβρουαρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 21 Φεβρουαρίου 2011.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]