Ροβέρτος Γ΄ του Αρτουά
| Ροβέρτος Γ' του Αρτουά | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Robert III d’Artois (Γαλλικά) |
| Γέννηση | 1287 |
| Θάνατος | 1342[1][2] ή 16 Αυγούστου 1342[3] Λονδίνο |
| Τόπος ταφής | Καθεδρικός ναός Αγίου Παύλου |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | αριστοκράτης |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Ιωάννα του Βαλουά, κόμισσα του Μπωμόν (από 1318)[4] |
| Τέκνα | Ιωάννης του Αρτουά του Ε Κάρολος του Πεζνά Louis d'Artois[5] Jeanne d'Artois[5] Jacques d'Artois[5] Robert d'Artois[5] |
| Γονείς | Φίλιππος του Αρτουά και Λευκή της Βρετάνης |
| Αδέλφια | Ιωάννα του Αρτουά, κόμισσα της Φουά Μαρία του Αρτουά Μαργαρίτα του Αρτουά Ισαβέλλα του Αρτουά |
| Οικογένεια | Οίκος του Αρτουά |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Πόλεμοι/μάχες | Εκατονταετής Πόλεμος |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| Ροβέρτος Γ΄ του Αρτουά | |
|---|---|
| |
| Γέννηση | 1287 |
| Θάνατος | 1342 (55 ετών) Λονδίνο |
| Χώρα |  Βασίλειο της Γαλλίας Βασίλειο της Αγγλίας |
| Μάχες/πόλεμοι | Εκατονταετής Πόλεμος Πόλεμος της διαδοχής της Βρετάνης |
| Σύζυγος | Ιωάννα του Βαλουά, κόμισσα του Μπωμόν (1318) |
| Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα () | |
Ο Ροβέρτος Γ΄ από τον Οίκο του Αρτουά (Robert III d'Artois, 1287 - 1342) ήταν Γάλλος ευγενής, δέχτηκε την κομητεία του Μπωμόν-λε-Ροζέ (1309) σε αντάλλαγμα με την Κομητεία του Αρτουά την οποία διεκδικούσε.[6] Όταν πέθανε ο Ιωάννης Γ΄ της Βρετάνης έγινε για σύντομο χρονικό διάστημα κόμης του Ρίτσμοντ.
Βιογραφικά στοιχεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ήταν γιος του Φιλίππου κυρίου του Κονς και της Λευκής των Ντρε, κόρης του Ιωάννη Β΄ δούκα της Βρετάνης, και οι δύο γονείς του προέρχονταν από την οικογένεια των Καπετιδών.[7] Τον Σεπτέμβριο του 1298 σε ηλικία 11 ετών έμεινε ορφανός από πατέρα, πέθανε από τα τραύματα του στην "μάχη του Βένεν" εναντίον των Φλαμανδών (20 Αυγούστου 1297).[8] Ο θάνατος του Φιλίππου του Αρτουά θα δημιουργήσει νέες συγκρούσεις διαδοχής στην Κομητεία του Αρτουά. Έπαιξε σημαντικό ρόλο στη διαδοχή του βασιλιά της Γαλλίας Φιλίππου ΣΤ΄, που είχε διατελέσει έμπιστος σύμβουλός του. Όταν πέθανε ο παππούς του Ροβέρτος Β΄ του Αρτουά στην "μάχη του Κουρταί" (1302) τον διαδέχθηκε η μεγαλύτερη κόρη του Μαώ του Αρτουά, το έθιμο της κομητείας ήταν να γίνεται η διαδοχή στο μεγαλύτερο παιδί. Ο Ροβέρτος Β΄ ήταν ακόμα ανήλικος, δεν μπορούσε συνεπώς να συγκρουστεί με την θεία του, οι προστριβές θα ξεκινήσουν αργότερα και θα διατηρηθούν για μια μεγάλη περίοδο πριν ξεσπάσει ο Εκατονταετής Πόλεμος. Ο βασιλιάς Φίλιππος ΣΤ΄ έδωσε στον Ροβέρτο την κομητεία του Μπωμόν-λε-Ροζέ σαν αντάλλαγμα για την απώλεια της κομητείας του Αρτουά από την θεία του.[9]
Το 1239 με τον θάνατο της θείας του Μαώς, τα δικαιώματά της πέρασαν στην κόρη της Ιωάννα Β΄ της Βουργουνδίας, που είχε παντρευτεί τον Φίλιππο Ε΄ βασιλιά της Γαλλίας. Ο Ροβέρτος έφτιαξε πλαστή διαθήκη του πατέρα του, με την οποία διεκδικούσε τα δικαιώματά του στην κομητεία του Αρτουά. Όταν ανακαλύφθηκε η απάτη το 1331, κατασχέθηκε η περιουσία του, η γυναίκα και οι γιοί του Ιωάννης και Κάρολος αιχμαλωτίστηκαν, ενώ ο ίδιος δραπέτευσε εκτός του βασιλείου το 1332, προκειμένου να αποφύγει τη σύλληψη και την εκτέλεση. Κατέφυγε στον ανιψιό του Ιωάννη Β΄ μαρκήσιο του Ναμύρ. Ο Φίλιππος ΣΤ΄ ζήτησε από τον επίσκοπο της Λιέγης να επιτεθεί στη Ναμύρ. Ο Ροβέρτος Γ΄ δραπέτευσε για δεύτερη φορά στον Ιωάννη Γ΄, δούκα της Βραβάντης, του οποίου νυμφεύτηκε την ανιψιά. Ο Φίλιππος ΣΤ΄ κήρυξε νέο πόλεμο κατά της Βραβάντης και ο Ροβέρτος κατέφυγε οριστικά πλέον στην αυλή του βασιλιά της Αγγλίας Εδουάρδου Γ΄.
Στο πλευρό του Εδουάρδου Γ΄
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Φθάνοντας στην Αγγλία, εξοργισμένος από τη σκληρή και άδικη συμπεριφορά του Φιλίππου ΣΤ΄ απέναντί του, ενθάρρυνε τον Εδουάρδο Γ΄ για πόλεμο κατά της Γαλλίας. Του υπενθύμισε τα δίκαιά του στο Γαλλικό θρόνο, ότι είναι και ο ίδιος διάδοχός του, λόγω του ότι η μητέρα του είναι κόρη του Γάλλου βασιλιά Φιλίππου Δ΄. Οι παραινέσεις του αυτές φούσκωσαν επικίνδυνα τα μυαλά του Εδουάρδου και αποτέλεσαν τον σπινθήρα του Εκατονταετούς Πολέμου που ξέσπασε στη συνέχεια. Πολεμούσε με πάθος στο πλευρό του σε όλες τις μάχες, ενώ διηύθυνε ο ίδιος τις Αγγλικές δυνάμεις στη μάχη του Σεντ Ομέρ το 1340.[10] Συμμετείχε και στις μάχες της διαδοχής της Βρετάνης, σε μια από οποίες τραυματίστηκε και πέθανε το 1342.[11] Η ταφή του έγινε αρχικά στην μονή των Μαύρων Μοναχών στο Λονδίνο, τα οστά του μεταφέρθηκαν αργότερα στον Καθεδρικό ναό του Αγίου Παύλου.[12]
Οικογένεια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Από τη σύζυγό του Ιωάννα του Βαλουά, κόμισσα του Μπωμόν, κόρη του Καρόλου κόμη του Βαλουά, παιδιά του ήταν:[13]
- Ιωάννης 1321-1387, κόμης του Ε.[14]
- Ιάκωβος π. 1325-1347, απεβίωσε 22 ετών.
- Ροβέρτος π. 1326-1347, απεβίωσε 21 ετών.
- Κάρολος 1328 - 1385, κόμης του Πεζνά (Pézenas).[14]
Πρόγονοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]| Πρόγονοι του Ροβέρτου Γ΄ κόμη του Αρτουά |
|---|
|
|
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Διεθνές Πρότυπο Aναγνωριστικό Ονόματος. 0000000058895215. Ανακτήθηκε στις 13 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ Leo van de Pas: (Αγγλικά) Genealogics. 2003. I00005221. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ (Αγγλικά) Find A Grave. Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2019.
- ↑ p52065.htm#i520643. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
- ↑ Le Bel 2011, σ. 149
- ↑ Dunbabin 2011, σ. 13
- ↑ de Lincy 1852, σ. 53
- ↑ Wood 1966, σ. 34
- ↑ Sumption 1990, σ. 339
- ↑ Sumption 1990, σ. 404
- ↑ Sumption 1990, σ. 405
- ↑ Warner 2017, σ. 14
- ↑ 14,0 14,1 de Venette 1953, σ. 312
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Le Bel, Jehan (2011). The True Chronicles of Jean Le Bel, 1290-1360. Translated by Bryant, Nigel. The Boydell Press.
- Dunbabin, Jean (2011). The French in the Kingdom of Sicily, 1266–1305. Cambridge University Press.
- de Lincy, Le Roux (1852). "Inventaires des Btens Meubles et Immeubles de la Comtesse Mahaut d'Artois Pilles par L'armee de son Neveu, en 1313". Bibliothèque de l'École des chartes, *Troisieme Serie (in French). Librairie Droz. 3: 53-79.
- Sumption, Jonathan (1990). The Hundred Years War: Trial by Battle. Vol. 1. Faber & Faber.
- de Venette, Jean (1953). Newhall, Richard A. (ed.). The Chronicle of Jean de Venette. Translated by Birdsall, Jean. Columbia University Press.
- Warner, Kathryn (2017). Isabella of France: The Rebel Queen. Amberley Publishing.
- Wood, Charles T. (1966). The French Apanages and the Capetian Monarchy, 1223-1328. Harvard University Press.