Ξηρή εποχή

Η ξηρή εποχή είναι ετήσια περίοδος χαμηλών βροχοπτώσεων, ιδιαίτερα στις τροπικές περιοχές. Ο καιρός σε τροπικές περιοχές κυριαρχείται από την τροπική ζώνη των βροχών, η οποία κινείται από τις βόρειες στις νότιες τοπικές περιοχές και αντίστροφα κατά τη διάρκεια του έτους. Η τροπική ζώνη βρίσκεται στο νότιο ημισφαίριο περίπου από τον Οκτώβριο έως τον Μάρτιο και εκείνη την περίοδο οι βόρειες τροπικές περιοχές έχουν ξηρή εποχή με αραιή βροχόπτωση, και οι μέρες είναι συνήθως με ηλιοφάνεια. Από τον Απρίλιο έως τον Σεπτέμβριο, η ζώνη των βροχών βρίσκεται στο βόρειο ημισφαίριο και οι νότιες τροπικές περιοχές έχουν την ξηρή περίοδο. Σύμφωνα με την κλιματική ταξινόμηση Κέππεν, για τροπικά κλίματα, ένας μήνας ξηρής εποχής, κατά μέσο όρο, πρέπει να λαμβάνει βροχόπτωση κάτω από 60 χιλιοστά.

Η ξηρή εποχή έχει χαμηλή υγρασία, και μερικά ποτίσματα ξεμένουν από νερό και τα ποτάμια ξεραίνονται. Αυτή η έλλειψη του νερού (και ως εκ τούτου τροφίμων) μπορεί να αναγκάσει πολλά ζώα που βόσκουν να μεταναστεύσουν σε πιο εύφορα μέρη. Παραδείγματα τέτοιων ζώων είναι οι ζέβρες, οι ελέφαντες, και τα γκνου. Λόγω της έλλειψης νερού στα φυτά, οι πυρκαγιές είναι συχνές.

Τα δεδομένα δείχνουν ότι στην Αφρική η έναρξη της ξηρής περιόδου συμπίπτει με μια αύξηση στα κρούσματα ιλαράς—την οποία οι ερευνητές πιστεύουν ότι μπορεί να αποδοθεί στην υψηλότερη συγκέντρωση των ανθρώπων στην εποχή της ξηρασίας, καθώς οι γεωργικές εργασίες είναι σχεδόν αδύνατες χωρίς άρδευση. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ορισμένοι αγρότες μεταναστεύουν σε πόλεις, δημιουργώντας κόμβους με υψηλότερη πυκνότητα πληθυσμού, επιτρέποντας στην ασθένεια να εξαπλωθεί πιο εύκολα.

Στα βόρεια, η ζώνη των βροχών φθάνει περίπου ως τον Τροπικό του Καρκίνου και στα νότια μέχρι τον Τροπικό του Αιγόκερω. Κοντά σε αυτά τα γεωγραφικά πλάτη, υπάρχει μία υγρή περίοδος και μια ξηρή περίοδος σε ετήσια βάση. Στον ισημερινό υπάρχουν δύο υγρές και δύο ξηρές εποχές, όταν η ζώνη των βροχών περνάει πάνω από αυτές τις περιοχές δύο φορές τον χρόνο, μία φορά κινούμενη προς τα βόρεια και μία προς τα νότια. Μεταξύ των τροπικών και τον ισημερινό, οι τοποθεσίες ενδέχεται να έχουν μια μικρή υγρή και μια μεγάλη υγρή εποχή και μια σύντομη ξηρή ή μια μεγάλη ξηρή εποχή. Ωστόσο, η τοπική γεωγραφία μπορεί ουσιαστικά να τροποποιήσει αυτά τα μοτίβα του κλίματος.

Νέα στοιχεία δείχνουν ότι στα εποχικά μέρη του δάσος του Αμαζονίου στη Νότια Αμερική, η ανάπτυξη των φυλλωμάτων και το ποσοστό κάλυψης ποικίλλει μεταξύ των εποχών της ξηρασίας και των βροχών—με περίπου 25% περισσότερα φύλλα και ταχύτερη ανάπτυξη στην εποχή της ξηρασίας. Οι ερευνητές πιστεύουν ότι ο ίδιος ο Αμαζόνιος έχει μια επίδραση στην επίτευξη της έναρξης της υγρής περιόδου: καλλιεργόντας περισσότερο φύλλωμα, εξατμίζει περισσότερο νερό. Ωστόσο, η αύξηση αυτή εμφανίζεται μόνο στα ανενόχλητα μέρη της λεκάνης του Αμαζονίου, όπου οι ερευνητές πιστεύουν ότι οι ρίζες τους μπορούν να φτάσουν σε βαθύτερα βάθη και να συγκεντρώσουν περισσότερο νερό της βροχής. Επίσης, έχει αποδειχθεί ότι τα επίπεδα όζοντος είναι πολύ υψηλότερα στην ξηρή εποχή από ό, τι στην υγρή εποχή στη λεκάνη του Αμαζονίου.