Μετάβαση στο περιεχόμενο

Νηλ Τιούροκ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Νιλ Τιούροκ
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση16  Νοεμβρίου 1958
Γιοχάνεσμπουργκ
ΚατοικίαΓουοτερλού
Χώρα πολιτογράφησηςΝότια Αφρική
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΑγγλικά
ΣπουδέςΚολέγιο Τσέρτσιλ
Αυτοκρατορικό Κολέγιο του Λονδίνου[1][2]
William Ellis School
Πανεπιστήμιο του Λονδίνου[3]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταφυσικός
μη μυθοπλαστικός συγγραφέας
αστρονόμος[4]
ερευνητής
ΕργοδότηςΠανεπιστήμιο του Πρίνστον
Ινστιτούτο Περίμετερ[5]
Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου (από 2020)[6]
Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ
Fermilab
Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια, Σάντα Μπάρμπαρα
African Institute for Mathematical Sciences
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΒραβεύσειςTED Prize (2008)[7]
Βραβείο και Μετάλλιο Μάξγουελ (1992)
επίτιμος διδάκτωρ του Πανεπιστημίου της Οττάβας
John Wheatley Award (2017)[8]
Αξιωματικός του Τάγματος του Καναδά[9]
Packard Fellowship for Science and Engineering (1991)[10]
δεδομένα

Ο Νηλ Τζέφρεϋ Τιούροκ, γνωστός ως Νιλ Τούροκ[11][12][13][14][15] (αγγλικά: Neil Geoffrey Turok, γενν. 16 Νοεμβρίου 1958), είναι Νοτιοαφρικανός φυσικός, κάτοχος της έδρας Higgs Θεωρητικής Φυσικής στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου[16] και επίτιμος διευθυντής του Ινστιτούτου Θεωρητικής Φυσικής «Περίμετρος»[17] Τα πεδία στα οποία επικεντρώνεται το έργο του είναι η μαθηματική φυσική και η φυσική του αρχέγονου Σύμπαντος, όπως η κοσμολογική σταθερά.

Οικογένεια, σπουδές και σταδιοδρομία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Νηλ Τιούροκ γεννήθηκε στο Γιοχάνεσμπουργκ[18] της τότε Ενώσεως της Νοτίου Αφρικής. Γονείς του ήταν η Μαίρυ Τιούροκ και ο γεννημένος στη Λευκορωσία Μπεν Τιούροκ (1927-2019), αμφότεροι ακτιβιστές κατά του απαρτχάιντ (φυλετικών διακρίσεων στη Ν. Αφρική).

Μετά την αποφοίτησή του από το Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ, ο Νηλ Τιούροκ πήρε διδακτορικό από το Αυτοκρατορικό Κολέγιο του Λονδίνου με επιβλέποντα καθηγητή τον Ντέιβιντ Όλιβ, έναν από τους εισηγητές της θεωρίας των υπερχορδών. Μετά από μια θέση μεταδιδάκτορα στην Καλιφόρνια, εργάσθηκε στο Φέρμιλαμπ.

Το 1994 ο Τιούροκ έγινε καθηγητής της φυσικής στο Πανεπιστήμιο Πρίνστον και το 1997 ανέλαβε την έδρα της Μαθηματικής Φυσικής στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ. Το 2008 διορίσθηκε από τον Μάικ Λαζαρίδη διευθυντής στο Ινστιτούτο Θεωρητικής Φυσικής «Περίμετρος».[17] Προς το τέλος της σταδιοδρομίας του, το 2020, έγινε ο πρώτος κάτοχος της νέας έδρας Higgs της Θεωρητικής Φυσικής στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου.[19]

Ερευνητικό έργο

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Τιούροκ ερεύνησε θέματα μαθηματικής φυσικής και φυσικής του αρχέγονου Σύμπαντος, εστιάζοντας σε παρατηρησιακούς ελέγχους θεωριών της φυσικής στο πεδίο της κοσμολογίας. Στις αρχές της δεκαετίας του 1990 η ερευνητική ομάδα του έδειξε τον τρόπο συσχετισμού των μικρών ανισοτροπιών στην πόλωση και τη θερμοκρασία της κοσμικής ακτινοβολίας υποβάθρου, μια πρόβλεψη που επαληθεύθηκε λεπτομερώς από τις μετέπειτα μετρήσεις ακριβείας που πραγματοποίησε η διαστημική αποστολή WMAP. Επιπλέον η ομάδα του Τιούροκ ανέπτυξε έναν έλεγχο-κλειδί για την ύπαρξη μιας κοσμολογικής σταθεράς, η οποία σήμερα γίνεται αποδεκτό ότι υπάρχει.[20]

Ο Τιούροκ και οι συνεργάτες του ανέπτυξαν τη θεωρία του «ανοικτού πληθωρισμού». Μαζί με τον Στήβεν Χόκινγκ ανέπτυξε αργότερα τις λεγόμενες ινσταντονικές λύσεις Hawking-Turok, που σύμφωνα με την πρόταση ελλείψεως οριακών συνθηκών των Χόκινγκ και Τζέιμς Χαρτλ, μπορούν να περιγράψουν τη γένεση ενός πληθωριστικού Σύμπαντος.

Μαζί με τους Τζάστιν Χούρυ, Burt Ovrut και Πολ Στάινχαρντ, ο Τιούροκ εισήγαγε την έννοια του εκπυρωτικού Σύμπαντος, «... ενός κοσμολογικού μοντέλου στο οποίο το υπέρθερμο Σύμπαν της Μεγάλης Εκρήξεως παράγεται από τη σύγκρουση μιας βράνης με ένα επίπεδο, εκκινώντας από ένα κατά τα άλλα ψυχρό, κενό και στατικό Σύμπαν».[21] Αργότερα, με τον Στάινχαρντ στο Πανεπιστήμιο Πρίνστον, ο Τιούροκ άρχισε να αναπτύσσει ένα κυκλικό μοντέλο για το Σύμπαν ενσωματώνοντας σε αυτό την εκπύρωση. Σε αυτό η Μεγάλη Έκρηξη ερμηνεύεται ως μια σύγκρουση μεταξύ δύο «βρανόκοσμων» της M theory. Οι προβλέψεις αυτού του μοντέλου συμφωνούν με τα τρέχοντα παρατηρησιακά κοσμολογικά δεδομένα, αλλά με ενδιαφέρουσες αποκλίσεις από τις προβλέψεις του κλασικού πληθωριστικού μοντέλου. Το 2007 οι Στάινχαρντ και Τιούροκ έγραψαν μαζί το εκλαϊκευμένο βιβλίο Το ατέλειωτο Σύμπαν (Endless Universe).[22] Επίσης ο Τιούροκ έχει γράψει το βραβευμένο[23] βιβλίο The Universe Within: From Quantum to Cosmos

Το 2003 ο Τιούροκ ίδρυσε το Αφρικανικό Ινστιτούτο Μαθηματικών Επιστημών στο Μιούζενμπεργκ, ένα μεταπτυχιακό εκπαιδευτικό κέντρο για τη στήριξη της αναπτύξεως των μαθηματικών και των φυσικών επιστημών στην αφρικανική ήπειρο.[24]

Ο Τιούροκ έχει τιμηθεί με διάφορα βραβεία και έχει αναγορευθεί επίτιμος διδάκτορας από μερικά πανεπιστήμια, όπως από το καναδικό Πανεπιστήμιο της Οττάβας[25] το 2011 και από το βελγικό Καθολικό Πανεπιστήμιο του Λέβεν (2019). Επίσης έχει λάβει το παράσημο του «Τάγματος του Καναδά».


Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ uk.bl.ethos.689039.
  2. ↑ 10044/1/36475.
  3. ↑ (Αγγλικά) Mathematics Genealogy Project.
  4. ↑ Ανακτήθηκε στις 24  Ιουνίου 2019.
  5. ↑ perimeterinstitute.ca/people/neil-turok.
  6. ↑ «ORCID Public Data File 2023». ORCID Public Data File 2023. 27  Σεπτεμβρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 10  Νοεμβρίου 2023.
  7. ↑ www.ted.com/participate/ted-prize/prize-winning-wishes.
  8. ↑ www.aps.org/programs/honors/prizes/wheatley.cfm. Ανακτήθηκε στις 18  Φεβρουαρίου 2022.
  9. ↑ Ανακτήθηκε στις 22  Μαρτίου 2022.
  10. ↑ www.packard.org/what-we-fund/science/packard-fellowships-for-science-and-engineering/fellowship-directory/turok-neil-g/.
  11. ↑ Στάνκοβιτς, Ντάνιελ (27 Ιανουαρίου 2023). «Ο Νιλ Τούροκ για την υπόθεση ενός παράλληλου σύμπαντος που πηγαίνει προς τα πίσω στο χρόνο». ΕΡΤ. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2024. 
  12. ↑ Καφαντάρης, Τάσος (25 Νοεμβρίου 2008). «Ο Νιλ Τούροκ και το εκπυρωτικό Σύμπαν». Το Βήμα. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2024. 
  13. ↑ «Η εκπληκτική απλότητα των πάντων». physicsgg. 8 Οκτωβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2024. 
  14. ↑ «Στα ίχνη της Μεγάλης Έκρηξης». Τα Νέα. 17 Απριλίου 2008. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2024. 
  15. ↑ Διαμαντόπουλος, Άρης (2015). ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΦΙΛΟΣΟΦΟΙ ΚΑΙ Η ΦΥΣΙΚΗ, 7ος Τόμος (PDF). σελ. 158. ISBN 978-618-82480-0-7. 
  16. ↑ «Neil TUROK - Higgs Centre for Theoretical Physics». 
  17. ↑ 17,0 17,1 «Perimeter Institute Director Emeritus Biography». Ανακτήθηκε στις 6 Νοεμβρίου 2020. 
  18. ↑ Turok, Ben (2003). Nothing But the Truth: Behind the ANC's Struggle Politics. Jonathan Ball Publishers. σελ. 42. ISBN 1868421767. 
  19. ↑ «Neil Turok, the Inaugural Higgs Chair of Theoretical Physics, brings in new focus on the quantum universe». 
  20. ↑ «Dark Energy Almost 100 Percent Proven». 2012. Ανακτήθηκε στις 2 Νοεμβρίου 2012. 
  21. ↑ Khoury, J.; Ovrut, B.; Steinhardt, P.J. (2001). «The Ekpyrotic Universe: Colliding Branes and the Origin of the Hot Big Bang». Phys. Rev. D 64 (12): 123522. doi:10.1103/PhysRevD.64.123522. Bibcode: 2001PhRvD..64l3522K. http://journals.aps.org/prd/abstract/10.1103/PhysRevD.64.123522. 
  22. ↑ Steinhardt, Paul J.· Turok, Neil (2008). Endless Universe: Beyond the Big Bang. Phoenix. ISBN 978-0-7538-2442-9. 
  23. ↑ «Past Winners and Finalists». Lane Anderson Award. Ανακτήθηκε στις 27 Απριλίου 2021. 
  24. ↑ Turok, Neil (2011). «Africa AIMS high». Nature 474 (7353): 567–569. doi:10.1038/474567a. ISSN 0028-0836. PMID 21720344. 
  25. ↑ «190th University of Ottawa Convocation: Exceptional students and outstanding personalities honoured». 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Ιουλίου 2011. Ανακτήθηκε στις 9 Ιουνίου 2011. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Νηλ_Τιούροκ&oldid=10689750"