Μετάβαση στο περιεχόμενο

Μάτζικ Τζόνσον

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Μάτζικ Τζόνσον
Με τους Λέικερς το 1987
Προσωπικά στοιχεία
ΕθνικότηταΑμερικανική
Γέννηση14 Αυγούστου 1959 (1959-08-14) (65 ετών)
Λάνσινγκ, Μίσιγκαν, ΗΠΑ
Ύψος2,05 μ.
Νεανικοί σύλλογοι
ΚολέγιοΜίσιγκαν Στέιτ Γιουνιβέρσιτι (Michigan State University)
Στοιχεία καριέρας
Ντραφτ1979 / Γύρος: 1 / Επιλογή:1η
από τους Λος Άντζελες Λέικερς
Αθλ. καριέρα1979 - 1991, 1996, 1999 - 2000
ΘέσηΠόιντ γκαρντ
Καριέρα σε συλλόγους
Ως παίκτης:0
1979 - 1991, 1996 0 Λος Άντζελες Λέικερς
1999 - 2000 0 Μάτζικ Μ7 Μπόρας
2000 - 0 Μάτζικ Γκρέιτ Ντέινς
Ως προπονητής:0
1996 - 0 Λος Άντζελες Λέικερς
Εθνικές ομάδες
Ως παίκτης:0
1992 - 0 Εθνική ΗΠΑ
Τίτλοι
Ολυμπιακοί Αγώνες
Πρώτη θέση 1992 Βαρκελώνη Η.Π.Α.
Αμερικανικό Πρωτάθλημα Καλαθοσφαίρισης
Πρώτη θέση 1992 Πόρτλαντ Η.Π.Α.

Ο Έρβιν «Μάτζικ» Τζόνσον Τζ. (Earvin "Magic" Johnson Jr, γεννήθηκε 14 Αυγούστου 1959) είναι Αμερικανός πρώην καλαθοσφαιριστής, από τους κορυφαίους στην ιστορία του αθλήματος και ένας από τους σημαντικότερους Αμερικανούς αθλητές. Το Σεπτέμβριο του 2021 αναγνωρίστηκε από το NBA ως ένας από τους τέσσερις καλύτερους στην ιστορία του. Αγωνίστηκε στο πρωτάθλημα με τους Λος Άντζελες Λέικερς για 13 περιόδους.[1][2][3][4]

Κατέκτησε τα πρωταθλήματα του Γυμνασίου και του Πανεπιστημίου, το τελευταίο με την ομάδα του Μίσιγκαν. Στη συνέχεια αγωνίστηκε στο πρωτάθλημα του NBA στο οποίο ψηφίστηκε καλύτερος νεοεμφανιζόμενος, αλλά και πολυτιμότερος παίκτης των τελικών του 1979, κερδίζοντας το πρώτο από πέντε συνολικά πρωταθλήματα. Είναι ενδεικτικό ότι, ενώ αγωνιζόταν στη θέση του οργανωτή του παιχνιδιού και παρά το ύψος των 2,05 μέτρων, χρειάστηκε να αγωνιστεί στη θέση του σέντερ στα πρώτα πλέι οφ της καριέρας του, αντικαθιστώντας τον τραυματία συμπαίκτη του Καρίμ Αμπντούλ Τζαμπάρ, στοιχείο ενδεικτικό του πλουραλισμού και της ιδιαίτερης ευφυίας του.

Θεωρείται ως ο κορυφαίος στη θέση του όλων των εποχών και ήταν βασικό μέλος της καλύτερης εθνικής ομάδας των Η.Π.Α. (γνωστής ως Ντριμ Τιμ) η οποία κέρδισε το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς του 1992, στη Βαρκελώνη.[5][6] Υπήρξε ένας από τους καλύτερους πασέρ του αθλήματος και ήταν πρώτος σε τελικές πάσες σε τέσσερις περιόδους, κρατώντας τον καλύτερο μέσο όρο ως σήμερα, με 11,2 ανά παιχνίδι. Λίγοι καλαθοσφαιριστές έχουν επηρεάσει τον τρόπο που παίζεται το άθλημα ως σήμερα και είναι από εκείνους που χαρακτηρίζονται ως οι σημαντικότεροι.[7][8]

Αποχώρησε το 1991 προκαλώντας αίσθηση όταν ανακοίνωσε ότι είχε προσβληθεί από τον ιό HIV. Επέστρεψε στην ενεργό δράση το 1992, κερδίζοντας τον τίτλο του πολυτιμότερου παίκτη του All-Star Game της ίδιας χρονιάς. Σταμάτησε εκ νέου για τέσσερις περιόδους, μετά από διαμαρτυρίες των συναθλητών του, αλλά επέστρεψε το 1996, σε ηλικία 37 ετών, παίζοντας τα τελευταία 32 παιχνίδια του στο NBA, πάντα με την ομάδα των Λέικερς. Ανακηρύχθηκε πολυτιμότερος παίκτης του NBA τρεις φορές, μετείχε σε εννέα τελικούς και σε δώδεκα παιχνίδια All-Star. Είναι στη λίστα με τους 50 σημαντικότερους παίκτες στην ιστορία του ΝΒΑ, που επιλέχθηκε το 1996 στην επέτειο του πρώτου μισού αιώνα του επαγγελματικού πρωταθλήματος, όπως και σε αυτή των 75 χρόνων. Εισήχθη στο Naismith Memorial Basketball Hall of Fame το 2002.[9]

Mε το γελαστό του πρόσωπο, το σημαντικό φιλανθρωπικό του έργο αλλά και τη μάχη του ενάντια στο AIDS, ο επονομαζόμενος «Μάτζικ» («Μαγικός») πέρασε στην ιστορία και για τη δράση του εκτός γηπέδων.

Πρώτα χρόνια

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Έρβιν Τζόνσον Τζούνιορ γεννήθηκε στο Λάνσινγκ της πολιτείας του Μίσιγκαν στις 14 Αυγούστου 1959. Είχε έξι αδέρφια (και τρία ετεροθαλή από τον προηγούμενο γάμο του πατέρα του) και επηρεάστηκε από την ισχυρή εργασιακή ηθική των γονιών του. Η μητέρα του ήταν επιμελής νοικοκυρά και μητέρα, ενώ ο πατέρας του εργαζόταν με συνέπεια στην Τζένεραλ Μότορς. Και οι δύο γονείς του είχαν παίξει μπάσκετ σε νεαρή ηλικία.[5][10]

Ο Τζόνσον αγάπησε το μπάσκετ από την εφηβική του ηλικία. Ο αγαπημένος του παίκτης ήταν ο Μπιλ Ράσελ, τον οποίο θαύμαζε περισσότερο για τα πολλά του πρωταθλήματα παρά για την αθλητική του ικανότητα. Μέχρι να φτάσει στην όγδοη τάξη, είχε αρχίσει να σκέφτεται το μέλλον του στο μπάσκετ παίζοντας συνέχεια και προσπαθώντας να βελτιωθεί. Ανυπομονούσε να παίξει στο Σέξτον, σχολείο με πολύ επιτυχημένη ομάδα μπάσκετ και που έτυχε επίσης να απέχει μόλις πέντε τετράγωνα από το σπίτι του. Τα σχέδιά του όμως άλλαξαν όταν έμαθε ότι θα πήγαινε με λεωφορείο στο κυρίως λευκό Λύκειο Έβερετ με δύο αδέρφια που πήγαν την προηγούμενη χρονιά να μην έχουν ευχάριστη εμπειρία. Υπήρξαν περιστατικά ρατσισμού, με πέτρες να ρίχνονται σε λεωφορεία που μετέφεραν μαύρους μαθητές και λευκούς γονείς να αρνούνται να στείλουν τα παιδιά τους στο σχολείο. Ο Τζόνσον όντως μπήκε στην ομάδα μπάσκετ, αλλά εκνευρίστηκε μετά από αρκετές ημέρες όταν οι νέοι συμπαίκτες του τον αγνόησαν κατά τη διάρκεια της προπόνησης, χωρίς καν να του περνούν τη μπάλα. Κόντεψε να τσακωθεί με έναν άλλο παίκτη πριν παρέμβει ο προπονητής. Τελικά, δέχθηκε την κατάστασή του και η μικρή ομάδα μαύρων φοιτητών τον έχρισε ως αρχηγό τους. Ανακαλώντας τα γεγονότα στην αυτοβιογραφία του, μίλησε για το πως ο χρόνος του στο Έβερετ τον είχε αλλάξει.[11][12]

Ονομάστηκε για πρώτη φορά ως «Μάτζικ» όταν ήταν 15χρονος δευτεροετής μαθητής που έπαιζε στο γυμνάσιο, όταν κατέγραψε ένα τριπλ-νταμπλ 36 πόντων, 18 ριμπάουντ και 16 ασίστ. Μετά το παιχνίδι, ο Φρεντ Στάμπλεϊ Τζ., αθλητικός συγγραφέας για το Lansing State Journal, του έδωσε το προσωνύμιο.[13][14] Στην τελευταία του λυκειακή σεζόν, ο Τζόνσον οδήγησε το Έβερετ σε επίδοση νικών-ηττών 27–1, ενώ είχε μέσο όρο 28,8 πόντους και 16,8 ριμπάουντ ανά παιχνίδι, και οδήγησε την ομάδα του σε παράταση στην παράταση στο παιχνίδι του πρωταθλήματος. Ολοκλήρωσε την καριέρα του στο γυμνάσιο με δύο επιλογές στην επίλεκτη ομάδα της πολιτείας, θεωρούνταν εκείνη την εποχή ο καλύτερος παίκτης λυκείου που βγήκε ποτέ από το Μίσιγκαν και ονομάστηκε επίσης το 1977 στην καλύτερη ομάδα Μακ Ντόναλντς.[7][15]

Κολέγιο

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παρόλο που πολλά κολέγια κορυφαίας κατάταξης όπως η Ιντιάνα και το UCLA ενδιαφέρθηκαν γι' αυτόν, αποφάσισε να παίξει κοντά στο σπίτι του, στο κολέγιο του Μίσιγκαν και την πολιτεία του Μίσιγκαν στο Ανατολικό Λάνσινγκ. Οι ταλαντούχοι παίκτες που ήταν ήδη στην ομάδα τον τράβηξε επίσης εκεί. Ο Τζόνσον δεν είχε αρχικά φιλοδοξία να παίξει επαγγελματικά, σχεδιάζοντας σπουδές επικοινωνίας για την επιθυμία του να γίνει σχολιαστής στην τηλεόραση. Παίζοντας όμως, είχε κατά μέσο όρο 17,0 πόντους, 7,9 ριμπάουντ και 7,4 ασίστ ανά παιχνίδι ως πρωτοετής και οδήγησε το κολέγιο σε ρεκόρ 25–5, τον τίτλο του Big Ten Conference, και μία θέση στο τουρνουά του NCAA του 1978.[11][13]

Κατά τη διάρκεια της σεζόν 1978–79, η ομάδα του Μίσιγκαν προκρίθηκε ξανά στο τουρνουά του NCAA, όπου έφτασε στο παιχνίδι του πρωταθλήματος και αντιμετώπισε την Ιντιάνα Στέιτ, στην οποία αγωνιζόταν ο Λάρι Μπερντ.[13] Σε αυτό που ήταν το πιο παρακολουθημένο παιχνίδι καλαθοσφαίρισης κολεγίων, η πολιτεία του Μίσιγκαν νίκησε την Ιντιάνα Στέιτ με 75–64 και ο Τζόνσον ψηφίστηκε ως ο κορυφαίος παίκτης του φάιναλ φορ. Επιλέχθηκε στην Παναμερικανική ομάδα 1978–79 για την απόδοσή του εκείνη τη σεζόν. Μετά από δύο χρόνια στο κολέγιο, κατά τα οποία είχε κατά μέσο όρο 17,1 πόντους, 7,6 ριμπάουντ και 7,9 ασίστ ανά παιχνίδι, ο Τζόνσον μπήκε στο ντραφτ του ΝΒΑ του 1979. Πέτυχε τα πρώτα οκτώ τριπλ νταμπλ στην ιστορία των Σπάρτανς.[7][16]

ΝΒΑ

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ρούκι στο πρωτάθλημα (1979–1980)

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Έγινε ντραφτ στην πρώτη θέση το 1979 από τους Λος Άντζελες Λέικερς. Ο Τζόνσον είπε ότι αυτό που ήταν «το πιο εκπληκτικό» για την ένταξή του στους Λέικερς ήταν η ευκαιρία να παίξει μαζί με τον Καρίμ Αμπντούλ-Τζαμπάρ, ο οποίος στην πορεία έγινε ο πρώτος σκόρερ στην ιστορία του ΝΒΑ.[17][18] Παρά την ατομική κυριαρχία του Τζαμπάρ, η ομάδα του Λος Άντζελες δεν είχε καταφέρει να κερδίσει ένα πρωτάθλημα μαζί του και ο Τζόνσον αναμενόταν να βοηθήσει να επιτευχθεί αυτός ο στόχος. Ο προπονητής των Λέικερς Πολ Ουέστχεντ είχε στη διάθεσή του το Τζόνσον, που ορισμένοι αναλυτές πίστευαν ότι έπρεπε να είναι πόιντ γκαρντ, παρόλο που ο τότε Νορμ Νίξον ήταν ήδη σε ένα από τα καλύτερά του πρωτάθληματα.[19] Έκανε το ντεμπούτο του στις 12 Οκτωβρίου 1979 σε αγώνα εκτός έδρας με τους Σαν Ντιέγκο Κλίπερς έχοντας 26 πόντους με 10 στις 21 προσπάθειες σουτ και 6 στις 10 ελεύθερες βολές, ενώ είχε επίσης 8 ριμπάουντ, τέσσερις ασίστ, ισάριθμα κοψίματα, ένα κλέψιμο και τρία λάθη.[20][21] Κατά μέσο όρο στη σεζόν είχε 18,0 πόντους, 7,7 ριμπάουντ και 7,3 ασίστ ανά παιχνίδι στη σεζόν, επιλέχθηκε στην ομάδα ρούκι του ΝΒΑ και επιλέχθηκε στο NBA All-Star Game.[22][23][24]

Οι Λέικερς πέτυχαν ρεκόρ 60 νίκες – 22 ήττες στην κανονική περίοδο βελτιώνοντας σημαντικά την επίδοση της προηγούμενης χρονιάς (47–35) και έφτασαν στους τελικούς του ΝΒΑ του 1980 στους οποίους αντιμετώπισαν τους Φιλαδέλφεια 76ερς, στους οποίους πρωταγωνιστούσε ο Τζούλιους Έρβινγκ. Οι Λέικερς πήραν προβάδισμα 3–2 στη σειρά, αλλά ο Τζαμπάρ, που είχε 33,0 πόντους κατά μέσο όρο ανά παιχνίδι στη σειρά, έπαθε διάστρεμμα στο πέμπτο παιχνίδι και δεν μπορούσε να παίξει στο έκτο.[25] Ο προπονητής αποφάσισε να ξεκινήσει τον Τζόνσον ως σέντερ στο έκτο παιχνίδι. Σημείωσε 42 πόντους, 15 ριμπάουντ, 7 ασίστ και 3 κλεψίματα στη νίκη 123–107, ενώ έπαιζε γκαρντ, φόργουορντ και σέντερ σε διαφορετικές στιγμές κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού. Έγινε ο μόνος πρωτάρης που κέρδισε το βραβείο του πολυτιμότερου παίκτη (MVP) των τελικών του ΝΒΑ και η απόδοσή του εξακολουθεί να θεωρείται ως μία από τις καλύτερες στην ιστορία του πρωταθλήματος.[26][27] [28] Παραμένει ο νεότερος που κέρδισε τον τίτλο του πολυτιμότερου παίκτη των τελικών έχοντας μέσο όρο 21,5 πόντους, 11,2 ριμπάουντ και 8,7 ασίστ ανά παιχνίδι.[29] Έγινε επίσης ένας από τους τέσσερις παίκτες που κέρδισαν πρωταθλήματα NCAA και NBA σε συνεχόμενα χρόνια.[30]

Το δίδυμο με το Τζαμπάρ (με την πλάτη) ήταν αυτό της επιτυχίας της δεκαετίας του 1980

1980–1983

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις αρχές της αγωνιστικής περιόδου 1980–81, ο Τζόνσον έμεινε εκτός δράσης αφού υπέστη ρήξη χόνδρου στο αριστερό γόνατο. Έχασε 45 παιχνίδια και επέστρεψε πριν από την έναρξη των πλέι οφ του 1981, αλλά ο τότε βοηθός και μελλοντικός προπονητής των Λέικερς, Πατ Ράιλι, είπε αργότερα ότι η πολυαναμενόμενη επιστροφή του παίκτη έκανε τους Λέικερς μία «διχασμένη ομάδα». Οι 54 νίκες των Λέικερς τους οδήγησε στην αντιμετώπιση των Χιούστον Ρόκετς στον πρώτο γύρο των πλέι οφ, όπου το Χιούστον επικράτησε των Λέικερς με 2–1 μετά το άστοχο μακρινό σουτ του Τζόνσον (που ήταν χαρακτηριστικά άστοχος στη σειρά[31]) του τελευταίου δευτερολέπτου στο τρίτο παιχνίδι.[32][33]

Το καλοκαίρι του 1981, ο Τζόνσον υπέγραψε συμβόλαιο 25 ετών ύψους 25 εκατομμυρίων δολαρίων με τους Λέικερς, το οποίο ήταν το υψηλότερο συμβόλαιο στην ιστορία του αθλητισμού μέχρι εκείνη τη στιγμή.[34][35] Η διάρκεια του συμβολαίου άρχιζε το 1984 και τον έκανε τον πιο ακριβοπληρωμένο παίκτη του NBA από την αρχή της ισχύος του.[36][37] Στις αρχές της αγωνιστικής περιόδου 1981–82, ο Τζόνσον είχε έντονη διαμάχη με τον προπονητή, ο οποίος είπε ότι έκανε τους Λέικερς «αργούς» και «προβλέψιμους». Ο παίκτης ζήτησε την επανεξέταση του θέματος, ο ιδιοκτήτης των Λέικερς Τζέρι Μπους απέλυσε τον προπονητή και τον αντικατέστησε με τον Ράιλι.[38] Παρόλο που ο Τζόνσον αρνήθηκε την ευθύνη για την αποπομπή του Ουέστχεντ, τον έβαλαν στο στόχαστρο σε ολόκληρο το πρωτάθλημα, ακόμη και οι οπαδοί των Λέικερς. Παρά τα προβλήματα εκτός γηπέδου, ο Τζόνσον είχε κατά μέσο όρο 18,6 πόντους, 9,6 ριμπάουντ και 9,5 ασίστ στο πρωτάθλημα ανά παιχνίδι και ψηφίστηκε ως μέλος της δεύτερης καλύτερης πεντάδας του NBA.[39][40] Επίσης μαζί με τους Ουίλτ Τσάμπερλεϊν και Όσκαρ Ρόμπερτσον ήταν οι μόνοι παίκτες του ΝΒΑ που συγκέντρωσαν τουλάχιστον 700 πόντους, 700 ριμπάουντ και 700 ασίστ την ίδια σεζόν. Οι Λέικερς προκρίθηκαν στα πλέι οφ του 1982 και αντιμετώπισαν τη Φιλαδέλφεια για δεύτερη φορά μέσα σε τρία χρόνια στους τελικούς του ΝΒΑ του 1982. Μετά από ένα τριπλ-νταμπλ στο έκτο παιχνίδι, οι Λέικερς νίκησαν τους Σίξερς με 4–2, καθώς ο Τζόνσον κέρδισε το δεύτερο βραβείο MVP των τελικών.[41] Κατά τη διάρκεια του πρωταθλήματος απέναντι στους Σίξερς, είχε μέσο όρο 16,2 πόντους, 10,8 ριμπάουντ και 8,0 ασίστ ανά παιχνίδι.[39] Δήλωσε αργότερα ότι η τρίτη σεζόν του ήταν όταν οι Λέικερς έγιναν για πρώτη φορά μεγάλη ομάδα, και απέδωσε την επιτυχία τους στον Ράιλι.[42]

Ο Τζόνσον εισήγαγε ένα γρήγορο τρόπο παιχνιδιού που ονομάστηκε «Showtime»,[6][25][43] και περιγράφεται ως ένα μίγμα «πάσες χωρίς όραση στην αντεπίθεση»,[44] ψηλές πάσες κοντά στο καλάθι από το μισό γήπεδο και συνδυασμούς τριών παικτών στις κανονικές επιθέσεις. Η ικανότητά του να πασάρει ταχύτατα, η ιδιαίτερα υψηλή αντίληψη για την πιο σωστή επιλογή αποτελούσαν θεμέλιο λίθο στον τρόπο που λειτουργούσε στο γήπεδο. Ως καλός ριμπάουντερ συχνά μετά από ένα ριμπάουντ έβγαινε γρήγορα στην αντεπίθεση με πολλές φορές απρόβλεπτες ενέργειες. Το αποτέλεσμα ήταν γρήγορο, εντυπωσιακό παιχνίδι, που έδειχνε να ευχαριστεί τους ίδιους τους παίκτες και ακόμα περισσότερο τους φιλάθλους. Θα μπορούσε να πρωταγωνιστήσει σε ένα αγώνα χωρίς να σημειώσει υψηλό αριθμό πόντων. Στους τελικούς του ΝΒΑ του 1982, ανακηρύχθηκε MVP με μέσο όρο μόλις 16,2 πόντους, ο χαμηλότερος μέσος όρος οποιουδήποτε αποδέκτη του βραβείου MVP των τελικών στην εποχή των τριών πόντων.[13][7][45]

Κατά τη διάρκεια της αγωνιστικής περιόδου 1982–83, η πρώτη από τις εννέα συνεχόμενες σεζόν με νταμπλ-νταμπλ του Τζόνσον, είχε μέσο όρο 16,8 πόντους, 10,5 ασίστ (για πρώτη φορά κορυφαίος του πρωταθλήματος[46] και 8,6 ριμπάουντ ανά παιχνίδι και κέρδισε την πρώτη του υποψηφιότητα για την καλύτερη πεντάδα του NBA.[47] Οι Λέικερς έφτασαν ξανά στους τελικούς και αντιμετώπισαν για τρίτη φορά τους Σίξερς, οι οποίοι παρουσίαζαν τον δύο φορές MVP σέντερ Μόουζες Μαλόουν. Οι τραυματισμοί αρκετών παικτών της ομάδας Λος Άντζελες και τα εξαιρετικά παιχνίδια του Μαλόουν (ο οποίος αναδείχθηκε πολυτιμότερος παίκτης των τελικών), οι Λέικερς ηττήθηκαν με 4–2. Απέναντι στη Φιλαδέλφεια, ο Τζόνσον είχε κατά μέσο όρο 19,0 πόντους, 12,5 ασίστ και 7,8 ριμπάουντ ανά παιχνίδι.[48][49]

Οι μονομαχίες Λέικερς - Σέλτικς (1983–1987)

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Από αγώνα του 1985 (ο Τζόνσον δεξιά)

Πριν από την πέμπτη σεζόν του Τζόνσον, ο Τζέρι Ουέστ - ο οποίος είχε γίνει γενικός διευθυντής των Λέικερς- αντάλλαξε τον Νίξον για να απαλλάξει τον Τζόνσον από το να μοιράζεται τις ευθύνες του χειρισμού της μπάλας. Είχε άλλη μία πολύ καλή σεζόν, με μέσο όρο 17,6 πόντους, 13,1 ασίστ και 7,3 ριμπάουντ ανά παιχνίδι.[50] Η επίδοση στις ασίστ ήταν η καλύτερη της σταδιοδρομίας του και ήταν για δεύτερη συνεχή χρονιά κορυφαίος της κανονικής περιόδου.[46] Στους τελικούς της Δυτικής Περιφέρειας απέναντι στους Φοίνιξ Σανς και στο δεύτερο παιχνίδι (15 Μαΐου 1984), ο Τζόνσον μοίρασε 24 ασίστ, επίδοση ρεκόρ για πλέι οφ που παραμένει.[51] Οι Λέικερς έφτασαν στους τελικούς για τρίτη συνεχόμενη χρονιά, όπου συναντήθηκαν με τους Σέλτικς για πρώτη φορά μετά την κανονική περίοδο. Η ομάδα του Λος Άντζελες κέρδισε το πρώτο παιχνίδι και προηγήθηκε με δύο πόντους στο δεύτερο παιχνίδι με 18 δευτερόλεπτα να απομένουν, αλλά ο Τζόνσον δεν κατάφερε να σουτάρει πριν ακουστεί ο χρόνος της λήξης και οι Λέικερς έχασαν με 124–121 στην παράταση. Στο τρίτο παιχνίδι, ο Τζόνσον απάντησε με 21 ασίστ (επίδοση ρεκόρ για τελικούς που παραμένει[52]) στη νίκη με 137–104, αλλά έκανε αρκετά κρίσιμα λάθη αργά στον αγώνα κατά τη διάρκεια του τέταρτου παιχνιδιού. Στο τελευταίο λεπτό του παιχνιδιού, έκλεψε τη μπάλα από τον σέντερ της Σέλτικς Ρόμπερτ Πάρις και στη συνέχεια έχασε δύο ελεύθερες βολές που θα μπορούσαν να είχαν ανατρέψει το παιχνίδι.[53] Οι Σέλτικς κέρδισαν το παιχνίδι στην παράταση και οι ομάδες μοίρασαν τα επόμενα δύο παιχνίδια. Στο αποφασιστικό έβδομο παιχνίδι στη Βοστώνη, καθώς οι Λέικερς έμειναν πίσω με τρεις πόντους στο τελευταίο λεπτό, ο αντίπαλος πόιντ γκαρντ Ντένις Τζόνσον έκλεψε τη μπάλα από τον «Μάτζικ», ένα παιχνίδι που τελείωσε τη σειρά. Στους τελικούς, ο Τζόνσον είχε κατά μέσο όρο 18,0 πόντους, 13,6 ασίστ και 7,7 ριμπάουντ ανά παιχνίδι.[48][54][55]

Στην κανονική περίοδο 1984–85 είχε κατά μέσο όρο 18,3 πόντους, 12,6 ασίστ και 6,2 ριμπάουντ ανά παιχνίδι[56] και οδήγησε τους Λέικερς στους τελικούς του ΝΒΑ του 1985, όπου αντιμετώπισαν ξανά τους Σέλτικς. Η σειρά ξεκίνησε άσχημα για τους Λέικερς όταν επέτρεψαν στους Σέλτικς στους τελικούς του ΝΒΑ να σημειώσουν 148 πόντους με διαφορά 34 πόντων στο πρώτο παιχνίδι.[57] Ωστόσο, ο Τζαμπάρ, ο οποίος ήταν τότε 38 ετών, σημείωσε 30 πόντους και μάζεψε 17 ριμπάουντ στο δεύτερο παιχνίδι και οι 36 πόντοι στη νίκη στο πέμπτο παιχνίδι συνέβαλαν καθοριστικά στο προβάδισμα με 3–2 του Λος Άντζελες.[58] Αφού οι Λέικερς νίκησαν τους Σέλτικς σε έξι παιχνίδια, οι Τζαμπάρ και Τζόνσον, που είχε 18,3 πόντους, 14,0 ασίστ και 6,8 ριμπάουντ ανά παιχνίδι στη σειρά πρωταθλήματος, είπαν ότι η νίκη των τελικών ήταν η αποκορύφωμα της καριέρας τους.

Ο Τζόνσον και πάλι έκανε νταμπλ-νταμπλ στην κανονική περίοδο της σεζόν 1985–86, με 18,8 πόντους, 12,6 ασίστ και 5,9 ριμπάουντ ανά παιχνίδι.[59] Οι Λέικερς σημείωσαν την καλύτερη επίδοση του πρωταθλήματος 62–20 νίκες και προκρίθηκαν στους τελικούς της Δυτικής Περιφέρειας, αλλά δεν κατάφεραν να νικήσουν τους Χιούστον Ρόκετς, οι οποίοι προκρίθηκαν στους τελικούς σε πέντε παιχνίδια. Την επόμενη σεζόν, ο Τζόνσον τον υψηλότερο μέσο όρο της καριέρας του 23,9 πόντους, καθώς και 12,2 ασίστ και 6,3 ριμπάουντ ανά παιχνίδι, και κέρδισε το πρώτο του βραβείο MVP κανονικής περιόδου.[60][61][62] Στις 23 Δεκεμβρίου 1986 σημείωσε και το ρεκόρ καριέρας του με 46 πόντους με αντίπαλο τους Σακραμέντο Κινγκς στη νίκη με 127–117.[63] Εκείνη τη χρονιά η ομάδα σημείωσε 65 νίκες στην κανονική περίοδο, τη δεύτερη καλύτερη επίδοση στην ιστορία τους.[64] Οι Λέικερς συνάντησαν τους Σέλτικς για τρίτη φορά στους τελικούς του ΝΒΑ και στο τέταρτο παιχνίδι ο Τζόνσον σημείωσε καλάθι στο τελευταίο δευτερόλεπτο πάνω από τους ψηλούς των Σέλτικς για να κερδίσει το παιχνίδι με 107–106. Την προσπάθεια που κέρδισε τον αγώνα ο Τζόνσον την ονόμασε junior, junior, junior sky-hook,[65][66][67] βοήθησε το Λος Άντζελες να νικήσει τη Βοστώνη σε έξι παιχνίδια. Κέρδισε τον τρίτο του τίτλο MVP στους τελικούς, ο πρώτος που κατάφερε κάτι τέτοιο, με 26,2 πόντους κατά μέσο όρο, 13,0 ασίστ και 8,0 ριμπάουντ ανά παιχνίδι.[68][69]

Από τους τελικούς του 1985 διεκδικώντας ένα ριμπάουντ (ο Τζόνσον δεξιά)

1987–1991

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πριν από την αγωνιστική περίοδο 1987–88, ο προπονητής των Λέικερς Πατ Ράιλι, υποσχέθηκε δημόσια ότι θα υπερασπιστούν τον τίτλο του ΝΒΑ, παρόλο που καμία ομάδα δεν είχε κατακτήσει συνεχόμενους τίτλους από τότε που οι Σέλτικς το πέτυχαν στους τελικούς του ΝΒΑ το 1969.[70] Ο Τζόνσον είχε άλλη μία δημιουργική χρονιά με μέσο όρο 19,6 πόντους, 11,9 ασίστ και 6,2 ριμπάουντ ανά παιχνίδι παρά το γεγονός ότι έχασε 10 παιχνίδια με τραυματισμό στη βουβωνική χώρα.[71][72] Στα πλέι οφ του οι Λέικερς σάρωσαν τους Σαν Αντόνιο Σπερς σε τρία παιχνίδια, στη συνέχεια τα κατάφεραν με δύο σειρές 4–3 απέναντι των Γιούτα Τζαζ και των Ντάλας Μάβερικς για να φτάσουν στους τελικούς και να αντιμετωπίσουν τους Ντιτρόιτ Πίστονς, οι οποίοι ήταν γνωστοί ως τα «κακά αγόρια» για το δυναμικό τρόπο παιχνιδιού τους. Αφού οι ομάδες μοίρασαν σε νίκες τα πρώτα έξι παιχνίδια, ο φόργουορντ των Λέικερς και MVP των τελικών Τζέιμς Ουόρθι είχε το πρώτο τριπλ-νταμπλ της καριέρας του με 36 πόντους, 16 ριμπάουντ και 10 ασίστ και οδήγησε την ομάδα του σε νίκη με 108–105. Παρά το γεγονός ότι δεν ανακηρύχθηκε MVP, ο Τζόνσον είχε επιτυχημένη σειρά, με 21,1 πόντους κατά μέσο όρο, 13,0 ασίστ και 5,7 ριμπάουντ ανά παιχνίδι. Ήταν το πέμπτο και τελευταίο πρωτάθλημα ΝΒΑ της καριέρας του.[48][73]

Στην κανονική περίοδο της σεζόν 1988–89, οι 22,5 πόντοι, 12,8 ασίστ και 7,9 ριμπάουντ του Τζόνσον ανά παιχνίδι του χάρισαν το δεύτερο βραβείο MVP και οι Λέικερς έφτασαν στον τελικό του ΝΒΑ του 1989, στον οποίο αντιμετώπισαν ξανά τους Πίστονς.[62][74] Ωστόσο, ο Τζόνσον τραυματίστηκε στο δεύτερο παιχνίδι στο γόνατο και οι Λέικερς δεν μπόρεσαν να αντέξουν καθόλου χάνοντας με 4–0.[75][76] Παίζοντας για πρώτη φορά χωρίς τον Τζαμπάρ, ο Τζόνσον κέρδισε το τρίτο του βραβείο MVP μετά από μία εξαιρετική χρονιά 1989–90,[62] στην οποία είχε κατά μέσο όρο 22,3 πόντους, 11,5 ασίστ και 6,6 ριμπάουντ ανά παιχνίδι.[77] Ήταν επίσης πολυτιμότερος παίκτης και πρώτος σκόρερ με 22 πόντους στο All Star Game, παρά την ήττα της Δυτικής Περιφέρειας με 113–130.[78][79] Ωστόσο, οι Λέικερς υποκλίθηκαν στους Φοίνιξ Σανς στον ημιτελικό της Δυτικής Περιφέρειας, που ήταν ο πρώτος αποκλεισμός των πλέι οφ των Λέικερς σε εννέα χρόνια.[80] Την επόμενη χρονιά 1990–91, ο Τζόνσον είχε γίνει πιο ογκώδης από τα προηγούμενα χρόνια του, αλλά ήταν επίσης πιο αργός και λιγότερο ευκίνητος. Είχε καλή απόδοση κατά τη διάρκεια της κανονικής περιόδου, με μέσο όρο 19,4 πόντους, 12,5 ασίστ και 7,0 ριμπάουντ ανά παιχνίδι.[81] Στις 15 Απριλίου 1991 στη νίκη επί των Ντάλας Μάβερικς ο Τζόνσον ξεπέρασε τον Όσκαρ Ρόμπερτσον στις περισσότερες ασίστ όλων των εποχών.[82][83] Αξιομνημόνευτο παραμένει ένα παιχνίδι με τους Ντένβερ Νάγκετς της κανονικής περιόδου 1991 με το Μάτζικ να ευστοχεί μετά από αμυντικό ριμπάουντ από απόσταση 25,5 μέτρων στο τέλος του πρώτου ημιχρόνου, που είναι το δεύτερο πιο μακρινό καλάθι στην ιστορία του ΝΒΑ.[84] Οι Λέικερς έφτασαν στους τελικούς το 1991. Εκεί αντιμετώπισαν τους Σικάγο Μπουλς, με επικεφαλής τον σούτινγκ γκαρντ Μάικλ Τζόρνταν, πέντε φορές πρώτο σκόρερ του πρωταθλήματος μέχρι τότε που θεωρούταν ως ο καλύτερος παίκτης της εποχής του. Παρόλο που η σειρά εμφανίστηκε ως μονομαχία μεταξύ Τζόνσον και Τζόρνταν, ο Σκότι Πίπεν εξουδετέρωσε τον Τζόνσον. Παρά τα δύο τριπλ-νταμπλ του Τζόνσον κατά τη διάρκεια της σειράς, ο MVP των τελικών Τζόρνταν οδήγησε την ομάδα του στη νίκη με 4–1 νίκες.[85] Στην τελευταία σειρά πρωταθλήματος της καριέρας του, ο Τζόνσον είχε κατά μέσο όρο 18,6 πόντους, 12,4 ασίστ και 8,0 ριμπάουντ ανά παιχνίδι.[48] Συνολικά, σε 50 παιχνίδια τελικών είχε μέσο όρο 19,4 πόντους, 7,9 ριμπάουντ και 11,7 ασίστ ανά αγώνα.[86]

1991–1992

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Τζόνσον έμαθε για πρώτη φορά τη διάγνωση ότι έχει μολυνθεί με τον ιό HIV μετά από μία προπόνηση πριν από τη σεζόν 1991–92. Κλήθηκε πίσω στο Λος Άντζελες πριν από έναν αγώνα προετοιμασίας στη Γιούτα, έτσι ώστε ο γιατρός της ομάδας των Λέικερς να μπορέσει να μεταφέρει το γεγονός αυτοπροσώπως.[87][88] Σε συνέντευξη τύπου που πραγματοποιήθηκε στις 7 Νοεμβρίου 1991, ο Τζόνσον έκανε δημόσια ανακοίνωση ότι θα αποσυρθεί αμέσως.[11][12][33] Δήλωσε ότι η σύζυγός του και το αγέννητο παιδί τους δεν είχαν προσβληθεί από τον ιό (είχε παντρευτεί δύο μήνες πριν την ανακοίνωση[16]) και ότι θα αφιερώσει τη ζωή του στη «μάχη με αυτή τη θανατηφόρα ασθένεια». Αρχικά είπε ότι δεν ήξερε πώς προσβλήθηκε από την ασθένεια, αλλά αργότερα αναγνώρισε ότι ήταν μέσω της ύπαρξης πολυάριθμων σεξουαλικών συντρόφων κατά τη διάρκεια της επαγγελματικής του καριέρας. Η ανακοίνωση ήταν σαν προαναγγελία του ίδιου του θανάτου του καθώς μέχρι τότε δεν υπήρχε κανένας τρόπος αντιμετώπισης της νόσου σε οποιοδήποτε στάδιο.[89][90][91] Εκείνη την εποχή μόνο ένα μικρό ποσοστό οροθετικών Αμερικανών ανδρών είχε προσβληθεί από ετεροφυλόφιλο σεξ. Η ανακοίνωση του Τζόνσον για τον HIV έγινε σημαντική είδηση ​​στις Ηνωμένες Πολιτείες και το 2004 ονομάστηκε ως η έβδομη πιο αξέχαστη στιγμή του ESPN τα προηγούμενα 25 χρόνια.[92][93]

Παρά την αποχώρησή του από την ενεργό δράση, ψηφίστηκε από τους φιλάθλους ως βασικός για το NBA All-Star Game του 1992, αν και πρώην συμπαίκτες του είπαν ότι δεν έπρεπε να παίξει, και αρκετοί παίκτες του NBA, όπως ο Καρλ Μαλόουν, υποστήριξε ότι θα κινδύνευαν να μολυνθούν εάν ο Τζόνσον έφερε ανοιχτό τραύμα ενώ βρισκόταν στο γήπεδο. Ο Τζόνσον οδήγησε τη Δύση στη νίκη με 153–113 και στέφθηκε MVP του αγώνα μετά από 25 πόντους, 9 ασίστ και 5 ριμπάουντ. Το παιχνίδι τελείωσε αφού πέτυχε τρίποντο της τελευταίας στιγμής, και παίκτες και των δύο ομάδων έτρεξαν στο γήπεδο για να τον συγχαρούν.[94][95] Στις 26 Φεβρουαρίου 1992 οι Λέικερς απέσυραν τη φανέλα με το νούμερό του (32).[96]

Ο Τζόνσον επιλέχθηκε για να συμμετάσχει στους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες της Βαρκελώνης το 1992 για την εθνική ομάδα των ΗΠΑ, που ονομάστηκε Ντριμ Τιμ λόγω των αστέρων του ΝΒΑ στη σύνθεσή της. Η «ομάδα των ονείρων», θεωρήθηκε ασυναγώνιστη και για πολλούς ως η καλύτερη ομάδα όλων των εποχών και όλων των αθλημάτων.[97][98][99][100] Ήταν συν-αρχηγός της ομάδας μαζί με το Λάρι Μπερντ.[101] Μετά την πρόκριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες με χρυσό μετάλλιο στο τουρνουά της Αμερικής το 1992, η Ντριμ Τιμ κυριάρχησε στους αγώνες, κερδίζοντας την πρώτη θέση με ρεκόρ 8–0, κερδίζοντας τους αντιπάλους τους κατά μέσο όρο 43,8 πόντους ανά παιχνίδι. Ο Τζόνσον είχε κατά μέσο όρο 8,0 πόντους και οι 5,5 ασίστ του ανά παιχνίδι που ήταν οι δεύτεροι καλύτεροι στην ομάδα. Ήταν θεωρητικά στην αρχική πεντάδα αλλά έπαιξε συγκριτικά λίγο (σε έξι παιχνίδια) εξαιτίας προβλημάτων στο γόνατο, έλαβε όμως χειροκροτήματα από το πλήθος και χρησιμοποίησε την ευκαιρία για να εμπνεύσει τους οροθετικούς ανθρώπους.[102][103][104] Στα πλαίσια της εκστρατείας του κατά του AIDS το 1992 κέρδισε βραβείο Γκράμι για το άλμπουμ του What You Can Do To Avoid AIDS (Τι μπορείτε να κάνετε για να αποφύγεται το AIDS).[105] Τιμήθηκε με το βραβείο J. Walter Kennedy Citizenship για την προσπάθεια του κατά την διάρκεια της σεζόν να βοηθήσει στην πρόληψη κατά του ιού του AIDS.[106]

Μετά το 1992

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πριν από την αγωνιστική περίοδο 1992–93, ο Τζόνσον ανακοίνωσε την πρόθεσή του να επιστρέψει στο ΝΒΑ. Αφού προπονήθηκε και έπαιξε σε αρκετά παιχνίδια πριν την έναρξη, αποσύρθηκε ξανά πριν από το πρώτο παιχνίδι της κανονικής περιόδου, επικαλούμενος τη διαμάχη για την επιστροφή του που προκλήθηκε από την αντίθεση αρκετών ενεργών παικτών.[107][108] Σε συνέντευξή του τον Αύγουστο του 2011, είπε ότι εκ των υστέρων θα ήθελε να μην είχε αποχωρήσει ποτέ αφού είχε διαγνωστεί με HIV, λέγοντας: «Αν ήξερα αυτά που γνωρίζω τώρα, δεν θα είχα αποχωρήσει».[109] Είπε επίσης ότι παρά τις φυσικές, άκρως ανταγωνιστικές πρακτικές που οδήγησαν στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1992, ορισμένοι από τους ίδιους συμπαίκτες εξακολουθούσαν να εξέφρασαν ανησυχίες για την επιστροφή του στο ΝΒΑ.[107] Το 1985, ο Τζόνσον δημιούργησε το A Midsummer Night's Magic, μία ετήσια φιλανθρωπική εκδήλωση που περιελάμβανε έναν αγώνα μπάσκετ διασημοτήτων και ένα δείπνο. Τα έσοδα πήγαν στο United Negro College Fund και η εκδήλωση διατηρήθηκε για είκοσι χρόνια, τελειώνοντας το 2005. Το A Midsummer Night's Magic τέθηκε τελικά κάτω από την ομπρέλα του Magic Johnson Foundation, το οποίο ίδρυσε το 1991.[110]

Επέστρεψε στο ΝΒΑ ως προπονητής των Λέικερς στο τέλος της σεζόν 1993–94 και υπηρέτησε ως προσωρινός προπονητής για δύο παιχνίδια. Επέμεινε ότι η υγεία του δεν ήταν θέμα, ενώ υποβάθμισε τις ερωτήσεις σχετικά με την επιστροφή του ως παίκτης. Ανέλαβε την ομάδα που είχε επίδοση 28–38 και κέρδισε το πρώτο του παιχνίδι ως προπονητής, επικρατώντας 110–101 επί των Μιλγουόκι Μπακς. Ήταν προπονητής μιας ομάδας που είχε πέντε από τους πρώην συμπαίκτες του στη σύνθεσή της. Οι Λέικερς έπαιξαν καλά αρχικά, κερδίζοντας πέντε από τα έξι πρώτα παιχνίδια τους υπό τον Τζόνσον, αλλά αφού έχασαν τα επόμενα πέντε παιχνίδια, ο ίδιος ανακοίνωσε ότι παραιτείται μετά τη λήξη της σεζόν. Οι Λέικερς ολοκλήρωσαν τη χρονιά με σερί δέκα αγώνων και το τελικό ρεκόρ του Τζόνσον ως προπονητή ήταν 5–11.[108][111][112] Επέλεξε να αγοράσει μερίδιο 5 % των μετοχών της ομάδας τον Ιούνιο του 1994.[113][114]

Στην ηλικία των 37 ετών, ο Τζόνσον προσπάθησε να επιστρέψει ως παίκτης όταν επανήλθε στους Λέικερς κατά τη διάρκεια της σεζόν 1995–96. Κατά τη διάρκεια της αποχώρησής του, συμμετείχε στον αγώνα του κατά του HIV.[12] Επέστρεψε επίσημα στην ομάδα στις 29 Ιανουαρίου 1996, και έπαιξε το πρώτο του παιχνίδι την επόμενη μέρα ενάντια στους Γκόλντεν Στέιτ Ουόριορς. Ερχόμενος από τον πάγκο είχε 19 πόντους, 8 ριμπάουντ και 10 ασίστ για να βοηθήσει τους Λέικερς να κερδίσουν 128–118.[92][115] Στις 14 Φεβρουαρίου κατέγραψε το τελευταίο τριπλ-νταμπλ της καριέρας του, όταν σημείωσε 15 πόντους, μαζί με 10 ριμπάουντ και 13 ασίστ στη νίκη επί των Ατλάντα Χοκς.[116] Παίζοντας ως πάουερ φόργουορντ, είχε κατά μέσο όρο 14,6 πόντους, 6,9 ασίστ και 5,7 ριμπάουντ ανά παιχνίδι σε 32 παιχνίδια και τερμάτισε στη 12η θέση για τον τίτλο του MVP. Οι Λέικερς είχαν ρεκόρ 22–10 στα παιχνίδια που έπαιξε και ο ίδιος θεώρησε ότι η τελευταία του επιστροφή ήταν «επιτυχία». Ενώ έπαιξε καλά το 1996, υπήρξαν προβλήματα τόσο εντός όσο και εκτός γηπέδου. Παρά τις δυσκολίες, οι Λέικερς τερμάτισαν με ρεκόρ 53–29 και στην τέταρτη θέση στα πλέι οφ του ΝΒΑ. Αν και αντιμετώπιζαν τους πρωταθλητές Χιούστον Ρόκετς, οι Λέικερς είχαν πλεονέκτημα έδρας στη σειρά των πέντε παιχνιδιών. Όμως μόνο στο δεύτερο παιχνίδι κατάφεραν να νικήσουν με 26 πόντους του Τζόνσον.[117][118][119]

Ο Τζόνσον αρχικά εξέφρασε την επιθυμία να επιστρέψει στην ομάδα για τη σεζόν 1996–97 στο ΝΒΑ, αλλά μίλησε επίσης για ένταξη σε άλλη ομάδα ως ελεύθερος παίκτης. Λίγες μέρες αργότερα, άλλαξε γνώμη και αποχώρησε οριστικά.[92][89] Σε 905 παιχνίδια στο ΝΒΑ συγκέντρωσε 17.707 πόντους, 6.559 ριμπάουντ και 10.141 ασίστ, μεταφράζοντας σε μέσους όρους καριέρας 19,5 πόντους, 7,2 ριμπάουντ και 11,2 ασίστ ανά παιχνίδι, το υψηλότερο μέσο όρο ασίστ ανά παιχνίδι στην ιστορία του ΝΒΑ. Μοιράζεται το ρεκόρ των πλέι οφ σε ένα παιχνίδι για ασίστ με 24, κατέχει το ρεκόρ των τελικών για ασίστ σε ένα παιχνίδι με 21, και έχει τις περισσότερες ασίστ σε πλέι οφ (2.346). Είναι ο μόνος παίκτης με 12 ασίστ κατά μέσο όρο σε μία σειρά τελικών του ΝΒΑ, πετυχαίνοντάς το έξι φορές. Κατέχει το ρεκόρ ενός παιχνιδιού All-Star Game για ασίστ (22) και το ρεκόρ All-Star Game για ασίστ καριέρας (127).[120][121] Παραμένει πρώτος όλων των εποχών στις ασίστ στα πλέι οφ με 2.346.[122]

2014

Για τα επιτεύγματά του, ο Τζόνσον ψηφίστηκε ως ένας από τους 50 μεγαλύτερους παίκτες όλων των εποχών από το NBA το 1996, ένας από τους 75 καλύτερους στην επέτειο των ισάριθμων χρόνων το 2021 και εισήχθη στο Naismith Memorial Basketball Hall of Fame το 2002 ως παίκτης και το 2010 ως μέλος της Ντριμ Τιμ. Το 2006 εισήχθη και στο Hall of Fame του κολεγιακού πρωταθλήματος.[7][9][123] Το SportsCentury του ESPN κατέταξε τον Τζόνσον στη 17η θέση στη λίστα «Οι 50 μεγαλύτεροι αθλητές του 20ού αιώνα». Αρκετά από τα επιτεύγματά του σε μεμονωμένα παιχνίδια έχουν επίσης αναφερθεί στις κορυφαίες στιγμές στο ΝΒΑ. Στα βραβεία NBA του 2019, έλαβε το βραβείο NBA Lifetime Achievement Award (από κοινού με τον Λάρι Μπερντ).[124]

Μετά το NBA

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αποφασισμένος να παίξει ανταγωνιστικό μπάσκετ παρά το γεγονός ότι ήταν εκτός ΝΒΑ, δημιούργησε τους Magic Johnson All-Stars, μια ομάδα αποτελούμενη από πρώην παίκτες του ΝΒΑ και των κολεγίων. Το 1994 η ομάδα του συμμετείχε σε παιχνίδια στην Αυστραλία, τη Νέα Ζηλανδία, το Ισραήλ, τη Νότια Αμερική, την Ευρώπη και την Ιαπωνία. Περιόδευαν επίσης στις Ηνωμένες Πολιτείες, παίζοντας πέντε παιχνίδια εναντίον ομάδων από το CBA. Μέχρι να επιστρέψει στους Λέικερς το 1996, η ομάδα του είχε συγκεντρώσει 55 νίκες χωρίς ήττα και ο Τζόνσον κέρδιζε έως και 365.000 δολάρια ανά παιχνίδι.[89] Αγωνίστηκε συχνά με την ομάδα τα επόμενα αρκετά χρόνια, με πιθανότατα το πιο αξέχαστο παιχνίδι που έγινε τον Νοέμβριο του 2001. Στην ηλικία των 42 ετών, ο Τζόνσον έπαιξε με την ομάδα του εναντίον αυτής της πολιτείας του Μίσιγκαν. Αυτό ήταν το πρώτο σημαντικό παιχνίδι του Τζόνσον που διεξήχθη στη γενέτειρά του μετά από 22 χρόνια.[125]

Το 1999 ο Τζόνσον εντάχθηκε στη σουηδική ομάδα M7 Borås (τώρα γνωστή ως «Borås Basket») και ήταν αήττητος σε πέντε παιχνίδια με την ομάδα. Έγινε επίσης συνιδιοκτήτης του συλλόγου, ωστόσο, η προσπάθεια απέτυχε μετά από μία σεζόν και το σωματείο αναγκάστηκε να ανασυγκροτηθεί.[126][127] Αργότερα προσχώρησε στη δανέζικη ομάδα The Great Danes με την οποία αγωνίστηκε σε δύο αγώνες πρωταθλήματος της αγωνιστικής περιόδου 2000–01.[128]

Το διάστημα 2017–19 ήταν πρόεδρος των Λέικερς, ενώ διατηρούσε μετοχές στο σύλλογο ως το 2010.[113][129] Έχει αναπτύξει επιτυχημένη επιχειρηματική δραστηριότητα μέσω της Magic Johnson Entertainment, με δράση στο χώρο του θεάματος, της ψυχαγωγίας και της ενημέρωσης, ενώ έχει δουλέψει και ως σχολιαστής.[10][11]

Η κληρονομιά του

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η είσοδος του Τζόνσον στο NBA βρήκε το πρωτάθλημα σε κρίση. Κορυφαίες στιγμές όπως αυτές που υπήρξαν τη δεκαετία του 1960 είχαν μειωθεί με τους πρωταγωνιστές τους να έχουν αποσυρθεί και νέα μεγάλα ταλέντα να είναι περισσότερο δυσεύρετα. Το μπέιζμπολ και το αμερικανικό ποδόσφαιρο ήταν με διαφορά τα προτιμώμενα αθλήματα των φιλάθλων.[17][130] Η αλλαγή του ιδιοκτησιακού καθεστώτος των Λέικερς έγινε την ίδια χρονιά και άλλαξε την τύχη της ομάδας: με ένα μόνο τίτλο τη δεκαετία του 1950, οι Λέικερς κατέκτησαν πέντε πρωταθλήματα σε μια δεκαετία έχοντας ως κεντρικό πρωταγωνιστή τον Τζόνσον και το δικό του τρόπο παιχνιδιού που εκτός των αποτελεσμάτων, εντυπωσίασε το κοινό. Η συνύπαρξη με τον Τζαμπάρ ήταν ιδανική με το δεύτερο να αποτελεί την δεύτερη επιλογή στον τρόπο παιχνιδιού στη επίθεση, όταν ο ταχύτατος ρυθμός του Τζόνσον ανακόπτονταν.[131]

Ο τρόπος που έπαιζε, ο τρόπος που χαμογελούσε και ο τρόπος που κέρδιζε, προσκάλεσε όλους τους φίλους του αθλήματος στην καλύτερη ίσως ψυχαγωγία που είχε δει το NBA μέχρι τότε. Είναι πιθανότατα ο πρώτος αστέρας του ΝΒΑ στον οποίο κανείς δεν στράφηκε εναντίον του στο αγωνιστικό τμήμα του παιχνιδιού, ακόμα και όσοι δεν ήταν οπαδοί της ομάδας δεν ήθελαν να τον δουν να αποτυγχάνει. Το επίκεντρο της ψυχαγωγίας στο Λος Άντζελες βρισκόταν στο Χόλιγουντ μέχρι που έφτασε το show time των Λέικερς. Πολλοί νέοι φίλαθλοι πήγαν να δουν τον παίκτη που έκανε το παιχνίδι πιο όμορφο. Ήξερε πώς να προσελκύει το κοινό και να το διατηρεί. Έκανε την ψυχαγωγία μεγάλο μέρος του παιχνιδιού του. Αλλά αυτό δεν ήταν το σημαντικότερο. Ήταν αποτελεσματικός, όχι απερίσκεπτος.[132] Ο επιθετικός τρόπος παιχνιδιού άσκησε επιρροή και στο ΝΒΑ του 21ου αιώνα.[133] Επιπλέον, το σχέδιο του κομισάριου (από το 1984) Ντέιβιντ Στερν ήταν η παρουσία ομάδων με παίκτες αστέρες που θα πρωταγωνιστούσαν στο πρωτάθλημα ανεβάζοντας τη δημοτικότητά του. Οι μονομαχίες των Σέλτικς και Λέικερς και ίσως περισσότερο των Τζόνσον και Μπερντ σφράγισαν μια δεκαετία του NBA που αναζητούσε την ανάκαμψη.[134]

Η αγωνιστική του παρουσία δεν συνδυάστηκε με ατομικά στατιστικά επιτεύγματα άλλων μεγάλων μορφών του αθλήματος, όμως η επιτυχία των Λέικερς δείχνει ότι ίσως είναι αυτός που βοήθησε περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο τους συμπαίκτες του να βελτιωθούν και να αναδυθούν. Εκτός γηπέδων, η αιφνίδια δημόσια παραδοχή του ότι ήταν φορέας του HIV και η ακόλουθη στάση του συνείσφερε στην άμυνα στο κύμα φόβου που προκαλείται από το AIDS, ενώ ακολούθως βοηθώντας στη δημιουργία επιχειρήσεων επωνυμίας στις φτωχές αστικές γειτονιές με μαύρους πληθυσμούς κτίζοντας εμπορικές γέφυρες μεταξύ της εταιρικής και της αστικής Αμερικής.[135]

Στατιστική

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στατιστικά καριέρας κανονικής περιόδου στο NBA

NBA
Σεζόν Αγώνες Πόντοι Ασίστ Ριμπάουντ % Ευστοχία
1979–80 77 18,0 7,3 7,7 53,0
1980–81 37 21,6 8,6 8,6 53,2
1981–82 78 18,6 9,5 9,6 53,7
1982–83 79 16,8 10,5 8,6 54,8
1983–84 67 17,6 13,1 7,3 56,5
1984–85 77 18,3 12,6 6,2 56,1
1985–86 72 18,8 12,6 5,9 52,6
1986–87 80 23,9 12,2 6,3 52,2
1987–88 72 19,6 11,9 6,2 49,2
1988–89 77 22,5 12,8 7,9 50,9
1989–90 79 22,3 11,5 6,6 48,0
1990–91 79 19,4 12,5 7,0 47,7
1995–96 32 14,6 6,9 5,7 46,6
Σύνολα Καριέρας 906 19,5 11,2 7,2 52,0

Στατιστικά καριέρας πλέι οφ στο NBA

NBA
Σεζόν Αγώνες Πόντοι Ασίστ Ριμπάουντ % Ευστοχία
1980 16 18,3 9,4 10,5 51,8
1981 3 17,0 7,0 13,7 38,8
1982 14 17,4 9,3 11,3 52,9
1983 15 17,9 12,8 8,5 48,5
1984 21 18,2 13,5 6,6 55,1
1985 19 17,5 15,2 7,1 51,3
1986 14 21,6 15,1 7,1 53,7
1987 18 21,8 12,2 7,7 53,9
1988 24 19,9 12,6 5,4 51,4
1989 14 18,4 11,8 5,9 48,9
1990 9 25,2 12,8 6,3 49,0
1991 19 12,6 12,5 8,1 44,0
1996 4 15,3 6,5 8,5 38,5
Σύνολα Καριέρας 190 19,5 12,3 7,7 50,6

Πηγή : Basketball reference

Τίτλοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κολέγιο

  • Πρωταθλητής NCAA: 1979

Λος Άντζελες Λέικερς

  • 5 × πρωταθλητής NBA: 1980, 1982, 1985, 1987, 1988

Εθνική ΗΠΑ

  • Χρυσό Μετάλλιο Ολυμπιακών Αγώνων: 1992
  • Χρυσό Μετάλλιο στο Αμερικανικό Πρωτάθλημα Καλαθοσφαίρισης: 1992

Ως ιδιοκτήτης:

  • 5 × πρωταθλητής NBA (2000, 2001, 2002, 2009, 2010)
  • Πρωταθλητής WNBA (2016)

Ατομικές διακρίσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • 3 × Πολυτιμότερος παίκτης του NBA: 1987, 1989, 1990
  • 3 × MVP Τελικών NBA: 1980, 1982, 1987
  • 12 × NBA All-Star: 1980, 1982 – 1992
  • 2 × NBA All-Star Game καλύτερος παίκτης: 1990, 1992
  • 9 × NBA Καλύτερη ομάδα: 1983 – 1991
  • Δεύτερη ομάδα NBA (1982)
  • NBA Καλύτερη ομάδα των ρούκι: 1980
  • 4 × Πρώτος στις ασίστ: 1983, 1984, 1986, 1987
  • 2 × Πρώτος στα κλεψίματα : 1981, 1982
  • Επετειακή ομάδα των 50 χρόνων όλων των εποχών του NBA: 1996
  • Επετειακή ομάδα των 75 χρόνων όλων των εποχών του NBA: 2021
  • Η φανέλα με το Νο 32 αποσύρθηκε από τους Λος Άντζελες Λέικερς
  • Πρωταθλητής NCAA: 1979
  • NCAA φάιναλ φορ πολυτιμότερος παίκτης: 1979
  • Πρώτη ομάδα All-American: 1979
  • Η φανέλα με το Νο 33 αποσύρθηκε από τους Σπάρτανς του Μίσιγκαν
  • NBA Lifetime Achievement Award: 2019

Βιβλία του Τζόνσον

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Johnson, Earvin (1992). Magic Johnson: My Life . Random House. ISBN 0-449-22254-3.
  • Johnson, Earvin "Magic" (1992). Magic's Touch: From Fundamentals to Fast Break With One of Basketball's All-Time Greats. Reading, Massachusetts: Addison-Wesley Pub. Co. ISBN 0-201-63222-5.
  • Johnson, Earvin "Magic" (1996).What You Can Do to Avoid AIDS. New York: Times Books. ISBN 0-8129-2844-X.

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ «NBA Legends: Profiling the league's greatest players» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Νοεμβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 7 Νοεμβρίου 2022. 
  2. ↑ «SI's 50 greatest players in NBA history» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Νοεμβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 20 Δεκεμβρίου 2020. 
  3. ↑ «The NBA's 75th Anniversary Team, ranked: Where 76 basketball legends check in on our list» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 14 Δεκεμβρίου 2023. 
  4. ↑ «B/R NBA Legends 100: Ranking the Greatest Players of All Time» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 31 Ιανουαρίου 2021. 
  5. ↑ 5,0 5,1 «The NBA Players Who Have Won The Most MVP Awards: Kareem Abdul-Jabbar Is The Ultimate Leader With 6 Trophies» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 9 Σεπτεμβρίου 2022. 
  6. ↑ 6,0 6,1 «IOC : EARVIN 'MAGIC' JOHNSON» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2021. 
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 7,3 7,4 «Legends profile: Magic Johnson» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 24 Σεπτεμβρίου 2021. 
  8. ↑ «NBA & ABA Career Leaders and Records for Assists Per Game» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Μαρτίου 2013. Ανακτήθηκε στις 28 Αυγούστου 2021. 
  9. ↑ 9,0 9,1 «Earvin "Magic" Johnson» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 28 Αυγούστου 2021. 
  10. ↑ 10,0 10,1 «Encyclopædia Britannica : Magic Johnson». Ανακτήθηκε στις 24 Σεπτεμβρίου 2021. 
  11. ↑ 11,0 11,1 11,2 11,3 «Magic Johnson» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Νοεμβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 26 Αυγούστου 2021. 
  12. ↑ 12,0 12,1 12,2 «Magic Johnson: the NBA superstar who smashed HIV stigma – then built a huge fortune» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 28 Αυγούστου 2021. 
  13. ↑ 13,0 13,1 13,2 13,3 «Magic Johnson: College basketball stats, best moments, quotes» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 26 Αυγούστου 2021. 
  14. ↑ «Όταν ο Earvin Johnson έγινε Magic». Ανακτήθηκε στις 26 Αυγούστου 2021. 
  15. ↑ «Magic memories of a real star» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 26 Αυγούστου 2021. 
  16. ↑ 16,0 16,1 «Magic was always a winner» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 10 Απριλίου 2023. 
  17. ↑ 17,0 17,1 «Magic Johnson On How Coin Flip Decided Bulls And Lakers History: "No Michael In Chicago And No Magic In LA"» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Σεπτεμβρίου 2024. Ανακτήθηκε στις 20 Σεπτεμβρίου 2024. 
  18. ↑ «Σαν σήμερα: Ο Τζαμπάρ έγινε ο πρώτος σκόρερ στην ιστορία του NBA». Ανακτήθηκε στις 17 Ιανουαρίου 2021. 
  19. ↑ «The Extra Pass: Talking "Showtime" Lakers with author Jeff Pearlman» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 26 Αυγούστου 2021. 
  20. ↑ «This Week in NBA History: Week of Oct. 8» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Οκτωβρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 12 Οκτωβρίου 2023. 
  21. ↑ «Μάτζικ Τζόνσον-Λάρι Μπερντ: Πριν από 41 χρόνια συστήθηκαν στο ΝΒΑ!». Ανακτήθηκε στις 26 Αυγούστου 2021. 
  22. ↑ «Basketball great, Magic Johnson, plays center as a rookie, wins championships» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 26 Αυγούστου 2021. 
  23. ↑ «Mάτζικ Τζόνσον: Απόλυτη μπασκετική "μαγεία" ετών… 58!». Ανακτήθηκε στις 26 Αυγούστου 2021. 
  24. ↑ «Top 10 Rookie Seasons In NBA History» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Δεκεμβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 21 Δεκεμβρίου 2022. 
  25. ↑ 25,0 25,1 «Magic made Showtime a show» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 26 Αυγούστου 2021. 
  26. ↑ «From LeBron's block to Jordan's 41: the greatest NBA finals MVPs» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Ιανουαρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 12 Ιανουαρίου 2023. 
  27. ↑ «Όταν ο rookie Μάτζικ έπαιξε σέντερ, διέλυσε τους Σίξερς και βγήκε MVP!». Ανακτήθηκε στις 26 Αυγούστου 2021. 
  28. ↑ «The day Magic Johnson stepped in at center and dropped 42 points on Philly» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 26 Αυγούστου 2021. 
  29. ↑ «10 Youngest NBA Players To Win The Finals MVP Award: Magic Johnson Was A 20-Year-Old Rookie When He Won The Award» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 23 Ιουνίου 2023. 
  30. ↑ «Eight players who have won NCAA, NBA, and Olympic titles» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 27 Αυγούστου 2021. 
  31. ↑ «NBA – 5 des plus gros chokes de l'histoire par des stars en playoffs» (στα Γαλλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Αυγούστου 2020. Ανακτήθηκε στις 13 Αυγούστου 2020. 
  32. ↑ «Lakers : 1980-81 Season» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Αυγούστου 2021. Ανακτήθηκε στις 26 Αυγούστου 2021. CS1 maint: Unfit url (link)
  33. ↑ 33,0 33,1 «The New York Times : Sports of The Times; Magic Johnson's Legacy» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 26 Αυγούστου 2021. 
  34. ↑ « The New York Times : Magic Johnson Signs $25 Million Contract» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 26 Αυγούστου 2021. 
  35. ↑ «Magic Johnson's contract has its own magical aura» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 26 Αυγούστου 2021. 
  36. ↑ «Magic Johnson's 25-year-long contract with the L.A. Lakers» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 27 Αυγούστου 2021. 
  37. ↑ «Highest Salary By Season (1984-2026): Kevin Garnett, Kobe Bryant, And Steph Curry Dominate The List» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 29 Σεπτεμβρίου 2021. 
  38. ↑ «Οι ασίστ του «Μάτζικ»». Ανακτήθηκε στις 26 Αυγούστου 2021. 
  39. ↑ 39,0 39,1 «Magic Johnson 1981-82 Game Log» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 27 Αυγούστου 2021. 
  40. ↑ «1981-82 Season The Lakers won an NBA title this season» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Αυγούστου 2021. Ανακτήθηκε στις 26 Αυγούστου 2021. CS1 maint: Unfit url (link)
  41. ↑ «NBA finals 1982» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 26 Αυγούστου 2021. 
  42. ↑ «The Los Angeles Lakers Have Won 12 NBA Championships Since 1970, The Boston Celtics Have Only Won 6» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 11 Μαΐου 2022. 
  43. ↑ «Anchorman director Adam McKay is working on a new series about the 'Showtime' Lakers» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 15 Δεκεμβρίου 2020. 
  44. ↑ «The NBA's Top 15 Signature Moves of All Time» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 31 Οκτωβρίου 2022. 
  45. ↑ «HISTORY OF BASKETBALL : Showtime Lakers» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 15 Δεκεμβρίου 2020. 
  46. ↑ 46,0 46,1 «The Last 40 Assist Champions: John Stockton Is The All-Time Assists King» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 10 Νοεμβρίου 2021. 
  47. ↑ «Magic Johnson 1982-83 Game Log» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 26 Αυγούστου 2021. 
  48. ↑ 48,0 48,1 48,2 48,3 «Magic Johnson Playoffs Game Log» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 26 Αυγούστου 2021. 
  49. ↑ «Lakers : 1982-83 Season» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Αυγούστου 2021. Ανακτήθηκε στις 26 Αυγούστου 2021. CS1 maint: Unfit url (link)
  50. ↑ «Magic Johnson 1983-84 Game Log» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 26 Αυγούστου 2021. 
  51. ↑ «NBA Playoffs Single-Game Records: Michael Jordan Still Holds The 63-Point Record, Wilt Chamberlain's 41 Rebounds Won't Ever Be Repeated» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 24 Μαΐου 2022. 
  52. ↑ «On This Date: Magic Johnson sets the single-game Playoff record in assists» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 27 Αυγούστου 2021. 
  53. ↑ «The night Magic was Tragic Johnson» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 27 Αυγούστου 2021. 
  54. ↑ «Lakers : 1983-84 Season» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Αυγούστου 2021. Ανακτήθηκε στις 26 Αυγούστου 2021. CS1 maint: Unfit url (link)
  55. ↑ «Greatest playoff series: 1-5» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Οκτωβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 19 Οκτωβρίου 2021. 
  56. ↑ «Magic Johnson 1984-85 Game Log» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 26 Αυγούστου 2021. 
  57. ↑ «1984-85 Season The Lakers won an NBA title this season» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Αυγούστου 2021. Ανακτήθηκε στις 26 Αυγούστου 2021. CS1 maint: Unfit url (link)
  58. ↑ «The New York Times : LAKERS WIN TITLE, ENDING CELTIC DOMINANCE; ABDUL-JABBAR LEADS WAY» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 28 Ιανουαρίου 2021. 
  59. ↑ «Magic Johnson 1985-86 Game Log» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 26 Αυγούστου 2021. 
  60. ↑ «Los Angeles Lakers Regular Season Record And Playoff Success In The Last 40 Seasons» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Οκτωβρίου 2024. Ανακτήθηκε στις 6 Οκτωβρίου 2024. 
  61. ↑ «Ranking The Last 40 MVP Award Winners: LeBron James Can't Catch Michael Jordan's 5 MVP Awards» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 1 Φεβρουαρίου 2022. 
  62. ↑ 62,0 62,1 62,2 «Ranking The MVP Award Winners By Tiers» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 13 Μαρτίου 2023. 
  63. ↑ «The Highest Scoring Season For Michael Jordan, LeBron James, Kobe Bryant, And Other NBA Greats» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Νοεμβρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 25 Νοεμβρίου 2023. 
  64. ↑ «1986-87 Season The Lakers won an NBA title this season» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Ιουλίου 2021. Ανακτήθηκε στις 25 Ιουλίου 2021. CS1 maint: Unfit url (link)
  65. ↑ «Top NBA Finals moments: Magic Johnson's junior sky hook» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 Ιανουαρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 31 Ιανουαρίου 2023. 
  66. ↑ «Magic Johnson's junior Sky-Hook beats Boston» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 27 Αυγούστου 2021. 
  67. ↑ «NBA 75: Our Favorite Moments of All Time» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 4 Νοεμβρίου 2021. 
  68. ↑ «The NBA Players Who Have Won The Most Finals MVP Awards: Michael Jordan Is The Real GOAT With 6 Trophies» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 27 Φεβρουαρίου 2023. 
  69. ↑ «Hardwood Classics: 1987 NBA Finals» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 29 Ιανουαρίου 2021. 
  70. ↑ «Magic Johnson Says The Lakers Didn't Get The Chance To Celebrate 1987 NBA Championship Because Pat Riley Promised Fans They Would Win Again: "Coach Riley Put High Expectations On Us As A Team, And We Loved Every Minute Of It!"» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 11 Μαΐου 2022. 
  71. ↑ «Magic Johnson 1987-88 Game Log» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 26 Αυγούστου 2021. 
  72. ↑ «1987-88 All-NBA Teams: Both Teams Were Stacked With Hall Of Fame Players» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 18 Φεβρουαρίου 2022. 
  73. ↑ «Μάτζικ Τζόνσον: 62 χρόνια... μαγείας!». Ανακτήθηκε στις 26 Αυγούστου 2021. 
  74. ↑ «Magic Johnson 1988-89 Game Log» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 26 Αυγούστου 2021. 
  75. ↑ «Lakers : 1988-89 Season» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Αυγούστου 2021. Ανακτήθηκε στις 26 Αυγούστου 2021. CS1 maint: Unfit url (link)
  76. ↑ «When the Lakers swept the Suns in the Western Conference Finals» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 27 Αυγούστου 2021. 
  77. ↑ «Magic Johnson 1989-90 Game Log» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 26 Αυγούστου 2021. 
  78. ↑ «Here are the Ten Greatest NBA All-Star Games» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Σεπτεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 27 Σεπτεμβρίου 2020. 
  79. ↑ «1990 Eastern Conference All-Star Starting Team Was Stacked» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 8 Ιανουαρίου 2022. 
  80. ↑ «Lakers : 1989-90 Season» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 26 Αυγούστου 2021. 
  81. ↑ «Magic Johnson 1990-91 Game Log» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 26 Αυγούστου 2021. 
  82. ↑ «No Mere Passing Fancy : Lakers: Johnson breaks Oscar Robertson's assist record of 9,887 in 112-106 victory over Mavericks» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Νοεμβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 17 Νοεμβρίου 2021. 
  83. ↑ «NO MAGIC NECESSARY AS JOHNSON BREAKS ASSIST MARK» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 17 Νοεμβρίου 2021. 
  84. ↑ «The five longest shots in NBA history» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 27 Αυγούστου 2021. 
  85. ↑ «PART IX: JORDAN'S BULLS WORLD CHAMPIONS FOR THE FIRST TIME» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 22 Ιανουαρίου 2021. 
  86. ↑ «NBA Players With The Most Finals Appearances: Bill Russell Is The Lord Of The Rings» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 19 Δεκεμβρίου 2021. 
  87. ↑ «Magic Johnson on getting HIV diagnosis in 1991: "I just lost it"» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 6 Νοεμβρίου 2021. 
  88. ↑ «When Did Magic Johnson Test Positive for HIV?» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 6 Νοεμβρίου 2021. 
  89. ↑ 89,0 89,1 89,2 «TRUE LIES» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 26 Αυγούστου 2021. 
  90. ↑ «Όταν ο Μάτζικ Τζόνσον σόκαρε τον πλανήτη!». Ανακτήθηκε στις 26 Αυγούστου 2021. 
  91. ↑ «Magic Johnson Reveals He Had Sex With Six Women At One Time: "Some Women Have Different Fantasies"» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 25 Αυγούστου 2021. 
  92. ↑ 92,0 92,1 92,2 «Magic Johnson's 1996 NBA Comeback And What Could've Been: Superteam With Shaq And Kobe» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 20 Νοεμβρίου 2021. 
  93. ↑ «Μάτζικ Τζόνσον-HIV: Πριν 26 χρόνια η ανακοίνωση που συντάραξε το μπασκετικό κόσμο». Ανακτήθηκε στις 26 Αυγούστου 2021. 
  94. ↑ «Ο Τζόνσον μήνες μετά την ανακοίνωση για τον HIV βγήκε στο παρκέ και αναδείχτηκε MVP!». Ανακτήθηκε στις 26 Αυγούστου 2021. 
  95. ↑ «1992: Η μεγάλη επιστροφή του Μάτζικ Τζόνσον για το All Star Game». Ανακτήθηκε στις 26 Αυγούστου 2021. 
  96. ↑ «30 Years Since LA Lakers Retired Magic Johnson's 32, His True Legacy Lies Off The Court» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 10 Απριλίου 2023. 
  97. ↑ «IOC : Dream Team 1992 Revisited: Relive USA's Basketball Olympic triumph at Barcelona '92» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2021. 
  98. ↑ «DREAM TEAM : HOW MICHAEL, MAGIC, LARRY, CHARLES, AND THE GREATEST TEAM OF ALL TIME CONQUERED THE WORLD AND CHANGED THE GAME OF BASKETBALL FOREVER / JACK MCCALLUM» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 8 Ιανουαρίου 2021. 
  99. ↑ «Inside "The Dream Team Tapes"» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 8 Ιανουαρίου 2021. 
  100. ↑ «Top Moments: Dream Team takes world by storm in 1992» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Φεβρουαρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 18 Φεβρουαρίου 2023. 
  101. ↑ «IOC : Dream Team 1992 - Where are they now?» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Φεβρουαρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 28 Φεβρουαρίου 2022. 
  102. ↑ «Magic Johnson explains why it meant so much for him playing with the original Dream Team in 1992» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 27 Αυγούστου 2021. 
  103. ↑ «Games of the XXVth Olympiad -- 1992» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 8 Ιανουαρίου 2021. 
  104. ↑ «Inside the 'Dream Team': A complete roster & history of USA's 1992 Olympic men's basketball team» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 8 Ιανουαρίου 2021. 
  105. ↑ «35TH ANNUAL GRAMMY AWARDS (1992):, BEST SPOKEN WORD OR NON-MUSICAL ALBUM What You Can Do To Avoid AIDS» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 24 Σεπτεμβρίου 2021. 
  106. ↑ «NBA J. Walter Kennedy Citizenship Award Winners» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 17 Νοεμβρίου 2021. 
  107. ↑ 107,0 107,1 «LIFE AFTER DEATH» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 27 Αυγούστου 2021. 
  108. ↑ 108,0 108,1 «Μάτζικ Τζόνσον: Η επιστροφή της… μαγείας το 1996». Ανακτήθηκε στις 30 Ιανουαρίου 2022. 
  109. ↑ «Magic Johnson wishes he hadn't retired so early» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Ιανουαρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 26 Αυγούστου 2021. 
  110. ↑ «Magic Johnson The Businessman» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 27 Αυγούστου 2021. 
  111. ↑ «Μάτζικ Τζόνσον: Όταν προσπάθησε -ανεπιτυχώς- να προπονήσει τους Λέικερς!». Ανακτήθηκε στις 26 Αυγούστου 2021. 
  112. ↑ «COACH MAGIC JOHNSON Back in 1994, Magic Johnson took over as the head coach for the struggling Lakers» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 27 Αυγούστου 2021. 
  113. ↑ 113,0 113,1 «Magic Johnson sells Lakers shares» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 26 Αυγούστου 2021. 
  114. ↑ «Magic: I'd hire Kidd in a heartbeat» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 24 Σεπτεμβρίου 2021. 
  115. ↑ «The day Magic returned to NBA» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 27 Αυγούστου 2021. 
  116. ↑ «ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ: Η συγκινητική επιστροφή του "Μάτζικ" Τζόνσον στη δράση». Ανακτήθηκε στις 26 Αυγούστου 2021. 
  117. ↑ «Η «μαγική» επιστροφή του Μάτζικ Τζόνσον». Ανακτήθηκε στις 26 Αυγούστου 2021. 
  118. ↑ «Lakers : 1995-96 Season» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Αυγούστου 2021. Ανακτήθηκε στις 26 Αυγούστου 2021. CS1 maint: Unfit url (link)
  119. ↑ «ON SPRING BREAK» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 27 Αυγούστου 2021. 
  120. ↑ «MAGIC JOHNSON : Stats» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 26 Αυγούστου 2021. 
  121. ↑ «NBA HISTORY : Earvin Johnson, Jr» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Οκτωβρίου 2002. Ανακτήθηκε στις 26 Αυγούστου 2021. CS1 maint: Unfit url (link)
  122. ↑ «The NBA's All-Time Leaders In Major Stat Categories (Regular Season And Playoffs Combined)» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Νοεμβρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 25 Νοεμβρίου 2023. 
  123. ↑ «Everything you need to know about the NBA's 75th Anniversary Season» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 Ιανουαρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 31 Ιανουαρίου 2023. 
  124. ↑ «Μάτζικ-Μπερντ: Βραβεύτηκαν για την προσφορά τους στο NBA!». Ανακτήθηκε στις 26 Αυγούστου 2021. 
  125. ↑ «Men's Basketball Opens Exhibition Season Against Magic Johnson All-Stars» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 26 Αυγούστου 2021. 
  126. ↑ «Magic Johnson Returns To Scandinavia» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 26 Αυγούστου 2021. 
  127. ↑ «Basketball: Johnson plays in Sweden» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 26 Αυγούστου 2021. 
  128. ↑ «Photos of Magic Johnson in Denmark» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Ιουλίου 2018. Ανακτήθηκε στις 26 Φεβρουαρίου 2023. 
  129. ↑ «Μάτζικ Τζόνσον: Τα e-mail που οδήγησαν στην αποχώρηση από τους Λέικερς». Ανακτήθηκε στις 26 Αυγούστου 2021. 
  130. ↑ «It Wasn't Always Magic for NBA» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 9 Ιουνίου 2024. 
  131. ↑ «The Ineffable Cool—and Playing Style—That Made the Showtime Lakers "Showtime"» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Ιανουαρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 30 Ιανουαρίου 2023. 
  132. ↑ «Archive 75: Magic Johnson» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Φεβρουαρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 5 Φεβρουαρίου 2023. 
  133. ↑ «Abdul-Jabbar reunites the legendary Lakers 30 years later: Not even Pat Riley was absent» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 26 Ιουλίου 2023. 
  134. ↑ «Magic Johnson and Larry Bird: The Rivalry That Transformed the NBA» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Μαΐου 2024. Ανακτήθηκε στις 14 Μαρτίου 2023. 
  135. ↑ «The New York Times : An N.B.A. Great's Legacy Continues to Evolve» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 31 Μαρτίου 2023. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Μάτζικ_Τζόνσον&oldid=10778603"