Κωνσταντίνος Γ΄
| Κωνσταντίνος Γ΄ | |
|---|---|
 Σόλιδος τού Ηρακλείου με τους γιους του Κωνσταντίνο Γ΄ (δεξιά) και Ηρακλεωνά (αριστερά). Σταυρός με σκέλη στα άκρα επί βάσης τεσσάρων βαθμίδων. Επιγραφή VICTORIA AUGU[ST]I. Έμβλημα του νομισματοκοπείου Α (δεξιά), σταυρός με αρχικά ΗΡ (αριστερά). Κάτω CON. OB'. | |
| Περίοδος | Φεβρουάριος 641 - Μάιος 641 (μαζί με τον Ηρακλεωνά) |
| Στέψη | Κωνσταντινούπολη, Βυζαντινή Αυτοκρατορία |
| Προκάτοχος | Ηράκλειος |
| Διάδοχος | Ηρακλεωνάς (μόνος του) |
| Γέννηση | 3 Μαΐου 612 Βυζαντινή Αυτοκρατορία |
| Θάνατος | 24 Μαΐου 641 (29 ετών) Κωνσταντινούπολη, Βυζαντινή Αυτοκρατορία |
| Τόπος ταφής | Κωνσταντινούπολη, Βυζαντινή Αυτοκρατορία |
| Σύζυγος | Γρηγορία |
| Επίγονοι | Κώνστας Β΄ |
| Οίκος | Δυναστεία του Ηρακλείου |
| Πατέρας | Ηράκλειος |
| Μητέρα | Φαβία Ευδοκία |
| Θρησκεία | Χριστιανός Ορθόδοξος |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα () | |
Ο Κωνσταντίνος Γ΄ (3 Μαΐου 612 - 25 Μαΐου 641) ήταν Βυζαντινός αυτοκράτορας. Ήταν μεγαλύτερος γιος και διάδοχος του αυτοκράτορα Ηρακλείου, από την πρώτη του γυναίκα Φαβία Ευδοκία. Ο Κωνσταντίνος Γ΄ έμεινε στον θρόνο για τρεις μήνες, μέχρι τον θάνατό του, σε ηλικία 29 ετών.
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Κωνσταντίνος Γ΄ στέφθηκε Συναυτοκράτορας από τον πατέρα του (22 Ιανουαρίου 613) και αμέσως μετά αρραβωνιάστηκε την δεύτερη ξαδέλφη του, Γρηγορία, κόρη του πρώτου ξαδέλφου του πατέρα του, Νικήτα.[1] Ο γάμος θεωρήθηκε αιμομιξία σύμφωνα με τα χριστιανικά ήθη της εποχής αλλά η κατακραγή που προκάλεσε την ίδια χρονιά το σκάνδαλο του δεύτερου γάμου του πατέρα του με την ανεψιά του Μαρτίνα επισκίασε τον δικό του γάμο.[2] Ο Κωνσταντίνος Γ΄ είχε αναγορευθεί διάδοχος του Ηρακλείου μαζί με τον Ηρακλεωνά, ετεροθαλή αδελφό του, γιο από τη δεύτερη γυναίκα του Ηρακλείου, Μαρτίνα. Ο Κωσταντίνος Γ΄ ανακηρύχθηκε Καίσαρας σε ηλικία 29 ετών, ενώ ο ετεροθαλής αδελφός του ήταν τότε 15 ετών.
Ο Κωνσταντίνος Γ΄ φέρεται να είχε εκμυστηρευθεί πριν τον θάνατό του σε πολιτικούς του φίλους, την ανησυχία του για ενδεχόμενη απόπειρα θανάτωσής του από τη θετή μητέρα του συναυτοκράτορα Ηρακλεωνά, Μαρτίνα. Ο θησαυροφύλακας Φιλάγριος τον συμβούλευσε να δώσει ένα μεγάλο ποσό χρημάτων στον στρατό ώστε να εξασφαλίσει την υποστήριξη στους γιους του σε περίπτωση που αυτός πέθαινε πρόωρα. Ο Κωνσταντίνος Γ΄ έστειλε μέσω του Φιλάγριου στον οπαδό του Βαλεντίνο το τεράστιο ποσό των 2.000.000 σόλιδων για να το μοιράσει στους στρατιώτες, ώστε να υποστηρίξουν τους γιους του μετά τον θάνατό του. Σύντομα, μόλις τρεις μήνες μετά την άνοδό του στον θρόνο, πέθανε πρόωρα από φυματίωση (25 Μαίου 641), αφήνοντας τον Ηρακλεωνά μόνο αυτοκράτορα.[1] Μετά τον θάνατό του, η Σύγκλητος κατηγόρησε τη Μαρτίνα ότι συνωμότησε και δηλητηρίασε τον Κωνσταντίνο, καθαίρεσε τον γιό της, και τους καταδίκασε σε εξορία και ακρωτηριασμό.[2] Όρισε επίσης ως διάδοχό του τον γιο του Κωνσταντίνου και της συζύγου του Γρηγορίας, Κώνστα, ο οποίος κυβέρνησε ως αυτοκράτορας Κώνστας Β΄. Δεν είναι απόλυτα εξακριβωμένο αν ο θάνατος του Κωνσταντίνου Γ΄επήλθε όντως από δηλητηρίαση ή από φυματίωση, όπως αναφέρουν άλλες πηγές.
Η Ορθόδοξη Εκκλησία τιμά τη μνήμη του στις 3 Σεπτεμβρίου.
Οικογένεια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Νυμφεύθηκε τη Γρηγορία, κόρη του Νικήτα (εξαδέλφου του πατέρα του), εξάρχου της Αφρικής, και είχε τέκνα:[1]
- Κώνστας Β΄ 630-668, Αυτοκράτορας των Ρωμαίων.
- Κωνσταντίνος Δ΄ 652-685, Αυτοκράτορας των Ρωμαίων.
- Θεοδόσιος.[3]
- Μαρία, παντρεύτηκε τον Ισδιγέρδη Γ΄ των Σασσανιδών τελευταίο Αυτοκράτορα της Περσίας.
Δείτε επίσης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Βιβλιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Norwich, J.J. "Byzantium", Vol. I - The Early Years
- Vasiliev, A. "History of the Byzantine Empire, 324–1453"
- Ostrogorsky, G. "History of the Byzantine State"
- Bury, J.B. (1889). "Genealogical Table of the House of Heraclius". A History of the Later Roman Empire: From Arcadius to Irene. Macmillan Publishers.
- Jones, A.H.M.; J.R. Martindale & J. Morris (1971). "Constantinus 38". Prosopography of the Later Roman Empire. Vol. III. Cambridge University Press.
- Franzius, Enno (2021). "Heraclius". Encyclopedia Britannica.
- Grierson, Philip (1962). The Tombs and Obits of the Byzantine Emperors (337–1042). Dumbarton Oaks Papers. 16.
- Foss, Clive (2005). "Emperors named Constantine". Revue numismatique 6 (161): 93–102.
- Ostrogorsky, George (1956). History of the Byzantine State. Oxford: Basil Blackwell.
- Kazhdan, Alexander, επιμ. (1991). "Herakleios Constantine". Oxford Dictionary of Byzantium (ODB). Oxford: Oxford University Press.
| Προηγούμενος Ηράκλειος μαζί με τον Κωνσταντίνο Γ΄ (613-641) |
Αυτοκράτορας του Βυζαντίου μαζί με τον Ηρακλεωνά (Φεβρουάριος 641 - Μάιος 641) |
Επόμενος Ηρακλεωνάς (μόνος του) |