Κυβερνοεπίθεση
Η Κυβερνοεπίθεση (αγγλικά: cyberattack) είναι οποιαδήποτε κακόβουλη ενέργεια που λαμβάνει μέρος μέσω ηλεκτρονικού υπολογιστή ή δικτύου και σκοπό έχει την τροποποίηση, καταστροφή, κλοπή, υποκλοπή ή και την μη εξουσιοδοτημένη πρόσβαση στις πληροφορίες του νόμιμου κατόχου.[1]
Στόχο κυβερνοεπίθεσης μπορεί να αποτελέσει ένα πληροφοριακό σύστημα υπολογιστών, ένα δίκτυο υπολογιστών ή ένας κοινός προσωπικός ηλεκτρονικός υπολογιστής. Μια κυβερνοεπίθεση μπορεί να προέλθει από ένα κράτος, μια ομάδα, ένα κοινωνικό σύνολο, έναν οργανισμό ή ακόμα και μια ανώνυμη πηγή.
Η κυβερνοασφάλεια είναι ένα από τα κυριότερα μέρη της ατζέντας του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ για το 2022.
Ιστορικό εμφάνισης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το 1988 ήταν το έτος που έγινε η πρώτη αναγνωρισμένη εμφάνιση ιού στον ψηφιακό κόσμο. Έλαβε χώρα κατά βάση στις ΗΠΑ. Δημιουργός ήταν ο Ρομπέρ Ταπάν Μορίς. Σύμφωνα με το ίδιο, σκοπός του ήταν απλός να μετρήσει το μέγεθος του Διαδικτύου. [2][3]
Τύποι επίθεσης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Μη καταχωρημένο λογισμικό (Unpatched Software): Είναι προγράμματα που χρησιμοποιεί στην καθημερινότητά του ένας χρήστης (Java, Adobe Reader κ.α.) και οι εταιρίες στην προσπάθειά τους να καλύπτουν τα κενά ασφαλείας, προχωρούν στην έκδοση νεότερων ενημερώσεων των λογισμικών τους.[3]
- Ηλεκτρονικό ψάρεμα (phishing): Πρόκειται για πλαστή οντότητα που υποδύεται μία αξιόπιστη και αυθεντική και σκοπό έχει να αποσπάσει πληροφορίες από τον χρήστη. Η επιτυχία του ηλεκτρονικού ψαρέματος στηρίζεται στην έλλειψη γνώσεων του θύματος, στην έλλειψη προσοχής του θύματος και στην οπτική εξαπάτηση.
- Σκουλήκια (Network-traveling Worms): Ένας ιός τύπου σκουληκιού αντιγράφει τον εαυτό του σε άλλους υπολογιστές, προκαλώντας υπερφόρτωση δικτύου ή εγκαθιστώντας επιβλαβές λογισμικό ιού. Αυτοί οι ιοί ενδέχεται να διαγράψουν αρχεία, ή να κλέψουν πολύτιμες πληροφορίες.
- Οι επιθέσεις DDoS (Dedicated Denial-of-Service): Πρόκειται για επιθέσεις άρνησης εξυπηρέτησης ενός εξυπηρετητή. Υπερφορτώνει το σύστημα και προκαλεί σημαντικές καθυστερήσεις ή ακόμα και διακοπές.
Μεγάλες επιθέσεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]2003: Το ηλεκτρονικό σκουλήκι Σλάμερ (Slammer) εξαπλώθηκε ταχύτατα στο Ίντερνετ, μολύνοντας σχεδόν 75.000 υπολογιστές. Σημαντική επιβράδυνση στο Ίντερνετ, αδυναμία λειτουργίας ιστοτόπων καθώς διακοπή εξυπηρέτηση μηχανημάτων αυτόματης ανάληψης ήταν μερικά σημαντικά προβλήματα που καταγράφηκαν. [4]
2007: Μια σειρά κυβερνοεπιθέσεων χτύπησε την Εσθονία, επηρεάζοντας την κυβέρνηση, τα ΜΜΕ και τις τράπεζες. [2]
2007: Το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο του Γραμματέα Υπουργού Άμυνας έγινε στόχος από αγνώστους που απέκτησαν πρόσβαση στις επικοινωνίες. Η επίθεση χαρακτηρίστηκε ως μέρος μιας μεγάλης σειράς επιθέσεων στο δίκτυο του πενταγώνου. [5]
2012: Η Ρωσική εταιρία Kaspersky ανακάλυψε μια παγκόσμια κυβερνοεπίθεση που χρονολογήθηκε πως δρούσε από το 2007. Οι χάκερ συγκέντρωναν πληροφορίες εκμεταλευόμενοι ορισμένα κενά των προγραμμάτων Word και Excel. Τις πληροφορίες αυτές αντλούσαν από πρεσβείες, στρατιωτικές εγκαταστάσεις, ερευνητικούς οργανισμούς και άλλες κρίσιμες υποδομές. [2]
Κυβερνοασφάλεια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Οι απειλές στον κυβερνοχώρο για την ακεραιότητα των δεδομένων αποτελούν μία αυξανόμενη ανησυχία. Από την ετήσια έρευνα της «Έρευνας της Παγκόσμιας Κατάστασης της Πληροφοριακής Ασφάλειας 2015» (Global State of Information Security Survey 2015) διαπιστώθηκε πως 117.339 εισερχόμενες επιθέσεις την ημέρα λαμβάνουν μέρος κάθε ημέρα ανά τον κόσμο. Ο αριθμός των βεβαιωμένων επιθέσεων αυξήθηκε το 2014 στις 42.8 εκατομμύρια επιθέσεις ανά τον κόσμο.[6]
Το κόστος για την θωράκιση απέναντι στον κίνδυνο της κυβερνοεπίθεσης σε κρατικές δομές, κρίσιμες υποδομές (Συνθημάτων Βιομηχανικού Ελέγχου - ICS) ή και στρατιωτικές βάσεις, αποτελεί μια κοστοβόρα υπηρεσία. Το 2014, το μέσο ετήσιο κόστος αντιμετώπισης μιας αμερικανικής εταιρείας σε κυβερνοεπίθεση ανερχόταν σε 12,7 εκατομμύρια δολάρια. [7]
Η ασφάλεια ενός προσωπικού ηλεκτρονικού υπολογιστή μπορεί να επιτευχθεί με την εγκατάσταση ενός λογισμικού προγράμματος προστασίας.
Μία επιπλέον μέθοδος διασφάλισης της ακεραιότητας των δεδομένων είναι η κρυπτογράφηση όλων δεδομένων και των πληροφοριών που μπορεί να αποτελέσουν στόχο ή περιλαμβάνουν ευαίσθητα δεδομένα.[1]
Η δημιουργία αντιγράφων ασφαλείας για σημαντικά δεδομένα, μπορεί να αποδειχθεί σωτήρια.
Για την κρατική κυβερνοασφάλεια το 2004 η Ευρωπαϊκή Ένωση ίδρυσε το Ευρωπαϊκό Δίκτυο στην Υπηρεσία Πληροφορικής Ασφάλειας (European Network in Information Security Agency – ENISA). Η ENISA βρίσκεται σε επαφή με τις κυβερνήσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης. [8]
Σύγκριση ιού και σκουληκιού
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οι ιοί είναι προγράμματα υπολογιστών που έχουν σχεδιαστεί για να εξαπλώνονται από ένα αρχείο σε ένα άλλο μέσο ενός υπολογιστή. Ένας ιός μπορεί να μολύνει γρήγορα κάθε αρχείο σε έναν επιμέρους υπολογιστή, αλλά δεν προσπαθεί σκόπιμα να εξαπλωθεί από αυτόν τον υπολογιστή σε άλλους υπολογιστές. Διακινώντας όμως οι άνθρωποι συνημμένα μολυσμένα έγγραφα εξαπλώνουν τον ιό σε νέους υπολογιστές. [9]
Τα σκουλήκια από την άλλη πλευρά, είναι παραπλανητικοί διότι βασίζονται λιγότερο στην ανθρώπινη συμπεριφορά για να εξαπλωθούν από έναν υπολογιστή σε άλλους. Είναι ένα πρόγραμμα που έχει σχεδιαστεί για να αντιγράφει τον εαυτό του από έναν υπολογιστή σε έναν άλλον υπολογιστή μέσω δικτύου υπολογιστών. Αυτό σημαίνει ότι τα σκουλήκια εξαπλώνονται πολύ πιο γρήγορα από τους ιούς υπολογιστών. [9]
Δείτε επίσης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 «What is a Cyber Attack». Check Point Software (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 6 Ιανουαρίου 2020.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 «The history of cyber attacks - a timeline». web.archive.org. 13 Οκτωβρίου 2019. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Οκτωβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 6 Ιανουαρίου 2020.
- ↑ 3,0 3,1 Climer, Siobhan (3 Ιουλίου 2018). «History of Cyber Attacks From The Morris Worm To Exactis». gomindsight (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 6 Ιανουαρίου 2020.
- ↑ «Slammer». ethics.csc.ncsu.edu. Ανακτήθηκε στις 6 Ιανουαρίου 2020.
- ↑ Fruhlinger, Josh (22 Αυγούστου 2017). «What is Stuxnet, who created it and how does it work?». CSO Online (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Ιανουαρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 6 Ιανουαρίου 2020.
- ↑ «Managing cyber risks in an interconnected world» (PDF). pwc. 2015. σελ. 10. Ανακτήθηκε στις 7 Ιανουαρίου 2020.
- ↑ «Κυβερνοεπιθεσεις :: Cyber Insurance Greece». m.cyberinsurancegreece.com. Ανακτήθηκε στις 7 Ιανουαρίου 2020.
- ↑ «Κυβερνοπόλεμος και εθνική στρατηγική» (PDF). ΓΕΕΘΑ. σελ. 24. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 17 Μαΐου 2018. Ανακτήθηκε στις 7 Ιανουαρίου 2020.
- ↑ 9,0 9,1 «Learn More About Viruses and Worms» (PDF). symantec. σελ. 1. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 10 Σεπτεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 7 Ιανουαρίου 2020.