Κρατική Λειτουργία
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Με τον όρο κρατική λειτουργία, εννοεί κανείς, νομικά και κατά την ευρύτερη έννοια του όρου, τη δραστηριότητα που ασκείται από ένα υποκείμενο όχι στο πλαίσιο του ατομικού του συμφέροντος, αλλά στο πλαίσιο του συμφέροντος της κοινότητας (δημόσιο συμφέρον).
Ορισμός με την ευρεία έννοια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Με αυτή την έννοια, κρατικές λειτουργίες, συνιστούν οι τρεις κλασσικές λειτουργίες του κράτους: η νομοθετική, η εκτελεστική και η δικαστική στις οποίες ορισμένοι προσθέτουν τη λειτουργία της πολιτικής διοίκησης (ή της κυβέρνησης). Στο κράτος δικαίου τέτοιου είδους λειτουργίες που αποδίδονται σε τρεις διαφορετικές εξουσίες του κράτους, εννοώντας εκείνα τα όργανα ή τα σύνολα διακριτών και ανεξάρτητων από τις άλλες εξουσίες οργάνων: την τυποποίηση της νομοθετικής εξουσίας, τη διοίκηση της εκτελεστικής εξουσίας και τη δικαιοδοσία της δικαστικής εξουσίας (η αρχή του διάκρισης των εξουσιών). Επιπλέον, η εκτελεστική και η δικαστική εξουσία, μπορούν να ασκήσουν μόνο την ισχύ που τους ανατίθενται από τους κανονισμούς, ισχύ βασικά γενική και αφηρημένη, την οποία θέτει η νομοθετική εξουσία και οφείλουν να την ασκούν σε συμμόρφωση με τους κανονισμούς αυτούς (αρχή της νομιμότητας).
Ορισμοί υπό την στενή έννοια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Μερικές φορές ο όρος κρατική λειτουργία χρησιμοποιείται για να αναφερθεί κανείς μόνο στην διοικητική λειτουργία, η οποία συνίσταται στην δραστηριότητα που περιστρέφεται γύρω από τα κοινοτικά συμφέροντα, προκαθορισμένη για την χάραξη πολιτικής, με σεβασμό προς την αρχή της νομιμότητας. Δεδομένου ότι αυτή η δραστηριότητα δεν είναι ελεύθερη προθέσεων, η κρατική λειτουργία, υπό αυτή την έννοια, βρίσκεται σε αντίθεση με την ατομική αυτονομία.
Υπό διαφορετική έννοια, και πάλι περιορισμένη, αναφέρεται κανείς στην κρατική λειτουργία η οποία σχετίζεται με τις δραστηριότητες εκείνες, που διακρίνονται για την άσκηση επιτακτικών εξουσιών, δηλαδή δημόσιες εξουσίες, μέσω της υιοθέτησης μέτρων, εκ μέρους δημόσιων φορέων (κράτος και δημόσιες οντότητες), μέσω των οργάνων τους, ή, σε ορισμένες περιπτώσεις, εκ μέρους από φορείς του ιδιωτικού τομέα (πρόκειται, σε αυτή την τελευταία περίπτωση, για την ιδιωτική άσκηση της κρατικής λειτουργίας). Στο πλαίσιο της δημόσιας διοίκησης νοούμενης ως κρατικής λειτουργίας αντιτίθενται οι δημόσιες υπηρεσίες, δηλαδή εκείνες οι δραστηριότητες, οι οποίες δεν χαρακτηρίζεται από την άσκηση κρατικής εξουσίας, αποβλέποντας στην παροχή υπηρεσιών δημοσίου συμφέροντος.
Τέλος, μερικές φορές, χρησιμοποιείται ο όρος συλλογική κρατική λειτουργία, για να αναφερθεί κανείς στο σύνολο των δημοσίων γραφειοκρατικών λειτουργών, ή στην Ιταλία, όπου οι δημόσιοι υπάλληλοι δε διέπονται από διαφορετικό από τους υπόλοιπους εργαζόμενους καθεστώς, στο σύνολο των δημοσίων υπαλλήλων.
Βιβλιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Sabino Cassese, Το δύσκολο έργο του Υπουργού δημόσιας λειτουργίας, "Περιφέρειες", 1995, αριθ. 3, σελ. 435-456.