Καλοήθης όγκος

Καλοήθης όγκος (ή και καλόηθες νεόπλασμα), είναι κυτταρική μάζα που δημιουργείται σε οποιαδήποτε περιοχή του ανθρώπινου οργανισμού (αν και παρόμοιες διεργασίες παρατηρούνται και στα ζώα) και χαρακτηρίζεται από άναρχο πολλαπλασιασμό και επέκταση, κατά συνέχεια ιστού. Διακρίνεται από τον κακοήθη όγκο (ή κακόηθες νεόπλασμα), λόγω του ότι αναπτύσσεται με πιο αργό ρυθμό, δεν διασπά το τοίχωμα των γειτονικών του ιστών ή οργάνων (δηλαδή δεν τους διηθεί αλλά απλώς τους πιέζει), δεν χορηγεί μεταστάσεις και δεν προκαλεί το θάνατο του ασθενή, παρά μόνο σε σπάνιες περιπτώσεις. Η αιτιολογία του παραμένει ασαφής, αφού θεωρείται αποτέλεσμα της συνέργειας διαφόρων παραγόντων (εξωγενών, επίκτητων ή συγγενών) όπως και, ενίοτε, συνέπεια Κληρονομικότητας. Λόγω της ευνοϊκής τους πρόγνωσης οι καλοήθεις όγκοι δεν βλάπτουν, σε γενικές γραμμές, την υγεία των ασθενών, ενώ η θεραπεία τους (αφαίρεση ή καταπολέμηση) είναι, βασικά, χειρουργική και συνήθως δεν απαιτούν συμπληρωματικές επεμβάσεις. Σε αρκετές περιπτώσεις, όταν η θέση τους κρίνεται παραπλήσια σε ζωτικά όργανα και η διαδικασία αφαίρεσής τους είναι δυνατόν να προκαλέσει σοβαρές επιπλοκές ή βλάβες σε αυτά (π.χ. πλησίον εγκεφάλου, βασικών αγγείων ή νεύρων κλπ) τότε μπορεί να συστηθεί η παραμονή και παρακολούθησή τους, ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Στον αντίποδα, υπάρχουν τύποι καλοήθων όγκων, οι οποίοι, αν αφεθούν δίχως θεραπεία, δύνανται να εξελιχθούν σε κακοήθεις (Κακοήθης μεταπλασία). Η εξακρίβωση της μη κακοήθειάς τους, γίνεται ή κλινικά ή (το ορθότερο) με λήψη ιστοτεμαχίου και ιστολογική εξέταση («βιοψία»).