Μετάβαση στο περιεχόμενο

Θάνατος της πριγκίπισσας Νταϊάνας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Θάνατος της πριγκίπισσας Νταϊάνας
Λουλούδια έξω από το Παλάτι του Κένσινγκτον ως φόρος τιμής στην Νταϊάνα
Ημερομηνία31 Αυγούστου 1997, πριν 27 έτη (1997--8-31)
ΤοποθεσίαΓέφυρα της Άλμα, Παρίσι, Γαλλία
Συντεταγμένες48°51′51.7″N 2°18′06.8″E / 48.864361°N 2.301889°E / 48.864361; 2.301889[1]
ΤύποςΑυτοκινητιστικό δυστύχημα
Νεκροί
ΤραυματίεςΤρέβορ Ρις-Τζόουνς
ΈρευνεςΕπιχείρηση Πάτζετ (2008)
ΕτυμηγορίαΠαράνομη δολοφονία

Τις πρώτες πρωινές ώρες της 31ης Αυγούστου 1997, η Νταϊάνα, η πριγκίπισσα της Ουαλίας, πέθανε από τραύματα που υπέστη νωρίτερα εκείνη την ημέρα, αφού ο οδηγός έχασε τον έλεγχο του αυτοκινήτου και συγκρούστηκε με έναν πυλώνα στη Σήραγγα Pont de l'Alma στο Παρίσι. Ο Ντόντι Αλ Φαγιέντ και ο Ανρί Πολ (ο οδηγός[2][3][4][5][6] της Mercedes-Benz W140[7]), σκοτώθηκαν επιτόπου. Ο σωματοφύλακάς τους, Τρέβορ Ρις-Τζόουνς, τραυματίστηκε σοβαρά, αλλά επέζησε από τη συντριβή.

Κάποια μέσα ενημέρωσης υποστήριξαν ότι η συμπεριφορά των παπαράτσι που ακολουθούσαν το αυτοκίνητο, όπως αναφέρει το BBC, είχε συμβάλει στη συντριβή.[8] Το 1999, μια γαλλική έρευνα διαπίστωσε ότι ο Ανρί Πολ, ο οποίος έχασε τον έλεγχο του οχήματος με μεγάλη ταχύτητα, ήταν μεθυσμένος και υπό την επίδραση συνταγογραφούμενων φαρμάκων και ήταν ο μόνος υπεύθυνος για το ατύχημα. Τα αντικαταθλιπτικά και τα ίχνη ενός αντιψυχωσικού στο αίμα του μπορεί να επιδείνωσαν τη μέθη του Πολ. Ήταν ο επικεφαλής ασφαλείας στο Ξενοδοχείο Ριτζ και νωρίτερα είχε παρακινήσει τους επιβαίνοντες να αναχωρήσουν, ενώ οι παπαράτσι περίμεναν την Νταϊάνα και τον Ντόντι Αλ Φαγιέντ έξω από το ξενοδοχείο.[9][10] Το 2008, οι ένορκοι σε μια βρετανική έρευνα, την επιχείρηση Πάτζετ, απάντησαν μια ετυμηγορία για παράνομη δολοφονία μέσω βαριάς αμέλειας οδήγησης από τον Πολ και τα ακόλουθα οχήματα παπαράτσι.[11] Κάποιες αναφορές των μέσων ενημέρωσης ισχυρίστηκαν ότι ο Ρις-Τζόουνς επέζησε επειδή φορούσε ζώνη ασφαλείας, αλλά κάποιες άλλες έρευνες αποκάλυψαν ότι κανένας από τους επιβάτες του αυτοκινήτου δεν φορούσε.[12]

Η Νταϊάνα ήταν 36 ετών όταν πέθανε.[13] Ο θάνατός της προκάλεσε ένα πρωτοφανές ξέσπασμα δημόσιας θλίψης στο Ηνωμένο Βασίλειο και παγκοσμίως. Tην κηδεία της παρακολούθησαν τηλεοπτικά περίπου 2,5 δισεκατομμύρια άνθρωποι, ενώ η βασιλική οικογένεια επικρίθηκε από τον Τύπο για την αντίδρασή της στο θάνατο της Νταϊάνα. Το ενδιαφέρον του κοινού για την Νταϊάνα παρέμεινε υψηλό και γι' αυτό τα ΜΜΕ διατηρούσαν τακτική κάλυψη του τραγικού γεγονότος, στα χρόνια μετά τον θάνατό της.

Συνθήκες

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεγονότα που προηγήθηκαν της συντριβής

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Νταϊάνα τον Ιούνιο του 1997
Mercedes-Benz S280 sedan (W140 [7] S-Class), παρόμοιο με εκείνο που ενεπλάκη στη σύγκρουση [2][3][4][5][6]

Το Σάββατο, 30 Αυγούστου 1997, η Νταϊάνα αναχώρησε από το αεροδρόμιο Όλμπια της Σαρδηνίας με ιδιωτικό τζετ και έφτασε στο αεροδρόμιο Λε Μπουγζέτ του Παρισιού[14] μαζί με τον Αιγύπτιο παραγωγό ταινιών Ντόντι Αλ Φαγιέντ, γιο του επιχειρηματία Μοχάμεντ Αλ Φαγιέντ.[15][16] Είχαν σταματήσει εκεί καθ' οδόν προς το Λονδίνο, έχοντας περάσει τις προηγούμενες εννέα ημέρες μαζί στο γιοτ Τζόνικαλ του Μοχάμεντ στη γαλλική και ιταλική Ριβιέρα.[17] Είχαν σκοπό να μείνουν εκεί για τη νύχτα. Ο Μοχάμεντ ήταν και παραμένει ιδιοκτήτης του Ξενοδοχείου Ριτζ και διέμενε σε ένα διαμέρισμα στην οδό Αρσέν Χαουζγιέ, σε μικρή απόσταση από το ξενοδοχείο, ακριβώς έξω από τη λεωφόρο των Ηλυσίων Πεδίων.[18]

Ο Ανρί Πολ, αναπληρωτής επικεφαλής της ασφάλειας του Ριτζ, είχε λάβει εντολή να οδηγήσει τη μισθωμένη μαύρη θωρακισμένη Mercedes-Benz S280 sedan του 1994 (W140 S-Class) προκειμένου να αποφύγει τους παπαράτσι.[19][20][21][22][23][24][25] Ένα όχημα - δόλωμα έφυγε πρώτο από το Ριτζ από την κύρια είσοδο της Πλατείας Βαντόμ, προσελκύοντας πλήθος φωτογράφων. Στη συνέχεια, η Νταϊάνα και ο Φαγιέντ αναχώρησαν από την πίσω είσοδο του ξενοδοχείου,[26] στην οδό Καμπόν, γύρω στις 00:20 της 31ης Αυγούστου Ώρα Κεντρικής Ευρώπης, με προορισμό το διαμέρισμα της οδού Αρσέν Χαουζγιέ. Αυτό το έκαναν για να αποφύγουν τους σχεδόν 30 φωτογράφους που περίμεναν μπροστά από το ξενοδοχείο.[26] Η Νταϊάνα και ο Φαγιέντ ήταν οι πίσω επιβάτες- ο Τρέβορ Ρις-Τζόουνς, μέλος της ομάδας προσωπικής προστασίας της οικογένειας Φαγιέντ, βρισκόταν στη θέση του συνοδηγού (δεξιά).[27] Οι επιβαίνοντες δεν φορούσαν ζώνες ασφαλείας. Αφού έφυγαν από την οδό Καμπόν και διέσχισαν την Πλατεία Κονκόρντ, οδήγησαν κατά μήκος της Ροής του Ρήνου και της Ροής Άλμπερτ 1 - του δρόμου με τα αναχώματα κατά μήκος της δεξιάς όχθης του Σηκουάνα - στην υπόγεια διάβαση της Πλατείας Άλμα.[28]

Η σύγκρουση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 00:23, ο Πολ έχασε τον έλεγχο του αυτοκινήτου στην είσοδο της υπόγειας διάβασης Γέφυρας της Άλμα. Το αυτοκίνητο χτύπησε ένα διερχόμενο Fiat Uno, εξετράπη προς τα αριστερά του οδοστρώματος δύο λωρίδων κυκλοφορίας και συγκρούστηκε μετωπικά με τη δέκατη τρίτη κολόνα που στήριζε την οροφή, καθώς δεν υπάρχουν προστατευτικές μπάρες.[29] Κατά την οδήγηση μέσα στη σήραγγα, ταξίδευε με εκτιμώμενη ταχύτητα 105 χιλιόμετρα την ώρα - υπερδιπλάσια από το όριο ταχύτητας που είναι 50 χιλιόμετρα την ώρα στη σήραγγα.[30] Γύρισε, χτύπησε τον πέτρινο τοίχο της σήραγγας προς τα πίσω και σταμάτησε. Η σύγκρουση προκάλεσε σημαντικές ζημιές, ιδίως στο μπροστινό μισό του οχήματος.[31] Μάρτυρες που έφτασαν λίγο μετά τη σύγκρουση ανέφεραν καπνό.[32] Μάρτυρες ανέφεραν επίσης ότι φωτογράφοι με μοτοσικλέτες "κατέκλυσαν τη Mercedes sedan πριν αυτή εισέλθει στη σήραγγα".[33]

Συνέπεια

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η ανατολική είσοδος της σήραγγας Γέφυρας Άλμα, 1998, ο τόπος της συντριβής.
Η δυτική είσοδος της σήραγγας Άλμα, 2007, με πυλώνες και έλλειψη προστατευτικών κιγκλιδωμάτων.

Με τους τέσσερις επιβαίνοντες να παραμένουν μέσα στο κατεστραμμένο αυτοκίνητο, οι φωτογράφοι, οι οποίοι οδηγούσαν πιο αργά και βρίσκονταν σε κάποια απόσταση πίσω από τη Mercedes, έφτασαν στο σημείο. Κάποιοι έσπευσαν να βοηθήσουν, προσπάθησαν να ανοίξουν τις πόρτες και να βοηθήσουν τα θύματα, ενώ κάποιοι άλλοι τράβηξαν φωτογραφίες.[34] Η αστυνομία έφτασε 7 λεπτά μετά το δυστύχημα, στις 00:30 η ώρα, [34] και ένα ασθενοφόρο ήταν στο σημείο πέντε λεπτά αργότερα, σύμφωνα με μάρτυρες.[35] Το ραδιόφωνο France Info μετέδωσε ότι ένας φωτογράφος ξυλοκοπήθηκε από μάρτυρες που είχαν τρομοκρατηθεί από τη σκηνή.[36] Πέντε από τους φωτογράφους συνελήφθησαν άμεσα.[32] Αργότερα, συνελήφθησαν άλλοι δύο και περίπου είκοσι ρολά φιλμ αφαιρέθηκαν απευθείας από τους φωτογράφους.[36] Η αστυνομία κατάσχεσε επίσης τα οχήματά τους στη συνέχεια.[36] Πυροσβέστες έφτασαν επίσης στο σημείο για να βοηθήσουν στην απομάκρυνση των θυμάτων.[37]

Ο Ρις-Τζόουνς είχε ακόμα τις αισθήσεις του, με πολλαπλά σοβαρά τραύματα στο πρόσωπο και θλάση στο κεφάλι. Οι δύο αερόσακοι των μπροστινών επιβατών είχαν λειτουργήσει κανονικά. Η Νταϊάνα, η οποία καθόταν στο πίσω δεξί κάθισμα του αυτοκινήτου, είχε επίσης τις αισθήσεις της αλλά τραυματίστηκε σοβαρά. Η σύγκρουση επηρέασε κυρίως τη δεξιά πλευρά του σώματός της, γεγονός που υποδηλώνει ότι καθόταν πλάγια στο κάθισμά της τη στιγμή της σύγκρουσης. Τα πλευρά και ο βραχίονας της υπέστησαν κάταγμα και η δεξιά κλείδα της εξαρθρώθηκε, ενώ υπέστη οίδημα και μώλωπες στον εγκέφαλο. Αναφέρεται ότι μουρμούρισε επανειλημμένα: "Ω, Θεέ μου", και αφού οι φωτογράφοι και άλλοι βοηθοί απομακρύνθηκαν από την αστυνομία: "Αφήστε με ήσυχη". Τον Ιούνιο του 2007, το ντοκιμαντέρ του Channel 4 Diana: The Witnesses in the Tunnel υποστήριξε ότι ο πρώτος άνθρωπος που άγγιξε την Νταϊάνα ήταν ο γιατρός εκτός υπηρεσίας Φρεντερίκ Μαϊλιέζ, ο οποίος βρέθηκε τυχαία στη σκηνή. Ο Μαϊλιέζ ανέφερε ότι η Νταϊάνα δεν είχε ορατά τραύματα, αλλά ήταν σε κατάσταση σοκ. Αναφέρθηκε ότι ήταν εξαιρετικά διαταραγμένη και αφαίρεσε με τη βία έναν ορό, ενώ φώναζε ασυνάρτητα. Αφού την νάρκωσαν και την έβγαλαν από το αυτοκίνητο στη 01:00, υπέστη καρδιακή ανακοπή και, μετά από εξωτερική καρδιοαναπνευστική αναζωογόνηση, η καρδιά της άρχισε να χτυπά ξανά. Η Νταϊάνα μεταφέρθηκε στο ασθενοφόρο SAMU στις 01:18, έφυγε από τον τόπο του ατυχήματος στις 01:41 και έφτασε στο Νοσοκομείο Σαλπετριέρ στις 02:06.

Ο Φαγιέντ καθόταν στο πίσω αριστερό κάθισμα του αυτοκινήτου και διαπιστώθηκε ο θάνατος του λίγο αργότερα.[38] Ο Παύλος κηρύχθηκε επίσης νεκρός κατά την απομάκρυνση από τα συντρίμμια. [34] Και οι δύο μεταφέρθηκαν απευθείας στο Ιατρικό Νομικό Ινστιτούτο (IML), το νεκροτομείο του Παρισιού, όχι σε νοσοκομείο. [39] Στο αίμα του Πολ βρέθηκαν αργότερα 1,75 γραμμάρια ανά λίτρο, νούμερο 3,5 φορές πάνω από το νόμιμο όριο στη Γαλλία.[40]

Τα τραύματα της Νταϊάνα ήταν εκτεταμένα και οι προσπάθειες ανάνηψης, συμπεριλαμβανομένου του εσωτερικού καρδιακού μασάζ, ήταν ανεπιτυχείς. Η καρδιά της είχε μετατοπιστεί βίαια από την αριστερή στη δεξιά πλευρά του θώρακα,[41] μετατόπιση που έσκισε την άνω αριστερή πνευμονική φλέβα και το περικάρδιο.[42] Η Νταϊάνα πέθανε στο νοσοκομείο στις 04:00. [43] [44] Ο αναισθησιολόγος Bruno Riou ανακοίνωσε τον θάνατό της στις 06:00 σε συνέντευξη Τύπου που πραγματοποιήθηκε στο νοσοκομείο.[45][46]

Αργότερα το ίδιο πρωί, ο Γάλλος πρωθυπουργός Λιονέλ Ζοσπέν και ο υπουργός Εσωτερικών Ζαν-Πιερ Σεβενεμάν επισκέφτηκαν το νοσοκομείο.[47] Γύρω στις 17:00, ο πρώην σύζυγος της Νταϊάνα, Κάρολος, ο οποίος ήταν τότε Πρίγκιπας της Ουαλίας, και οι δύο μεγαλύτερες αδερφές της, η Λαίδη Σάρα ΜακΚορκουντάλ και η Λαίδη Τζέιν Φέλοους, έφτασαν στο Παρίσι. [48] Η ομάδα επισκέφτηκε το νοσοκομείο μαζί με τον Γάλλο πρόεδρο Ζακ Σιράκ και ευχαρίστησε τους γιατρούς που προσπάθησαν να σώσουν τη ζωή της.[49] Ο Κάρολος συνόδευσε τη σορό της Νταϊάνα στο Ηνωμένο Βασίλειο αργότερα την ίδια μέρα.[50] Αναχώρησαν από την αεροπορική βάση Βελιζί-Βιλακουμπλαί και προσγειώθηκαν στο RAF Northolt και ένα πάρτι από το Queen's Color Squadron μετέφερε το φέρετρό της, το οποίο ήταν ντυμένο με το βασιλικό πρότυπο με ένα περίγραμμα ερμίνας, σε μια νεκροφόρα. Τα λείψανά της μεταφέρθηκαν τελικά στο νεκροτομείο Χάμερσμιθ και Φούλαμ στο Λονδίνο για μεταθανάτια εξέταση αργότερα εκείνη την ημέρα.[51]

Οι πρώτες αναφορές των μέσων ενημέρωσης ανέφεραν ότι το αυτοκίνητο της Νταϊάνα συγκρούστηκε με την κολώνα με ταχύτητα 190 χιλιόμετρα την ώρα και ότι η βελόνα του ταχύμετρου είχε μπλοκάρει σε αυτή τη θέση.[40] Ωστόσο, αυτές οι αναφορές πυροδότησαν έντονη δυσπιστία στο κοινό, διότι με τέτοια εξοντωτική ταχύτητα η συντριβή και η διάλυση του σασί του αυτοκινήτου, έστω και θωρακισμένου, θα ήταν ολοκληρωτική. Αργότερα ανακοινώθηκε ότι η ταχύτητα του αυτοκινήτου κατά τη σύγκρουση ήταν 95 με 110 χιλιόμετρα την ώρα, που και πάλι όμως ήταν δύο φορές πιο γρήγορα από το όριο ταχύτητας των 50 χιλιομέτρων την ώρα. Το 1999, μια γαλλική έρευνα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η Mercedes είχε έρθει σε επαφή με ένα άλλο όχημα (ένα λευκό Fiat Uno) στη σήραγγα. Ο οδηγός του Fiat δεν εντοπίστηκε ποτέ οριστικά, αν και πολλοί πίστευαν ότι ο οδηγός ήταν ο Λε Βαν Θαν. Το συγκεκριμένο όχημα δεν ταυτοποιήθηκε.[52]

Παρατήρησε τότε, επίσης, ο Ρόμπιν Κουκ, ο Βρετανός υπουργός Εξωτερικών, ότι εάν η συντριβή είχε προκληθεί εν μέρει από το κυνηγητό των παπαράτσι, θα ήταν «διπλά τραγικό».[53] Ο μικρότερος αδελφός της Νταϊάνα, ο κόμης Σπένσερ, κατηγόρησε επίσης τα ταμπλόιντ μέσα ενημέρωσης για τον θάνατό της.[54] Μια δεκαοκτάμηνη γαλλική δικαστική έρευνα κατέληξε στο συμπέρασμα το 1999 ότι το δυστύχημα προκλήθηκε από τον Πολ, ο οποίος έχασε τον έλεγχο με μεγάλη ταχύτητα ενώ ήταν μεθυσμένος.[55]

«Δεν απαγγέλθηκαν κατηγορίες εναντίον των παπαράτσι που καταδίωκαν το αυτοκίνητο της πριγκίπισσας».[56]

Αρκετές θεωρίες συνωμοσίας υποστηρίζουν πως η Νταϊάνα σκοτώθηκε από εντολή της βασίλισσας Ελισάβετ II.

Πένθος

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μέλη του κοινού κλήθηκαν να υπογράψουν ένα βιβλίο συλλυπητηρίων στο Παλάτι του Σεντ Τζέιμς .[57] Βιβλίο συλλυπητηρίων έστησε και η βρετανική πρεσβεία στις ΗΠΑ .[58] Και οι 11.000 λαμπτήρες στο πολυκατάστημα Harrods, που ανήκε στον Μοχάμεντ Αλ Φαγιέντ, σβήστηκαν και δεν άναψαν ξανά παρά μόνο μετά την κηδεία.[57] Καθ' όλη τη διάρκεια της νύχτας, μέλη της Γυναικείας Βασιλικής Εθελοντικής Υπηρεσίας και του Στρατού Σωτηρίας παρείχαν υποστήριξη στους ανθρώπους που έκαναν ουρές κατά μήκος του εμπορικού .[59] Περισσότερες από ένα εκατομμύριο ανθοδέσμες είχαν μείνει στην κατοικία της στο Λονδίνο, το παλάτι του Κένσινγκτον,[60] ενώ στο κτήμα της οικογένειάς της στο Άλθορπ ζητήθηκε από το κοινό να σταματήσει να φέρνει λουλούδια καθώς λέγεται ότι ο όγκος των επισκεπτών και των λουλουδιών στους γύρω δρόμους προκαλεί απειλή για τη δημόσια ασφάλεια.[61]

Μέχρι τις 10 Σεπτεμβρίου, ο σωρός των λουλουδιών έξω από τους κήπους του Κένσινγκτον ήταν 1,5 μέτρα βαθιά κατά τόπους και το κάτω στρώμα είχε αρχίσει να κομποστοποιείται.[62] Ο κόσμος ήταν ήσυχος, έκανε ουρά υπομονετικά για να υπογράψει το βιβλίο και να αφήσει τα δώρα του.[63] Φρέσκα λουλούδια, αρκουδάκια και μπουκάλια σαμπάνιας δωρίστηκαν αργότερα και διανεμήθηκαν σε ασθενείς, ηλικιωμένους και παιδιά. Κάρτες, προσωπικά μηνύματα και ποιήματα συγκεντρώθηκαν και δόθηκαν στην οικογένεια της Νταϊάνα.[64]

Κηδεία και ταφή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Κύριο λήμμα: Κηδεία της πριγκίπισσας Νταϊάνας

Αρχικά, ήταν αβέβαιο εάν η Νταϊάνα θα δεχόταν μια τελετουργική κηδεία, καθώς είχε χάσει την ιδιότητα της Αυτού Βασιλικής Υψηλότητας μετά το διαζύγιό της από τον Πρίγκιπα Κάρολο το 1996.[65]

Ο θάνατος της Νταϊάνα έγινε δεκτός με εξαιρετικές δημόσιες εκδηλώσεις θλίψης και η κηδεία της στο Αβαείο του Ουέστμινστερ στις 6 Σεπτεμβρίου προσέλκυσε περίπου 3 εκατομμύρια πενθούντες και θεατές στο Λονδίνο.[66][67] Έξω από το Αβαείο και στο Χάιντ Παρκ πλήθος κόσμου παρακολουθούσε και άκουγε τη διαδικασία από μεγάλες υπαίθριες οθόνες και ηχεία, καθώς εισέρχονταν καλεσμένοι, μεταξύ των οποίων εκπρόσωποι των πολλών φιλανθρωπικών οργανώσεων των οποίων η Νταϊάνα ήταν προστάτιδα. Μεταξύ των παρευρισκόμενων ήταν η Πρώτη Κυρία των ΗΠΑ Χίλαρι Κλίντον και η Πρώτη Κυρία της Γαλλίας Μπερναντέτ Σιράκ, καθώς και διασημότητες όπως ο Ιταλός τενόρος Λουτσιάνο Παβαρότι και δύο φίλοι της Νταϊάνα, ο Τζορτζ Μάικλ και ο Έλτον Τζον.[68][69] Ο Τζον ερμήνευσε μια ξαναγραμμένη εκδοχή του τραγουδιού του "Candle in the Wind" που ήταν αφιερωμένη σε εκείνη, γνωστή ως "Goodbye England's Rose" ή "Candle in the Wind 1997"[70]- το single έγινε το single με τις περισσότερες πωλήσεις από τότε που ξεκίνησαν τα charts singles του Ηνωμένου Βασιλείου και των ΗΠΑ τη δεκαετία του 1950, με συνολικές πωλήσεις που ξεπέρασαν τα 33 εκατομμύρια τεμάχια.[71] Το πρωτόκολλο αγνοήθηκε όταν οι καλεσμένοι χειροκρότησαν την ομιλία του κόμη Σπένσερ, ο οποίος επέκρινε έντονα τον Τύπο και έμμεσα επέκρινε τη βασιλική οικογένεια για τη μεταχείρισή της.[72] Η κηδεία εκτιμάται ότι παρακολουθήθηκε από 31,5 εκατομμύρια τηλεθεατές στη Βρετανία. Ο ακριβής υπολογισμός του παγκόσμιου κοινού δεν είναι δυνατός, αλλά εκτιμάται ότι είναι περίπου 2,5 δισεκατομμύρια.[73] Η τελετή μεταδόθηκε σε 200 χώρες και σε 44 γλώσσες.[74]

Μετά το τέλος της τελετής, το φέρετρο της Νταϊάνα μεταφέρθηκε στο Άλθορπ με νεκροφόρα Ντέιμλερ.[75] Οι πενθούντες έριξαν λουλούδια στην νεκρώσιμη ακολουθία για σχεδόν όλη τη διάρκεια του ταξιδιού της και τα οχήματα σταμάτησαν ακόμη και στον απέναντι οδόστρωμα του αυτοκινητόδρομου Μ1 καθώς περνούσαν τα αυτοκίνητα.

Σε μια ιδιωτική τελετή, η Νταϊάνα θάφτηκε σε ένα νησί στη μέση μιας λίμνης που ονομάζεται The Oval, η οποία είναι μέρος του κήπου Πλέζουρ στο Άλθορπ.[76] Στο φέρετρό της φορά ένα μαύρο φόρεμα Catherine Walker και μαύρο καλσόν και κρατά ένα κομπολόι στα χέρια της. Το κομπολόι ήταν δώρο από τη Μητέρα Τερέζα της Καλκούτας, έμπιστο της Νταϊάνα, η οποία είχε πεθάνει την ημέρα πριν από την κηδεία της. Ένα κέντρο επισκεπτών είναι ανοιχτό κατά τους καλοκαιρινούς μήνες, με έκθεση για την Νταϊάνα και μια βόλτα στη λίμνη. Όλα τα κέρδη δωρίστηκαν στο Ταμείο Μνήμης της Νταϊάνα, Πριγκίπισσας της Ουαλίας .[77]

Αντιδράσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Βασιλική οικογένεια

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Επίσημη αλληλογραφία από την κυβέρνηση της Νέας Ζηλανδίας σχετικά με τον θάνατο της Νταϊάνα

Η βασίλισσα Ελισάβετ Β' εξέφρασε τη θλίψη της για το θάνατο της Νταϊάνα.[78] Ο πρίγκιπας Κάρολος ξύπνησε τους γιους του πριν από την αυγή για να μοιραστεί τα νέα.[79] Με την ανακοίνωση του θανάτου, ο ιστότοπος της βασιλικής οικογένειας αφαίρεσε προσωρινά όλο το περιεχόμενό του και το αντικατέστησε με ένα μαύρο φόντο, εμφανίζοντας μια φωτογραφία της Νταϊάνα συνοδευόμενη από το όνομά της και τις ημερομηνίες γέννησης και θανάτου της. Στον ιστότοπο διατίθεται επίσης ένα ηλεκτρονικό βιβλίο συλλυπητηρίων για το κοινό ώστε να δημοσιεύσει τα προσωπικά του αφιερώματα. Την Κυριακή το πρωί μετά το θάνατο της Νταϊάνα, η βασίλισσα, οι πρίγκιπες Κάρολος, Γουίλιαμ και Χάρι φορούσαν μαύρα στην εκκλησιαστική τελετή στο Κράθι Κιρκ κοντά στο κάστρο Μπαλμόραλ.[80] Η βασιλική οικογένεια εξέδωσε αργότερα μια δήλωση, λέγοντας ότι ο Κάρολος, ο Γουίλιαμ και ο Χάρι "παίρνουν δύναμη από" και "συγκινούνται βαθιά" και "είναι εξαιρετικά ευγνώμονες" για την υποστήριξη του κοινού.[81][82] Οι πρίγκιπες Άντριου και Εδουάρδος συνάντησαν τους πενθούντες έξω από το παλάτι του Κένσινγκτον ως προληπτικό μέτρο για να ελέγξουν τη διάθεση του κοινού, ενώ ο Εδουάρδος επισκέφθηκε το παλάτι του Αγίου Ιακώβου για να υπογράψει το βιβλίο συλλυπητηρίων.[83] Καθ' οδόν από το Κράθι Κιρκ προς το Μπαλμόραλ, η Βασίλισσα, ο Πρίγκιπας Φίλιππος, ο Κάρολος, ο Ουίλιαμ και ο Χάρι είδαν τα ανθοστολισμένα αφιερώματα και τα μηνύματα που άφησε το κοινό.[81][84]

Ο Τσαρλς και οι γιοι του επέστρεψαν στο Λονδίνο την Παρασκευή 5 Σεπτεμβρίου.[85] Έκαναν μια απροειδοποίητη επίσκεψη για να δουν τα αφιερώματα λουλουδιών που άφησαν έξω από το παλάτι του Κένσινγκτον.[86][87] Η βασίλισσα, η οποία επέστρεψε στο Λονδίνο από το Μπαλμόραλ συνοδευόμενη από τον πρίγκιπα Φίλιππο, τη βασίλισσα Μητέρα και την πριγκίπισσα Μαργαρίτα, συμφώνησε σε μια τηλεοπτική μετάδοση στο έθνος.[88][89] Είδε τα αφιερώματα λουλουδιών μπροστά από τα Ανάκτορα του Μπάκιγχαμ και επισκέφτηκε το Βασιλικό Παρεκκλήσι στο Παλάτι του Σεντ Τζέιμς, όπου βρισκόταν η σορός της Νταϊάνα και συνάντησε πλήθη που ήταν στη σειρά για να υπογράψουν τα βιβλία συλλυπητηρίων.[86][90] Ο αδερφός της Νταϊάνα, κόμης Σπένσερ, και η πρώην κουνιάδα της, Σάρα, Δούκισσα της Υόρκης επισκέφτηκαν επίσης το παλάτι του Αγίου Τζέιμς.[91]

Η Βασιλική Οικογένεια επικρίθηκε για άκαμπτη τήρηση του πρωτοκόλλου και οι προσπάθειές της να προστατεύσουν την ιδιωτική ζωή των θλιμμένων γιων της Νταϊάνα ερμηνεύτηκαν ως έλλειψη συμπόνιας.[92] Ειδικότερα, η άρνηση του παλατιού του Μπάκιγχαμ να πετάξει μεσίστιο το Βασιλικό Λάβαρο προκάλεσε θυμωμένα πρωτοσέλιδα στις εφημερίδες.[92][93] Η στάση του Παλατιού ήταν μια στάση του βασιλικού πρωτοκόλλου: καμία σημαία δεν μπορούσε να κυματίσει πάνω από τα Ανάκτορα του Μπάκιγχαμ, καθώς το Βασιλικό Λάβαρο κυματίζει μόνο όταν ο μονάρχης βρίσκεται στην κατοικία και η βασίλισσα ήταν τότε στη Σκωτία. Το Βασιλικό Πρότυπο δεν πετά ποτέ μεσίστιο καθώς είναι η σημαία του Κυρίαρχου και δεν υπάρχει ποτέ μεσοβασιλεία ή κενή θέση στη μοναρχία, καθώς ο νέος μονάρχης διαδέχεται αμέσως τον προκάτοχό του. Τελικά, ως συμβιβασμός, η σημαία της Ένωσης κυμάτισε μεσίστια καθώς η Βασίλισσα έφευγε για το Αβαείο του Γουέστμινστερ την ημέρα της κηδείας.[88] Αυτό δημιούργησε προηγούμενο, και τα Ανάκτορα του Μπάκιγχαμ στη συνέχεια φέρουν τη σημαία της Ένωσης όταν ο μονάρχης δεν κατοικεί.[94]

Μια ρήξη μεταξύ του πρίγκιπα Κάρολου και του ιδιωτικού γραμματέα της βασίλισσας, Ροβέρτος Φέλοους, Βαρόνος του Φέλοους (ο κουνιάδος της Νταϊάνα), αναφέρθηκε στα μέσα ενημέρωσης σχετικά με τη φύση της κηδείας, με τον Κάρολο να απαιτεί μια δημόσια κηδεία και τους Φέλοους να υποστηρίζουν την ιδέα της βασίλισσας για ιδιωτική κηδεία.[95] Το Παλάτι εξέδωσε αργότερα μια ανακοίνωση που διέψευσε τέτοιες φήμες.[95] Διεξήχθησαν επίσης συζητήσεις με την οικογένεια Σπένσερ και τη βρετανική βασιλική οικογένεια για το εάν το στυλ HRH της Νταϊάνα έπρεπε να αποκατασταθεί μετά θάνατον, αλλά η οικογένεια της Νταϊάνα αποφάσισε ότι θα ήταν ενάντια στις επιθυμίες της Νταϊάνα και δεν έγινε επίσημη πρόταση.[96] Η επιτροπή κηδείας στο Παλάτι του Μπάκιγχαμ ήθελε ο Γουίλιαμ και ο Χάρι να έχουν μεγαλύτερο ρόλο στην κηδεία της μητέρας τους και οι αξιωματούχοι της Ντάουνινγκ Στριτ πρότειναν να περπατήσουν στο νεκροταφείο,[97] αλλά αντιμετώπισαν την αντίθεση από τον πρίγκιπα Φίλιππο, ο οποίος φέρεται να δήλωσε «Έχουν μόλις έχασαν τη μητέρα τους. Μιλάς για αυτά σαν να είναι εμπορεύματα» [86] Ο πρίγκιπας Χάρι είπε το 2017 ότι ο θάνατος της μητέρας του προκάλεσε σοβαρή κατάθλιψη και θλίψη.[98] Ο Γουίλιαμ ήταν 15 και ο Χάρι 12 όταν πέθανε η Νταϊάνα.[99]

Πολιτικοί

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οι δηλώσεις του προέδρου Μπιλ Κλίντον για το θάνατο της Νταϊάνα

Ο Βρετανός πρωθυπουργός Τόνι Μπλερ δήλωσε ότι είναι "εντελώς συντετριμμένος από τον θάνατο της πριγκίπισσας".[100][101] Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Μπιλ Κλίντον δήλωσε ότι ο ίδιος και η σύζυγός του, Χίλαρι Κλίντον, "λυπήθηκαν βαθύτατα" όταν έμαθαν για τον θάνατό της.[102] Ο Κόφι Ανάν, Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών, δήλωσε ότι ο θάνατός της "στέρησε από τον κόσμο μια συνεπή και αφοσιωμένη φωνή για τη βελτίωση της ζωής των παιδιών που υποφέρουν παγκοσμίως".[103] Στην Αυστραλία, ο αναπληρωτής πρωθυπουργός Τιμ Φίσερ καταδίκασε τους παπαράτσι για τον υπερβάλλοντα ζήλο που επέδειξαν για την κάλυψη της Νταϊάνα.[104] Ο Ρώσος πρόεδρος Μπόρις Γέλτσιν εξήρε το φιλανθρωπικό έργο της Νταϊάνα σε δήλωσή του λέγοντας: "Όλοι γνωρίζουν τη μεγάλη συμβολή της πριγκίπισσας Νταϊάνα στο φιλανθρωπικό έργο, και όχι μόνο στη Μεγάλη Βρετανία".[105][106] Μεταξύ άλλων πολιτικών που έστειλαν συλλυπητήρια μηνύματα ήταν ο πρωθυπουργός της Αυστραλίας Τζον Χάουαρντ, ο πρόεδρος της Νότιας Αφρικής Νέλσον Μαντέλα, ο πρωθυπουργός του Καναδά Ζαν Κρετιέν, ο πρωθυπουργός της Νέας Ζηλανδίας Τζιμ Μπόλγκερ και ο πρωθυπουργός του Ισραήλ Βενιαμίν Νετανιάχου.[105] Η Βουλή των Αντιπροσώπων της Αυστραλίας και η Βουλή των Αντιπροσώπων της Νέας Ζηλανδίας υιοθέτησαν επίσης κοινοβουλευτικές προτάσεις συλλυπητηρίων.[107][108] Η κυβέρνηση του Καναδά, καθώς και οι επιμέρους επαρχίες της χώρας, δημιούργησαν ηλεκτρονικά και προσωπικά βιβλία συλλυπητηρίων στα κοινοβουλευτικά τους κτίρια και τελέστηκαν επιμνημόσυνες τελετές σε όλη τη χώρα.[109]

Μετά το θάνατό της, εκπρόσωποι σε ένα διεθνές συνέδριο στο Όσλο για την απαγόρευση των ναρκών ξηράς απέτισαν φόρο τιμής στην Νταϊάνα, η οποία ήταν ένθερμη ακτιβίστρια για την απαγόρευση των εκρηκτικών μηχανισμών.[110] Η Συνθήκη της Οτάβα, η οποία δημιούργησε μια διεθνή απαγόρευση για τη χρήση ναρκών ξηράς κατά προσωπικού, εγκρίθηκε στο Όσλο, τον Σεπτέμβριο του 1997 και υπογράφηκε από 122 κράτη στην Οτάβα στις 3 Δεκεμβρίου 1997.[111] Το έργο της Νταϊάνα στο θέμα των ναρκών ξηράς έχει περιγραφεί ως επιρροή στην υπογραφή της συνθήκης.[112]

Δημόσιο

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στο Λονδίνο, χιλιάδες άνθρωποι μετέφεραν ανθοδέσμες και στάθηκαν έξω από τα Ανάκτορα του Μπάκιγχαμ μετά την είδηση του θανάτου της.[113] Οι άνθρωποι άρχισαν να φέρνουν λουλούδια μέσα σε μια ώρα μετά την κοινοποίηση της είδησης.[114] Το BBC πέταξε μεσίστιες τις σημαίες του.[113] Τόσο το ραδιόφωνο όσο και η τηλεόραση μετέδωσαν τον βρετανικό εθνικό ύμνο, " God Save the Queen ", ως απάντηση στον θάνατο της Νταϊάνα, όπως είναι προηγούμενο για τον θάνατο ενός μέλους της βασιλικής οικογένειας.[114] Μια ελεγεία δημοσίευσε ο Τεντ Χιουζ για να σηματοδοτήσει τον θάνατό της.[115] Τα αθλητικά γεγονότα στο Ηνωμένο Βασίλειο αναδιοργανώθηκαν, με τα αιτήματα από τον διευθύνοντα σύμβουλο της Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας της Σκωτίας να παραιτηθεί λόγω της καθυστερημένης ανταπόκρισής τους στον επαναπρογραμματισμό του προκριματικού του Παγκοσμίου Κυπέλλου της Σκωτίας.[116]

Οι άνθρωποι στις ΗΠΑ σοκαρίστηκαν με τον θάνατό της.[117] Στο Σαν Φρανσίσκο, περίπου 14.000 άνθρωποι παρέλασαν στην πόλη σε μια πορεία στις 5 Σεπτεμβρίου για να αποτίσουν φόρο τιμής στη Νταϊάνα, τιμώντας την για το έργο της για λογαριασμό ασθενών με AIDS.[118] Στο Λος Άντζελες, περισσότεροι από 2.500 άνθρωποι μετέτρεψαν ένα γήπεδο μπέιζμπολ σε βωμό με κεριά σε μια τελετή μνήμης που ετοίμασε μια οργάνωση κατά του AIDS.[118] Στο Παρίσι, χιλιάδες άνθρωποι επισκέφθηκαν τον τόπο του δυστυχήματος και το νοσοκομείο όπου πέθανε η Νταϊάνα, αφήνοντας ανθοδέσμες, κεριά και μηνύματα.[119] Ο κόσμος έφερε λουλούδια και προσπάθησε επίσης να επισκεφτεί το ξενοδοχείο Ριτζ.[119] Την παραμονή της κηδείας, 300 μέλη της βρετανικής κοινότητας στο Παρίσι συμμετείχαν σε μνημόσυνο.[118] Τα θύματα ναρκών ξηράς στην Αγκόλα και τη Βοσνία τίμησαν επίσης την Νταϊάνα με ξεχωριστές υπηρεσίες, επισημαίνοντας πώς οι προσπάθειές της βοήθησαν στην ευαισθητοποίηση σχετικά με τις ζημιές που προκλήθηκαν από τις νάρκες ξηράς.[118] Στη Βοσνία, ένας επιζών από νάρκες, ο Γιάσμινκο Βέλιτς, ο οποίος είχε γνωρίσει την Νταϊάνα μόλις τρεις εβδομάδες νωρίτερα, είπε: «Ήταν φίλη μας».[113] Στην Αίγυπτο, την πατρίδα του Ντόντι Φαγιέντ, άνθρωποι επισκέφθηκαν τη βρετανική πρεσβεία στο Κάιρο για να αποτίσουν φόρο τιμής και να υπογράψουν ένα βιβλίο συλλυπητηρίων.[120] Μετά τον θάνατό της, πολλές διασημότητες, συμπεριλαμβανομένων ηθοποιών και τραγουδιστών, κατηγόρησαν τους παπαράτσι και καταδίκασαν την απερίσκεπτη συμπεριφορά τους.[121][122]

Η Μητέρα Τερέζα, η οποία συνάντησε την Νταϊάνα λίγους μήνες πριν από το θάνατό της, εξέφρασε τη λύπη της και έγιναν προσευχές στους Ιεραπόστολους της Φιλανθρωπίας για την Νταϊάνα.[123] Ο Επίσκοπος του Μπράντφορντ Ντέιβιντ Σμιθ και το Συμβούλιο Τζαμιών του Μπράντφορντ έκαναν προσευχές από τη χριστιανική και μουσουλμανική κοινότητα.[124] Ο Τζόναθαν Σακς οδήγησε τις προσευχές της εβραϊκής κοινότητας στη Συναγωγή της Δυτικής Μαρμάρινης Αψίδας και ο Καρδινάλιος Μπάζιλ Χιουμ προέδρευσε στη ρωμαιοκαθολική λειτουργία του ρέκβιεμ που πραγματοποιήθηκε στον καθεδρικό ναό του Γουέστμινστερ.[124] Η Μητέρα Τερέζα πέθανε στις 5 Σεπτεμβρίου, μια μέρα πριν από την κηδεία της Νταϊάνα.

Κατά τη διάρκεια των τεσσάρων εβδομάδων που ακολούθησαν την κηδεία της, το ποσοστό αυτοκτονιών στην Αγγλία και την Ουαλία αυξήθηκε κατά 17% και οι περιπτώσεις εσκεμμένου αυτοτραυματισμού κατά 44,3% σε σύγκριση με τον μέσο όρο για εκείνη την περίοδο τα τέσσερα προηγούμενα χρόνια. Οι ερευνητές προτείνουν ότι αυτό προκλήθηκε από το φαινόμενο «ταύτισης», καθώς η μεγαλύτερη αύξηση στις αυτοκτονίες ήταν από άτομα που μοιάζουν περισσότερο με την Νταϊάνα: γυναίκες ηλικίας 25 έως 44 ετών, των οποίων το ποσοστό αυτοκτονιών αυξήθηκε κατά 45%.[125] Μια άλλη έρευνα έδειξε ότι το 50% των Βρετανών και το 27% των Αμερικανών επηρεάστηκαν βαθιά από τον θάνατό της σαν να είχε πεθάνει κάποιος που γνώριζαν. Κατέληξε επίσης στο συμπέρασμα ότι γενικά οι γυναίκες επηρεάστηκαν περισσότερο από τους άνδρες και στις δύο χώρες.[126] Η ίδια έρευνα έδειξε ότι οι «φιλανθρωπικές προσπάθειες» και η «ικανότητα της Νταϊάνα να ταυτίζεται με τους απλούς ανθρώπους» ήταν από τους κύριους παράγοντες που την έκαναν να τη θαυμάζουν και να τη σέβονται οι άνθρωποι.[126] Τις εβδομάδες μετά τον θάνατό της, οι συμβουλευτικές υπηρεσίες ανέφεραν αύξηση στον αριθμό των τηλεφωνημάτων από άτομα που αναζητούσαν βοήθεια λόγω θλίψης ή αγωνίας.[127]

Ο θάνατος της Νταϊάνα επηρέασε κυρίως άτομα που ήταν ήδη ευάλωτα και μπορούσαν να ταυτιστούν μαζί της ως «ένα δημόσιο πρόσωπο που αντιλαμβανόταν ως ψυχολογικά προβληματικό αλλά που φαινόταν να έχει κάνει μια εποικοδομητική προσαρμογή».[128] Μια άλλη έρευνα περιέγραψε τον θάνατο και την κηδεία της Νταϊάνα ως τραυματικούς στρεσογόνους παράγοντες με ψυχολογικές επιπτώσεις που θα μπορούσαν «να εξισωθούν με τους παραδοσιακούς αγχωτικούς παράγοντες που προσδιορίζονται στην ερευνητική βιβλιογραφία για το τραύμα».[129] Τις ημέρες μετά την κηδεία της, παρατηρήθηκε αύξηση στον αριθμό των ακατάλληλων εισαγωγών στα νοσοκομεία, ενώ ο αριθμός των εισαγωγών για τραυματικά τραύματα μειώθηκε για τουλάχιστον τρεις μήνες, δείχνοντας πιθανή αλλαγή στις οδηγικές συνήθειες των ανθρώπων.[130][131] Ο θάνατός της συσχετίστηκε επίσης με «30% μείωση των κλήσεων στην αστυνομία και μείωση 28% στα αδικήματα της δημόσιας τάξης», ωστόσο, παρά την επίδρασή του στην αυξανόμενη κατάθλιψη και το τραυματικό στρες, δεν παρατηρήθηκε σημαντική αύξηση στον αριθμό των ψυχιατρικών επειγόντων περιστατικών στο Εδιμβούργο .[132]

Το εθνικό πένθος για την Νταϊάνα είχε οικονομικά αποτελέσματα. Βραχυπρόθεσμα, το Κέντρο Οικονομικών και Επιχειρηματικών Ερευνών (CEBR) εκτίμησε ότι οι λιανικές πωλήσεις μειώθηκαν κατά 1% εκείνη την εβδομάδα. Η κυκλοφοριακή συμφόρηση στο κέντρο του Λονδίνου καθώς τα πλήθη πήγαιναν στα ανάκτορα για να αποτίσουν φόρο τιμής επηρέασαν επίσης αρνητικά την παραγωγικότητα και η CEBR υπολόγισε ότι αυτό θα κόστιζε στις επιχειρήσεις 200 λίρες εκατομμύρια, ή συνολική απώλεια 0,1% του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος για το τρίτο τρίμηνο του 1997. Ωστόσο, μακροπρόθεσμα η CEBR περίμενε ότι αυτό θα αντισταθμιζόταν από τις αυξημένες πωλήσεις τουρισμού και αναμνηστικών.[133]

Υποδοχή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κάποιοι επέκριναν την αντίδραση στον θάνατο της Νταϊάνα εκείνη την εποχή ως «υστερική» και «παράλογη». Ήδη από το 1998, ο φιλόσοφος Άνθονι Ο'Χίαρ προσδιόρισε το πένθος ως καθοριστικό σημείο στον «αισθηματισμό της Βρετανίας», ένα φαινόμενο που τροφοδοτείται από τα μέσα ενημέρωσης όπου η εικόνα και η πραγματικότητα γίνονται θολές. Ο αρχηγός του συγκροτήματος των Oasis, Νόελ Γκάλαχερ, απάντησε στην αντίδραση: «Η γυναίκα είναι νεκρή. Σκάστε. Ξεπεράστε το» [134] Αυτές οι επικρίσεις επαναλήφθηκαν στη δέκατη επέτειο της συντριβής, όταν ο δημοσιογράφος Τζόναθαν Φρίντλαντ του The Guardian εξέφρασε τη γνώμη ότι, «Έχει γίνει μια ντροπιαστική ανάμνηση, σαν μια θορυβώδης, λυπημένη εφηβική καταχώριση σε ένα ημερολόγιο... ανατριχιάζουμε να το σκεφτούμε» [135] Το 2010, ο Θίοντορ Ντάλριμπλ πρότεινε «συναισθηματισμό, τόσο αυθόρμητο όσο και προερχόμενο από την υπερβολική προσοχή των μέσων ενημέρωσης, που ήταν απαραίτητος για να μετατραπεί ο θάνατος της πριγκίπισσας σε ένα γεγονός τέτοιου μεγέθους, εξυπηρετώντας έτσι έναν πολιτικό σκοπό, έναν εγγενώς ανέντιμο τρόπο που παραλληλίζεται με την ανεντιμότητα που κρύβεται πίσω από τον ίδιο τον συναισθηματισμό».[136]

Οι αντιδράσεις μετά τον θάνατο της Νταϊάνα επικρίθηκαν από τον Κρίστοφερ Χίτσενς. Το ντοκιμαντέρ του 1998 Princess Diana: The Mourning After κατηγόρησε τα βρετανικά μέσα ενημέρωσης ότι διαδραμάτισαν ουσιαστικό ρόλο στη δημιουργία μιας εθνικής, αδιαμφισβήτητης και κατά καιρούς υστερικής λατρείας προσωπικότητας γύρω από την Νταϊάνα, ενώ προηγουμένως ήταν εξαιρετικά επικριτικοί εναντίον της και της μοναρχίας μετά την χώρισε και χώρισε από τον Τσαρλς και είχε σχέση με τον Ντόντι Φαγιέντ. Ο Χίτσενς ισχυρίστηκε ότι το κοινό συμπεριφερόταν παράλογα και ότι πολλοί φαινόταν να μην ήξεραν καν γιατί θρηνούσαν. Εξέτασε επίσης το επίπεδο λογοκρισίας έναντι της κριτικής της Νταϊάνα και της μοναρχίας, αλλά κατηγορήθηκε, σε μια κριτική του The Independent, ότι υπερέβαλε σε αυτό το σημείο.[137] ' πωλήσεις του Private Eye μειώθηκαν κατά ένα τρίτο αφού κυκλοφόρησε ένα εξώφυλλο με τίτλο "Media to Blame", το οποίο προσπάθησε να επικρίνει τη στιγμιαία αλλαγή στα μέσα ενημέρωσης και τη γνώμη του κοινού για την Νταϊάνα μετά το θάνατό της, από επικριτική σε συμπληρωματική.[138]

Οι απόψεις του Hitchens υποστηρίχθηκαν αργότερα από τον Τζόναθαν Φρίντλαντ του The Guardian, ο οποίος αμφισβήτησε επίσης την αιτία πίσω από το «ξέσπασμα μαζικής υστερίας» μετά τον θάνατο της Diana και το περιέγραψε ως «ένα επεισόδιο όταν το βρετανικό κοινό έχασε τη χαρακτηριστική του ψυχραιμία και ασχολήθηκε με επτά ημέρες ψευδούς συναισθηματισμό, που μαστιγώθηκε από τα μέσα ενημέρωσης, και του οποίου η αδυναμία φάνηκε όταν εξαφανίστηκε τόσο γρήγορα όσο είχε εμφανιστεί».[135] Συγκρίνοντας την κηδεία της Νταϊάνα με αυτή του Ουίνστον Τσόρτσιλ, ο Πίτερ Χίτσενς παρατήρησε τη «διαφορά στην αυτοπειθαρχία των ανθρώπων και τις στάσεις τους» στα δύο ιστορικά γεγονότα, με τους οποίους ήταν πιο συγκρατημένοι στην κηδεία του Τσόρτσιλ αλλά «μη-αγγλικοί» στην Νταϊάνα.[139]

Ορισμένοι πολιτιστικοί αναλυτές διαφώνησαν. Η κοινωνιολόγος Ντέμπορα Στέινμπεργκ επεσήμανε ότι πολλοί Βρετανοί συνέδεσαν την Νταϊάνα όχι με τη βασιλική οικογένεια, αλλά με την κοινωνική αλλαγή και μια πιο φιλελεύθερη κοινωνία: «Δεν νομίζω ότι ήταν υστερία, η απώλεια ενός δημόσιου προσώπου μπορεί να είναι λίθος για άλλα θέματα».[140] Η Carol Wallace του περιοδικού People είπε ότι η γοητεία με τον θάνατο της Νταϊάνα είχε να κάνει με «το παραμύθι που απέτυχε να τελειώσει ευτυχώς – δύο φορές, πρώτα όταν χώρισε και τώρα που πέθανε».[141]

Αναλογιζόμενος την εκδήλωση στο ντοκιμαντέρ του Apple TV+ του 2021 The Me You Can't See, ο γιος της Νταϊάνα, Πρίγκιπας Χάρι, είπε ότι ήταν έκπληκτος από τον βαθμό στον οποίο το κοινό αντέδρασε στον θάνατο της μητέρας του. Αναφερόμενος στην ημέρα της κηδείας της, είπε: «Περπατάω και κάνω αυτό που περίμεναν από εμένα, δείχνοντας το ένα δέκατο της συγκίνησης που έδειχναν όλοι οι άλλοι. Αυτή ήταν η μαμά μου, δεν τη γνώρισες ποτέ." [142]

Μνημεία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Φλόγα της Ελευθερίας, το ανεπίσημο μνημείο της Νταϊάνα στο Παρίσι, Γαλλία, την επομένη της 20ής επετείου από τον θάνατό της. Το έδαφος είναι καλυμμένο με λουλούδια και άλλα αφιερώματα, και ο φράκτης της αλυσίδας καλύπτεται με κλειδαριές αγάπης .

Στα χρόνια μετά τον θάνατό της, της ανατέθηκαν και αφιερώθηκαν πολλά μνημεία. Ως προσωρινό μνημείο, το κοινό επέλεξε τη Φλόγα της Ελευθερίας, ένα μνημείο κοντά στη σήραγγα Άλμα που σχετίζεται με τη γαλλική δωρεά του Αγάλματος της Ελευθερίας στις ΗΠΑ. Τα συλλυπητήρια μηνύματα έχουν αφαιρεθεί από τότε και η χρήση τους ως μνημείο της Νταϊάνας έχει σταματήσει, αν και οι επισκέπτες εξακολουθούν να αφήνουν μηνύματα στη μνήμη της. Ένα μόνιμο μνημείο, η Diana, Princess of Wales Memorial Fountain, άνοιξε η Βασίλισσα στο Χάιντ Παρκ στο Λονδίνο στις 6 Ιουλίου 2004,[143] και ακολούθησε ένα άγαλμα στον Κήπο Σάνκεν του παλατιού Κένσινγκτον, το οποίο αποκαλύφθηκε από τους γιους της στις 1 Ιουλίου 2021.[144]

Μετά το θάνατό της, ένα μέλος του διοικητικού συμβουλίου του Millennium Dome πρότεινε το έργο να ανανεωθεί και να επεκταθεί «για να φιλοξενήσει, για παράδειγμα, ένα νοσοκομείο, επιχειρήσεις, φιλανθρωπικά ιδρύματα, ιδιωτικές κατοικίες και το όλο θέμα που ονομάζεται «The Princess Diana Center ' . Η ιδέα αργότερα απορρίφθηκε.[145]

Ανακρίσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σύμφωνα με το αγγλικό δίκαιο, απαιτείται έρευνα σε περιπτώσεις αιφνίδιου ή ανεξήγητου θανάτου.[146][147] Είχε ήδη διεξαχθεί γαλλική δικαστική έρευνα, αλλά η έκθεση των 6.000 σελίδων δεν δημοσιεύτηκε ποτέ.[148] Στις 6 Ιανουαρίου 2004, έξι χρόνια μετά το θάνατο της Νταϊάνα, μια έρευνα για το δυστύχημα ξεκίνησε στο Λονδίνο από τον Μάικλ Μπέρτζες, τον ιατροδικαστή του Βασίλισσας .[147] Ο ιατροδικαστής ζήτησε από τον επίτροπο της Μητροπολιτικής Αστυνομίας, Σερ Τζον Στίβενς, να κάνει έρευνες ως απάντηση στις εικασίες ότι οι θάνατοι δεν ήταν ατύχημα.[147][149] Η ιατροδικαστής Άντζελα Γκάλοπ ανατέθηκε να εξετάσει τα ιατροδικαστικά στοιχεία.[150] Η αστυνομική έρευνα ανέφερε τα ευρήματά της στην Επιχείρηση Πάτζετ τον Δεκέμβριο του 2006.[151]

Τον Ιανουάριο του 2006, ο Λόρδος Στίβενς εξήγησε σε μια συνέντευξη στο GMTV ότι η υπόθεση είναι πολύ πιο περίπλοκη από ό,τι πιστεύαμε κάποτε. Οι Sunday Times έγραψαν στις 29 Ιανουαρίου 2006 ότι πράκτορες της βρετανικής μυστικής υπηρεσίας αντεξετάστηκαν επειδή βρίσκονταν στο Παρίσι τη στιγμή της συντριβής. Σε πολλά περιοδικά προτάθηκε ότι αυτοί οι πράκτορες μπορεί να είχαν ανταλλάξει την εξέταση αίματος από τον Ανρί Πολ με άλλο δείγμα αίματος (αν και δεν υπάρχουν στοιχεία για αυτό).[152][153]

Οι έρευνες για τους θανάτους της Νταϊάνα και του Φαγιέντ άρχισαν στις 8 Ιανουαρίου 2007, με την Ελίζαμπεθ Μπάτλερ‑Σλος, Μπαρόνες Μπάτλερ να ενεργεί ως αναπληρώτρια ιατροδικαστής του Βρετανικής Βασιλικής Οικογένειας για την έρευνα για τον θάνατο της Νταϊάνα και Βοηθός Αναπληρωτής Ανακριτής για το Σάρρεϋ σε σχέση με την έρευνα Φαγιέντ. Η Μπάτλερ‑Σλος αρχικά σκόπευε να συμμετάσχει χωρίς κριτική επιτροπή.[154] αυτή η απόφαση ανατράπηκε αργότερα από το Ανώτατο Δικαστήριο της Δικαιοσύνης,[155] καθώς και η δικαιοδοσία του ιατροδικαστή της οικογένειας της Βασίλισσας. Στις 24 Απριλίου 2007, η Μπάτλερ‑Σλος παραιτήθηκε, λέγοντας ότι δεν είχε την απαιτούμενη εμπειρία για να αντιμετωπίσει μια έρευνα με μια κριτική επιτροπή.[156] Ο ρόλος του ιατροδικαστή για τις ανακρίσεις μεταφέρθηκε στον Λόρδο Δικαιοσύνης Σκοτ Μπέικερ, ο οποίος ανέλαβε επίσημα το ρόλο στις 13 Ιουνίου ως ιατροδικαστής για το δυτικό κομμάτι του Μείζονος Λονδίνου.[157]

Στις 27 Ιουλίου 2007, ο Μπέικερ, μετά από παραστάσεις για τους δικηγόρους των ενδιαφερομένων, εξέδωσε έναν κατάλογο ζητημάτων που ενδέχεται να τεθούν κατά την ανάκριση, πολλά από τα οποία είχαν εξεταστεί με μεγάλη λεπτομέρεια από την Επιχείρηση Πάτζετ:

  1. Εάν το λάθος του οδηγού Ανρί Πολ προκάλεσε ή συνέβαλε στην πρόκληση της σύγκρουσης
  2. Αν η ικανότητα οδήγησης του Ανρί Πολ ήταν μειωμένη λόγω αλκοόλ ή ναρκωτικών ουσιών
  3. Εάν ένα Fiat Uno ή οποιοδήποτε άλλο όχημα προκάλεσε ή συνέβαλε στη σύγκρουση
  4. Εάν οι ενέργειες των παπαράτσι προκάλεσαν ή συνέβαλαν στην πρόκληση της σύγκρουσης
  5. Αν η χάραξη και η κατασκευή του δρόμου/σήραγγας ήταν εγγενώς επικίνδυνες και, αν ναι, αν αυτό συνέβαλε στη σύγκρουση
  6. Εάν τυχόν φωτεινά/αναβοσβήνοντα φώτα συνέβαλαν ή προκάλεσαν τη σύγκρουση και, εάν ναι, η πηγή τους
  7. Ποιανού απόφαση ήταν να φύγουν η Νταϊάνα και ο Ντόντι Αλ Φαγιέντ από την πίσω είσοδο του Ξενοδοχείου Ριτζ και να οδηγήσει το όχημα ο Ανρί Πολ
  8. Οι κινήσεις του Ανρί Πολ μεταξύ 7 και 10 μ. μ. στις 30 Αυγούστου 1997
  9. Η εξήγηση για τα χρήματα που είχε στην κατοχή του ο Ανρί Πολ στις 30 Αυγούστου 1997 και στον τραπεζικό του λογαριασμό
  10. Είτε ο Αντανσόν, ένας φωτογράφος που παρακολουθούσε την πριγκίπισσα την εβδομάδα πριν από το θάνατό της, βρισκόταν στο Παρίσι τη νύχτα της σύγκρουσης
  11. Αν η ζωή της Νταϊάνα θα είχε σωθεί αν είχε φτάσει στο νοσοκομείο νωρίτερα ή αν η ιατρική της περίθαλψη ήταν διαφορετική
  12. Αν η Νταϊάνα ήταν έγκυος
  13. Αν η Νταϊάνα και ο Ντόντι Αλ Φαγιέντ επρόκειτο να ανακοινώσουν τον αρραβώνα τους
  14. Αν, και, αν ναι, υπό ποιες συνθήκες, η πριγκίπισσα της Ουαλίας φοβήθηκε για τη ζωή της
  15. Οι συνθήκες που σχετίζονται με την αγορά του δαχτυλιδιού
  16. Οι συνθήκες υπό τις οποίες ταριχεύτηκε το σώμα της Νταϊάνα
  17. Αν η μαρτυρία του Ρίτσαρντ Τόμλινσον ρίχνει φως στη σύγκρουση
  18. Αν οι βρετανικές ή άλλες υπηρεσίες ασφαλείας είχαν οποιαδήποτε ανάμειξη στη σύγκρουση
  19. Αν υπήρχε κάτι σκοτεινό σχετικά με α) τη διάρρηξη του Τσερόλ ή β) την αναταραχή στο πρακτορείο Big Pictures
  20. Εάν έχει εξαφανιστεί η αλληλογραφία που ανήκε στην Νταϊάνα (περιλαμβανομένης και κάποιας αλληλογραφίας του πρίγκιπα Φίλιππου), και αν ναι, ποιες είναι οι συνθήκες.[158]

Οι ανακρίσεις ξεκίνησαν επίσημα στις 2 Οκτωβρίου 2007 με την ορκωμοσία επιτροπής ενόρκων έξι γυναικών και πέντε ανδρών. Ο Λόρδος Τζάστις Μπέικερ παρέδωσε μια εκτενή εναρκτήρια δήλωση δίνοντας γενικές οδηγίες στην κριτική επιτροπή και παρουσίασε τα στοιχεία.[159] Το BBC ανέφερε ότι ο Μοχάμεντ Αλ Φαγιέντ, έχοντας επαναλάβει νωρίτερα τον ισχυρισμό του ότι ο γιος του και η Νταϊάνα δολοφονήθηκαν από τη βασιλική οικογένεια, επέκρινε αμέσως την εναρκτήρια δήλωση ως προκατειλημμένη.[160]

Η έρευνα άκουσε στοιχεία από άτομα που συνδέονται με την Νταϊάνα και τα γεγονότα που οδήγησαν στον θάνατό της, όπως ο Ρις-Τζόουνς, ο Μοχάμεντ Αλ-Φαγιέντ, ο Πολ Μπάρελ, η θετή μητέρα της Νταϊάνα και ο πρώην επικεφαλής της Μυστικής Υπηρεσίας Πληροφοριών .[161]

Ο Λόρδος Τζάστις Μπέικερ ξεκίνησε τη σύνοψή του στην κριτική επιτροπή στις 31 Μαρτίου 2008.[162] Άνοιξε λέγοντας στην κριτική επιτροπή «κανείς εκτός από εσένα και εμένα και, νομίζω, ο κύριος στη δημόσια γκαλερί με την Νταϊάνα και τον Φαγιέντ ζωγραφισμένα στο μέτωπό του καθόταν μέσα από κάθε λέξη αποδεικτικών στοιχείων» και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι δεν υπήρχε «ούτε ένα κομμάτι στοιχεία» ότι ο θάνατος της Νταϊάνα είχε διαταχθεί από τον πρίγκιπα Φίλιππο ή οργανώθηκε από τις υπηρεσίες ασφαλείας.[163] Ολοκλήρωσε τη σύνοψή του την Τετάρτη, 2 Απριλίου 2008.[164] Μετά τη σύνοψη, η κριτική επιτροπή αποσύρθηκε για να εξετάσει πέντε ετυμηγορίες, συγκεκριμένα την παράνομη θανάτωση από αμέλεια ενός ή και των δύο οχημάτων ή του Πολ. τυχαίος θάνατος ή ανοιχτή ετυμηγορία .[162] Το ένορκο αποφάσισε στις 7 Απριλίου 2008 ότι η Νταϊάνα είχε σκοτωθεί παράνομα από «την βαριά αμέλεια οδήγηση των ακόλουθων οχημάτων [των παπαράτσι] και του οδηγού της Mercedes, Ανρί Πολ».[165][166] Οι πρίγκιπες Ουίλιαμ και Χάρι εξέδωσαν μια δήλωση στην οποία δήλωσαν ότι «συμφωνούν με τις ετυμηγορίες τους και είναι και οι δύο εξαιρετικά ευγνώμονες».[167] Ο Μοχάμεντ Αλ-Φαγιέντ είπε επίσης ότι θα αποδεχτεί την ετυμηγορία και «να εγκαταλείψει την 10ετή εκστρατεία του για να αποδείξει ότι η Νταϊάνα και ο Ντόντι δολοφονήθηκαν σε συνωμοσία».[168]

Το κόστος της έρευνας ξεπέρασε τις 12,5 εκατομμύρια λίρες, η ιατροδικαστική έρευνα κόστισε 4,5 λίρες εκατομμύριο; επιπλέον 8 £ εκατομμύρια δαπανήθηκαν για την έρευνα της Μητροπολιτικής Αστυνομίας. Διήρκεσε 6 μήνες και άκουσε 250 μάρτυρες, με το κόστος να επικρίνεται έντονα στα Μέσα ενημέρωσης.[169]

Σχετικές αγωγές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εννέα φωτογράφοι, που παρακολουθούσαν την Νταϊάνα και τον Ντόντι το 1997, κατηγορήθηκαν για ανθρωποκτονία στη Γαλλία.[170] Το «ανώτατο δικαστήριο» της Γαλλίας απέσυρε τις κατηγορίες το 2002.[170]

Τρεις φωτογράφοι που τράβηξαν φωτογραφίες από τα επακόλουθα του δυστυχήματος στις 31 Αυγούστου 1997 κατασχέθηκαν οι φωτογραφίες τους και δικάστηκαν για παραβίαση της ιδιωτικής ζωής επειδή τράβηξαν φωτογραφίες από την ανοιχτή πόρτα του τρακαρισμένου αυτοκινήτου.[170][171] Οι φωτογράφοι, που ήταν μέρος των «παπαράτσι», αθωώθηκαν το 2003 [170]

Θεωρίες συνωμοσίας

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αν και η αρχική γαλλική έρευνα διαπίστωσε ότι η Νταϊάνα είχε πεθάνει ως αποτέλεσμα ενός ατυχήματος, έχουν προβληθεί αρκετές θεωρίες συνωμοσίας .[172] Από τον Φεβρουάριο του 1998, ο πατέρας του Fayed, Mohamed Al-Fayed, ισχυρίστηκε ότι η συντριβή ήταν αποτέλεσμα συνωμοσίας,[173] και αργότερα υποστήριξε ότι η συντριβή ενορχηστρώθηκε από την MI6 σύμφωνα με τις οδηγίες της Βασιλικής Οικογένειας.[174] Οι ισχυρισμοί του απορρίφθηκαν από μια γαλλική δικαστική έρευνα [10] και από την επιχείρηση Paget.[175] Στις 7 Απριλίου 2008, η έρευνα του Λόρδου Τζάστις Μπέικερ για τους θανάτους της Νταϊάνα και του Φαγιέντ έληξε με την κριτική επιτροπή να συμπεράνει ότι ήταν θύματα μιας «παράνομης δολοφονίας» από τον Henri Paul και τους οδηγούς των παρακάτω οχημάτων.[176] Πρόσθετοι παράγοντες ήταν «η διαταραχή της κρίσης του οδηγού της Mercedes από αλκοόλ» και «ο θάνατος του θανόντος προκλήθηκε ή συνετέλεσε από το γεγονός ότι ο θανών δεν φορούσε ζώνη ασφαλείας, το γεγονός ότι η Mercedes χτύπησε το κολώνα στο τούνελ Άλμα αντί να συγκρουστεί με κάτι άλλο».[165]

Στις 17 Αυγούστου 2013, η Σκότλαντ Γιαρντ αποκάλυψε ότι εξέταζαν την αξιοπιστία των πληροφοριών από μια πηγή που ισχυριζόταν ότι η Νταϊάνα δολοφονήθηκε από μέλος του βρετανικού στρατού.[177][178]

Στα μέσα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Μια ειδική τηλεοπτική συζήτηση After Dark – After Diana – μεταδόθηκε στο Channel 4 στις 13 Σεπτεμβρίου 1997.

Ο ηθοποιός Τζορτζ Κλούνεϊ ήταν επικριτικός για πολλά ταμπλόιντ και πρακτορεία παπαράτσι μετά τον θάνατο της Νταϊάνα. Μερικές από τις ταμπλόιντ μποϊκόταραν τον Κλούνεϊ μετά το ξέσπασμα, δηλώνοντας ότι «όφειλε ένα μεγάλο μέρος της διασημότητάς του» στα εν λόγω ταμπλόιντ και φωτογραφικά πρακτορεία. Τον Σεπτέμβριο του 1997, ορισμένες αλυσίδες υπεραγορών στις ΗΠΑ αφαίρεσαν το τεύχος της 9ης Σεπτεμβρίου του National Enquirer, το οποίο έφερε τον τίτλο "Di Goes Sex Mad".[179] Ο συντάκτης της εφημερίδας περιέγραψε το περιστατικό ως «μια ατυχή συγκυρία», η οποία δεν έπρεπε να συμπέσει με τον θάνατό της.[180] Ένα άλλο αμερικανικό ταμπλόιντ, η Globe, απηύθυνε συγγνώμη για τον τίτλο του "To Di For".[180]

Η Νταϊάνα κατετάγη τρίτη στη δημοσκόπηση του 2002 για τους Μεγάλους Βρετανούς που χρηματοδοτήθηκε από το BBC και ψηφίστηκε από το βρετανικό κοινό, μετά τον Σερ Ουίνστον Τσόρτσιλ (1ος) (μακρινός ξάδερφος) και τον Ισάμπαρντ Κίνγκντουνμ Μπρούνελ (2ος), ακριβώς πάνω από τον Κάρολο Δαρβίνο (4ος), Ουίλιαμ Σαίξπηρ (5ος) και ο Ισαάκ Νεύτων (6ος). Την ίδια χρονιά, μια άλλη βρετανική δημοσκόπηση χαρακτήρισε τον θάνατο της Νταϊάνα ως το πιο σημαντικό γεγονός στα τελευταία 100 χρόνια της χώρας.[181] Ο ιστορικός Νικ Μπάρετ επέκρινε αυτό το αποτέλεσμα ως "ένα αρκετά συγκλονιστικό αποτέλεσμα".[182]

Λίγα χρόνια μετά, το 2004, το πρόγραμμα 48 Ώρες του CBS μετέδωσε φωτογραφίες από τη σκηνή της συντριβής που ήταν "μέρος μιας έκθεσης της γαλλικής κυβέρνησης 4.000 σελίδων". Έδειξαν ένα άθικτο πίσω πλαϊνό και κεντρικό τμήμα της Mercedes, συμπεριλαμβανομένου ενός από μια αναίμακτη Νταϊάνα χωρίς κανένα εξωτερικό τραύμα, σκυμμένη στο πίσω πάτωμα με την πλάτη της στο δεξί κάθισμα του συνοδηγού – η πίσω δεξιά πόρτα είναι εντελώς ανοιχτή. Η δημοσίευση αυτών των εικόνων έτυχε ανεπαρκούς υποδοχής στο Ηνωμένο Βασίλειο, όπου θεωρήθηκε ότι παραβιάστηκε το απόρρητο της Νταϊάνα.[183] Τα Ανάκτορα του Μπάκιγχαμ, ο Πρωθυπουργός Τόνι Μπλερ και ο αδερφός της Νταϊάνα καταδίκασαν την ενέργεια, ενώ το CBS υπερασπίστηκε την απόφασή του λέγοντας ότι οι φωτογραφίες «τοποθετούνται σε δημοσιογραφικό πλαίσιο – μια εξέταση της ιατρικής περίθαλψης που δόθηκε στην πριγκίπισσα Νταϊάνα αμέσως μετά το δυστύχημα».[184]

Στις 13 Ιουλίου 2006, το ιταλικό περιοδικό Chi δημοσίευσε φωτογραφίες που έδειχναν την Νταϊάνα ανάμεσα στα συντρίμμια του τροχαίου.[185] οι φωτογραφίες κυκλοφόρησαν παρά το ανεπίσημο μπλακ άουτ σε τέτοιες φωτογραφίες που δημοσιεύτηκαν.[186] [α] Ο συντάκτης του Chi υπερασπίστηκε την απόφασή του λέγοντας ότι δημοσίευσε τις φωτογραφίες απλώς και μόνο επειδή δεν είχαν δει προηγουμένως και ένιωσε ότι οι εικόνες δεν ήταν ασέβεια στη μνήμη της Νταϊάνα.[186]

Η βρετανική εφημερίδα, Daily Express, επικρίθηκε για τη συνεχή και διαρκή κάλυψη της Νταϊάνα μετά τον θάνατό της. Ένα ρεπορτάζ του 2006 στην The Guardian έδειξε ότι η εφημερίδα την είχε αναφέρει σε πολλές πρόσφατες ειδήσεις, με τίτλους όπως «Ίσως η Νταϊάνα έπρεπε να φορούσε ζώνη ασφαλείας», «Κλάπησαν τα μυστικά του φορητού υπολογιστή του επικεφαλής της έρευνας της Νταϊάνα», «Λογαριασμός 250.000 λιρών ετησίως για να διευθύνει την Νταϊάνα σιντριβάνι» και «Diana seatbelt sabotage probe».[187]

Τα γεγονότα από τον θάνατο της Νταϊάνα μέχρι την κηδεία της έγιναν το θέμα μιας ταινίας του 2006, The Queen, με την Έλεν Μίρεν στον ομώνυμο ρόλο.[188]

Κάλυψη μέσω Διαδικτύου

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο θάνατος της Νταϊάνα συνέβη σε μια εποχή που η χρήση του Διαδικτύου στον ανεπτυγμένο κόσμο βρισκόταν σε φάση ανοδικής άνθησης και αρκετές εθνικές εφημερίδες και τουλάχιστον μία βρετανική περιφερειακή εφημερίδα είχαν ήδη ξεκινήσει διαδικτυακές υπηρεσίες ειδήσεων. Το BBC News είχε δημιουργήσει διαδικτυακή κάλυψη των γενικών εκλογών νωρίτερα το 1997 [189] και ως αποτέλεσμα της ευρείας προσοχής του κοινού και των μέσων ενημέρωσης που προκάλεσε ο θάνατος της Νταϊάνα, το BBC News δημιούργησε γρήγορα έναν ιστότοπο με ειδησεογραφική κάλυψη του θανάτου της Νταϊάνα και των γεγονότων που το ακολούθησε. Ο θάνατος της Νταϊάνα βοήθησε τους αξιωματούχους του BBC News να συνειδητοποιήσουν πόσο σημαντικές έγιναν οι διαδικτυακές ειδησεογραφικές υπηρεσίες και μια πλήρης διαδικτυακή υπηρεσία ειδήσεων ξεκίνησε στις 4 Νοεμβρίου του ίδιου έτους, παράλληλα με την κυκλοφορία του κυλιόμενου καναλιού ειδήσεων του BBC, BBC News 24 στις 9 Νοεμβρίου.[190]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ «Plan of Alma Tunnel» (PDF). Coroner's Inquests into the Deaths of Diana, Princess of Wales and Mr Dodi Al Fayed. Computer Aided Modelling Bureau, Metropolitan Police Service. Νοεμβρίου 2007. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 21 Μαΐου 2008. Ανακτήθηκε στις 22 Δεκεμβρίου 2007. 
  2. ↑ 2,0 2,1 Luchian, Elena (1 Ιουνίου 2017). «The Mercedes Lady Diana died in had been writen-off 3 years before the crash». MercedesBlog. Ανακτήθηκε στις 1 Σεπτεμβρίου 2022. 
  3. ↑ 3,0 3,1 Kentish, Benjamin (31 May 2017). «Car Princess Diana was travelling in when killed was a 'hugely dangerous' rebuilt wreck, say reports» (στα αγγλικά). The Independent. https://www.independent.co.uk/news/uk/politics/princess-diana-paris-car-killed-in-travelling-hugely-dangerous-rebuilt-wreck-reports-henri-paul-pascal-rostain-mercedes-a7765356.html. Ανακτήθηκε στις 1 September 2022. 
  4. ↑ 4,0 4,1 Mulholland, Rory (31 May 2017). «Car Princess Diana died in was 'death trap' that had been written off and rebuilt, according to new report». The Daily Telegraph. https://www.telegraph.co.uk/news/2017/05/31/limo-princess-diana-died-death-trap-had-written-rebuilt-according/. Ανακτήθηκε στις 1 September 2022. 
  5. ↑ 5,0 5,1 Picard, Caroline (1 June 2017). «Original Owner Says Car From Diana's Fatal Crash Was a "Dangerous" Wreck» (στα αγγλικά). Good Housekeeping. https://www.goodhousekeeping.com/life/news/a44438/princess-diana-car-crash/. Ανακτήθηκε στις 1 September 2022. 
  6. ↑ 6,0 6,1 «1997: Diana driver was 'drunk and speeding'». BBC News. 1 September 1997. http://news.bbc.co.uk/onthisday/hi/dates/stories/september/1/newsid_2493000/2493315.stm. Ανακτήθηκε στις 1 September 2022. 
  7. ↑ 7,0 7,1 Brown, Warren (September 3, 1997). «Seat Belts Might Have Saved Diana». Washington Post. https://www.washingtonpost.com/wp-srv/inatl/longterm/diana/stories/belts0903.htm. Ανακτήθηκε στις 1 September 2022. 
  8. ↑ «The Princess and The Press». BBC. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 January 2020. https://web.archive.org/web/20200110180636/https://www.bbc.co.uk/news/special/politics97/diana/press.html. Ανακτήθηκε στις 13 May 2021. 
  9. ↑ «The Coronation of Elizabeth II/The Death of Diana». 
  10. ↑ 10,0 10,1 Nundy, Julian; Graves, David. «Diana crash caused by chauffeur, says report». The Daily Telegraph (London). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 November 2002. https://web.archive.org/web/20021113190313/http://www.telegraph.co.uk/htmlContent.jhtml?html=%2Farchive%2F1999%2F09%2F04%2Fndi04.html. 
  11. ↑ «Diana jury blames paparazzi and Henri Paul for her 'unlawful killing'». Daily Telegraph. 7 April 2008. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 April 2018. https://web.archive.org/web/20180425124749/https://www.telegraph.co.uk/news/uknews/1584160/Diana-jury-blames-paparazzi-and-Henri-Paul-for-her-unlawful-killing.html. Ανακτήθηκε στις 12 October 2013. 
  12. ↑ Sephton, Connor (28 Αυγούστου 2017). «Trevor Rees-Jones: What happened to the sole survivor of Diana's crash». Sky News. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Νοεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 28 Νοεμβρίου 2020. 
  13. ↑ Carla B. Johnston (1998). Global News Access: The Impact of New Communications Technologies. Greenwood Publishing Group. σελ. 1. ISBN 978-0-275-95774-2. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Φεβρουαρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 7 Σεπτεμβρίου 2019. 
  14. ↑ «Timeline: How Diana died» (στα αγγλικά). 2006-12-14. http://news.bbc.co.uk/2/hi/uk_news/6217366.stm. Ανακτήθηκε στις 2022-09-17. 
  15. ↑ Merrin, William (1999). «Crash, bang, wallop! What a picture! The death of Diana and the media». Mortality 4 (1): 41–62. doi:10.1080/713685965. 
  16. ↑ «What Were You Doing When ...?». BBC. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Νοεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 18 Απριλίου 2021. 
  17. ↑ Cohen 2005, σελίδες 47,51.
  18. ↑ Cohen 2005, σελ. 277.
  19. ↑ Luchian, Elena (1 Ιουνίου 2017). «The Mercedes Lady Diana died in had been writen-off 3 years before the crash». MercedesBlog. Ανακτήθηκε στις 1 Σεπτεμβρίου 2022. 
  20. ↑ Mulholland, Rory (31 May 2017). «Car Princess Diana died in was 'death trap' that had been written off and rebuilt, according to new report». The Daily Telegraph. https://www.telegraph.co.uk/news/2017/05/31/limo-princess-diana-died-death-trap-had-written-rebuilt-according/. Ανακτήθηκε στις 1 September 2022. 
  21. ↑ Kentish, Benjamin (31 May 2017). «Car Princess Diana was travelling in when killed was a 'hugely dangerous' rebuilt wreck, say reports» (στα αγγλικά). The Independent. https://www.independent.co.uk/news/uk/politics/princess-diana-paris-car-killed-in-travelling-hugely-dangerous-rebuilt-wreck-reports-henri-paul-pascal-rostain-mercedes-a7765356.html. Ανακτήθηκε στις 1 September 2022. 
  22. ↑ Picard, Caroline (1 June 2017). «Original Owner Says Car From Diana's Fatal Crash Was a "Dangerous" Wreck» (στα αγγλικά). Good Housekeeping. https://www.goodhousekeeping.com/life/news/a44438/princess-diana-car-crash/. Ανακτήθηκε στις 1 September 2022. 
  23. ↑ «1997: Diana driver was 'drunk and speeding'». BBC News. 1 September 1997. http://news.bbc.co.uk/onthisday/hi/dates/stories/september/1/newsid_2493000/2493315.stm. Ανακτήθηκε στις 1 September 2022. 
  24. ↑ Brown, Warren (September 3, 1997). «Seat Belts Might Have Saved Diana». Washington Post. https://www.washingtonpost.com/wp-srv/inatl/longterm/diana/stories/belts0903.htm. Ανακτήθηκε στις 1 September 2022. 
  25. ↑ «Timeline: How Diana died». BBC News. 14 December 2006. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 January 2009. https://web.archive.org/web/20090111225857/http://news.bbc.co.uk/1/hi/uk/6217366.stm. Ανακτήθηκε στις 13 October 2008. 
  26. ↑ 26,0 26,1 «Car Crash Kills Princess Diana». St. Louis Post-Dispatch. 31 August 1997. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 August 2017. https://web.archive.org/web/20170831045235/https://www.newspapers.com/clip/13457275/. Ανακτήθηκε στις 30 August 2017. 
  27. ↑ Cohen 2005, σελ. 59.
  28. ↑ «Google Maps». Google Maps. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Ιουλίου 2020. Ανακτήθηκε στις 31 Αυγούστου 2017. 
  29. ↑ «Report 'dispels Diana theories'» (στα αγγλικά). 2004-01-24. http://news.bbc.co.uk/2/hi/uk_news/3426309.stm. Ανακτήθηκε στις 2022-09-17. 
  30. ↑ «Death of Diana, Princess of Wales» (στα αγγλικά). Wikipedia. 2022-09-15. https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Death_of_Diana,_Princess_of_Wales&oldid=1110486501. 
  31. ↑ Cohen 2005, σελ. 97.
  32. ↑ 32,0 32,1 «Clipped From Quad-City Times». Quad-City Times: σελ. 1. 1997-08-31. https://www.newspapers.com/clip/13456217/quad-city-times/. Ανακτήθηκε στις 2022-09-17. 
  33. ↑ «Police Seize Film». The Central New Jersey Home News. 1 September 1997. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 August 2017. https://web.archive.org/web/20170831045241/https://www.newspapers.com/clip/13457985/. Ανακτήθηκε στις 30 August 2017. 
  34. ↑ 34,0 34,1 34,2 Cohen 2005, σελ. 71.
  35. ↑ «Clipped From The Cincinnati Enquirer». The Cincinnati Enquirer: σελ. 3. 1997-09-01. https://www.newspapers.com/clip/13457637/the-cincinnati-enquirer/. Ανακτήθηκε στις 2022-09-17. 
  36. ↑ 36,0 36,1 36,2 «Clipped From The Central New Jersey Home News». The Central New Jersey Home News: σελ. 4. 1997-09-01. https://www.newspapers.com/clip/13457985/the-central-new-jersey-home-news/. Ανακτήθηκε στις 2022-09-17. 
  37. ↑ «Fireman who treated Princess Diana after the crash reveals her last words». The Independent (στα Αγγλικά). 31 Αυγούστου 2018. Ανακτήθηκε στις 17 Σεπτεμβρίου 2022. 
  38. ↑ «Princess Diana 'watched lover Dodi dying'». The Daily Telegraph. 29 November 2007. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 January 2022. https://ghostarchive.org/archive/20220111/https://www.telegraph.co.uk/news/uknews/1570885/Princess-Diana-watched-lover-Dodi-dying.html. Ανακτήθηκε στις 30 August 2017. 
  39. ↑ Cohen 2005, σελ. 177.
  40. ↑ 40,0 40,1 Kole, William J. (1 September 1997). «Car's Speedometer Stuck at 121 MPH». Honolulu Star-Bulletin. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 August 2017. https://web.archive.org/web/20170831045229/https://www.newspapers.com/clip/13458498/. Ανακτήθηκε στις 30 August 2017. 
  41. ↑ Donaldson James, Susan (28 Αυγούστου 2009). «Princess Diana's Death Offers Lessons for Health Care Debate, 12 Years Later». ABC News. Ανακτήθηκε στις 4 Σεπτεμβρίου 2022. 
  42. ↑ Strange, Hannah (19 Νοεμβρίου 2007). «Agitated Diana 'ripped out drip' after crash». The Times. Ανακτήθηκε στις 4 Σεπτεμβρίου 2022. 
  43. ↑ Cohen 2005, σελ. 133.
  44. ↑ «Series of Real-Time Reports involving the tragic death of Diana, Princess of Wales». Emergency. 1997. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Μαΐου 2008. Ανακτήθηκε στις 13 Οκτωβρίου 2008. 
  45. ↑ «Princess Diana Dies in Car Crash». Quad-City Times. 31 August 1997. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 August 2017. https://web.archive.org/web/20170831043245/https://www.newspapers.com/clip/13456217/. Ανακτήθηκε στις 30 August 2017. 
  46. ↑ «Fatal End to Fairy Tale». Palladium-Item. 31 August 1997. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 August 2017. https://web.archive.org/web/20170831042511/https://www.newspapers.com/clip/13457080/. Ανακτήθηκε στις 30 August 2017. 
  47. ↑ «Secret papers recall Diana's final hours». The Daily Telegraph. 16 March 2005. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 January 2022. https://ghostarchive.org/archive/20220111/https://www.telegraph.co.uk/news/uknews/1485723/Secret-papers-recall-Dianas-final-hours.html. Ανακτήθηκε στις 30 August 2017. 
  48. ↑ Cohen 2005, σελ. 143.
  49. ↑ «Diana: World Mourns as Princess's Body Returns Home». The Journal News. 1 September 1997. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 August 2022. https://web.archive.org/web/20220831025252/https://www.newspapers.com/clip/13467393/the-journal-news/. Ανακτήθηκε στις 31 August 2017. 
  50. ↑ Johnson, Maureen (1 September 1997). «The World Mourns a Princess». Hartford Courant. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 August 2022. https://web.archive.org/web/20220831025252/https://www.newspapers.com/clip/13467272/hartford-courant/. Ανακτήθηκε στις 31 August 2017. 
  51. ↑ Gregory, Martyn (24 August 2017). «Beach BBQs with Dodi, rows with bodyguards and that 'engagement ring'... The truth about the last week of Princess Diana's life». The Telegraph. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 August 2017. https://web.archive.org/web/20170827061313/https://www.telegraph.co.uk/women/life/beach-bbqs-dodi-rows-bodyguards-engagement-ring-truth-last-week/. Ανακτήθηκε στις 29 May 2018. 
  52. ↑ Reporter, Gordon Rayner (7 April 2008). «Inquest shed light on mystery of white Fiat Uno». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 January 2022. https://ghostarchive.org/archive/20220111/https://www.telegraph.co.uk/news/uknews/1584166/Inquest-shed-light-on-mystery-of-white-Fiat-Uno.html. 
  53. ↑ «Car Crash Kills Princess Diana». St. Louis Post-Dispatch. 31 August 1997. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 August 2017. https://web.archive.org/web/20170831045235/https://www.newspapers.com/clip/13457275/. Ανακτήθηκε στις 30 August 2017. 
  54. ↑ «Right to Privacy Under Scrutiny». The Springfield News-Leader. 1 September 1997. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 August 2017. https://web.archive.org/web/20170831042510/https://www.newspapers.com/clip/13457747/. Ανακτήθηκε στις 30 August 2017. 
  55. ↑ Haldenby, Andrew (4 September 1999). «Diana crash caused by chauffeur, says report». The Daily Telegraph (London). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 May 2008. https://web.archive.org/web/20080522130924/http://www.telegraph.co.uk/htmlContent.jhtml?html=%2Farchive%2F1999%2F09%2F04%2Fndi04.html. Ανακτήθηκε στις 13 October 2008. 
  56. ↑ «1997: Princess Diana dies in Paris crash». ON THIS DAY BBC. 31 August 1997. http://news.bbc.co.uk/onthisday/hi/dates/stories/august/31/newsid_2510000/2510615.stm. Ανακτήθηκε στις 1 September 2022. 
  57. ↑ 57,0 57,1 «Funeral Said 'Unique for a Unique Person'». Press and Sun. 2 September 1997. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 August 2022. https://web.archive.org/web/20220831025252/https://www.newspapers.com/clip/13465881/press-and-sun-bulletin/. Ανακτήθηκε στις 31 August 2017. 
  58. ↑ «USA: British Embassy Opens Book of Condolences for Princess Diana». 1 Σεπτεμβρίου 1997. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Απριλίου 2021. Ανακτήθηκε στις 17 Απριλίου 2021. 
  59. ↑ «Public Mourning Continues – Royal Family 'Deeply Touched'». BBC. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 February 2009. https://web.archive.org/web/20090225091115/http://www.bbc.co.uk/politics97/diana/mourn.html. Ανακτήθηκε στις 11 November 2007. 
  60. ↑ Tierney, Tom (1997). Diana Princess of Wales Paper Doll: The Charity Auction Dresses. Courier Corporation. σελ. 1989. ISBN 978-0-486-40015-0. 
  61. ↑ «19th anniversary of death of Diana, Princess of Wales». Birmingham Mail. 31 August 2016. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 August 2017. https://web.archive.org/web/20170831040913/http://www.birminghammail.co.uk/news/midlands-news/19th-anniversary-death-diana-princess-11821657. Ανακτήθηκε στις 30 August 2017. 
  62. ↑ The Independent, 10 September 1997.
  63. ↑ Dutter, Barbie (11 September 1997). «Punch in face for teddy bear thief». The Daily Telegraph (UK). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 September 2004. https://web.archive.org/web/20040913114236/http://www.telegraph.co.uk/htmlContent.jhtml?html=%2Farchive%2F1997%2F09%2F11%2Fndi411.html. Ανακτήθηκε στις 8 June 2010. 
  64. ↑ «Diana Flowers to be Given to Needy». BBC. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Απριλίου 2022. Ανακτήθηκε στις 17 Απριλίου 2021. 
  65. ↑ «Shocked Blair Salutes 'The People's Princess'». The Age. 1 September 1997. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 August 2017. https://web.archive.org/web/20170831045239/https://www.newspapers.com/clip/13457830/. Ανακτήθηκε στις 30 August 2017. 
  66. ↑ «Diana, Princess of Wales: The story so far». London Net. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Οκτωβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 17 Απριλίου 2006. 
  67. ↑ «On this day 6 September 1997». BBC. 6 September 1997. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 January 2021. https://web.archive.org/web/20210125020803/http://news.bbc.co.uk/onthisday/hi/dates/stories/september/6/newsid_2502000/2502307.stm. Ανακτήθηκε στις 30 October 2007. 
  68. ↑ «Special Report: Princess Diana, 1961–1997». Time. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 April 2009. https://web.archive.org/web/20090430123013/http://www.time.com/time/daily/special/diana/timeline/augsept97/10.html. Ανακτήθηκε στις 1 May 2010. 
  69. ↑ Joal Ryan (6 September 1997) "Farewell, 'Mummy': Princess Diana's Funeral" Αρχειοθετήθηκε 15 March 2020 στο Wayback Machine.. E!online
  70. ↑ Elton's re-written song«Candle in the Wind». BBC News. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 December 2010. https://web.archive.org/web/20101202160422/http://www.bbc.co.uk/politics97/diana/lyrics.html. Ανακτήθηκε στις 22 October 2007. 
  71. ↑ «Elton John». Rolling Stone. https://www.rollingstone.com/t/elton-john/. Ανακτήθηκε στις 14 May 2021. 
  72. ↑ «'You brightened our lives'». BBC News. 21 April 1999. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 September 2017. https://web.archive.org/web/20170901144103/http://news.bbc.co.uk/1/hi/education/325163.stm. Ανακτήθηκε στις 2 January 2010. 
  73. ↑ Huff, Richard (8 September 1997). «U.S. Paid Its Respects By Tuning In To Funeral». Daily News (New York). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 May 2012. https://web.archive.org/web/20120523192233/http://articles.nydailynews.com/1997-09-08/news/18058918_1_princess-diana-fox-news-channel-channel-and-msnbc. Ανακτήθηκε στις 8 June 2011. 
  74. ↑ Brown, William J.; Michael D. Basil; Mihai C. Bocarnea (December 2003). «Social Influence of an International Celebrity: Responses to the Death of Princess Diana». Journal of Communication 53 (4): 587–605. doi:10.1111/j.1460-2466.2003.tb02912.x. https://archive.org/details/sim_journal-of-communication_2003-12_53_4/page/587. 
  75. ↑ Sholto Byrnes, "Pandora", The Independent, 1 May 2003, p. 17.
  76. ↑ «Diana – The Last Resting Place: A lake island grave in splendid isolation». The Independent. 5 September 1997. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 August 2017. https://web.archive.org/web/20170831044507/http://www.independent.co.uk/news/diana-the-last-resting-place-a-lake-island-grave-in-splendid-isolation-1237637.html. Ανακτήθηκε στις 30 August 2017. 
  77. ↑ Warner, Gary A. (31 August 2007). «Memorials to 'the people's princess' still draw admirers». The Seattle Times. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 November 2019. https://web.archive.org/web/20191123150914/https://www.seattletimes.com/life/travel/memorials-to-the-peoples-princess-still-draw-admirers/. Ανακτήθηκε στις 30 August 2017. 
  78. ↑ «Clipped From The Honolulu Advertiser». The Honolulu Advertiser: σελ. 4. 1997-08-31. https://www.newspapers.com/clip/13466847/the-honolulu-advertiser/. Ανακτήθηκε στις 2022-09-17. 
  79. ↑ «Clipped From Santa Cruz Sentinel». Santa Cruz Sentinel: σελ. 14. 1997-08-31. https://www.newspapers.com/clip/13467035/santa-cruz-sentinel/. Ανακτήθηκε στις 2022-09-17. 
  80. ↑ «Clipped From The Honolulu Advertiser». The Honolulu Advertiser: σελ. 2. 1997-09-01. https://www.newspapers.com/clip/13458272/the-honolulu-advertiser/. Ανακτήθηκε στις 2022-09-17. 
  81. ↑ 81,0 81,1 «The death of Princess Diana: a week that rocked Britain». The Guardian. 31 Αυγούστου 2017. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Απριλίου 2022. Ανακτήθηκε στις 17 Απριλίου 2021. 
  82. ↑ «Public Mourning Continues – Royal Family "Deeply Touched"». BBC. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Απριλίου 2021. Ανακτήθηκε στις 17 Απριλίου 2021. 
  83. ↑ «Queen to Address the Nation». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Ιανουαρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 18 Απριλίου 2021. 
  84. ↑ «Solemn Royals Examine Balmoral Bouquets». BBC. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Αυγούστου 2022. Ανακτήθηκε στις 17 Απριλίου 2021. 
  85. ↑ Leeman, Sue (4 September 1997). «Length of the Funeral Procession is Tripled». The News Journal. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 August 2022. https://web.archive.org/web/20220831025253/https://www.newspapers.com/clip/13467545/the-news-journal/. Ανακτήθηκε στις 31 August 2017. 
  86. ↑ 86,0 86,1 86,2 «The death of Princess Diana: a week that rocked Britain». The Guardian. 31 Αυγούστου 2017. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Απριλίου 2022. Ανακτήθηκε στις 17 Απριλίου 2021. 
  87. ↑ «Tears as Princes Visit Palace». BBC. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Ιουνίου 2021. Ανακτήθηκε στις 17 Απριλίου 2021. 
  88. ↑ 88,0 88,1 Streeter, Michael (5 September 1997). «The Queen bows to her subjects». The Independent (London). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 March 2014. https://web.archive.org/web/20140307043556/http://www.independent.co.uk/news/the-queen-bows-to-her-subjects-1237450.html. Ανακτήθηκε στις 27 February 2014. 
  89. ↑ «Queen to Address the Nation». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Ιανουαρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 18 Απριλίου 2021. 
  90. ↑ «Queen Broadcasts Live to Nation». BBC. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Φεβρουαρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 18 Απριλίου 2021. 
  91. ↑ «Public Mourning Continues – Royal Family "Deeply Touched"». BBC. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Απριλίου 2021. Ανακτήθηκε στις 17 Απριλίου 2021. 
  92. ↑ 92,0 92,1 «Flags at half mast for Diana». BBC News. 23 July 1998. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 July 2017. https://web.archive.org/web/20170729233907/http://news.bbc.co.uk/1/hi/uk/138289.stm. Ανακτήθηκε στις 24 July 2017. «At the same time, the House of Windsor showed how stung it was in a statement issued by the Queen's press secretary Geoffrey Crawford. He said on television: 'The Royal Family have been hurt by suggestions that they are indifferent to the country's sorrow at the tragic death of the Princess of Wales.'» 
  93. ↑ «Royal family hurt by criticism over Diana». CNN. 4 Σεπτεμβρίου 1997. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Μαρτίου 2018. Ανακτήθηκε στις 17 Μαρτίου 2018. 
  94. ↑ David Pollard, Neil (2007). Constitutional and Administrative Law: Text with Materials. Oxford University Press. σελ. 22. ISBN 978-0-199-28637-9. 
  95. ↑ 95,0 95,1 Ibrahim, Youssef M. (16 Σεπτεμβρίου 1997). «Queen Issues Feisty Denial Of Disputes Over Funeral». The New York Times. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Μαρτίου 2018. Ανακτήθηκε στις 17 Μαρτίου 2018. 
  96. ↑ «Palace and Spencers Agree: No HRH». BBC. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Μαρτίου 2021. Ανακτήθηκε στις 17 Απριλίου 2021. 
  97. ↑ Kindelan, Katie (17 Απριλίου 2021). «Princes William, Harry walk together at Prince Philip's funeral». ABC News. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Αυγούστου 2022. Ανακτήθηκε στις 27 Αυγούστου 2022. 
  98. ↑ Hill, Libby (30 May 2017). «Prince William talks about 'taboo' of mental illness and death of Diana in new interview». Los Angeles Times. ISSN 0458-3035. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 August 2017. https://web.archive.org/web/20170830081715/http://www.latimes.com/entertainment/la-et-entertainment-news-updates-may-prince-william-talks-about-taboo-of-1496158945-htmlstory.html. Ανακτήθηκε στις 30 August 2017. 
  99. ↑ Vitez, Michael (1 September 1997). «Strong Bond With Mother May Help Young Princes Cope With Her Death». Daily Record. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 August 2017. https://web.archive.org/web/20170831045225/https://www.newspapers.com/clip/13457935/. Ανακτήθηκε στις 30 August 2017. 
  100. ↑ «Shocked Blair Salutes 'The People's Princess'». The Age. 1 September 1997. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 August 2017. https://web.archive.org/web/20170831045239/https://www.newspapers.com/clip/13457830/. Ανακτήθηκε στις 30 August 2017. 
  101. ↑ «Blair Pays Tribute To Diana». BBC. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Ιουνίου 2021. Ανακτήθηκε στις 17 Απριλίου 2021. 
  102. ↑ «Princess Diana Dies in Car Crash». Quad-City Times. 31 August 1997. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 August 2017. https://web.archive.org/web/20170831043245/https://www.newspapers.com/clip/13456217/. Ανακτήθηκε στις 30 August 2017. 
  103. ↑ «Diana's Mourners Span the Globe». Honolulu Star-Advertiser. 1 September 1997. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 August 2017. https://web.archive.org/web/20170831045249/https://www.newspapers.com/clip/13458272/. Ανακτήθηκε στις 30 August 2017. 
  104. ↑ Middleton, Karen (2 September 1997). «Australian Leaders Condemn Intrusion Into Private Life». The Age. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 August 2022. https://web.archive.org/web/20220831025254/https://www.newspapers.com/clip/13465810/the-age/. Ανακτήθηκε στις 31 August 2017. 
  105. ↑ 105,0 105,1 «World Reaction to Diana's Death». BBC. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Απριλίου 2018. Ανακτήθηκε στις 3 Μαρτίου 2018. 
  106. ↑ Shultz, Cara Lynn· Pearl, Diana (23 Ιουνίου 2011). «Princess Diana and the Causes Close to Her Heart». People. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Μαρτίου 2018. Ανακτήθηκε στις 3 Μαρτίου 2018. 
  107. ↑ «CONDOLENCES;Diana, Princess of Wales – 01 Sep 1997». Parliament of Australia. 1 Σεπτεμβρίου 1997. Ανακτήθηκε στις 30 Απριλίου 2021. 
  108. ↑ «First session, Forty-fifth parliament, 1996–97». New Zealand Parliament. 2 Σεπτεμβρίου 1997. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Απριλίου 2021. Ανακτήθηκε στις 30 Απριλίου 2021. 
  109. ↑ «Canada to remember Princess Diana». United Press International. 2 Σεπτεμβρίου 1997. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Απριλίου 2021. Ανακτήθηκε στις 30 Απριλίου 2021. 
  110. ↑ «Championing the Anti-Land Mine Cause». BBC. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Απριλίου 2021. Ανακτήθηκε στις 17 Απριλίου 2021. 
  111. ↑ AP Mine Ban Convention Implementation Support Unit Geneva International Centre for Humanitarian Demining. «Convention on the Prohibition of the Use, Stockpiling, Production and Transfer of Anti-Personnel Mines and on Their Destruction». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Οκτωβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 16 Σεπτεμβρίου 2019. 
  112. ↑ Maslen, Stuart; Herby, Peter (31 December 1998). «The background to the Ottawa process». International Review of the Red Cross (325): 693–713. doi:10.1017/S0020860400091579. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 May 2008. https://web.archive.org/web/20080513115924/http://www.icrc.org/web/eng/siteeng0.nsf/html/57JPJN. Ανακτήθηκε στις 31 January 2016. 
  113. ↑ 113,0 113,1 113,2 «Diana's Mourners Span the Globe». Honolulu Star-Advertiser. 1 September 1997. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 August 2017. https://web.archive.org/web/20170831045249/https://www.newspapers.com/clip/13458272/. Ανακτήθηκε στις 30 August 2017. 
  114. ↑ 114,0 114,1 «Queen 'Deeply Shocked, Distressed By Terrible News'». Honolulu-Star-Advertiser. 31 August 1997. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 August 2022. https://web.archive.org/web/20220831025253/https://www.newspapers.com/clip/13466847/the-honolulu-advertiser/. Ανακτήθηκε στις 31 August 2017. 
  115. ↑ «Poet Laureate Marks Diana's Funeral». BBC. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Απριλίου 2021. Ανακτήθηκε στις 17 Απριλίου 2021. 
  116. ↑ «Calls For Farry to Quit Over Saturday Soccer Match». BBC. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Απριλίου 2021. Ανακτήθηκε στις 17 Απριλίου 2021. 
  117. ↑ Fasnacht, Don (31 August 1997). «Shock Sets in Locally as News Spreads». Palladium-Item. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 August 2022. https://web.archive.org/web/20220831025255/https://www.newspapers.com/clip/13457124/palladium-item/. Ανακτήθηκε στις 30 August 2017. 
  118. ↑ 118,0 118,1 118,2 118,3 «World Remembers Diana». BBC. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Απριλίου 2021. Ανακτήθηκε στις 1 Μαΐου 2021. 
  119. ↑ 119,0 119,1 Swardson, Anne; Trueheart, Charles (1 September 1997). «Mourners in Paris Flock to the Scenes of Diana's Last Hours». The Indianapolis Star. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 August 2017. https://web.archive.org/web/20170831045227/https://www.newspapers.com/clip/13458747/. Ανακτήθηκε στις 30 August 2017. 
  120. ↑ «Dodi's Homeland Mourns Diana». BBC. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Απριλίου 2021. Ανακτήθηκε στις 17 Απριλίου 2021. 
  121. ↑ «Princess's Death Overshadows Music Awards». BBC. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Νοεμβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 3 Μαρτίου 2018. 
  122. ↑ Bauder, Dave (31 August 1997). «Actor Decries Press Tactics». Tallahassee Democrat. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 August 2017. https://web.archive.org/web/20170831045243/https://www.newspapers.com/clip/13456430/. Ανακτήθηκε στις 30 August 2017. 
  123. ↑ «World Reaction to Diana's Death». BBC. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Απριλίου 2018. Ανακτήθηκε στις 3 Μαρτίου 2018. 
  124. ↑ 124,0 124,1 «Religions United in Grief». BBC. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Απριλίου 2021. Ανακτήθηκε στις 17 Απριλίου 2021. 
  125. ↑ Hawton, Keith; Harriss, Louise; Simkin, Sue; Jusczcak, Edmund; Appleby, Louise; McDonnell, Ros; Amos, Tim; Kiernan, Katy και άλλοι. (November 2000). «Effect of death of Diana, princess of Wales on suicide and deliberate self-harm». British Journal of Psychiatry 177 (5): 463–466. doi:10.1192/bjp.177.5.463. PMID 11060002. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 June 2011. https://web.archive.org/web/20110618074444/http://bjp.rcpsych.org/cgi/reprint/177/5/463. Ανακτήθηκε στις 4 June 2010. 
  126. ↑ 126,0 126,1 Saad, Lydia (30 Αυγούστου 2017). «Gallup Vault: Diana's Death Was Personal for Many». Gallup. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Φεβρουαρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 22 Φεβρουαρίου 2018. 
  127. ↑ «A Nation's Loss». BBC. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Οκτωβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 3 Μαρτίου 2018. 
  128. ↑ Williams, Edwina R. L.; Meadows, Jean; Catalàn, Jose (29 November 1997). «Death of Diana, Princess of Wales. People experiencing emotional difficulties react in different ways». The BMJ 315 (7120): 1467. doi:10.1136/bmj.315.7120.1467. PMID 9418117. 
  129. ↑ Shevlin, Mark; Brunsden, Viv; Walker, Stephanie; Davies, Mark; Ramkalawan, Tina (29 November 1997). «Death of Diana, Princess of Wales. Her death and funeral rate as traumatic stressors.». The BMJ 315 (7120): 1467–1468. PMID 9418118. 
  130. ↑ Morgan-Jones, Rhidian; Smith, Kevin; Oakley, Peter (6 June 1998). «The 'Diana effect'. Hospital experienced a decrease in number of admissions for trauma». The BMJ 316 (7146): 1750–1. doi:10.1136/bmj.316.7146.1750b. PMID 9614046. 
  131. ↑ Berry, Carolyn; Mulholland, Clive; Stevenson, Michael; Reilly, Philip (6 June 1998). «The 'Diana effect'. Number of inappropriate hospital admissions increased». The BMJ 316 (7146): 1750. PMID 9652938. 
  132. ↑ Mitchell, John R. (6 June 1998). «The 'Diana effect'. There was no 'Diana effect' on numbers of psychiatric emergencies». The BMJ 316 (7146): 1750. PMID 9652939. 
  133. ↑ Marks, Kathy (7 September 1997). «Diana 1961–1997: The legacy – Death to affect British economy». The Independent. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 October 2017. https://web.archive.org/web/20171025132527/http://www.independent.co.uk/news/diana-1961-1997-the-legacy-death-to-affect-british-economy-1238058.html. Ανακτήθηκε στις 24 October 2017. 
  134. ↑ «Oasis' Noel Sounds Off On Paul McCartney, Diana Mourners». MTV. 10 October 1997. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 April 2019. https://web.archive.org/web/20190411172422/http://www.mtv.com/news/1425553/oasis-noel-sounds-off-on-paul-mccartney-diana-mourners/. Ανακτήθηκε στις 30 August 2017. 
  135. ↑ 135,0 135,1 Freedland, Jonathan (12 Αυγούστου 2007). «A moment of madness?». The Guardian. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Φεβρουαρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 2 Φεβρουαρίου 2017. 
  136. ↑ Dalrymple, Theodore (2010). Spoilt Rotten: The Toxic Cult of Sentimentality. Gibson Square Books Ltd. σελ. 154. ISBN 978-1-906142-61-2. 
  137. ↑ Nicholas Barber (30 Αυγούστου 1998). «Television: It's a state of total Dianarchy». The Independent. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Μαΐου 2016. Ανακτήθηκε στις 21 Απριλίου 2016. 
  138. ↑ Khorsandi, Peyvand (31 Αυγούστου 2017). «The attempts to censor Private Eye after Diana's death remind us of how a nation went mad with grief». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Νοεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 2 Δεκεμβρίου 2020. 
  139. ↑ «The Abolition of Britain». C-SPAN. 20 Οκτωβρίου 2000. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Σεπτεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 1 Δεκεμβρίου 2020. 
  140. ↑ Sandie Benitah (31 August 2007). «Hysteria after Diana's death: A myth or reality?». CTV News. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 September 2007. https://web.archive.org/web/20070903042643/http://www.ctv.ca/servlet/ArticleNews/story/CTVNews/20070830/diana_grieving_070831/20070831/. 
  141. ↑ Kane, Karen (1 September 1997). «Fascination With Princess Diana As Great in Death as it Was in Life». Pittsburgh Post-Gazette. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 August 2017. https://web.archive.org/web/20170831045237/https://www.newspapers.com/clip/13458191/. Ανακτήθηκε στις 30 August 2017. 
  142. ↑ Hill, Erin (20 Μαΐου 2021). «Prince Harry on Sharing Grief of His Mother's Death with World: 'This Was My Mum, You Never Even Met Her'». People. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Μαΐου 2021. Ανακτήθηκε στις 27 Μαΐου 2021. 
  143. ↑ «Diana Memorial Fountain». The Royal Parks. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Αυγούστου 2013. Ανακτήθηκε στις 25 Ιουλίου 2013. 
  144. ↑ Shearing, Hazel (1 Ιουλίου 2021). «William and Harry unite to unveil Diana statue at Kensington Palace». BBC. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Ιουλίου 2021. Ανακτήθηκε στις 1 Ιουλίου 2021. 
  145. ↑ Sephton, Connor (20 Ιουλίου 2021). «Bill Clinton turned down tea with the Queen: Five things we learned from newly declassified papers». Sky News. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Ιουλίου 2021. Ανακτήθηκε στις 20 Ιουλίου 2021. 
  146. ↑ «Coroners, post-mortems and inquests». Directgov. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Δεκεμβρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 8 Ιουνίου 2010. 
  147. ↑ 147,0 147,1 147,2 Sancton, Tom (1 October 2004). «The Diana Mysteries». Vanities. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 June 2017. https://web.archive.org/web/20170614083920/http://www.vanityfair.com/style/2004/10/princess-diana-death-investigations. Ανακτήθηκε στις 30 August 2017. 
  148. ↑ «Diana and Dodi inquests announced». BBC. 29 Αυγούστου 2003. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Ιουνίου 2018. Ανακτήθηκε στις 29 Μαΐου 2018. 
  149. ↑ «Diana crash investigation ordered». BBC. 6 Ιανουαρίου 2004. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Ιουνίου 2018. Ανακτήθηκε στις 29 Μαΐου 2018. 
  150. ↑ West-Knights, Imogen (24 March 2022). «The queen of crime-solving». The Guardian. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 March 2022. https://web.archive.org/web/20220324222145/https://www.theguardian.com/science/2022/mar/24/queen-of-crime-solving-angela-gallop-forensic-science. Ανακτήθηκε στις 25 March 2022. 
  151. ↑ «Lord Stevens report: Claims and conclusions». The Telegraph. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 January 2022. https://ghostarchive.org/archive/20220111/https://www.telegraph.co.uk/news/uknews/1544282/Lord-Stevens-report-Claims-and-conclusions.html. Ανακτήθηκε στις 30 August 2017. 
  152. ↑ Leppard, David (29 January 2006). «Doubts cast over blood samples in Diana inquiry». The Sunday Times (London). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 July 2008. https://web.archive.org/web/20080726222558/http://www.timesonline.co.uk/article/0,,2087-2014816,00.html. Ανακτήθηκε στις 1 May 2010. 
  153. ↑ «The Diana Investigation: What Lord Stevens Really Said». The Royalist. 30 Ιανουαρίου 2006. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Ιουλίου 2006. Ανακτήθηκε στις 19 Ιουνίου 2006. 
  154. ↑ Lee Glendinning (15 January 2007). «No jury for Diana inquest». The Times (London). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 August 2022. https://web.archive.org/web/20220831025257/https://www.thetimes.co.uk/. Ανακτήθηκε στις 4 June 2010. 
  155. ↑ «Diana inquest to be heard by jury». BBC News. 2 March 2007. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 October 2007. https://web.archive.org/web/20071005151504/http://news.bbc.co.uk/1/hi/uk/6411091.stm. Ανακτήθηκε στις 4 June 2010. 
  156. ↑ «Inquests into the deaths of Diana, Princess of Wales and Mr Dodi Al Fayed: FAQs». Coroner's Inquests into the Deaths of Diana, Princess of Wales and Mr Dodi Al Fayed. Judicial Communications Office. 2008. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Μαΐου 2008. Ανακτήθηκε στις 4 Ιουνίου 2010. 
  157. ↑ «Timeline: The Diana inquiries». The Guardian. 31 March 2008. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 August 2017. https://web.archive.org/web/20170831045625/https://www.theguardian.com/uk/2008/mar/31/diana.timeline. Ανακτήθηκε στις 30 August 2017. 
  158. ↑ webarchive.nationalarchives.gov.uk https://webarchive.nationalarchives.gov.uk/ukgwa/20080521144322/http://www.scottbaker-inquests.gov.uk/directions_decs/issueslist_27072007.htm. Ανακτήθηκε στις 16 Σεπτεμβρίου 2022.  Missing or empty |title= (βοήθεια)
  159. ↑ «Inquests into the deaths of Diana, Princess of Wales and Mr Dodi Al Fayed: Hearing transcript – 2 October 2007 Morning». Coroner's Inquests into the Deaths of Diana, Princess of Wales and Mr Dodi Al Fayed. Judicial Communications Office. 2008. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Μαΐου 2008. Ανακτήθηκε στις 4 Ιουνίου 2010. 
  160. ↑ «BBC Report of First Day of Inquests, see video report with Nicholas Witchell». BBC News. 2 October 2007. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 October 2007. https://web.archive.org/web/20071015214332/http://news.bbc.co.uk/1/hi/uk/7023227.stm. Ανακτήθηκε στις 2 January 2010. 
  161. ↑ McClatchey, Caroline (18 February 2008). «Al Fayed gets his 'moment' in court». BBC News. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 February 2009. https://web.archive.org/web/20090203111944/http://news.bbc.co.uk/2/hi/uk_news/7250241.stm. Ανακτήθηκε στις 2 January 2010. 
  162. ↑ 162,0 162,1 «Duke 'did not order death of Diana'». BBC News. 31 March 2008. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 April 2008. https://web.archive.org/web/20080406015159/http://news.bbc.co.uk/1/hi/uk/7322204.stm. Ανακτήθηκε στις 2 January 2010. 
  163. ↑ «Hearing transcripts: 2 April 2008 Morning session». Coroner's Inquests into the Deaths of Diana, Princess of Wales and Mr Dodi Al Fayed. Judicial Communications Office. 31 Μαρτίου 2008. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Μαΐου 2008. Ανακτήθηκε στις 28 Μαΐου 2009. 
  164. ↑ «Hearing transcripts: 4 April 2008 Morning session». Coroner's Inquests into the Deaths of Diana, Princess of Wales and Mr Dodi Al Fayed. Judicial Communications Office. 2 Απριλίου 2008. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Μαΐου 2008. Ανακτήθηκε στις 28 Μαΐου 2009. 
  165. ↑ 165,0 165,1 «Hearing transcripts: 7 April 2008 – Verdict of the jury». Judicial Communications Office. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Μαΐου 2008. Ανακτήθηκε στις 15 Αυγούστου 2010. 
  166. ↑ «Princess Diana unlawfully killed». BBC News. 7 April 2008. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 August 2017. https://web.archive.org/web/20170828152624/http://news.bbc.co.uk/2/hi/uk_news/7328754.stm. Ανακτήθηκε στις 5 August 2008. 
  167. ↑ «Princes welcome inquest verdicts». BBC. 8 Απριλίου 2008. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Μαΐου 2018. Ανακτήθηκε στις 29 Μαΐου 2018. 
  168. ↑ «Al Fayed abandons Diana campaign». BBC. 8 Απριλίου 2008. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Μαρτίου 2012. Ανακτήθηκε στις 29 Μαΐου 2018. 
  169. ↑ «Diana inquiry costs exceed £12m». BBC News. 15 April 2008. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 August 2013. https://web.archive.org/web/20130824042520/http://news.bbc.co.uk/2/hi/uk_news/7349059.stm. Ανακτήθηκε στις 5 August 2008. 
  170. ↑ 170,0 170,1 170,2 170,3 Cosgrove-Mather, Bootie (28 November 2003). «Diana Crash Photogs Acquitted». CBS. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 August 2017. https://web.archive.org/web/20170831043832/http://mobile-feeds.cbsnews.com/news/diana-crash-photogs-acquitted/. Ανακτήθηκε στις 30 August 2017. 
  171. ↑ «Diana paparazzi trio face retrial». BBC. 13 Απριλίου 2005. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Μαΐου 2018. Ανακτήθηκε στις 29 Μαΐου 2018. 
  172. ↑ «The theory about conspiracies». BBC. 6 Ιανουαρίου 2004. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Ιουνίου 2018. Ανακτήθηκε στις 29 Μαΐου 2018. 
  173. ↑ «Diana crash was a conspiracy – Al Fayed». BBC News. 12 February 1998. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 December 2008. https://web.archive.org/web/20081214212517/http://news.bbc.co.uk/2/hi/uk_news/55800.stm. Ανακτήθηκε στις 5 August 2008. 
  174. ↑ «Point-by-point: Al Fayed's claims». BBC News. 19 February 2008. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 January 2009. https://web.archive.org/web/20090112201131/http://news.bbc.co.uk/2/hi/uk_news/7251568.stm. Ανακτήθηκε στις 5 August 2008. 
  175. ↑ «Diana death a 'tragic accident'». BBC News. 14 December 2006. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 June 2008. https://web.archive.org/web/20080626220037/http://news.bbc.co.uk/2/hi/uk_news/6179275.stm. Ανακτήθηκε στις 5 August 2008. 
  176. ↑ Rayner, Gordon (7 April 2008). «Diana jury blames paparazzi and Henri Paul for her 'unlawful killing'». Daily Telegraph (London). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 April 2018. https://web.archive.org/web/20180425124749/https://www.telegraph.co.uk/news/uknews/1584160/Diana-jury-blames-paparazzi-and-Henri-Paul-for-her-unlawful-killing.html. Ανακτήθηκε στις 12 October 2013. 
  177. ↑ Addison, Stephen (17 August 2013). «British police studying new information on Princess Diana death». Reuters (London). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 September 2018. https://web.archive.org/web/20180922123953/https://www.reuters.com/article/us-britain-diana/british-police-studying-new-information-on-princess-diana-death-idUSBRE97G09H20130817. Ανακτήθηκε στις 18 August 2013. 
  178. ↑ Michael Pearson; Atika Shubert (17 August 2013). «Newly revealed conspiracy claim in Princess Diana death sparks talk». CNN. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 August 2013. https://web.archive.org/web/20130818140425/http://edition.cnn.com/2013/08/17/world/europe/england-princess-diana/index.html. Ανακτήθηκε στις 18 August 2013. 
  179. ↑ Loose, Cindy (3 Σεπτεμβρίου 1997). «Stores Withdraw Tabloid Editions with 'Inappropriate' Diana Stories». The Washington Post. Ανακτήθηκε στις 1 Σεπτεμβρίου 2022. 
  180. ↑ 180,0 180,1 Dejevsky, Mary (3 Σεπτεμβρίου 1997). «American editors rush to keep it all tasteful». The Independent. Ανακτήθηκε στις 31 Αυγούστου 2022. 
  181. ↑ Almond, Peter (27 Αυγούστου 2002). «Poll queries British sense of history». United Press International. Washington, D.C. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Ιανουαρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 28 Ιουλίου 2012. 
  182. ↑ «Rue Britannia: Diana's death tops poll». The Washington Times (Washington, D.C.). 31 August 2002. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 January 2016. https://web.archive.org/web/20160115144622/http://www.washingtontimes.com/news/2002/aug/31/20020831-041721-1985r/. Ανακτήθηκε στις 28 July 2012. 
  183. ↑ «Spencer 'sickened' by Diana pictures». The Guardian. 22 April 2004. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 August 2017. https://web.archive.org/web/20170831045915/https://www.theguardian.com/media/2004/apr/22/pressandpublishing.broadcasting. Ανακτήθηκε στις 30 August 2017. 
  184. ↑ «Family's shock over Diana images». BBC. 22 Απριλίου 2004. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Μαΐου 2018. Ανακτήθηκε στις 29 Μαΐου 2018. 
  185. ↑ «Photos Of Dying Diana Outrage Britain, Italian Magazine Printed Photos Of Princess At Crash Site In 1997». CBS News. 14 July 2006. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 October 2008. https://web.archive.org/web/20081017100235/http://www.cbsnews.com/stories/2006/07/14/world/main1805875.shtml. Ανακτήθηκε στις 13 October 2008. 
  186. ↑ 186,0 186,1 «Princes' 'sadness' at Diana photo». BBC News. 14 July 2006. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 October 2007. https://web.archive.org/web/20071018063600/http://news.bbc.co.uk/1/hi/uk/5181226.stm. Ανακτήθηκε στις 13 October 2008. 
  187. ↑ «Any old Diana headline here». The Guardian. 9 May 2006. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 August 2017. https://web.archive.org/web/20170831002447/https://www.theguardian.com/media/2006/may/09/pressandpublishing.themonarchy. Ανακτήθηκε στις 30 August 2017. 
  188. ↑ Bastin, Giselle (January 2009). «Filming the Ineffable: Biopics of the British Royal Family». A/B: Auto/Biography Studies 24 (1): 34–52. doi:10.1080/08989575.2009.10846787. 
  189. ↑ «Major events influenced BBC's news online». Fresh Networks. 5 Ιουνίου 2008. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Δεκεμβρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 30 Απριλίου 2011. 
  190. ↑ «Diana Remembered». BBC. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 January 2011. https://web.archive.org/web/20110124204525/http://www.bbc.co.uk/politics97/diana/. Ανακτήθηκε στις 29 May 2013. 
  1. ↑ The photographs, taken minutes after the crash, show her slumped in the back seat while a paramedic attempts to fit an oxygen mask over her face.

Βιβλιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Δείτε επίσης

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Θάνατος_της_πριγκίπισσας_Νταϊάνας&oldid=10803649"