Ευαίοι

Οι Ευαίοι ήταν αρχαίος βιβλικός λαός που αναφέρεται στη Παλαιά Διαθήκη. Τους Ευαίους αναφέρει ο Μωυσής στη Γένεση.

Οι Ευαίοι ήταν ένας αρχαιότατος νομαδικός λαός που φέρεται να ήταν εγκαταστημένος μόνιμα στην αρχαία Παλαιστίνη πριν την εκεί εγκατάσταση του Αβραάμ, οι απόγονοι του οποίου καθοδηγούμενοι από τον Γιαχβέ έμελλε να υποτάξουν και αυτόν τον λαό μεταξύ άλλων εισβάλλοντας στα εδάφη τους. Οι Ευαίοι φέρονται να είχαν φυλετική συγγένεια με τους κατοίκους της Χαναάν, εκ του γεγονότος ότι κατοικούσαν πλησίον αυτών, σε ορεινή περιοχή του σημερινού Ισραήλ κοντά στην Ιερουσαλήμ. Από τον λαό αυτό προέρχονταν οι ηγεμόνες της βιβλικής πόλης Συχέμ.
Στους μετέπειτα χρόνους, μετά την περιπλάνηση των Ισραηλιτών στην έρημο του Σινά (42 χρόνια), όταν ο Ιησούς του Ναυή περνώντας με τον λαό του τον Ιορδάνη ποταμό ξεχύθηκε στη Παλαιστίνη οι Ευαίοι ήταν ένας από τους επτά λαούς που διέμεναν στη περιοχή. Σημαντικότερες πόλεις των Ευαίων ήταν η Γαβαών, η Βηρώθ και η Κιριάθ-ιαρείμ. Επί βασιλείας Σολομώντα είχαν ήδη καταστεί σκλάβοι των Ιουδαίων. Μετά την βαβυλωνιακή κατάκτηση έπαψαν ν΄ αναφέρονται οι Ευαίοι.

Οι Ευαίοι αναφέρονται σε αρκετά βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης όπως στη Γένεση (15:19), Ιησού του Ναυή (3:10), Δευτερονόμιο (7:1-3), Κριτές (3:03), Β΄ Σαμουήλ (24:1-7), Α΄ Βασιλέων (9:20-21) και Β΄ Χρονικών(8:7-8). Η μεγάλη αυτή παράθεση σε διαφορετικές περιόδους αποδεικνύουν ότι ο λαός αυτός ήταν ιδιαίτερα οργανωμένος και ανεπτυγμένος. Πολλά δε βιβλικά πρόσωπα φέρονται να είχαν καταγωγή απ΄ αυτόν τον λαό.

Ετυμολογικά το όνομα καλύπτεται από πέπλο μυστηρίου με δεδομένο ότι γράφεται εξ ολοκλήρου μόνο από φωνήεντα, χωρίς κανένα σύμφωνο, αμφίβολο έτσι πως προφέρονταν στη χαλδαϊκή, αρμαϊκή και άλλες γλώσσες. Έχουν προταθεί από ιστορικούς διάφορες υποθέσεις εμπλέκοντας ακόμα τους Αχαιούς και τους Χουρρίτες με προσθαφαίρεση συμφώνων. Μια ακόμα άποψη είναι ότι το όνομα ίσως να προέρχεται από την αραμαϊκή λέξη "κίβα" που σημαίνει φίδι.

Δείτε επίσης

• Κεδμωναίοι
• Κεναίοι

Πηγές

• Γένεση: Κεφ.ιε΄(15):19.
• Ιησούς του Ναυή: Κεφ.γ΄(3):10.
• Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια τομ.ΙΑ΄, σελ.694.
• "Ο Μέγας Συναξαριστής Ορθ. Εκκλησίας" Εκδ. 6η Αθήνα 1977, σελ.15-17.