Εράριχος

Εράριχος
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	5ος αιώνας; Βυζαντινή Αυτοκρατορία
Θάνατος	541; Βυζαντινή Αυτοκρατορία
Συνθήκες θανάτου	ανθρωποκτονία
Χώρα πολιτογράφησης	Οστρογοτθικό Βασίλειο
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	μονάρχης
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	Βασιλιάς της Ιταλίας (Ιουνίου 541 – Νοέμβριος 541)
	δεδομένα

Ο Εράριχος (Erarico, ... - Νοέμβριος 541) βασιλιάς των Οστρογότθων (541) διαδέχθηκε τον δολοφονημένο Ιλδίβαδο. Οι Γότθοι ευγενείς αρνήθηκαν να τον αναγνωρίσουν επειδή προερχόταν από άλλο συμμαχικό λαό, τον εκτέλεσαν τον Νοέμβριο του 541 και ανέβασαν στον θρόνο τον Τωτίλα, ανηψιό του Ιλδίβαδου.^[1] Ο Έραριχος είχε προσπαθήσει να έρθει σε επικοινωνία με τον Ιουστινιανό προκειμένου να τερματίσει τους Γοτθικούς πολέμους παραχωρώντας στον τελευταίο γενναία ανταλλάγματα.^[2]

Παραπομπές και σημειώσεις

↑ Herwig Wolfram: Die Goten. Von den Anfängen bis zur Mitte des sechsten Jahrhunderts. Entwurf einer historischen Ethnographie. Beck, München 1990, ISBN 3-406-33733-3, σελ. 352.
↑ Felix Dahn, Erarich, König der Ostgothen. (In Allgemeine Deutsche Biographie). Band 48, Duncker & Humblot, Leipzig 1904, σελ. 382

Βιβλιογραφία

Προκόπιος, Ιστορία των πολέμων (pdf)

Βασιλικοί τίτλοι
Προκάτοχος Ιλδίβαδος	Βασιλιάς των Οστρογότθων 541	Διάδοχος Τωτίλας

[1] Herwig Wolfram: Die Goten. Von den Anfängen bis zur Mitte des sechsten Jahrhunderts. Entwurf einer historischen Ethnographie. Beck, München 1990, ISBN 3-406-33733-3, σελ. 352.

[2] Felix Dahn, Erarich, König der Ostgothen. (In Allgemeine Deutsche Biographie). Band 48, Duncker & Humblot, Leipzig 1904, σελ. 382

[1]

[2]

π σ ε Βασιλείς της Ιταλίας μεταξύ 476 και 963
Ανεξάρτητος 476–493	Οδόακρος (476-493)	Οδόακρος, 477. Θεόδατος (534-536). Κουνιπέρτος (688-700).
Οστρογότθοι 493–553	Θεοδώριχος (493–526) Αθαλάριχος (526–534) Θεοδάτος (534–536) Ουίτιγις (536–540) Ιλδίβαδος (540–541) Εράριχος (541) Τωτίλας (541–552) Τεΐας (552–553)
Λομβαρδοί 568–774	Αλβοΐνος (568–572) Κλέφος (572–574) Μεσοβασιλεία (574–584) Αυθάριος (584–590) Αγιλούλφος (590–616) Αδαλόαλδος (616–626) Αριόαλδος (626–636) Ροθάριος (636-652) Ροδόαλδος (652–653) Αριπέρτος Α΄ (653–661) Γοδεπέρτος (661–662) Περκτάριτος (661–662) Γριμοάλδος (662–671) Γαριβάλδος (671) Περκτάρητος (671–688) Κουνιπέρτος (688–689) Άλαγις (689) Κουνιπέρτος (689–700) Λιουτπέρτος (700–702) Ραγινπέρτος (701) Αριπέρτος Β΄ (702–712) Ανσπράνδος (712) Λιουτπράνδος (712–744) Χιλδεπράνδος (744) Ράτχης (744–749) Αϊστούλφος (749–756) Δεζιδέριος (756–774)
Δυναστεία Καρολιδών 774–896	Καρλομάγνος (774–814) Πεπίνος (781–810) Βερνάρδος (810–818) Λοθάριος Α΄ (818–855) Λουδοβίκος Β΄ (855–875) Κάρολος Β΄ (875–877) Καρλομάν (877–879) Κάρολος Γ΄ (879–887) Αρνούλφος (896–899) Ρατόλδος (896)
Ανεξάρτητοι 887–963	Βερεγγάριος Α΄ (887–924) Γουίδων (889–894) Λαμβέρτος Β΄ (891–897) Ροδόλφος Β΄ (922–933) Λουδοβίκος Β΄ (900–905) Ούγος (926–947) Λοθάριος Β' (945–950) Βερεγγάριος Β΄ (950–963) Άνταλμπερτ (950–963)